นับตั้งแต่วันที่ ๑๓ ตุลาคม พ.ศ.๒๕๕๙  ไม่มีวันไหนเลยที่ไม่มีน้ำตา ทุกครั้งที่เห็นรูป ทุกครั้งที่เห็นคลิปวิดิโอต่างๆ ออกไปข้างนอก เห็นพระบรมฉายาลักษณ์ของพระองค์ตามองค์กรณ์ต่างๆ ที่ประดับไปด้วยผ้าผูกโบว์ขาวดำ ป้ายถวายความอาลัยต่างๆ เราอดน้ำตาไหลไม่ได้จริงๆ บางคนจะมองว่าเราโอเว่อร์เกินไปหรือเปล่า จากวันนั้นจนวันนี้ นับได้ ๑๓๓ วันแล้วที่ในหลวงจากไป ยังคงคิดถึงทุกๆวันนั่งดูรูปตอนที่สมัยในหลวงยังทรงหนุ่มๆ ยิ่งทำให้คิดถึง เป็นเพราะเกิดไม่ทัน ได้เห็นสิ่งที่ในหลวงทรงทำไว้ยิ่งทำให้ร้องไห้ บางทีมันจุกจนบอกไม่ถูก ให้อธิบายเท่าไหร่ก็คงไม่พอ #คิดถึงในหลวง :'(