อยากรู้ว่าตัวเองเป็นโรคกลัวผู้ชายหรือป่าว

สวัสดี คือเราเป็นเหมือนเด็กคนอื่นๆอะแหละเรามีเพื่อนผู้หญิงและก็ผู้ชาย เวลาเราคุยกับเพื่อนผู้เราก็คุยได้ตามปกติแถมเราเป็นคนพูดมากด้วย แต่พอเราคุยกับเพื่อนผู้ชายเราจะพูดไม่ค่อยออกคือเราได้แต่ตอบในใจอะแต่ตอนแรกๆมันก็ไม่เป็นไรหรอกเพราะเราไม่ค่อนคุยกับผู้ชายในห้องอยู่แล้วแต่พอเราเรียนจบแล้วเราย้ายไปเรียนอีกที่นึงคือ วันแรกที่เราเข้าไปเรียนเราตกใจมากคือในห้องมีผู้หญิงแค่4คนเองแถมอีกคนเป็นทอมด้วยส่วนที่เหลือก็ไม่ค่อยเต็ม ตอนแรกเราเครียดมากอะ เรากะจะย้ายสาขาแล้วด้วยแต่เราอยากเรียนด้านนี้จิงๆไง เราเลยตัดสินใจเรียนและคบกับเพื่อนผู้หญิงในห้องแต่คือพวกเค้าไม่เต็มไงแล้วเราคุยกันไม่รู้เรืองเราเลยต้องไปเล่นกับกลุ่มผู้ชายไง  ปัญหามันยุตรงนี้แหละคือเราคิดและพูดในสิ่งที่เราคิดไม่ค่อนออกแล้วกลายเป็นคนเงียบๆไปเพื่อนผู้ชายก็พูดแต่เรื่องที่เราไม่เข้าใจแล้วเราต้องทำเป็นเข้าใจ ตอนแรกๆเราก็ไม่พูดไรเลยแต่พอหลังเราก็มีพูดบ้างแต่พอยุกับเพื่อนสนิทเราจากโรงเรียนเก่าเรากลับพูดได้เยอะมากไม่เหมือนตอนยุกับเพื่อนผู้ชายเลย  พอนานเข้าเราก็นึกว่าเราหายดีแล้วคือเรานึกว่าเราคุยกับผู้ชายได้ตามปกติเพราะเราก็พูดกับเพื่อนผู้ชายที่  รร  ได้แล้วถึงจะไม่มากก็เถอะ แต่ทุกครั้งที่มีผู้ชายคนอื่นมากคุยกับเราคือเราคือเรารู้สึกอึดอัดมากและอยากหนีไปอยากตรงนั้นอะ  มันแบบตื่นเต้น  กลัว  และก็คิดไปเยอะมากอะ มันเป็นแบบนี้ทุกครั้งเลย  และมีครั้งนึงเราไปเทียวกับเพื่อนสนิดเราขากลับมีคนมาจีบเราพูดอะไรไม่ออกซักคำเดียวเรายืนอึ้งแบบต้องตอบยังไง แล้วผู้ชายคนั้นก็จะเอามือมาจับเราเราตกใจมากอะ  แต่ดีที่เพื่อนเรายุไงเพื่อนเราเลยบอกให้เรารีบเดินหนีแต่เรากลัวจนขยับขาไม่ออกเลย เราคิดว่าถ้าตอนนั้นเพื่อนเราไม่อยู่เราแย่แน่ๆ คือมีคนมาคุยกับเราเยอะแต่เราไม่ค่อยตอบเราได้แต่ยิ้ม จนคนอื่นบอกว่าเราหยิ่ง และจีบอยาก เพราะมีคนมาบอกชอบเรา และเราตกใจและเค้าก็อยากได้คำตอบ เราไม่รู้จาตอบไงคือเราดีใจนะที่เค้ามาชอบเราแต่เราไม่รู้จักเค้ามาก่อนอะ เราเลยปฎิเสธไป หลังจากนั้นก็มีคนเอาเราไปพูดเยอะเลยว่าเราเย็นชา  คือเราอยากรู้ว่าที่เราพูดกับผู้ชายไม่ได้เนียเพราะอะไร