อุทาหรณ์มีแฟนอารมณ์ร้อน

เราไม่รู้ว่าเราต้องหาทางออกยังไง แต่เราเชื่อว่ามันคงจะผ่านไปได้ด้วยดี


ก่อนอื่นเราต้องบอกเลยนะ ว่าแฟนที่เราคบดูใจกันแค่
6วันละตกลงคบเลย ผ่านไป1อาทิตย์เขาเริ่มแสดงอารมณ์ร้อน
แต่เราก็คิดว่าคงหึงปกติน่ะแหละเลยไม่ได้คิดไร

พอผ่านมาอาทิตย์ที่3 เขาโมโหร้ายมาก ทำร้ายร่างกาย
ทั้งตบหน้าทุบตีต่อยท้องบีบคอ คือน่ากลัวมาก ไม่เคยมีใคร
ทำกะเราแบบนี้ เราเสียใจมากที่เขาทำเราแบบนี้ ตอนนั้น
มีแต่คนบอกให้เลิกเพราะผช.ที่ทำร้ายผญ.ยังไงก็ไม่ถูกต้อง

เราก็มีความคิดอยากเลิกนะ แต่เขามาง้อขอโอกาส เราเลย
ว่าจะลองดูอีกสักครั้ง เขาบอกจะไม่ทำอีก แต่ผ่านมาไม่กี่วัน
เขาก็ทำอีกละหนักกว่าเดิม เอาน้ำราดหัว คือไม่ให้เกียรติเราเลย


เราเสียใจมากที่เขาสัญญาว่าจะไม่ทำแล้ว แต่เขายังทำ
เราเริ่มลังเลว่าจะเอาไงต่อดี แต่สุดท้ายเราก็ให้โอกาสเขา
ละผ่านไปอีก1อาทิตย์เขาก็ตบตีเราอีกเวลาทะเลาะกัน
พอครบ2เดือน ความรู้สึกเราเหมือนคบกะเขานานมาก
แต่มันเป็นแค่เวลา2เดือน 2เดือนที่โดนตบตีนับครั้งไม่ถ้วน
เจ็บตัวตลอด ทั้งแขนทั้งคอมีแต่รอยช้ำซ้ำไปซ้ำมา


เราคิดทบทวนกับตัวเอง แล้วเราก็ตัดสินใจที่จะเลิกกะเขา
เขาร้องไห้ อ้อนวอน กราบเรา ขอโอกาสเรา เราใจแข็งไม่ยอม
แต่เขาทำดี ง้อเราจนเราใจอ่อน เรากลับไปให้โอกาสอีกครั้ง


ครั้งนี้เขาดีมากๆ ไม่ทำร้ายร่างกายเราเลยเวลาทะเลาะกัน
เรากะเขามีความสุขคบกันแบบไม่มีเรื่องกัน และก้คบกันได้4เดือน

พอเข้าสู่เดือนที่5 เขาก็เริ่มกลับมาเป็นคนใจร้อน อารมรุนแรง
แต่เราก็ยังเชื่อมั่นในตัวเขานะว่าเขาจะไม่ทำอีก แต่เขากลับ
หาเรื่องทะเลาะทุกวันจนเรากดดัน เราเริ่มทนไม่ไหว
เลยขอให้เพื่อนช่วย  


แล้ววันที่21กพ. เป็นวันครบรอบ6เดือนของเรากะเขา
แต่มันดันเป็นวันที่ไม่แฮปปี้เอาซะเลย เขาอารมร้ายรุนแรง
ขนาดอยู่ที่รพ.เขายังจะกล้ากระชากแขนเรา แต่ดีที่เพื่อนและ
เจ้าหน้าที่ช่วยเราไว้ เราตัดสินใจว่าเลิกละ เราเสียใจซ้ำๆ
เพราะเขาเปลี่ยนนิสัยเขาไม่ได้ จากเรื่องเล็กๆเป็นเรื่องราว
ใหญ่โต เรื่องถึงตร. ถึงมหาลัย เราหนีมาอยู่กะเพื่อน
พออีกวันรีบเข้าหอไปอาบน้ำละจะไปสอบ แต่เขามาดักที่หอ


ขนาดประตูที่ล้อคลูกบิด แถมยังล้อคกลอน ยังเอาไม่อยู่
เขาพังประตูเข้ามาละขู่ให้เราเงียบ เขาพังเข้ามาทั้งๆที่
เพื่อนเราก็อยู่หน้าห้อง เรากลัวมากตอนอยู่ในห้องกะเขา
2คน เขาน่ากลัวมาก ควบคุมอารมตัวเองไม่ได้เลย


ปากบอกไม่ทำร้ายร่างกายเรา แต่การกระทำคือเขากำลัง
ทำอยู่ ทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจ เราพยายามโอ๋เขา
ให้เขาใจเย็น กลัวเขาทำร้าย กว่าจะมีคนมาช่วย ก้ครึ่งชม
เราเกือบช้อคแบบไม่ไหวแล้ว มันน่ากลัวมาก


ตร.มา เจ้าหน้าที่ของมหาลัยก้มา เขาพูดจาดี ผิดจากตอนที่
อยู่กันสองคน เขายอมตกลงละกลับหอ พอตร.กลับไป เขา
ก็วนรถกลับมา เราไม่รู้หรอกว่าเขาจะกลับมาทำไม แต่
โชคดีที่ยังมีเพือนและเจ้าหน้าที่ของมหาลัยอยู่ด้วย



เขาน่ากลัวมาก กับอารมณ์ร้ายของเขา มันดูน่ากลัวไปหมด
ขนาดในที่ๆมีคนเยอะเขายังกล้าทำเรา เราเลยบอกกะตัวเอง
ล้าน% ว่าคนแบบนี้อยู่ด้วยก็มีแต่ระแวง รักตัวเองก่อนดีกว่า



เราบอกเลิกขอจบด้วยดี แต่เขาไม่เลิก มากราบ มากอด
มาอ้อนวอน มาขอร้อง ขอโอกาส บอกครั้งนี้ไม่ทำแล้วจริงๆ
แต่เราพอแล้วล่ะ เราหนีมาอยู่บ้านกะแม่ เขาก็โทรมาหาแม่เรา
เขาโพสเฟสรักเราขอโอกาส แชทมา ไลน์มา โทรมา


คือเราหมดใจแล้วจริงๆ เราเหนื่อยที่ต้องมาคอยระแวง
ว่าถ้าทะเลาะกันครั้งหน้าเราต้องเจอกะอะไรบ้าง  


ละตอนนี้เขายังไม่เลิกตื้อเรา แต่คำตอบเราก็คือเลิก
เราเป็นคนเจ้าคิดเจ้าแค้น เรารู้ว่าเขาคงไม่ปล่อยเราไปง่ายๆ
เราแต่ต้องเลิกให้ได้ ละต้องผ่านมันไปให้ได้

"ขนาดเรื่องเล็กๆน้อยๆยังโวยวายพูดจาหยาบคายขนาดนี้
ละอนาคตล่ะจะไหวหรอ? " ประโยคนี้มันจริงนะ


ใครที่ทำร้ายร่างกายแฟน อย่าทำเลย คุยกันดีๆดีกว่า
อย่าให้อารมณ์ชั่ววูบมาทำลายสิ่งดีๆที่เคยสร้างมาด้วยกัน



จะคบกันต้องให้เกียรติซึ่งกันและกัน
เป็นแฟนกันต้องไว้ใจกันได้ไม่ใช่คบละระแวง
เป็นแฟนกันต้องอยู่ด้วยละสบายใจไม่ใช่เครียดและกลัว
เป็นแฟนกันต้องพากันไปในทางที่ดี ไม่ใช่เหยียบแฟนให้อยู่ต่ำกว่า