แหม่ ชื่อกระทู้ล่อตีนมากๆ แต่ก็ตามหัวข้อกระทู้เลย น่ารำคาญมาก
มันเริ่มจากการที่มีดราม่าเรื่องการเลี้ยงลูกว่า เออ อย่าให้ลูกเล่นเกมนะ เล่นแล้วโง่ ก้าวร้าวนะ ซึ่งคนไม่เห็นด้วยกับเขาเยอะมากๆเพราะใช้คำพูดดูเกลียดชัง แน่นอน ผมก็ไม่เห็นด้วยกับเขาเช่นกัน
แต่ความน่ารำคาญมันเริ่มหลังจากนี้ครับ ดราม่าเรื่องผู้ใหญ่ในบ้านเรากับการเล่นเกมของพวกเราเริ่มกลับมาอีกแล้วววววววว เย่..
มันดูดีนะ ถ้าทำให้มันจริงจังแล้วผู้ใหญ่กันมามองในเรื่องเกมดีมากขึ้น แต่วิธีการมันไม่ใช่อะครับ
จากการสืบค้นโดยการนอนเล่นเฟสบุ๊คของผมแล้ว ผมได้เห็นหลายๆเพจออกมาพูดเรื่องนี้เหมือนกัน แล้วพูดดีด้วย แต่บางเพจนี่มันเรียกเด็กน้อยออกมาดิ้นชัดๆ
มีตั้งแต่วาดรูปว่าเด็กเดินไปบอกพ่อว่า "นี่ๆ ผมเรียนรู้ภาษาจากเกมนะ" แล้วก็โดนพ่อด่ากลับมา "โหยย เกมมันปัญญาอ่อน ไร้สาระ" หรือเอารูปการ์ตูนมาแล้วก็เขียน "พวกไดโนเสาร์หัวโบราณเอ้ย พวก ก..แกน่ะ!! ยังไม่รู้หรอกว่าการเล่นเกมมันสร้างเสริมจินตนาการขนาดไหน(เวลาอ่านทำเสียงหล่อๆเพื่ออรรถรส)" มันดูก้าวร้าว และไม่ได้ช่วยอะไรเลย ยิ่งเพิ่มความอคติให้คนที่ไม่ชอบมากขึ้น ผมอ่านคอมเม้นแล้วจะเจอเด็กน้อยเยอะมาก มาพูดชีวิตตัวเอง "หุยย พ่อของผมปล่อยให้ผมเล่นเกมคัฟๆ ผมเลยเก่งภาษาอิงลิชชึ์ หมักๆเลย" อีกอันเจอเยอะมาก "เราผิดที่เป้นเด้กนี้แหละ ทีผู้ใหญ่ดุละครไม่เห็นเปนไรเรยนะ" หรือ "ดูพิเอก กับพิ้วววววว ดิผ่ายซิคัฟๆ เขาได้เงินเยอะจากการเล่นเกม"
*sigh*
(รูปประกอบไม่เกียวกับเนื้อหา)
ผมกลัวว่ากระทู้ของผมจะดูไร้ประโยชน์ เดี๋ยวบอกแนวทางให้ละกัน จากความคิดเด็กโง่ๆคนหนึ่ง ใครก็ตามที่อยากเปลี่ยนความคิดของผู้ใหญ่ ไม่ต้องไปหาตัวอย่างของคนประสบความสำเร็จเพราะเกม แต่ให้ทำความสำเร็จด้วยตัวเอง ไม่ต้องเก่งขนาดหาเงินได้เพราะเกมหรอก แต่แบ่งเวลาบ้าง โชว์ให้เห็นว่าได้อะไรมาจากเกมจริงๆ เช่น "งานที่ผมทำนี้เพราะได้แรงบันดาลใจมาจากการเล่นเกมนะ(เสียงหล่อๆ)" หรือโชว์ไปทำหนังสั้นที่ใช้ภาษาอังกฤษ แล้วบอกได้อย่างภูมิใจว่า "ผมได้ภาษามาจากการเล่นเกมครับ" มันจะดูน่าภูมิใจ และเป็นที่ยอมรับของทุกคนมากๆ แค่เนี้ยยยยยยย คิดสิคิดสิคิดสิคิดสิคดิสิคดิดาิสดิคด
เริ่มรำคาญเด็กที่มาพูดถึงข้อดีของเกมแล้วสิ
มันเริ่มจากการที่มีดราม่าเรื่องการเลี้ยงลูกว่า เออ อย่าให้ลูกเล่นเกมนะ เล่นแล้วโง่ ก้าวร้าวนะ ซึ่งคนไม่เห็นด้วยกับเขาเยอะมากๆเพราะใช้คำพูดดูเกลียดชัง แน่นอน ผมก็ไม่เห็นด้วยกับเขาเช่นกัน
แต่ความน่ารำคาญมันเริ่มหลังจากนี้ครับ ดราม่าเรื่องผู้ใหญ่ในบ้านเรากับการเล่นเกมของพวกเราเริ่มกลับมาอีกแล้วววววววว เย่..
มันดูดีนะ ถ้าทำให้มันจริงจังแล้วผู้ใหญ่กันมามองในเรื่องเกมดีมากขึ้น แต่วิธีการมันไม่ใช่อะครับ
จากการสืบค้นโดยการนอนเล่นเฟสบุ๊คของผมแล้ว ผมได้เห็นหลายๆเพจออกมาพูดเรื่องนี้เหมือนกัน แล้วพูดดีด้วย แต่บางเพจนี่มันเรียกเด็กน้อยออกมาดิ้นชัดๆ
มีตั้งแต่วาดรูปว่าเด็กเดินไปบอกพ่อว่า "นี่ๆ ผมเรียนรู้ภาษาจากเกมนะ" แล้วก็โดนพ่อด่ากลับมา "โหยย เกมมันปัญญาอ่อน ไร้สาระ" หรือเอารูปการ์ตูนมาแล้วก็เขียน "พวกไดโนเสาร์หัวโบราณเอ้ย พวก ก..แกน่ะ!! ยังไม่รู้หรอกว่าการเล่นเกมมันสร้างเสริมจินตนาการขนาดไหน(เวลาอ่านทำเสียงหล่อๆเพื่ออรรถรส)" มันดูก้าวร้าว และไม่ได้ช่วยอะไรเลย ยิ่งเพิ่มความอคติให้คนที่ไม่ชอบมากขึ้น ผมอ่านคอมเม้นแล้วจะเจอเด็กน้อยเยอะมาก มาพูดชีวิตตัวเอง "หุยย พ่อของผมปล่อยให้ผมเล่นเกมคัฟๆ ผมเลยเก่งภาษาอิงลิชชึ์ หมักๆเลย" อีกอันเจอเยอะมาก "เราผิดที่เป้นเด้กนี้แหละ ทีผู้ใหญ่ดุละครไม่เห็นเปนไรเรยนะ" หรือ "ดูพิเอก กับพิ้วววววว ดิผ่ายซิคัฟๆ เขาได้เงินเยอะจากการเล่นเกม"
*sigh*
(รูปประกอบไม่เกียวกับเนื้อหา)
ผมกลัวว่ากระทู้ของผมจะดูไร้ประโยชน์ เดี๋ยวบอกแนวทางให้ละกัน จากความคิดเด็กโง่ๆคนหนึ่ง ใครก็ตามที่อยากเปลี่ยนความคิดของผู้ใหญ่ ไม่ต้องไปหาตัวอย่างของคนประสบความสำเร็จเพราะเกม แต่ให้ทำความสำเร็จด้วยตัวเอง ไม่ต้องเก่งขนาดหาเงินได้เพราะเกมหรอก แต่แบ่งเวลาบ้าง โชว์ให้เห็นว่าได้อะไรมาจากเกมจริงๆ เช่น "งานที่ผมทำนี้เพราะได้แรงบันดาลใจมาจากการเล่นเกมนะ(เสียงหล่อๆ)" หรือโชว์ไปทำหนังสั้นที่ใช้ภาษาอังกฤษ แล้วบอกได้อย่างภูมิใจว่า "ผมได้ภาษามาจากการเล่นเกมครับ" มันจะดูน่าภูมิใจ และเป็นที่ยอมรับของทุกคนมากๆ แค่เนี้ยยยยยยย คิดสิคิดสิคิดสิคิดสิคดิสิคดิดาิสดิคด