รุ่นพี่คนนี้เป็นเทรนเนอร์ที่ทำงานอ่ะค่ะ เป็นคนสอนงานเรา เราชอบเขาค่ะ เขาน่ารักดีค่ะ ที่ทำงานมีเทรนเนอร์หลายคนนะคะ เทรนนี่แบบเราก็มีหลายคน แต่เขาไม่เคยสนใจเราเลยค่ะ กับคนอื่นปกตินะคะ ใครยกมอเรียกเขาเขาก็ไปช่วยแต่เราเรียกเขาเขากลับเมิน เดินไปทางอื่นไม่ก็บอกให้เรา ถามพี่คนอื่นไปก่อนทั้งที่เขาก็ว่าง วันหยุดเราก็เสนอหัวหน้างานให้เราหยุดในวันที่เขามาทำงาน และให้เรามาทำงานในวันที่พี่เขาหยุด พูดกับเราก็ไม่ค่อยดีเลยค่ะ  กับน้องผู้หญิงคนอื่นๆที่มาเทรนรุ่นเดียวกับเรา พี่แกพูดจาดีมาก สอนแบบแทบจะทำให้เลย เคยคิดเล่นๆในใจอย่าขำนะ พี่เขาต้องชอบเราอยู่แต่กำลังหักห้ามใจตัวเองแน่ๆ
55555 เพราะเคยได้ยินพวกเพื่อนเขาที่เป็นเทรนเนอร์เหมือนกันพูดว่า แล้วทำไมไม่คุยกับน้องเขา ทำไมเดินหนีอะไรทำนองนี้ เราก็ไม่รู้ว่าทำไม หลายครั้งเลยนะคะที่เราเห็นเขา แอบมองเรา เพราะเราก็ชอบมองเขาค่ะ บางทีงานของเราที่ต้องแก้ พวกเทรนเนอร์ก็จะบอกให้พี่คนที่เราชอบเอางานเราไปแก้ แล้วก็พูดว่าเนี่ยของน้อง....เอาไปแก้ให้น้องเขาเลย บางทีเราทำอะไรพลาดๆพี่เขาก็ขำแบบโอเว่อร์มากอ่ะ สมน้ำหน้าหรอเปล่า 555 เราอาจจะคิดไปเองก็ได้บางที อยากรู้ว่าทำไมเขาเมินเราได้ขนาดนี้ เมินเหมือนเกลียดอ่ะ ทั้งที่ก็ไม่ได้ไปทำอะไรให้นะคะ แล้วเราก็ไม่ได้แสดงออกอะไรน่าเกลียดมาก ก็แค่มอง บางทีก็ยิ้มให้ ไม่เคยเข้าไปอ่อยแม้แต่น้อย ไม่เคยเขาไปพูด ยกเว้นเรื่องงาน มีผู้ชายคนไหนไหมคะ ที่อายุประมาณ 25- 30  พอรู้ว่ามีคนชอบแล้วยังเมินใส่แบบน่าเกลียดขนาดนี้ หรือ
ก็ชอบคนที่มาชอบเหมือนกันแต่ไม่รู้จะแสดงออกอย่างไร(อยากให้เป็นอย่างนี้มากค่ะ)