สวัสดีครับ ผมอายุ 15 ปี กำลังจบ ม.3 คือจะจบแล้วอีกนิดเดียว แต่ผมมีปัญหาอย่างนึ่ง ที่ทำให้ชีวิตผมยากลำบาก ตอนนี้หยุดเรียนบ่อยมากก ล่าสุดหยุดไปอาทิตหนึ่ง ไม่มีเหตุผลให้กับทาง รร. อยากให้ช่วยแก้ปัญหาครับ คุณหมอหรือใคร ก้ตอบได้หมดนะครับ
เริ่มจาก ผมเป็นคนคิดมาก แต่นิสัยร่าเริ่ง พูดมาก และเป็นคนความจำไม่ดี เจออะไรน่าตื่นเต้นไม่ได้จะอื้อ สันโดด แล้วผมมีปมเยอะมากก คิดมากกด้วย กลายเป็นคนเศร้าง่ายมาก แต่ไม่ร้องไห้ ผมร้องไห้ยาก เพราะ (อาการที่1)มักจะลืมว่าร้องไห้เพื่ออะไร เออจิงๆนะ เลยทำให้เก็บกดมากแบบ กูเศร้ามาก แต่ร้องไม่ออก ทำให้(2)เป็นคนเงียบชอบสันโดด ที่เล่ามาคืออาการช่วงแรกๆมี่เป็นบ่อย ต่อไปเป็นอาการที่จะเป็นบ่อยในช่วงนี้คือ ร้องให้โดยไร้สาเหตุ เล่าก่อน ผมสนิดกับป้ามาก เธอคือ แม่คนที่สอง เรียกแม่เลยอยู่บ้าน (แม่ผมเสียแล้วครับรู้มาว่า แม่ผมเสียเพราะเป็นมะเร็งแต่ไม่รักษาเพราะท้องผมอยู่ สมองไม่ดีเพราะงี้ก้ได้ เพราะในบรรดาพี่ๆของผม เรียนเก่ง เป็นคนที่ไม่ต้องให้ใครมาสั่ง แต่ผมผ่าเหล่า ทุกคนเรียกผมงี่หมด) นิสัยเดิมคิดมาก เวลามองป้า คิดในใจละ ป้าเสียใจที่เราไม่ไปรร.เปล่า ผิดหวังใหม ช่วยเวลานั้นคือ ต้องบังงงคับตัวเองร้องให้ได้ แบบ ป้าใช้อุ่นข้าว ิอยู่ในห้องครัวคนเดียว ร้องคับ อุ่นอาหารไปด้วย คืออยู่ดีๆก้เศร้า รู้สึกเหมือนไร้ค่า ตอนนั้นไม่มีใครสนใจอยู่แล้วด้วย
ขอเล่าสาเหตุแปป คือผมรู้สึกอิฉฉ่าพวกที่พ่อแม่ปลุกไปเรียน คือเราไม่ใช้ไม่อยากไปเรียน แต่เราตื่นสายบ่อย แต่ไม่มีใครแค่ อาผมทำงานกะเช้า ตี 5 ออก ผมก้ต้องตื่นเวลานั้น แต่ไม่มีใครปลุกปากด่า แต่ไม่ทำอะไรเลย พ่อ ป้า อา เป็นหมด เลยคิดว่า เค้าไม่เห็นเรามีค่าแล้วใช่ใหม ประมาณนั้น แล้วก้ คิดค้าตัวตายบ่อย แต่มีศาสนาบำบัดเลยรอดเรื่องนี้ไป ศาสนาอิสลามคับ พระเจ้าสั่งห้างทำร้ายร่างกายของตัวเองมุกทาง เป็นบาบ เพราะ ร่างการเป็นจองพระเจ้า พระเจ้าสร้างเรามา ศาสนาช่วยได้ ผมเลยไม่กล้าทำเลยยย แล้วก้ทำให้ผมขี้ขลาดด้วย แล้วก้พอผ่านไป2เดือน ผมเจอเพื่อนทีาดีมากกคือเพื่อนในอุดมคติ ทำให้ผมหลุดพ้นจากตอนนั้นไปได้ คือเคยเป็นมา 3-4ครั้งแล้วอาการนี้ แบบอสรมณดีไปไหน ดีมาาาากกก เพื่อนไปไหนเราไปด้วย สนุกกับชีวิตสุด รร.อยากไปมาก เทียวไม่เบื่อจนล่าสุดเข้าวัทจักเดินคือ เบื่อ รร. คนเยอะๆ ขออยู่ในบ้านนอนเหมือนคนไม่อยากทำไร นั้นดูยูทูบ เพื่อเลี้ยงการร้องให้ แต่ก้ยังใช้ศาสนาบำบัดอยู่ เล่าแค่นี้ละครับ ที่จริงมีเยอะมาก แต่เล่าไม่เก่วกลัวงง ขอเล่าไว้แค่นี้ครับ
ผมควรไปหาหมอทางจิตใหมครับ
เริ่มจาก ผมเป็นคนคิดมาก แต่นิสัยร่าเริ่ง พูดมาก และเป็นคนความจำไม่ดี เจออะไรน่าตื่นเต้นไม่ได้จะอื้อ สันโดด แล้วผมมีปมเยอะมากก คิดมากกด้วย กลายเป็นคนเศร้าง่ายมาก แต่ไม่ร้องไห้ ผมร้องไห้ยาก เพราะ (อาการที่1)มักจะลืมว่าร้องไห้เพื่ออะไร เออจิงๆนะ เลยทำให้เก็บกดมากแบบ กูเศร้ามาก แต่ร้องไม่ออก ทำให้(2)เป็นคนเงียบชอบสันโดด ที่เล่ามาคืออาการช่วงแรกๆมี่เป็นบ่อย ต่อไปเป็นอาการที่จะเป็นบ่อยในช่วงนี้คือ ร้องให้โดยไร้สาเหตุ เล่าก่อน ผมสนิดกับป้ามาก เธอคือ แม่คนที่สอง เรียกแม่เลยอยู่บ้าน (แม่ผมเสียแล้วครับรู้มาว่า แม่ผมเสียเพราะเป็นมะเร็งแต่ไม่รักษาเพราะท้องผมอยู่ สมองไม่ดีเพราะงี้ก้ได้ เพราะในบรรดาพี่ๆของผม เรียนเก่ง เป็นคนที่ไม่ต้องให้ใครมาสั่ง แต่ผมผ่าเหล่า ทุกคนเรียกผมงี่หมด) นิสัยเดิมคิดมาก เวลามองป้า คิดในใจละ ป้าเสียใจที่เราไม่ไปรร.เปล่า ผิดหวังใหม ช่วยเวลานั้นคือ ต้องบังงงคับตัวเองร้องให้ได้ แบบ ป้าใช้อุ่นข้าว ิอยู่ในห้องครัวคนเดียว ร้องคับ อุ่นอาหารไปด้วย คืออยู่ดีๆก้เศร้า รู้สึกเหมือนไร้ค่า ตอนนั้นไม่มีใครสนใจอยู่แล้วด้วย
ขอเล่าสาเหตุแปป คือผมรู้สึกอิฉฉ่าพวกที่พ่อแม่ปลุกไปเรียน คือเราไม่ใช้ไม่อยากไปเรียน แต่เราตื่นสายบ่อย แต่ไม่มีใครแค่ อาผมทำงานกะเช้า ตี 5 ออก ผมก้ต้องตื่นเวลานั้น แต่ไม่มีใครปลุกปากด่า แต่ไม่ทำอะไรเลย พ่อ ป้า อา เป็นหมด เลยคิดว่า เค้าไม่เห็นเรามีค่าแล้วใช่ใหม ประมาณนั้น แล้วก้ คิดค้าตัวตายบ่อย แต่มีศาสนาบำบัดเลยรอดเรื่องนี้ไป ศาสนาอิสลามคับ พระเจ้าสั่งห้างทำร้ายร่างกายของตัวเองมุกทาง เป็นบาบ เพราะ ร่างการเป็นจองพระเจ้า พระเจ้าสร้างเรามา ศาสนาช่วยได้ ผมเลยไม่กล้าทำเลยยย แล้วก้ทำให้ผมขี้ขลาดด้วย แล้วก้พอผ่านไป2เดือน ผมเจอเพื่อนทีาดีมากกคือเพื่อนในอุดมคติ ทำให้ผมหลุดพ้นจากตอนนั้นไปได้ คือเคยเป็นมา 3-4ครั้งแล้วอาการนี้ แบบอสรมณดีไปไหน ดีมาาาากกก เพื่อนไปไหนเราไปด้วย สนุกกับชีวิตสุด รร.อยากไปมาก เทียวไม่เบื่อจนล่าสุดเข้าวัทจักเดินคือ เบื่อ รร. คนเยอะๆ ขออยู่ในบ้านนอนเหมือนคนไม่อยากทำไร นั้นดูยูทูบ เพื่อเลี้ยงการร้องให้ แต่ก้ยังใช้ศาสนาบำบัดอยู่ เล่าแค่นี้ละครับ ที่จริงมีเยอะมาก แต่เล่าไม่เก่วกลัวงง ขอเล่าไว้แค่นี้ครับ