เลิกกับแฟนเพราะความไม่รู้จักพอ..บอกเลิกไม่ผิดใช่ไหมค่ะ ?

สวัสดีค่ะ ขอเล่าเรื่องราวของเราก่อนเลยแล้วกันเนอะ เราเป็นผู้หญิงค่ะ เราคบกับแฟนมา 6 เดือนแล้วค่ะ เราเป็นรุ่นพี่แฟนเรารุ่นน้อง อยู่กันคนละจังหวัดจะเจอกันทีก็เรียนพิเศษ เราเจอกันที่เรียนพิเศษ เค้าจีบเราก่อน เค้าทักเฟสมาหาเราก่อน ซึ่งตอนนั้นแน่นอนค่ะเราตอบบ้างไม่ตอบบ้าง เพราะมันเป็นช่วงเวลาที่เราปิดกั้นตัวเองมากๆ ก็โสดมาตั้ง 2 ปี จะคบกับใคร คุยกับใครเราก็กลัวผิดหวัง กลัวเสียใจเป็นเรื่องธรรมดา จนเราไม่ตอบเค้าเลย เค้าเองก็หายไปเลยค่ะ จนวันนึงเค้าแอดเพื่อนเรามาใหม่ (เค้าสมัครเฟสใหม่) เราก็เลยรับ น้องเค้าก็ทักมาคุยเรื่องที่เรียนพิเศษปกติอ่ะค่ะ แต่แชทครั้งนี้ก็ไม่จบบทสนทนาซักทีเลยคุยกันมาเรื่อยๆ เราก็เลยลองใจอ่อนเปิดใจคุยกับน้องดู แต่มันไม่ง่ายเลยค่ะ  จุดเริ่มต้นมันเกิดตรงนี้แหละค่ะ ...อุปสรรคของเรากับน้องเค้าเยอะมาก ตอนน้องเค้าจีบเราแรกๆ ก็จะมีรุ่นพี่ที่สนิทกันอยู่ที่เรียนพิเศษเตือนเราเรื่องผู้ชายคนนี้ เค้าบอกว่า " เรียนคอร์ดไหนก็เห็นจีบผู้หญิงในคอร์ดทุกคอร์ดอ่ะ " ซึ่งเอาจริงเราเป็นคนคิดเล็กคิดน้อยมาก ใจก็แป้วแล้วอ่ะเริ่มไม่อยากไปต่อ เริ่มไม่อยากพังกำแพงตัวเอง แต่น้องเค้าตื่อมากค่ะ เป็นคนคำพูดคำจาดี พูดจาเป็น เลยก็ว่าได้ เราก็เลยเอาว่ะ ลองดู ก็เลยลองคบกับน้องเค้าดูค่ะ แต่คบกันโดยไม่ให้ที่เรียนพิเศษรู้เลยซักคน จะมีเพื่อนน้องเค้าพอรู้บ้าง หลังจากคบกันก็เหมือนแฟนกันปกติอ่ะค่ะ กินข้าวบ้าง ดูหนังบ้าง ตามภาษาวัยรุ่น (แต่ไม่มีอะไรเกินเลยกันแน่นอนค่ะ เราเป็นคนหัวโบราณเลยก็ว่าได้ ทำนองว่าถ้าไม่แต่งเธอก็อย่าหวัง 555555555 ) เค้ามาหาเราตลอดทุกครั้งเลยน่ะค่ะ เราไปหาเค้าแค่ 2 ครั้งถ้านับได้ เค้าเป็นคนขี้หึงค่ะ ห้ามแทบทุกๆเรื่อง ห้ามเราคุยกับผู้ชาย มีรหัสเฟส ไลน์ ไอจี ของเราเค้ามีหมดค่ะ ส่วนเรามีแค่รหัสเฟสเค้า  ห้ามเราเที่ยวกลางคืน (ปกติเราไม่เที่ยวกลางคืนค่ะนอกจากไปกินบุ๊ฟเฟ่กับเพื่อน5555555) ห้ามเรารับผู้ชายในเฟส (วันนั้นเรารับคนรู้จักโกดเรามากค่ะแต่เราก็ง้อ) คบกันมาซัก3-4 เดือน คนที่เรียนพิเศษก็เริ่มพอรู้บ้าง แต่เราก็ทำตัวปกติน่ะค่ะ แต่เวลาอยู่ที่เรียนพิเศษเราก็จะไม่ได้คุยกันเลย ทำนองว่าก็ไม่อยากให้ใครรู้ จนพี่คนนึงรู้ว่าเราคุยกันอยู่ ก็นองนองพูดจาจิกบ้าง แซะบ้างตามภาษาผู้หญิงอ่ะค่ะ เราก็เลยฟังหูซ้ายทะลุหูขวา ตามเรื่องราว พวกพี่กลุ่มนี้เค้าชอบพูดเรื่องแฟนเราให้เราฟังว่าเค้าเป็นแบบนู้น แบบนี้ (แต่เค้าหวังดีน่ะค่ะ) ช่วงเดือนที่5 นี้แหละค่ะจุดพลิกทุกอย่าง เราเข้าเฟสเค้าค้างไว้ในโทรศัพท์ไม่ได้เล่น4-5 วัน จนเน็ตเล่นได้การแจ้งเตือนในแชทก็เข้าเลยก็เลยเข้าไปดูค่ะ โป๊ะแตกมาก เค้ากับไปคุยกับแฟนเก่าค่ะ (เจ็บมาก) แฟนเราเป็นคนทักไป เราจับได้ เจ็บกว่านั้นคือช่วงที่เราไม่ได้ใช้เน็ต เรานั้งทำงานค้างให้เค้าค่ะ แต่เค้าโทรคุยกับแฟนเก่า ตี1 ตี2 ส่งรูปที่เราถ่ายให้ไปให้แฟนเก่า โห..เราร้องไห้หนักมากๆ  แต่บอกกับเราว่าง่วง บางวันก็บอกว่าอ่านหนังสือ (ช่วงนั้นใกล้สอบ) เราก็เข้าใจก็เลยไม่อยากงี่เง่าอะไรเพราะเค้าเรียนมาก็เหนื่อยแล้วเราแค่พยายามให้กำลังใจเฉยๆค่ะ ทำได้แค่นั้นจริงๆ สุดท้ายแล้วความเชื่อใจทั้งหมด ความรู้สึกของเราทั้งหมดพังค่ะ ไม่เหลืออะไรเลย เรียนพิเศษช่วงนี้เราทำเค้าเป็นอากาศเลยค่ะมองเห็นแต่เรามองข้ามไปเลยค่ะ เพื่อนๆน้องๆพี่ๆที่อยู่ที่เรียนพิเศษเราสงสารเรามากค่ะเพราะเค้ารู้นิสัยผู้ชายคนนี้หมดเพียงแต่เราเลือกที่จะไว้ใจเองค่ะ แฟนเราเลยประกาศกับเพื่อนเลยว่าจะกลับมาคบกับเราให้ได้ แต่น้องๆทุกคนที่เป็นเพื่อน(ไม่สนิทเท่าไร)ของแฟนเราบอกเราแทบทุกคนว่าอย่ากลับไปเลย ให้เราสงสารตัวเองบ้าง แต่เราก็อย่างว่าค่ะเห็นเค้าทำดีเข้าหน่อยก็ใจอ่อนตลอด เบื่อตัวเองก็ตรงนี้แหละค่ะ และแน่นอนค่ะ เราเองก็ให้โอกาสน่ะค่ะ เราบอกเค้าว่าเราให้เวลา 1 ปี ถ้าอยากกลับมาเรารอได้ แต่ใน1 ปีนี้เธอจะคุยกับใครก็ได้แต่ห้ามคบกัน แต่ถ้าเธอคบกันก็ถือว่าโอกาสนี้จบ เค้าบอกว่านานเกิดไป ตื่อเราจนเรากลับไป ก็นั้นแหละค่ะเพราะรักเลยครั้งนี้จึงกลับไป พอกลับไปคบแล้วรู้สึกทุกอย่างไม่เหมือนเดิมค่ะ กลับไปเชื่อใจอีกไม่ได้เลยจริงๆค่ะ เรากลายเป็นคนขี้ระแวง กลายเป็นคนขี้น้อยใจ งี่เง่าไปโดยไม่รู้ตัวเลยค่ะ พอเข้าเดือนที่6 ทุกอย่างเริ่มชัดเจนค่ะว่าเค้าไม่ได้ใส่ใจเราเลย มาเจอไม่ได้ ไม่มีเวลาเลย โทรไปวันนึงคุยได้ไม่กี่คำค่ะ
เรา : ฮัลโหล
แฟน : อ่านหนังสือก่อนน่ะเดียวสามทุ่มโทรไป
ตุ๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ........
พอสามทุ่ม
เรา : ฮัลโหล
แฟน : โหย เหนื่อยอ่ะ ง่วงมากเลยทำการบ้านก่อนน่ะเดียว 5 ทุ่ม โทรไป
เรา : ตั้งใจทำน่ะ สู้ๆ
แฟน : ครับ
ตุ๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ........
พอห้าทุ่ม
เรา : เป็นไงบ้าง
แฟน : เหนื่อยอ่ะ เราง่วงแล้วอ่ะ ขอนอนก่อนได้ไหม
เรา : ก็ได้ ฝันดีน่ะ (ตอบแบบใจอยากคุยมาก เราเองก็รอเวลาที่จะได้คุยกัน 5 นาที ก็ยังดีอ่ะ แต่ก็ไม่มีสัญญานตอบรับเลย)
เอ่อออออออออออ..ลืม ปกติเราจะคาสายกันทุกวัน แต่ช่วง 5-6 เดือนเราไม่เคยคาสายกันอีกเลย มีแค่บางวัน บางวันจริงๆ
ค่ะ แล้วก็เป็นแบบนี้มาตลอด  
จนถึงวันที่เรานั้งทบทวนตัวเองว่าเราทำอะไรผิดไปหรือป่าว หรือทำอะไรให้เค้าอึดอัดหรือป่าว เราอึดอัดมากเลยเปิดใจ ถามเค้าตรงๆ เค้าบอกเค้ารักเราแต่การกระทำไม่เคยเห็นเลยค่ะ ช่วงหลังๆเรารู้สึกว่าเราเหมือนอยู่ตัวคนเดียวเลยน่ะค่ะ   เค้าบอกว่าเค้าอึดอัด แต่พอเราถามว่าเราทำอะไรให้เธออึดอัด เค้ากลับตอบไม่ได้ :'( และหลังจากวันนั้นเค้าไลฟ์สดค่ะ (ซึ้งเค้าห้ามเราทำเราเคยทำแต่เค้าโกดเลยไม่ทำอีกค่ะ แต่วันนี้เค้าทำซึ่งเราเข้าไปดู) เราเลยตัดสินใจบอกเลิกเลยค่ะ เราอยู่แบบนี้ไม่ได้แล้วจริงๆอ่ะ แต่เค้าไม่ยอมเลิก โทรมาอยู่น่ะค่ะ แค่4-5 สาย เราบล็อคเฟส บล็อคไอจี แต่ดั้นลืมบล็อคไลน์นึกได้จะเข้าไปบล็อค เค้าเปลี่ยนรูปโปร 15 นาทีที่แล้ว แต่เค้าบอกเราว่านอนแล้ว โอ้ยรู้แล้ว เจ็บแล้ว พอแล้ว  (เอ้ย ถ้าแกรักกันจริงมันทำไรได้มากกว่านั้นป่ะว่ะ ยื่อเราหน่อยดิทำเหมือนรักกันหน่อยดิ เจ็บน่ะเว้ย ) นั้นแหละค่ะจบกันแบบงงๆ เราหรือเค้าผิด แต่ชั่งมันเหอะค่ะเราคิดว่าช่วงเวลาที่คบกับเค้าเราทำดีที่สุดแล้ว เราซื่อสัตย์ เรารัก เราแคร์ แต่เราได้เรามันชั่งเจ็บมาก  สุดท้ายเราเลือกที่จะเชื่อตัวเอง อยากพิสูจน์ด้วยตัวเองว่าเค้าเป็นแบบที่พวกพี่เค้าพูดกันไหม ผลสรุปก็ใช่ค่ะ  เราหลอกตัวเองมาตลอด ผลสุดท้าย เราก็ผิดหวังค่ะ เราก็เสียใจ แต่ตอนนี้เราพยายามทำให้ตัวเองมีความสุข ไม่เครียด หาอะไรทำ ดูตลก ฟังเพลง เล่นดนตรี ร้องเพลง จนดูเหมือนตัวเองไม่ได้เสียใจ แต่จริงๆเราเสียใจมากค่ะ เราเด็กอายุ 18 ที่จริงจังกับการใช้ชีวิตมาก กะคบกับใครก็อยากจะคบไปยันอนาคตข้างหน้าเลยแหละค่ะ (อันนี้เพ้อค่ะพอรู้เลย5555555555 เคยเห็นคนเค้าคบกันมัธยมยันแต่งงานแต่มันก็น้อยที่จะไปด้วยกันรอด) ตอนนี้รู้ตัวเองอยู่ว่าสิ่งที่เราควรเครียดคือ ที่เรียน ทำตัวเองให้มีค่า พ่อกับแม่ คนที่เค้าอยู่ข้างเรา ตอนนี้เราคิดแค่นี้แหละ จบบริบรูณ์  ขอบคุณที่อ่านจนจบน่ะค่ะนั้งพิมพ์ไปอยากร้องไห้มากเลยค่ะแต่ดันร้องไม่ออก น้ำตาไม่ไหลเลยค่ะ 5555555555 คืนนี้ราตรีสวัสดิ์ค้าบท่านผู้ชม ปล. พิมพ์ตกไปก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยจ้า