คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 44
ขอขอบคุณอีกครั้งนะคะสำหรับคอมเมนท์ อ่านทุกอันจริงๆ
มันเป็นความฝันของเราในการพาพ่อแม่เที่ยวต่างประเทศ บางคนก็ถามเราว่าเที่ยวในประเทศก็ได้นี่ ทำไมต้องต่างประเทศ การเอาเงินที่จะเที่ยวต่างประเทศมาเที่ยวในประเทศ ยอมรับว่ามันเป็นเงินมากมาย หากเอาส่วนนั้นมาเที่ยวในประเทศคงได้กินดีอยู่ดีไม่น้อยแต่การเที่ยวต่างประเทศเรารู้สึกว่ามีอะไรมากกว่าการไปเที่ยวดูที่สวยๆหรือนอนพักสบายๆ เรารู้สึกว่าการเที่ยวต่างประเทศเป็นการเปิดโลก เราได้เห็นสิ่งที่ไม่เคยเห็น สัมผัสอากาศที่ไม่เคยสัมผัส ผู้คนที่เคยไม่คุ้นเคย บ้านเมืองที่แปลกตา เรายังจำตอนมาญี่ปุ่นครั้งแรกได้ ตอนสัมผัสอากาศหนาวครั้งแรก ขึ้นชินคันเซ็นครั้งแรก เห็นฟูจิครั้งแรก สัมผัสหิมะครั้งแรก มันเป็นความสุขที่ทำให้รู้สึกอิ่มใจโดยบรรยายไม่ถูก ถึงจะเป็นแค่ช่วงเดียวสั้นๆแต่ทุกวันนี้เวลานึกถึงก็รู้สึกว่าเป็นความทรงจำที่มีค่าอย่างหนึ่งในชีวิต ราวกับเปิดประตูก้าวเข้ามาอีกโลกที่ไม่เคยรู้จัก สิ่งที่เคยเห็นในรูปถ่ายหรือเคยอ่านผ่านตัวอักษรมานับไม่ถ้วน มันเทียบไม่ได้เลยจริงๆ จริงอยู่ว่ามันเป็นความรู้สึกทางจิตวิญญาณที่ผ่านประสบการณ์ จับต้องไม่ได้ไม่เหมือนการซื้อวัตถุต่างๆแต่เรามั่นใจว่ามันจะอยู่กับเราติดตัวไปเนิ่นนาน เป็นหนึ่งในความทรงจำล้ำค่าที่ไม่สามารถจับต้องได้แต่ไม่รู้ลืม
วันนี้วันที่พ่อแม่เรายังเดินไหวและเรายังมีแรงหาเงินมีแรงพาท่านไปเที่ยวก็อยากให้ท่านสัมผัสประสบการณ์เดียวกับเราซึ่งน่าจะเป็นประสบการณ์ดียิ่งกว่าเราอีกเพราะว่าคราวนี้ได้แบ่งปันกับคนที่เรารักร่วมกัน เรามีคติประจำใจว่า "หากมีโอกาสที่ดีก็ลงมือทำให้เต็มที่ ถึงแม้ว่าจะเสียใจที่ล้มเหลวแต่ก็ดีกว่าเสียใจที่ไม่ได้ทำ เพราะหากเราไม่ทำ เราจะไม่ได้รับอะไรเลยนอกจากความกลัว" ทุกครั้งที่เราไปเที่ยวซึ่งเรามักจะไปคนเดียว เรารู้สึกว่าตัวเองได้เติบโต ได้เรียนรู้ ได้เปิดหัวใจ ได้เห็นโลก เราจึงรักการท่องเที่ยวและจะพยายามหาโอกาสท่องเที่ยวปีละครั้งอยู่เสมอ
ขออัพเดท
จากที่คุยกับคุณพ่อมาแล้ว สรุปท่านก็ตกลงค่ะ ปีหน้าช่วงมกรา-กุมภาจะพาพวกท่านไปเที่ยวแถบโตเกียว-คาวากูจิโกะ-ฟูจิ จะพยายามทำให้เป็นทริปที่ดีที่สุดและมีความสุขค่ะ สำหรับท่านอื่นในคอมเมนท์นี้ก็ขอเป็นกำลังใจและขอให้ทุกท่านที่มีแผนจะไปเที่ยวเดินทางปลอดภัยและมีความสุขนะคะ
มันเป็นความฝันของเราในการพาพ่อแม่เที่ยวต่างประเทศ บางคนก็ถามเราว่าเที่ยวในประเทศก็ได้นี่ ทำไมต้องต่างประเทศ การเอาเงินที่จะเที่ยวต่างประเทศมาเที่ยวในประเทศ ยอมรับว่ามันเป็นเงินมากมาย หากเอาส่วนนั้นมาเที่ยวในประเทศคงได้กินดีอยู่ดีไม่น้อยแต่การเที่ยวต่างประเทศเรารู้สึกว่ามีอะไรมากกว่าการไปเที่ยวดูที่สวยๆหรือนอนพักสบายๆ เรารู้สึกว่าการเที่ยวต่างประเทศเป็นการเปิดโลก เราได้เห็นสิ่งที่ไม่เคยเห็น สัมผัสอากาศที่ไม่เคยสัมผัส ผู้คนที่เคยไม่คุ้นเคย บ้านเมืองที่แปลกตา เรายังจำตอนมาญี่ปุ่นครั้งแรกได้ ตอนสัมผัสอากาศหนาวครั้งแรก ขึ้นชินคันเซ็นครั้งแรก เห็นฟูจิครั้งแรก สัมผัสหิมะครั้งแรก มันเป็นความสุขที่ทำให้รู้สึกอิ่มใจโดยบรรยายไม่ถูก ถึงจะเป็นแค่ช่วงเดียวสั้นๆแต่ทุกวันนี้เวลานึกถึงก็รู้สึกว่าเป็นความทรงจำที่มีค่าอย่างหนึ่งในชีวิต ราวกับเปิดประตูก้าวเข้ามาอีกโลกที่ไม่เคยรู้จัก สิ่งที่เคยเห็นในรูปถ่ายหรือเคยอ่านผ่านตัวอักษรมานับไม่ถ้วน มันเทียบไม่ได้เลยจริงๆ จริงอยู่ว่ามันเป็นความรู้สึกทางจิตวิญญาณที่ผ่านประสบการณ์ จับต้องไม่ได้ไม่เหมือนการซื้อวัตถุต่างๆแต่เรามั่นใจว่ามันจะอยู่กับเราติดตัวไปเนิ่นนาน เป็นหนึ่งในความทรงจำล้ำค่าที่ไม่สามารถจับต้องได้แต่ไม่รู้ลืม
วันนี้วันที่พ่อแม่เรายังเดินไหวและเรายังมีแรงหาเงินมีแรงพาท่านไปเที่ยวก็อยากให้ท่านสัมผัสประสบการณ์เดียวกับเราซึ่งน่าจะเป็นประสบการณ์ดียิ่งกว่าเราอีกเพราะว่าคราวนี้ได้แบ่งปันกับคนที่เรารักร่วมกัน เรามีคติประจำใจว่า "หากมีโอกาสที่ดีก็ลงมือทำให้เต็มที่ ถึงแม้ว่าจะเสียใจที่ล้มเหลวแต่ก็ดีกว่าเสียใจที่ไม่ได้ทำ เพราะหากเราไม่ทำ เราจะไม่ได้รับอะไรเลยนอกจากความกลัว" ทุกครั้งที่เราไปเที่ยวซึ่งเรามักจะไปคนเดียว เรารู้สึกว่าตัวเองได้เติบโต ได้เรียนรู้ ได้เปิดหัวใจ ได้เห็นโลก เราจึงรักการท่องเที่ยวและจะพยายามหาโอกาสท่องเที่ยวปีละครั้งอยู่เสมอ
ขออัพเดท
จากที่คุยกับคุณพ่อมาแล้ว สรุปท่านก็ตกลงค่ะ ปีหน้าช่วงมกรา-กุมภาจะพาพวกท่านไปเที่ยวแถบโตเกียว-คาวากูจิโกะ-ฟูจิ จะพยายามทำให้เป็นทริปที่ดีที่สุดและมีความสุขค่ะ สำหรับท่านอื่นในคอมเมนท์นี้ก็ขอเป็นกำลังใจและขอให้ทุกท่านที่มีแผนจะไปเที่ยวเดินทางปลอดภัยและมีความสุขนะคะ
แสดงความคิดเห็น
อยากพาพ่อแม่ไปเที่ยวญี่ปุ่นแต่โดนบอกว่า ฟุ่มเฟือย ถ้าเป็นคุณจะยังพาเค้าไปเที่ยวต่อไหม
เหตุผลคือ ตอนนี้เราทำงานอยู่ที่ญี่ปุ่นและคิดว่าจะลาออกปีหน้าเพราะจะไปเรียนต่อที่ประเทศอื่น
เลยคิดว่าไหนๆก็ไหนๆเราอยู่ญี่ปุ่นไม่ต้องเสียค่าตั๋วขามา ก่อนกลับเลยอยากพาท่านมาเที่ยวและรวมถึงเป็นไกด์ในญี่ปุ่นให้ได้ด้วย เพราะอยู่มาพอสมควร
แม่เราไม่เคยไปตปท. แกเคยบ่นๆว่าอยากไป เลยอยากพามาเที่ยวแต่พอไปบอกพ่อ พ่อกลับบอกว่า มันไม่จำเป็น มันฟุ่มเฟือย เอาเงินไปทำอย่างอื่นดีกว่า
ต้องบอกก่อนว่า บ้านเราไม่ได้ร่ำรวยค่ะ ระดับกลางๆค่อนล่างนิดๆแต่ก็ไม่ได้อดอยาก ตั้งแต่เริ่มทำงานมาเราก็ส่งเงินกลับไปให้ที่บ้าน อาจไม่ทุกเดือน เป็นระยะๆ เพราะเราจะรอโอนเงินตอนค่าเงินมันแพง
เราแค่อยากพาท่านมาเที่ยวตปท.ซักครั้งเพราะพ่อแม่เราก็ 50-60กันแล้ว อยากพาท่านไปเที่ยวบ้างก่อนที่จะไม่ไหว ยิ่งแม่เราสุขภาพก็ไม่ค่อยดี อีกทั้งถ้าเราไปเรียนต่อคาดว่าคงไม่ว่างไปอีก2-3ปี ซึ่งงบเราก็มีเท่าที่ควร สามารถพาไปได้โดยไม่อดอยากและไม่กระทบเงินเก็บ แต่พ่อก็บอกว่า มันฟุ่มเฟือยเกินไป คือเรารู้ว่าจริงๆ ก็อยากไปนั่นแหละแต่เสียดายเงิน
อยากรู้ว่าคนอื่นจะคิดยังไง เราฟุ่มเฟือยเกินไปเหรอคะ? พอถามคนร็จักก็บอกว่า เอาเงินไปเที่ยวไปให้พวกท่านดีกว่าไหม? แต่ถ้าไม่ใช่ตอนนี้เราก็ไม่รู้ว่าจะมีโอกาสอีกเมื่อไร