เกริ่นคร่าวๆเลยคือ จขกท. มีเพื่อนเป็นคนประเภทนี้ครับ คือไม่มีความมั่นใจในตัวเองเลย เป็นคนมีข้อสงสัยในความสามารถของตัวเองเสมอ ดังนั้นเวลาทำอะไรด้วยกัน ใช้ชีวิตด้วยกัน เค้าจะไม่กล้าตัดสินใจอะไร เพราะกังวลกลัวว่าการตัดสินใจของเค้าจะทำให้คนอื่นไม่ชอบ ไม่พอใจ แล้วก็จะเลี่ยงการตัดสินใจตลอด หนีสถานการณ์ที่ต้องเลือกอะไรบางอย่าง แม้จะเป็นเรื่องที่ไม่มีใครคิดอยากจะโทษเค้าก็ตาม เช่น เย็นนี้กินข้าวร้านไหน ทำอะไรต่อดี ผลที่ตามมาคือเค้าไม่กล้าที่จะพูดสิ่งที่เค้าต้องการในใจออกมา คนรอบตัวเค้าก็ไม่รู้ว่าเค้าต้องการอะไร มีความสุขรึเปล่า พร้อมที่จะให้ความสำคัญกับความต้องการของคนอื่นก่อนเสมอ
ทำไมถึงอยากเปลี่ยนแปลงเค้า?
ผมรู้สึกว่าการใช้ชีวิตแบบนี้มันทำให้เค้าไม่มีความสุข จริงอยู่ครับเราอาจจะบอกว่าก็การได้ทำให้คนอื่นรอบตัวมีความสุขคือความสุขของเขา ผมเชื่อว่าสิ่งนั้นมันก็มีอยู่จริง แต่มันมีลิมิต สิ่งที่เค้าเป็นคือหลายๆครั้งเค้ายอมทนทำอะไรที่ตัวเองไม่ต้องการ (ที่รู้เพราะเค้าก็มาบ่นให้ผมฟังบ้าง) หรือยอมเหนื่อยยอมลำบาก อดหลับอดนอน สละเวลาตัวเอง สุขภาพตัวเอง เพื่อสิ่งที่คนอื่นต้องการ บางครั้งผมว่าคนรอบตัวบางคนก็ใช้โอกาสนี้เอาเปรียบเค้า (แต่แน่นอนเค้าก็ไม่รู้ตัว หรือไม่เชื่อว่าโดนเอาเปรียบอยู่ หรือตอบแค่ว่าไม่เป็นไรทำให้ก็ได้) เค้าแคร์แต่ว่าไม่อยากทำให้คนอื่นเสียใจ ไม่กล้าปฏิเสธ แต่เค้าก็ไม่รู้เลยว่าเค้ากำลังทำร้ายตัวเองอ้อมๆอยู่เหมือนกัน (อย่างน้อยผมก็รู้สึกอย่างนั้น)
พอแคร์ความรู้สึกคนรอบข้างมาก มันก็ถึงลิมิต เพราะคนเราไม่สามารถแคร์ทุกอย่างได้ขนาดนั้น เวลามีจำกัด แรงมีจำกัด และแน่นอนเวลาที่เราแคร์บางอย่างมาก มันก็มีโอกาสที่จะต้องลดการแคร์บางอย่างลงไปแทน ซึ่งเค้าจะอึดอัดมาก ไม่กล้าตัดสินใจอะไรเลย เพราะกลัว ซ้ายก็อาจทำให้คนนี้ผิดหวัง ขวาก็อาจทำให้คนนี้ผิดหวัง ไม่สามารถทำตามความต้องการของทุกคนได้ แล้วเค้าก็กลายเป็นคนเครียด กดดันตัวเอง แล้วรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนไม่ดี ไม่น่าคบ ไม่กล้าคิดตัดสินใจอะไร เพราะไม่อยากทำร้ายใคร (แต่บางครั้งการที่ไม่ยอมตัดสินใจอะไรเลย ก็ทำร้ายคนอื่นไปด้วยพร้อมๆกันอยู่ดี)
ผลที่ตามมาอีกอย่างคือเป็นคนที่ขอโทษกับทุกอย่าง รู้สึกผิดทุกครั้งที่ไม่สามารถทำตามความต้องการของคนนู้นคนนี้ได้ แม้บางครั้งจะไม่ใช่ความผิดของเค้าเลย หรือไม่ใช่ความผิดของใครเลยด้วยซ้ำ แต่เค้าก็อดขอโทษไม่ได้ ใช้คำว่าขอโทษบ่อยมาก รู้สึกผิดตลอดเวลา บ่อยจนบางทีผมว่ามันจะทำให้คำพูดของเค้าไม่มีคุณค่า ถึงเวลาที่ต้องขอโทษใครจริงๆ มันจะไม่สามารถสื่อสารออกมาได้
ผมอยากช่วยเพื่อให้ออกจากวังวนเหล่านี้ได้ อยากให้เค้าได้มีความสุขบ้าง ได้ทำอะไรเพื่อตัวเอง ตัดสินใจอะไรตามความต้องการของตัวเอง ได้ฝึกคิดเพื่อตัวเอง และตัดคนที่ไม่ดีหรือสิ่งที่มันไม่ได้จำเป็นต่อชีวิตเค้าออกไปบ้าง
ลองทำอะไรแล้วบ้าง?
เคยพยายาม Google หาวิธีดีลกับคนประเภทนี้ ก็ได้การฝึกฝนหลายแบบมา สิ่งที่ลองตอนนี้คือลองโยนช้อยส์ไปให้เค้าเลือกเล่นๆ เริ่มจากอะไรง่ายๆ เช่น ชอบกินชาหรือกาแฟ ชอบหมาหรือชอบแมว ชอบทะเลหรือภูเขา ฯลฯ อย่างน้อยเริ่มจากให้เค้าได้ลองคิดนู่นคิดนี่ง่ายๆก็พอ
หลังจากนั้นก็พยายามคุยกันมากๆ พยายามชี้ให้เค้าเห็นว่าสิ่งที่เค้าทำมันทำให้เรารู้สึกดียังไง เค้าเป็นคนใจกว้างและมีน้ำใจแค่ไหน แต่ในขณะเดียวกันก็พยายามให้เค้าเข้าใจว่าคนเราไม่สามารถทำให้ทุกคนมีความสุขได้หมด บางทีก็ต้องปล่อยวางไปบ้าง แล้วบางทีผมก็พยายามปรับทัศนคติเค้าว่าบางเวลาไม่จำเป็นต้องขอโทษ เพราะมันไม่ใช่ความผิดเค้า ไม่มีใครคิดว่าเป็นความผิดเค้า ฯลฯ
อยากรู้ความเห็นของผู้เชี่ยวชาญหรือคนที่เข้าใจเพื่อนลักษณะนี้หน่อยครับ ว่าเราควรดีลกับเค้ายังไง ทำยังไงให้เค้าเข้าใจอะไรในมุมมองใหม่ๆบ้าง
ขอบคุณครับ
อยากเปลี่ยนแปลงคนที่ไม่มั่นใจในตัวเอง ไม่กล้าตัดสินใจ แคร์แต่ความรู้สึกของคนรอบข้างแต่ไม่แคร์ตัวเอง ขอคำแนะนำครับ
ทำไมถึงอยากเปลี่ยนแปลงเค้า?
ผมรู้สึกว่าการใช้ชีวิตแบบนี้มันทำให้เค้าไม่มีความสุข จริงอยู่ครับเราอาจจะบอกว่าก็การได้ทำให้คนอื่นรอบตัวมีความสุขคือความสุขของเขา ผมเชื่อว่าสิ่งนั้นมันก็มีอยู่จริง แต่มันมีลิมิต สิ่งที่เค้าเป็นคือหลายๆครั้งเค้ายอมทนทำอะไรที่ตัวเองไม่ต้องการ (ที่รู้เพราะเค้าก็มาบ่นให้ผมฟังบ้าง) หรือยอมเหนื่อยยอมลำบาก อดหลับอดนอน สละเวลาตัวเอง สุขภาพตัวเอง เพื่อสิ่งที่คนอื่นต้องการ บางครั้งผมว่าคนรอบตัวบางคนก็ใช้โอกาสนี้เอาเปรียบเค้า (แต่แน่นอนเค้าก็ไม่รู้ตัว หรือไม่เชื่อว่าโดนเอาเปรียบอยู่ หรือตอบแค่ว่าไม่เป็นไรทำให้ก็ได้) เค้าแคร์แต่ว่าไม่อยากทำให้คนอื่นเสียใจ ไม่กล้าปฏิเสธ แต่เค้าก็ไม่รู้เลยว่าเค้ากำลังทำร้ายตัวเองอ้อมๆอยู่เหมือนกัน (อย่างน้อยผมก็รู้สึกอย่างนั้น)
พอแคร์ความรู้สึกคนรอบข้างมาก มันก็ถึงลิมิต เพราะคนเราไม่สามารถแคร์ทุกอย่างได้ขนาดนั้น เวลามีจำกัด แรงมีจำกัด และแน่นอนเวลาที่เราแคร์บางอย่างมาก มันก็มีโอกาสที่จะต้องลดการแคร์บางอย่างลงไปแทน ซึ่งเค้าจะอึดอัดมาก ไม่กล้าตัดสินใจอะไรเลย เพราะกลัว ซ้ายก็อาจทำให้คนนี้ผิดหวัง ขวาก็อาจทำให้คนนี้ผิดหวัง ไม่สามารถทำตามความต้องการของทุกคนได้ แล้วเค้าก็กลายเป็นคนเครียด กดดันตัวเอง แล้วรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนไม่ดี ไม่น่าคบ ไม่กล้าคิดตัดสินใจอะไร เพราะไม่อยากทำร้ายใคร (แต่บางครั้งการที่ไม่ยอมตัดสินใจอะไรเลย ก็ทำร้ายคนอื่นไปด้วยพร้อมๆกันอยู่ดี)
ผลที่ตามมาอีกอย่างคือเป็นคนที่ขอโทษกับทุกอย่าง รู้สึกผิดทุกครั้งที่ไม่สามารถทำตามความต้องการของคนนู้นคนนี้ได้ แม้บางครั้งจะไม่ใช่ความผิดของเค้าเลย หรือไม่ใช่ความผิดของใครเลยด้วยซ้ำ แต่เค้าก็อดขอโทษไม่ได้ ใช้คำว่าขอโทษบ่อยมาก รู้สึกผิดตลอดเวลา บ่อยจนบางทีผมว่ามันจะทำให้คำพูดของเค้าไม่มีคุณค่า ถึงเวลาที่ต้องขอโทษใครจริงๆ มันจะไม่สามารถสื่อสารออกมาได้
ผมอยากช่วยเพื่อให้ออกจากวังวนเหล่านี้ได้ อยากให้เค้าได้มีความสุขบ้าง ได้ทำอะไรเพื่อตัวเอง ตัดสินใจอะไรตามความต้องการของตัวเอง ได้ฝึกคิดเพื่อตัวเอง และตัดคนที่ไม่ดีหรือสิ่งที่มันไม่ได้จำเป็นต่อชีวิตเค้าออกไปบ้าง
ลองทำอะไรแล้วบ้าง?
เคยพยายาม Google หาวิธีดีลกับคนประเภทนี้ ก็ได้การฝึกฝนหลายแบบมา สิ่งที่ลองตอนนี้คือลองโยนช้อยส์ไปให้เค้าเลือกเล่นๆ เริ่มจากอะไรง่ายๆ เช่น ชอบกินชาหรือกาแฟ ชอบหมาหรือชอบแมว ชอบทะเลหรือภูเขา ฯลฯ อย่างน้อยเริ่มจากให้เค้าได้ลองคิดนู่นคิดนี่ง่ายๆก็พอ
หลังจากนั้นก็พยายามคุยกันมากๆ พยายามชี้ให้เค้าเห็นว่าสิ่งที่เค้าทำมันทำให้เรารู้สึกดียังไง เค้าเป็นคนใจกว้างและมีน้ำใจแค่ไหน แต่ในขณะเดียวกันก็พยายามให้เค้าเข้าใจว่าคนเราไม่สามารถทำให้ทุกคนมีความสุขได้หมด บางทีก็ต้องปล่อยวางไปบ้าง แล้วบางทีผมก็พยายามปรับทัศนคติเค้าว่าบางเวลาไม่จำเป็นต้องขอโทษ เพราะมันไม่ใช่ความผิดเค้า ไม่มีใครคิดว่าเป็นความผิดเค้า ฯลฯ
อยากรู้ความเห็นของผู้เชี่ยวชาญหรือคนที่เข้าใจเพื่อนลักษณะนี้หน่อยครับ ว่าเราควรดีลกับเค้ายังไง ทำยังไงให้เค้าเข้าใจอะไรในมุมมองใหม่ๆบ้าง
ขอบคุณครับ