ยืมของเพื่อนมาคะ ^^
สวัสดีคะ ชื่อฟ้านะคะ ตอนนี้ทำงานแล้วเรื่องที่จะเล่าต่อไปนี้มันเป็นเรื่องที่เคยเกิดขึ้นมาแล้วสมัยเรียน
**อย่าด่าแรงนะคะ ตั้งตัวไม่ทัน**
สมัยเรียนม.ปลาย มีเพื่อนผู้ชายอยู่คนนึง(เมฆ)ที่เป็นเพื่อนของเพื่อนอีกที เราเจอกันงานอะไรสักอย่างแล้วเราก็คุย MSN กันมาเรื่อยๆ คุยกันทุกวัน สนิทกัน แต่สถานะของเราก็เป็นแค่เพื่อนที่คุยกัน รู้จักกันธรรมดา แล้ววันหนึ่งก็มีผู้ชาย(ดิน)อีกคนเข้ามา เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตพอๆกับเมฆ
>>เมฆเป็นผู้ชายตรงๆ ขี้อาย ย้ำคิดย้ำทำ พูดน้อย แต่กวนประสาทมากๆ
>>ดินเป็นผู้ชายสนุกสนาน ร่าเริง อัธยาศัยดี กวนประสาทพอๆกับเมฆเลยละคะ
ก่อนหน้านี้ที่ฟ้าคุยกับเมฆ แล้วยังคงสถานะเพื่อนอยู่นั้น แต่ใจฟ้ามันเกินเพื่อนไปแล้ว แต่เมฆน่ะสิที่ไม่พูดอะไรเลย หลังจากที่ฟ้าตัดสินใจให้คิดกับเมฆแค่เพื่อน ฟ้าจึงหันมาคุยกับดินอย่างจริงจัง แล้วตกลงคบกัน วันที่ตกลงคบกันฟ้ายังจำได้ดี เมฆตั้งสเตตัสบน MSN ว่า "แล้วมันก็สายไป" จึงทำให้ฟ้ารู้ว่า เมฆไม่เคยหายไปไหน เพียงแต่เมฆไม่กล้าที่จะพูดความจริงในใจออกมา แต่ในเมื่อฟ้าตกลงเลือกดินแล้ว ฟ้าแก้ไขอะไรไม่ได้ เพราะเมฆก็ไม่ได้แสดงออกชัดเจนว่าคิดยังไงกันแน่ ตั้งแต่นั้นมาฟ้าก็คุยกับเมฆน้อยลง ระยะเวลาผ่านไป 1 ปี เรายังคงจำวันสำคัญของกันได้ ทุกๆปีที่ผ่านไป เราจะยังคุยกันในวันสำคัญเสมอ
แต่เมื่อปีที่แล้ว ฟ้าเจอเมฆในงานดนตรีงานหนึ่งโดยบังเอิญ ไม่สิเพื่อนๆของฟ้ารู้อยู่แล้วว่าเราต้องเจอกัน คงเป็นครั้งแรกในรอบหลายปีที่เรากลับมาคุยกันอีก ช่วงนี้ฟ้ากับดินไม่ค่อยเข้าใจกัน เนื่องจากฟ้ากับดินเรียนอยู่ไกลกัน ระยะห่างเลยทำให้ความรักของฟ้ากับดินจางลง บวกกับดินเจอคนที่คิดว่าใช่กว่า ดินเลยเลือกที่จะเดินจากฟ้าไป
หลังจากวันนั้นฟ้ากับเมฆก็กลับมาคุยกัน ในสถานะเพื่อนเหมือนเดิม แต่มากกว่าตรงที่ไปไหนมาไหนด้วยกัน 2 คนบ่อยขึ้น ดูแลกันมากขึ้น ห่วงใยซึ่งกันและกัน แล้ววันหนึ่งฟ้าได้ถามเมฆว่า
ฟ้า : เมฆ ฟ้าถามจริงๆนะ เมฆคิดยังไงกับฟ้า
เมฆ : ... สิ่งที่ได้กับมาคือความเงียบชั่วครู่
ฟ้า : เมฆตอบฟ้าสิ ที่เราเป็นอยู่ทุกวันนี้คือเราเป็นอะไรกัน
เมฆ : เราก็เป็นเพื่อนกันไงฟ้า เป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม เราคิดกับฟ้าแค่เพื่อนจริงๆ
และแล้วความจริงที่ได้ยินมันไม่เหมือนกับสิ่งที่คิดไว้ แต่ฟ้าก็เข้าใจ แต่ยังสงสัยว่าเมฆพูดความจริงใช่ไหม ???
เวลาผ่านไป 1 ปี เราทั้งคู่เรียนจบแล้วทำงาน เมฆทำงานที่บ้าน ส่วนฟ้าทำงานต่างจังหวัด เราเริ่มห่างกันมากขึ้น คุยกันน้อยลง แต่ยังกวนประสาทกันเหมือนเดิม แล้วไม่นานมานี้เมฆทักเฟซฟ้ามา
เมฆ : อยู่ไหน ไปเที่ยวหาได้เปล่า พอดีเมฆจะไปเอาชุดรับปริญญาน่ะ
ฟ้า : ได้สิ แล้วเมฆนอนไหน กับเพื่อนเมฆใช่ป่าว
เมฆ : หอเพื่อนเมฆคนเยอะอ่า ขอไปพักด้วยได้รึเปล่า
ฟ้า : ............. เอาจริงดิ ฟ้าคิด แล้วตอบกับไปว่า ได้สิ เพื่อนกันหนิ แค่นี้เอง
วันที่เมฆมาหา เราไม่ได้เจอกันนานมาก แต่ก็ยังเหมือนเดิมทุกอย่าง พูดคุยกันสนิทกันปกติ เหมือนไม่เคยห่างกันไปไหน
ก่อนนอน เราคุยกันว่า
ฟ้า : เมฆอาบน้ำสิ เอาผ้าเช็ดตัวมารึเปล่า เอาของฟ้าไปใช้ได้นะ ถ้าไม่ถือ
เมฆ : เมฆลืมเอามา ฟ้ามีผืนไหนที่ไม่ใช้รึเปล่า เมฆใช้ผืนไหนก็ได้ (แล้วเมฆก็ไปอาบน้ำ ระหว่างนั้นฟ้าหลับไป เมฆอาบน้ำเสร็จก็ปลุก)
เมฆ : ฟ้าให้เมฆนอนไหน
ฟ้า : เมฆจะนอนไหนอ่า ข้างล่างหรือว่าบนเตียงกับฟ้า ฟ้าไม่ถือ (แต่คือฟ้าเพิ่งย้ายหา ที่นอนเลยไม่มี)
เมฆ : นอนไหนก็ได้ ข้างล่างหรือบนเตียงก็ได้ (สรุปเรานอนบนเตียงด้วยกัน เตียงเตียงเราใหญ่อยู่ไม่นอนทับกันแน่นอน 555)
ระหว่างที่นอนอยู่นั้น เมฆไม่หลับ เอาไฟในโทรศัพท์มาส่งหน้าฟ้า ทำให้ฟ้าตื่น แล้วเมฆก็แกล้งไม่ยอมให้ฟ้านอน แกล้งกันไปแกล้งกันมาฟ้าเลยเอาขาไปพาดเมฆ เมฆนิ่งไปสักพัก แล้วแกล้งฟ้าใหม่ คราวนี้ฟ้าจับมือเมฆบอกให้เลิกเล่นแล้วนอนได้แล้ว ขณะนั้นเอง เมฆก็ดึงฟ้าเข้าไปกอดแล้วนิ่ง ฟ้าตกใจมากแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร เพราะคิดว่าเดี๋ยวเมฆก็คงหลับไปเอง สรุปเมฆไม่หลับจ้าาาา
เมฆ : หันหลังสิ
ฟ้า : เงียบสักพักแล้วถามกลับว่า หันหลังทำไม
เมฆ : เถอะน่า
ฟ้าหันหลังแล้วเมฆก็สวมกอดฟ้าจากด้านหลัง แล้วเราก็หลับไป ตื่นเช้าไปทำงาน
ฟ้า : เมื่อคืนเมฆกอดฟ้าทำไม
เมฆ : เพื่อนกันกอดกันไม่ได้หรอ ฟ้าเริ่มสงสัยว่า เพื่อนกันจำเป็นต้องนอนกอดกันด้วยหรอ ถ้าเป็นเพื่อนผู้หญิงด้วยกันคงไม่แปลก แต่นี่ไม่ใช่
ฟ้า : ฟ้าถามว่าเมื่อคืนเมฆกอดฟ้าทำไม เพราะอะไร เพื่อนกันเขาไม่กอดกันแบบนี้หรอก ขนาดแฟนเก่าฟ้ายังไม่ทำเลย
เมฆ : เพื่อนกันน่ะ อย่าคิดมาก
หลังจากที่ฟ้าไปทำงาน ฟ้าได้ปรึกษาเรื่องนี้กับเพื่อนสนิทที่เป็นผู้หญิง (แบม) โดยเล่าทุกอย่างให้แบมฟัง
แบม : โหวววว นี่นึกว่าแฟนกัน แหมะมีกอดกันนอน เพื่อนที่ไหนเขาทำกันวะคะ
ฟ้า : นั่นแหละ เพื่อนแบบเมฆละมั้ง
แบม : แล้วถ้าคืนนี้มันมากกว่ากอดละ มันจะเป็นเพื่อนกันอยู่ไหมว่ะ
ฟ้า : ต้องทำยังไงถึงจะรู้ว่าเพื่อนของเมฆมันไม่เหมือนคนอื่นว่ะแก
แบม : จูบเลยแก ดูสิ๊นางจะหลบ หรือจูบตอบ ปกติถ้าเพื่อนกันมันต้องหลบหรือเบี่ยงหน้าหนีแน่นอน
ฟ้า : ต้องขนาดนั้นเลยหรอแก
แบม : ถ้าแกอยากรู้แกต้องลองดูแล้วล่ะ หลังจากกลับจากทำงานเราก็ไปหาข้าวเย็นกินกัน แล้วกลับห้อง อาบน้ำแต่งตัวนั่งดูหนังกันปกติ
ฟ้า : ง่วงแล้วว่ะแก นอนก่อนนะ
เมฆ : อ่อ โอเคๆ แล้วฟ้าก็หลับไป สักพักเมฆก็มานอน แล้วก็เหมือนเดิม กอดเหมือนเดิม เพิ่มเติมคือแน่นขึ้น
เวลาประมาณตี 5 เมฆก็ตื่นลุกไปเข้าห้องน้ำ กลับมาแกล้งฟ้าให้ตื่นด้วย โดยวิธีเดิมคือจั๊กจี้ เราสองคนแกล้งกันไปมา แล้วเมฆก็กอดฟ้าให้ฟ้านอนบนตัวเมฆแล้วกอดฟ้าไว้แน่น จังหวะนั้นความคิดแบมก็เข้ามาในหัว (เพื่อนกันจูบกันไม่ได้หรอก) วินาทีนั้นไม่คิดไรละจ้า จูบเลยจ้า แต่สิ่งที่ได้กลับมามันไม่ใช่ เมฆไม่หลบหรือเบี่ยงหน้าหนี พร้อมบรรจงจูบกลับแบบอ่อนโยน เวลาผ่านไปเหมือนนานหลายชั่วโมง หัวใจหลุดไปละจ้า ฟ้าได้สติฟ้าผละออกจากเมฆ แต่เมฆก็ยังกอดอยู่
ฟ้า : ฟ้าว่าเพื่อนกันไม่จูบกันแบบนี้นะเมฆ ที่เมฆทำมันมากกว่าเพื่อนแล้วไหม
เมฆ : เพื่อนสิฟ้า
ฟ้า : เพื่อนบ้าอะไรเมฆจูบกันเนี่ย แล้วทำไมไม่หลบฟ้า หรือผลักฟ้าออก
เมฆ : เมฆจะทำแบบนั้นทำไม
ฟ้า : ฟ้าจะถามอีกครั้ง เมฆคิดอะไรกันแน่ เมฆไม่ได้ชอบฟ้าใช่ไหม ที่เมฆทำเนี่ย
เมฆ : ให้คิดไรอ่า ก็เพื่อนกันอ่า
สรุปคือไม่ว่าจะถามยังไง คำตอบที่ได้คือเพื่อนกันอยู่ดี แต่เพื่อนที่ไหนละ เขาจะนอนกอดกัน แล้วจูบกันได้ หรือว่าเพื่อนในความคิดของฟ้ามันต่างจากคนอื่น หรือว่าคนอื่นเขานิยามคำว่าเพื่อนว่ากอดกัน จูบกัน ได้แล้ว หลังจากฟ้าคิดขึ้นได้ว่า เพื่อนในแบบที่เมฆบอก เมฆไม่เคยทำแบบนี้กับใคร เพราะฟ้าถามเมฆแล้ว ฟ้าจึงตัดสินใจ โอเคเพื่อนก็เพื่อนนะเมฆ ตอนสายๆเมฆลุกไปอาบน้ำ
ฟ้า : เมฆขอกอดแบบเพื่อนอีกได้ไหม
เมฆ : ได้สิ แล้วเมฆก็เดินมากอดฟ้าบนที่นอนต่ออีก 10 นาที แล้วลุกไปอาบน้ำ เมื่อเมฆอาบน้ำแต่งตัวจัดกระเป๋าเสร็จ สำรวจของที่ต้องขนกลับ
เมฆ : เมฆลืมอะไรอีกรึเปล่า ฟ้าช่วยเมฆดูหน่อย
ฟ้า : เมฆลืมไปอย่างหนึ่งนะ ลืมกอดฟ้ารึเปล่า แล้วเมฆก็เดินมากอดฟ้า กอดแน่นและนาน แล้วเมฆก็กลับไป
** สรุปคือเพื่อนกันเขาทำแบบนี้ได้หรอคะ คือสงสัยว่าใครเป็นแบบนี้บ้าง **
คำว่าเพื่อนแต่ละคนมันต่างกันหรอ?
สวัสดีคะ ชื่อฟ้านะคะ ตอนนี้ทำงานแล้วเรื่องที่จะเล่าต่อไปนี้มันเป็นเรื่องที่เคยเกิดขึ้นมาแล้วสมัยเรียน
**อย่าด่าแรงนะคะ ตั้งตัวไม่ทัน**
สมัยเรียนม.ปลาย มีเพื่อนผู้ชายอยู่คนนึง(เมฆ)ที่เป็นเพื่อนของเพื่อนอีกที เราเจอกันงานอะไรสักอย่างแล้วเราก็คุย MSN กันมาเรื่อยๆ คุยกันทุกวัน สนิทกัน แต่สถานะของเราก็เป็นแค่เพื่อนที่คุยกัน รู้จักกันธรรมดา แล้ววันหนึ่งก็มีผู้ชาย(ดิน)อีกคนเข้ามา เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตพอๆกับเมฆ
>>เมฆเป็นผู้ชายตรงๆ ขี้อาย ย้ำคิดย้ำทำ พูดน้อย แต่กวนประสาทมากๆ
>>ดินเป็นผู้ชายสนุกสนาน ร่าเริง อัธยาศัยดี กวนประสาทพอๆกับเมฆเลยละคะ
ก่อนหน้านี้ที่ฟ้าคุยกับเมฆ แล้วยังคงสถานะเพื่อนอยู่นั้น แต่ใจฟ้ามันเกินเพื่อนไปแล้ว แต่เมฆน่ะสิที่ไม่พูดอะไรเลย หลังจากที่ฟ้าตัดสินใจให้คิดกับเมฆแค่เพื่อน ฟ้าจึงหันมาคุยกับดินอย่างจริงจัง แล้วตกลงคบกัน วันที่ตกลงคบกันฟ้ายังจำได้ดี เมฆตั้งสเตตัสบน MSN ว่า "แล้วมันก็สายไป" จึงทำให้ฟ้ารู้ว่า เมฆไม่เคยหายไปไหน เพียงแต่เมฆไม่กล้าที่จะพูดความจริงในใจออกมา แต่ในเมื่อฟ้าตกลงเลือกดินแล้ว ฟ้าแก้ไขอะไรไม่ได้ เพราะเมฆก็ไม่ได้แสดงออกชัดเจนว่าคิดยังไงกันแน่ ตั้งแต่นั้นมาฟ้าก็คุยกับเมฆน้อยลง ระยะเวลาผ่านไป 1 ปี เรายังคงจำวันสำคัญของกันได้ ทุกๆปีที่ผ่านไป เราจะยังคุยกันในวันสำคัญเสมอ
แต่เมื่อปีที่แล้ว ฟ้าเจอเมฆในงานดนตรีงานหนึ่งโดยบังเอิญ ไม่สิเพื่อนๆของฟ้ารู้อยู่แล้วว่าเราต้องเจอกัน คงเป็นครั้งแรกในรอบหลายปีที่เรากลับมาคุยกันอีก ช่วงนี้ฟ้ากับดินไม่ค่อยเข้าใจกัน เนื่องจากฟ้ากับดินเรียนอยู่ไกลกัน ระยะห่างเลยทำให้ความรักของฟ้ากับดินจางลง บวกกับดินเจอคนที่คิดว่าใช่กว่า ดินเลยเลือกที่จะเดินจากฟ้าไป
หลังจากวันนั้นฟ้ากับเมฆก็กลับมาคุยกัน ในสถานะเพื่อนเหมือนเดิม แต่มากกว่าตรงที่ไปไหนมาไหนด้วยกัน 2 คนบ่อยขึ้น ดูแลกันมากขึ้น ห่วงใยซึ่งกันและกัน แล้ววันหนึ่งฟ้าได้ถามเมฆว่า
ฟ้า : เมฆ ฟ้าถามจริงๆนะ เมฆคิดยังไงกับฟ้า
เมฆ : ... สิ่งที่ได้กับมาคือความเงียบชั่วครู่
ฟ้า : เมฆตอบฟ้าสิ ที่เราเป็นอยู่ทุกวันนี้คือเราเป็นอะไรกัน
เมฆ : เราก็เป็นเพื่อนกันไงฟ้า เป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม เราคิดกับฟ้าแค่เพื่อนจริงๆ
และแล้วความจริงที่ได้ยินมันไม่เหมือนกับสิ่งที่คิดไว้ แต่ฟ้าก็เข้าใจ แต่ยังสงสัยว่าเมฆพูดความจริงใช่ไหม ???
เวลาผ่านไป 1 ปี เราทั้งคู่เรียนจบแล้วทำงาน เมฆทำงานที่บ้าน ส่วนฟ้าทำงานต่างจังหวัด เราเริ่มห่างกันมากขึ้น คุยกันน้อยลง แต่ยังกวนประสาทกันเหมือนเดิม แล้วไม่นานมานี้เมฆทักเฟซฟ้ามา
เมฆ : อยู่ไหน ไปเที่ยวหาได้เปล่า พอดีเมฆจะไปเอาชุดรับปริญญาน่ะ
ฟ้า : ได้สิ แล้วเมฆนอนไหน กับเพื่อนเมฆใช่ป่าว
เมฆ : หอเพื่อนเมฆคนเยอะอ่า ขอไปพักด้วยได้รึเปล่า
ฟ้า : ............. เอาจริงดิ ฟ้าคิด แล้วตอบกับไปว่า ได้สิ เพื่อนกันหนิ แค่นี้เอง
วันที่เมฆมาหา เราไม่ได้เจอกันนานมาก แต่ก็ยังเหมือนเดิมทุกอย่าง พูดคุยกันสนิทกันปกติ เหมือนไม่เคยห่างกันไปไหน
ก่อนนอน เราคุยกันว่า
ฟ้า : เมฆอาบน้ำสิ เอาผ้าเช็ดตัวมารึเปล่า เอาของฟ้าไปใช้ได้นะ ถ้าไม่ถือ
เมฆ : เมฆลืมเอามา ฟ้ามีผืนไหนที่ไม่ใช้รึเปล่า เมฆใช้ผืนไหนก็ได้ (แล้วเมฆก็ไปอาบน้ำ ระหว่างนั้นฟ้าหลับไป เมฆอาบน้ำเสร็จก็ปลุก)
เมฆ : ฟ้าให้เมฆนอนไหน
ฟ้า : เมฆจะนอนไหนอ่า ข้างล่างหรือว่าบนเตียงกับฟ้า ฟ้าไม่ถือ (แต่คือฟ้าเพิ่งย้ายหา ที่นอนเลยไม่มี)
เมฆ : นอนไหนก็ได้ ข้างล่างหรือบนเตียงก็ได้ (สรุปเรานอนบนเตียงด้วยกัน เตียงเตียงเราใหญ่อยู่ไม่นอนทับกันแน่นอน 555)
ระหว่างที่นอนอยู่นั้น เมฆไม่หลับ เอาไฟในโทรศัพท์มาส่งหน้าฟ้า ทำให้ฟ้าตื่น แล้วเมฆก็แกล้งไม่ยอมให้ฟ้านอน แกล้งกันไปแกล้งกันมาฟ้าเลยเอาขาไปพาดเมฆ เมฆนิ่งไปสักพัก แล้วแกล้งฟ้าใหม่ คราวนี้ฟ้าจับมือเมฆบอกให้เลิกเล่นแล้วนอนได้แล้ว ขณะนั้นเอง เมฆก็ดึงฟ้าเข้าไปกอดแล้วนิ่ง ฟ้าตกใจมากแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร เพราะคิดว่าเดี๋ยวเมฆก็คงหลับไปเอง สรุปเมฆไม่หลับจ้าาาา
เมฆ : หันหลังสิ
ฟ้า : เงียบสักพักแล้วถามกลับว่า หันหลังทำไม
เมฆ : เถอะน่า
ฟ้าหันหลังแล้วเมฆก็สวมกอดฟ้าจากด้านหลัง แล้วเราก็หลับไป ตื่นเช้าไปทำงาน
ฟ้า : เมื่อคืนเมฆกอดฟ้าทำไม
เมฆ : เพื่อนกันกอดกันไม่ได้หรอ ฟ้าเริ่มสงสัยว่า เพื่อนกันจำเป็นต้องนอนกอดกันด้วยหรอ ถ้าเป็นเพื่อนผู้หญิงด้วยกันคงไม่แปลก แต่นี่ไม่ใช่
ฟ้า : ฟ้าถามว่าเมื่อคืนเมฆกอดฟ้าทำไม เพราะอะไร เพื่อนกันเขาไม่กอดกันแบบนี้หรอก ขนาดแฟนเก่าฟ้ายังไม่ทำเลย
เมฆ : เพื่อนกันน่ะ อย่าคิดมาก
หลังจากที่ฟ้าไปทำงาน ฟ้าได้ปรึกษาเรื่องนี้กับเพื่อนสนิทที่เป็นผู้หญิง (แบม) โดยเล่าทุกอย่างให้แบมฟัง
แบม : โหวววว นี่นึกว่าแฟนกัน แหมะมีกอดกันนอน เพื่อนที่ไหนเขาทำกันวะคะ
ฟ้า : นั่นแหละ เพื่อนแบบเมฆละมั้ง
แบม : แล้วถ้าคืนนี้มันมากกว่ากอดละ มันจะเป็นเพื่อนกันอยู่ไหมว่ะ
ฟ้า : ต้องทำยังไงถึงจะรู้ว่าเพื่อนของเมฆมันไม่เหมือนคนอื่นว่ะแก
แบม : จูบเลยแก ดูสิ๊นางจะหลบ หรือจูบตอบ ปกติถ้าเพื่อนกันมันต้องหลบหรือเบี่ยงหน้าหนีแน่นอน
ฟ้า : ต้องขนาดนั้นเลยหรอแก
แบม : ถ้าแกอยากรู้แกต้องลองดูแล้วล่ะ หลังจากกลับจากทำงานเราก็ไปหาข้าวเย็นกินกัน แล้วกลับห้อง อาบน้ำแต่งตัวนั่งดูหนังกันปกติ
ฟ้า : ง่วงแล้วว่ะแก นอนก่อนนะ
เมฆ : อ่อ โอเคๆ แล้วฟ้าก็หลับไป สักพักเมฆก็มานอน แล้วก็เหมือนเดิม กอดเหมือนเดิม เพิ่มเติมคือแน่นขึ้น
เวลาประมาณตี 5 เมฆก็ตื่นลุกไปเข้าห้องน้ำ กลับมาแกล้งฟ้าให้ตื่นด้วย โดยวิธีเดิมคือจั๊กจี้ เราสองคนแกล้งกันไปมา แล้วเมฆก็กอดฟ้าให้ฟ้านอนบนตัวเมฆแล้วกอดฟ้าไว้แน่น จังหวะนั้นความคิดแบมก็เข้ามาในหัว (เพื่อนกันจูบกันไม่ได้หรอก) วินาทีนั้นไม่คิดไรละจ้า จูบเลยจ้า แต่สิ่งที่ได้กลับมามันไม่ใช่ เมฆไม่หลบหรือเบี่ยงหน้าหนี พร้อมบรรจงจูบกลับแบบอ่อนโยน เวลาผ่านไปเหมือนนานหลายชั่วโมง หัวใจหลุดไปละจ้า ฟ้าได้สติฟ้าผละออกจากเมฆ แต่เมฆก็ยังกอดอยู่
ฟ้า : ฟ้าว่าเพื่อนกันไม่จูบกันแบบนี้นะเมฆ ที่เมฆทำมันมากกว่าเพื่อนแล้วไหม
เมฆ : เพื่อนสิฟ้า
ฟ้า : เพื่อนบ้าอะไรเมฆจูบกันเนี่ย แล้วทำไมไม่หลบฟ้า หรือผลักฟ้าออก
เมฆ : เมฆจะทำแบบนั้นทำไม
ฟ้า : ฟ้าจะถามอีกครั้ง เมฆคิดอะไรกันแน่ เมฆไม่ได้ชอบฟ้าใช่ไหม ที่เมฆทำเนี่ย
เมฆ : ให้คิดไรอ่า ก็เพื่อนกันอ่า
สรุปคือไม่ว่าจะถามยังไง คำตอบที่ได้คือเพื่อนกันอยู่ดี แต่เพื่อนที่ไหนละ เขาจะนอนกอดกัน แล้วจูบกันได้ หรือว่าเพื่อนในความคิดของฟ้ามันต่างจากคนอื่น หรือว่าคนอื่นเขานิยามคำว่าเพื่อนว่ากอดกัน จูบกัน ได้แล้ว หลังจากฟ้าคิดขึ้นได้ว่า เพื่อนในแบบที่เมฆบอก เมฆไม่เคยทำแบบนี้กับใคร เพราะฟ้าถามเมฆแล้ว ฟ้าจึงตัดสินใจ โอเคเพื่อนก็เพื่อนนะเมฆ ตอนสายๆเมฆลุกไปอาบน้ำ
ฟ้า : เมฆขอกอดแบบเพื่อนอีกได้ไหม
เมฆ : ได้สิ แล้วเมฆก็เดินมากอดฟ้าบนที่นอนต่ออีก 10 นาที แล้วลุกไปอาบน้ำ เมื่อเมฆอาบน้ำแต่งตัวจัดกระเป๋าเสร็จ สำรวจของที่ต้องขนกลับ
เมฆ : เมฆลืมอะไรอีกรึเปล่า ฟ้าช่วยเมฆดูหน่อย
ฟ้า : เมฆลืมไปอย่างหนึ่งนะ ลืมกอดฟ้ารึเปล่า แล้วเมฆก็เดินมากอดฟ้า กอดแน่นและนาน แล้วเมฆก็กลับไป
** สรุปคือเพื่อนกันเขาทำแบบนี้ได้หรอคะ คือสงสัยว่าใครเป็นแบบนี้บ้าง **