เข้าเรื่องเลยครับ
คือผมกับเค้าคบกันมาสองปีครึ่ง พาไปฝากตัวกับพ่อแม่ ทั้งฝ่ายเค้าและฝ่ายเรา อยู่ในสายตาผู้ใหญ่เสมอ แต่สุดท้ายก็เลิกกันเพราะทะเลาะกันเรื่องเดิมๆ จนผมทนไม่ไหว เป็นคนบอกเลิกเค้าไปเอง เค้าก็ตามง้ออยู่ช่วงนึงครับ แต่ผมก็กลัวว่ากลับไปก็จะเป็นแบบเดิมเลยกลั้นใจไม่กลับไปดีกว่า
ผ่านไปซัก 3-4 เดือน เหมือนฝ่ายนั้นเค้าจะมีผู้ชายมาจีบ (แอบไปส่องไอจี) ถึงตอนนั้นผมกลับเกิดความรู้สึก "หวง" ขึ้นมาทันที ความคิดแย่ๆ ผุดมาเต็มหัว "ไอ้นี่มันเป็นใครวะ" บลาๆๆ ถึงตอนนั้นแหละครับที่รู้ว่าสุดท้ายแล้วทะเลาะกันแค่ไหน ผมก็ยังมีความรู้สึกอยากอยู่กับเค้าอยู่ดี ผมเลยทักไลน์ไปถามแซวๆแบบว่า ฮอตนะเนี่ยเรา หน้าตาแบบนี้ผู้ชายมาจีบด้วยหรอ เค้าก็ตอบกลับมาแบบปกติ แต่ความรู้สึกตอนนั้นมันเป็นเหมือนผมได้ถูกเติมเต็มสิ่งที่ขาดหายไปหลังจากที่เลิกกันไป พอรู้ตัวแบบนี้แล้ว ผมเลยหน้าด้านถามเขาไปตรงๆเลย "เรายังกลับมาเป็นเหมือนเดิมทันมั้ย" แต่ชีวิตมันไม่ใช่นิยายนี่สิครับ เขาตอบกลับมาง่ายๆเลยว่า "คงจะไม่ทันแล้วล่ะ เรารู้สึกดีกับเขาไปแล้ว" วินาทีนั้นหน้าชา ทำอะไรไม่ถูก ซึมเศร้าไปหลายวันเลยครับ พอวันที่เขาคบกันก็แทบบ้าเลยครับ
จนถึงตอนนี้ก็ผ่านไป 2 ปีกว่าแล้วที่เลิกกัน ผมก็พยายามเปิดใจที่จะรับคนใหม่ๆ มีทั้งเข้าหาบ้าง อีกฝ่ายเข้ามาหาบ้าง แต่พอถึงจุดๆหนึ่ง ผมกลับรู้สึกว่า เฮ้ย คนนี้มันยังไม่ใช่ ยังอยากจะที่ให้คนๆนั้นเป็นแฟนเก่าอยู่ตลอด (ขอเล่าเพิ่มว่าผมทำงานโรงแรมเป็นกุ๊ก เวลาทำงานงานแต่งเห็นบ่าวสาวเค้าอวยพรกัน ก็นึกถึงแฟนเก่าอยู่เป็นประจำ บางทีจนต้องไปแอบน้ำตาซึมอยู่ข้างหลัง)
เข้าถึงคำถามเลยครับ (เวิ่นเว้อมาเยอะ) เวลาเริ่มต้นใหม่นี่เขาต้องลืมเรื่องเก่าหรือเรื่องฝังใจให้ได้ก่อนรึป่าวครับ คือผมไม่อยากไปทำใครเสียเวลา เพราะเวลาได้เริ่มคุยกับใคร ผมชอบเอาไปเปรียบเทียบกับแฟนเก่าว่าแบบ ไม่แฮปปี้เหมือนตอนนั้นเลย พอคิดแบบนั้น ผมก็ไม่อยากไปต่อแล้วครับ
รับฟังทุกความเห็นนะครับ ด่าได้แต่อย่าแรงมาก
ขอคำแนะนำในการเริ่มต้นใหม่หน่อยครับ
คือผมกับเค้าคบกันมาสองปีครึ่ง พาไปฝากตัวกับพ่อแม่ ทั้งฝ่ายเค้าและฝ่ายเรา อยู่ในสายตาผู้ใหญ่เสมอ แต่สุดท้ายก็เลิกกันเพราะทะเลาะกันเรื่องเดิมๆ จนผมทนไม่ไหว เป็นคนบอกเลิกเค้าไปเอง เค้าก็ตามง้ออยู่ช่วงนึงครับ แต่ผมก็กลัวว่ากลับไปก็จะเป็นแบบเดิมเลยกลั้นใจไม่กลับไปดีกว่า
ผ่านไปซัก 3-4 เดือน เหมือนฝ่ายนั้นเค้าจะมีผู้ชายมาจีบ (แอบไปส่องไอจี) ถึงตอนนั้นผมกลับเกิดความรู้สึก "หวง" ขึ้นมาทันที ความคิดแย่ๆ ผุดมาเต็มหัว "ไอ้นี่มันเป็นใครวะ" บลาๆๆ ถึงตอนนั้นแหละครับที่รู้ว่าสุดท้ายแล้วทะเลาะกันแค่ไหน ผมก็ยังมีความรู้สึกอยากอยู่กับเค้าอยู่ดี ผมเลยทักไลน์ไปถามแซวๆแบบว่า ฮอตนะเนี่ยเรา หน้าตาแบบนี้ผู้ชายมาจีบด้วยหรอ เค้าก็ตอบกลับมาแบบปกติ แต่ความรู้สึกตอนนั้นมันเป็นเหมือนผมได้ถูกเติมเต็มสิ่งที่ขาดหายไปหลังจากที่เลิกกันไป พอรู้ตัวแบบนี้แล้ว ผมเลยหน้าด้านถามเขาไปตรงๆเลย "เรายังกลับมาเป็นเหมือนเดิมทันมั้ย" แต่ชีวิตมันไม่ใช่นิยายนี่สิครับ เขาตอบกลับมาง่ายๆเลยว่า "คงจะไม่ทันแล้วล่ะ เรารู้สึกดีกับเขาไปแล้ว" วินาทีนั้นหน้าชา ทำอะไรไม่ถูก ซึมเศร้าไปหลายวันเลยครับ พอวันที่เขาคบกันก็แทบบ้าเลยครับ
จนถึงตอนนี้ก็ผ่านไป 2 ปีกว่าแล้วที่เลิกกัน ผมก็พยายามเปิดใจที่จะรับคนใหม่ๆ มีทั้งเข้าหาบ้าง อีกฝ่ายเข้ามาหาบ้าง แต่พอถึงจุดๆหนึ่ง ผมกลับรู้สึกว่า เฮ้ย คนนี้มันยังไม่ใช่ ยังอยากจะที่ให้คนๆนั้นเป็นแฟนเก่าอยู่ตลอด (ขอเล่าเพิ่มว่าผมทำงานโรงแรมเป็นกุ๊ก เวลาทำงานงานแต่งเห็นบ่าวสาวเค้าอวยพรกัน ก็นึกถึงแฟนเก่าอยู่เป็นประจำ บางทีจนต้องไปแอบน้ำตาซึมอยู่ข้างหลัง)
เข้าถึงคำถามเลยครับ (เวิ่นเว้อมาเยอะ) เวลาเริ่มต้นใหม่นี่เขาต้องลืมเรื่องเก่าหรือเรื่องฝังใจให้ได้ก่อนรึป่าวครับ คือผมไม่อยากไปทำใครเสียเวลา เพราะเวลาได้เริ่มคุยกับใคร ผมชอบเอาไปเปรียบเทียบกับแฟนเก่าว่าแบบ ไม่แฮปปี้เหมือนตอนนั้นเลย พอคิดแบบนั้น ผมก็ไม่อยากไปต่อแล้วครับ
รับฟังทุกความเห็นนะครับ ด่าได้แต่อย่าแรงมาก