คือเรากับแฟนอยู่ด้วยกันค่ะ แล้วแฟนชอบไปหาเพื่อนนั่งกับเพื่อนๆผู้ชายเขาอะค่ะ ล้ะแบบนางก้ต้องการให้เราไปด้วย แต่เราไม่อยากไปและก้ไม่อยากให้เขาไปด้วยค่ะ และยิ่งช่วงนี้นางไปทุกวันเลย พอเลิกเรียนเสด ค่ำๆนางก้ออกไปละค่ะ เป็นแบบนี่ประจำ เมื่อก่อนเราก้เคยพูดเคยบ่นนะค่ะ จนต้องอารมณ์เสียใส่กันทุกทีเลยค่ะ จนเรารู้สึกแบบ เห้ย ! นี่แฟนนะเว้ย ทำไมพุดไม่ฟังบ้าง เรารุ้ว่าเขาก้มีสังคมของเขาค่ะ แต่บางทีมันก้เกินไปไง เรานอนอยุ่ห้องคนเดียว กว่าเขาจะกลับตี1ตี2 เราเลยรุ้สึกว่าเราไม่สำคัญอะไรเลยหรอ ไม่เปนห่วงเราบ้างหรือยังไง กว่าจะกลับอะ เรารุ้สึกว่า ทุกอย่างสำหรับเขาคือเพื่อนตลอด จนเราคิดล้ะร้องให้คนเดียวบ่อย จนช่วงหลังๆนี่คือเราไม่พูดอะไรเลย จะไปไหนก้ไม่ห้ามไม่พูดแล้ว ไม่โทตามให้เขากลับเหมือนเมื่อก่อนแล้วค่ะ แล้วช่วงนี้เราเป็นไรก้ไม่รุ้เฉยๆไปหมด เขาถามคำเราก้ตอบคำ ไม่ค่อยถามเขา ไม่ค่อยชวนเขาพูด เราเฉยๆมาก เหมือนเขาปล่อยให้เราอยุ่คนเดียวจนชินอะค่ะ แต่ถ้าถามว่ายังรักมั้ย ก้ยังรักนะค่ะ แต่ทำไมเราเฉยขนาดนี้ บางทีเราก้อยากเลิกให้พ้นๆไปเลย พอนึกถึงความดีของเรา เราก้เลิกไม่ได้อยุ่ดี เราควรทำไงดีค่ะ ?
แฟนไม่ค่อยสนใจ จนเราเฉยส้ะเอง