กิ๊ฟ เพื่อนสาว นางเป็นคน กินแพง ติดหรู ชอบช้อป ชอบเที่ยว นางสนิทกับเรามากที่สุด ดีที่เราเจอกับนางเรา2 คนเป็นเพื่อนที่เรียกว่าร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมาเยอะ ก็ว่าได้..
ด้วยความที่เราอยากแชร์ประสบการณ์ ความเป็นเพื่อน เราเลยเอามาแบ่งปัน...
เรื่องเริ่มแรก คือตอนที่เรารู้จักกับกิ๊ฟ.. แรกๆ กิ๊ฟดูไฮโซที่สุดเวลาที่มอง ตอนเข้ามหาลัยใหม่ๆ ดูฮ็อตเลยก็ว่าได้ เรานึกว่าเราจะไม่ได้สนิทกับกิ๊ฟหรอก เพราะนางแพงมาก คงไม่มาคบกับเราคนธรรมดาๆไม่โดดเด่นหรอก ... แต่เปล่า นางเดินเข้ามาทักเรา ตอนที่เรานั่งกินโกโก้เย็นอยู่ นางบอกว่า "เธอ..เราขอนั่งด้วยนะ " เราก็ไม่ได้คิดอะไร ก็ให้นั่งไปตามมารยาท
นางเดินไปสั่ง ชาเขียวมากิน และนั่งคุยกับเรา เรื่องนู่นนี่นั่น จนเรารู้สึกว่า นางไม่ได้หยิ่งนี่หว่าา..
ตั้งแต่นั้น เราก็เลยเริ่มสนิทกับนางมาเรื่อยๆ จนเริ่มพูดภาษาพ่อขุนรามตามภาษาเพื่อนด้วยกัน คือวันนึงกิ๊ฟชวนเราไปบ้าน นางบอกว่า "ไปบ้านกูกัน ไปหาไรเล่น" เราก็ไป แต่ก่อนไปเราเห็นนางหยิบมือถือขึ้นมา ละพูดกับคนในสายว่า "เจ้แอ๋ม วันนี้เพื่อนกิ๊ฟจะไปบ้าน เตรียมกับข้าวให้หน่อยนะคะ" พอนางคุยเสร็จ ด้วยความที่เรา ขี้สงสัยมากๆ อยากรู้อะไรก็จะถามไปเลย เราเลยถามนางว่า "กิ๊ฟ เจ้แอ๋มนี่ใครวะ "
กิ๊ฟเลยบอกว่า พี่เลี้ยงของกิ๊ฟเองสนิทกันมาก เราเองก็เลย หายสงสัย *ขอบอกก่อนเลยว่าบ้านของกิ๊ฟค่อนข้างมีฐานะดีมากกกก* ไม่แปลกที่จะมีพี่เลี้ยง
โอเค เราก็ไปบ้านของกิ๊ฟ .. ไปถึงกิ๊ฟชวนกินข้าวก่อนเลย เราก็ไม่เอะใจอะไรหรอก ด้วยความหิวโหย555 แต่พอเราเดินไปเห็นอาหารบนโต๊ะกินข้าวเท่านั้นแหละ เราโครตตกใจ!
เพราะบนโต๊ะมีทั้ง แพนเค้กราดซอสสตอเบอรี่ พิซซ่า สปาเก็ตตี้ น้ำผลไม้ และขนมกินเล่นอีกประมาณ 3 อย่าง เราอดใจไม่ไหว เราเลยพูดกับกิ๊ฟว่า "อีกิ๊ฟ แค่พาเพื่อนมาบ้านจำเป็นต้องจัดสำรับเว่อร์วังขนาดนี้มั้ยวะ " กิ๊ฟยิ้มอ่อนๆ แล้วตอบเราแบบทื่อๆเลยว่า
"เอ้า กูก็กินแบบนี้แทบทุกวันอะแหละ วันไหนกินไม่หมดกูก็ทิ้งด้วยซ้ำ ดีนะที่วันนี้มากินเป็นเพื่อนกู"
ช็อคคคค่ะ!!! กินไม่หมดทิ้งเลย?.
ใช่ค่ะ บ้านกิ๊ฟรวยจนมันทำตัวน่าหมั่นไส้ใช่ไหม แต่อ่านก่อนนะคะ กิ๊ฟเนี่ยดูน่าหมั่นไส้ก็จริง แต่เหตุผลที่มันเป็นแบบนั้น คือ.. ตั้งแต่เด็ก กิ๊ฟแทบจะไม่ได้อยู่กับพ่อแม่เลยด้วยซ้ำ เพราะพ่อแม่นางบ้างานมาก มีเวลาให้กิ๊ฟน้อยมาก กิ๊ฟเล่าให้เราฟังว่า ตั้งแต่เด็ก กิ๊ฟอยู่กับย่า ย่าเป็นคนดูแลกิ๊ฟมาจนกิ๊ฟอายุ 14 คุณย่าก็เสีย พ่อกับแม่ไม่มีเวลาให้เลยหาพี่เลี้ยงมาดูแลกิ๊ฟแทน ก็เลยได้พี่แอ๋ม หรือเจ้แอ๋ม ของกิ๊ฟนี่แหละค่ะ กิ๊ฟยังโชคดีที่เจอพี่เลี้ยงดี เป็นเหมือนพี่สาวของกิ๊ฟเลยก็ว่าได้..
เพราะอย่างนี้นี่แหละค่ะเลยทำให้กิ๊ฟดูเหมือนเด็กขาดความอบอุ่น แต่นางก็ไม่ได้ขาดหรอกค่ะ นางพยายามเติมให้ตัวเองมีความสุข ด้วยของอำนวยความสะดวก รอบๆตัวนางเอง นางถึงติดหรู กินแพงแบบนี้ กิ๊ฟเป็นคนน่ารักนะคะ กิ๊ฟจะชอบพูดถึงตัวเองตอนเด็กๆให้ฟังบ่อยๆ เป็นคนร่าเริงค่ะ
แต่แปลกมากเลยนะคะ ที่กิ๊ฟได้อยู่กับพ่อแม่น้อยมาก
แต่กิ๊ฟไม่เคยเก็บมาเป็นปมด้อยเลย แต่ก็มีพูดๆบ้าง ประมาณว่า "พ่อกับแม่ลืมกูยังวะ?" นางจะชอบพูดปนขำ เราก็แปลกใจ ประมาณว่า ไม่เศร้าเลยรึไง ไม่ได้อยู่กับพ่อแม่ จนรู้จักมากขึ้นๆ
เราเลยรู้ว่า กิ๊ฟ เพื่อนรักของเรา นางแทบไม่รู้จักความรักที่แท้จริงเลยด้วยซ้ำ
หลายครั้งที่เราเห็นว่ามีรุ่นพี่ หรือเพื่อนผู้ชายในคณะหลายคนเข้ามาจีบ แต่กิ๊ฟก็จะพูดกลับไปกับทุกคนคำเดียวกันคือ "กิ๊ฟยังไม่อยากมีแฟน โทษนะ"
คำนี้ออกจากปากกิ๊ฟเสมอ เวลาที่มีผู้ชายมาจีบนาง
มีอยู่วันนึง นางชวนเราไปเที่ยวสยาม นางพาเราไปเดินใน สยามโอเชี่ยนเวิลด์ นางบอกว่า ดูปลาๆ5555
บอกแล้วว่านางเฮฮาร่าเริง พอเข้าไปเห็นปลารู้มั้ยนางบอกว่าอะไร "บางทีพวกปลาที่อยู่ในตู้มันอาจจะมีความสุขมากกว่าการอยู่ในทะเลก็ได้เนอะ ว่ามั้ย"
เราก็งงสิ เราเลยถามกลับไป "บ้าเปล่า ปลาบ้าที่ไหน จะชอบอยู่ในตู้ มันเล็กนะเว้ย ถ้าเทียบกับทะเล ปลามันต้องชอบอิสระดิ มีอะไรหลายๆอย่างให้มันเจอในทะเล ธรรมชาติอะเข้าใจป้ะ" เราก็พูดปนฮา กิ๊ฟมองหน้าเรา แล้วพูดว่า "กูนี่ไง ไม่อยากเจออะไรเลย ทำไมตอนนี้กูรู้สึกไม่ค่อยมีความสุขเลยวะ กูไม่ค่อยอยากออกไปเจอโลกภายนอกเลยว่ะ กูรู้สึกว่า อยากอยู่คนเดียว หรืออยู่กับแก เหมือนพวกปลาในตู้นี้อะ"
ใช่ค่ะ.. นางเริ่มดราม่า โดยที่นางไม่รู้ตัวเลยย
เราเริ่มรู้สึกว่า นางเริ่มไม่โอเค เราเลยบอกนางไปว่า
"กิ๊ฟ โตมาได้ขนาดนี้แล้ว ต้องโตได้อีก อย่าไปกลัวอุปสรรคดิ รู้จักมั้ยอุปสรรคมีไว้พุ่งชน"
กิ๊ฟหันมายิ้มแล้วพูดว่า "กูเหนื่อยจริงๆนะ"
ยังจ้าาา นางยังดราม่าต่อได้อยู่
เราเลยพานางออกไปจากตู้ปลา5555555
จนออกไปหน้าห้าง ไปเจอคนร้องเพลงเปิดหมวกอยู่ เราเลยหยิบเหรียญ 10 บาทขึ้นมา แล้วบอกกิ๊ฟว่า "เอาไปให้เขาดิ๊ เขาร้องเพราะดี" กิ๊ฟก็มองหน้าเราแล้วหันไปมองคนร้องเพลงเปิดหมวก พร้อมกับหยิบกระเป๋าตังค์ขึ้นมา แล้วนางก็หยิบแบงค์ 50 ออกมา แล้วเอาไปหย่อนให้พี่เขา..
เราก็งง ว่ากิ๊ฟมันเป็นอะไร มันทำอะไรมีนัยๆตลอด
แต่คงเป็นเพราะ กิ๊ฟเป็นคนที่คิดนอกกรอบได้ไกลมาก นางคงคิดอะไรที่เหนือขึ้นไปกว่านั้นแน่ๆ
ต่อค่ะ...
พอหย่อนเงินเสร็จ นางก็ยิ้มให้พี่ที่ร้องเพลง แล้วเดินออกมา แต่นางเดินไม่ดูอะไรเลย เลยชนกับผู้ชายคนนึง ตึ้งงงง!!! นางเซ แล้วผู้ชายคนนั้นก็ตกใจ แล้วรีบเอามือไปจับมือกิ๊ฟได้ อีกิ๊ฟ! ไม่ล้มแถมได้จับมือผู้ชาย555555
ผู้ชายคนนั้นหล่อใช้ได้ค่ะ ออกแนว เซอร์ๆ มีหนวดนิดๆ น่ารักดี555 ผู้ชายคนนั้นก็ถามกิ๊ฟ "เป็นไรป่าวคับ ขอโทษนะครับๆ" พอกิ๊ฟเห็นหน้าผู้ชายคนนั้น ก็นิ่งไปซักพัก แล้วก็ตอบไปว่า "ไม่เป็นไรค่ะๆ ขอโทษนะคะ" เรื่องก็เลยจะจบ เน้นนะคะว่า #จะ จบ
รองเท้ากิ๊ฟส้นหักค่ะ.. ด้วยความที่นางชอบใส่รองเท้าส้นสูง เมื่อมันหัก นางก็มองลงไปที่รองเท้า ผู้ชายคนนั้น ก็มองด้วย แล้วผู้ชายคนนั้นก็พูดว่า "อุ้ยย หักเลย" พร้อมกับแสยะยิ้มเล็กๆใส่กิ๊ฟ เราก็เอ๋ออยู่ค่ะ ยืนมองอยู่ในระยะ 5 เมตร นั่นแหละค่ะ นางเลยนั่งลงตรงเก้าอี้ ใกล้ๆพี่เปิดหมวก แล้วเรียกเรา ไปดู
เราก็ไปดูรองเท้าให้นาง คือมันหักแบบหักเลย
มีแนวโน้มว่าจะต้องซื้อใหม่แน่ๆ... ผู้ชายคนนั้นเห็นเลย ล้วงมือเข้าไปกระเป๋าหลังกางเกง แล้วหยิบกระเป๋าตังค์ขึ้นมา หยิบตังค์ให้กิ๊ฟ 500 บาท แล้วก็บอกว่า "ขอโทษจริงๆนะครับ อะนี่ผมให้ครับให้คุณซื้อรองเท้าใหม่ กิ๊ฟเอ๋อค่ะ แล้วก็บอกว่า "ไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้ค่ะ ไม่เป็นไร" ผู้ชาย คงด้วยความรู้สึกผิดเลยตอบกิ๊ฟไปว่า "รับเถอะนะครับ ถือว่าผมซื้อรองเท้าให้คุณใหม่ก็แล้วกัน" กิ๊ฟก็รับตังค์ค่ะ แล้วก็ยิ้ม ผู้ชายคนนั้นเลยขอตัวไปเพราะเขารีบ พร้อมหันมายิ้มให้กิ๊ฟ ยิ้มอ่อนแบบหล่อๆเลย
กิ๊ฟก็ ด้วยความที่เอ๋อกับรองเท้าอยู่ เราก็เหลือบไปเห็นแบงค์ 500 กับใบสี่เหลี่ยมผืนผ้าใบเล็กสีเขียวอ่อนแนบอยู่ด้วย เราเลยบอกกิ๊ฟว่า "ๆ อีกิ๊ฟ อะไรวะน่ะ" แล้วชี้ไปที่ใบๆนั้น กิ๊ฟหายเอ๋อแล้วแบมือดู...
แม่เจ้า!! มันคือ นามบัตรค่ะ ชื่อนามสกุลครบเลย
ในใบบอกว่า ร้านเบเกอรี่ นายป๊อบ เบอร์โทร ที่อยู่ ครบจ้าา!! มีต่อนะคะ แต่ตอนนี้ขอนอนก่อน เดี๋ยวมาต่อค่ะ ^^
#ขอใช้คำไม่สุภาพนิดหน่อยนะคะ
ยิ่งกว่านิยาย ก็นางนี่แหละค่ะ
ด้วยความที่เราอยากแชร์ประสบการณ์ ความเป็นเพื่อน เราเลยเอามาแบ่งปัน...
เรื่องเริ่มแรก คือตอนที่เรารู้จักกับกิ๊ฟ.. แรกๆ กิ๊ฟดูไฮโซที่สุดเวลาที่มอง ตอนเข้ามหาลัยใหม่ๆ ดูฮ็อตเลยก็ว่าได้ เรานึกว่าเราจะไม่ได้สนิทกับกิ๊ฟหรอก เพราะนางแพงมาก คงไม่มาคบกับเราคนธรรมดาๆไม่โดดเด่นหรอก ... แต่เปล่า นางเดินเข้ามาทักเรา ตอนที่เรานั่งกินโกโก้เย็นอยู่ นางบอกว่า "เธอ..เราขอนั่งด้วยนะ " เราก็ไม่ได้คิดอะไร ก็ให้นั่งไปตามมารยาท
นางเดินไปสั่ง ชาเขียวมากิน และนั่งคุยกับเรา เรื่องนู่นนี่นั่น จนเรารู้สึกว่า นางไม่ได้หยิ่งนี่หว่าา..
ตั้งแต่นั้น เราก็เลยเริ่มสนิทกับนางมาเรื่อยๆ จนเริ่มพูดภาษาพ่อขุนรามตามภาษาเพื่อนด้วยกัน คือวันนึงกิ๊ฟชวนเราไปบ้าน นางบอกว่า "ไปบ้านกูกัน ไปหาไรเล่น" เราก็ไป แต่ก่อนไปเราเห็นนางหยิบมือถือขึ้นมา ละพูดกับคนในสายว่า "เจ้แอ๋ม วันนี้เพื่อนกิ๊ฟจะไปบ้าน เตรียมกับข้าวให้หน่อยนะคะ" พอนางคุยเสร็จ ด้วยความที่เรา ขี้สงสัยมากๆ อยากรู้อะไรก็จะถามไปเลย เราเลยถามนางว่า "กิ๊ฟ เจ้แอ๋มนี่ใครวะ "
กิ๊ฟเลยบอกว่า พี่เลี้ยงของกิ๊ฟเองสนิทกันมาก เราเองก็เลย หายสงสัย *ขอบอกก่อนเลยว่าบ้านของกิ๊ฟค่อนข้างมีฐานะดีมากกกก* ไม่แปลกที่จะมีพี่เลี้ยง
โอเค เราก็ไปบ้านของกิ๊ฟ .. ไปถึงกิ๊ฟชวนกินข้าวก่อนเลย เราก็ไม่เอะใจอะไรหรอก ด้วยความหิวโหย555 แต่พอเราเดินไปเห็นอาหารบนโต๊ะกินข้าวเท่านั้นแหละ เราโครตตกใจ!
เพราะบนโต๊ะมีทั้ง แพนเค้กราดซอสสตอเบอรี่ พิซซ่า สปาเก็ตตี้ น้ำผลไม้ และขนมกินเล่นอีกประมาณ 3 อย่าง เราอดใจไม่ไหว เราเลยพูดกับกิ๊ฟว่า "อีกิ๊ฟ แค่พาเพื่อนมาบ้านจำเป็นต้องจัดสำรับเว่อร์วังขนาดนี้มั้ยวะ " กิ๊ฟยิ้มอ่อนๆ แล้วตอบเราแบบทื่อๆเลยว่า
"เอ้า กูก็กินแบบนี้แทบทุกวันอะแหละ วันไหนกินไม่หมดกูก็ทิ้งด้วยซ้ำ ดีนะที่วันนี้มากินเป็นเพื่อนกู"
ช็อคคคค่ะ!!! กินไม่หมดทิ้งเลย?.
ใช่ค่ะ บ้านกิ๊ฟรวยจนมันทำตัวน่าหมั่นไส้ใช่ไหม แต่อ่านก่อนนะคะ กิ๊ฟเนี่ยดูน่าหมั่นไส้ก็จริง แต่เหตุผลที่มันเป็นแบบนั้น คือ.. ตั้งแต่เด็ก กิ๊ฟแทบจะไม่ได้อยู่กับพ่อแม่เลยด้วยซ้ำ เพราะพ่อแม่นางบ้างานมาก มีเวลาให้กิ๊ฟน้อยมาก กิ๊ฟเล่าให้เราฟังว่า ตั้งแต่เด็ก กิ๊ฟอยู่กับย่า ย่าเป็นคนดูแลกิ๊ฟมาจนกิ๊ฟอายุ 14 คุณย่าก็เสีย พ่อกับแม่ไม่มีเวลาให้เลยหาพี่เลี้ยงมาดูแลกิ๊ฟแทน ก็เลยได้พี่แอ๋ม หรือเจ้แอ๋ม ของกิ๊ฟนี่แหละค่ะ กิ๊ฟยังโชคดีที่เจอพี่เลี้ยงดี เป็นเหมือนพี่สาวของกิ๊ฟเลยก็ว่าได้..
เพราะอย่างนี้นี่แหละค่ะเลยทำให้กิ๊ฟดูเหมือนเด็กขาดความอบอุ่น แต่นางก็ไม่ได้ขาดหรอกค่ะ นางพยายามเติมให้ตัวเองมีความสุข ด้วยของอำนวยความสะดวก รอบๆตัวนางเอง นางถึงติดหรู กินแพงแบบนี้ กิ๊ฟเป็นคนน่ารักนะคะ กิ๊ฟจะชอบพูดถึงตัวเองตอนเด็กๆให้ฟังบ่อยๆ เป็นคนร่าเริงค่ะ
แต่แปลกมากเลยนะคะ ที่กิ๊ฟได้อยู่กับพ่อแม่น้อยมาก
แต่กิ๊ฟไม่เคยเก็บมาเป็นปมด้อยเลย แต่ก็มีพูดๆบ้าง ประมาณว่า "พ่อกับแม่ลืมกูยังวะ?" นางจะชอบพูดปนขำ เราก็แปลกใจ ประมาณว่า ไม่เศร้าเลยรึไง ไม่ได้อยู่กับพ่อแม่ จนรู้จักมากขึ้นๆ
เราเลยรู้ว่า กิ๊ฟ เพื่อนรักของเรา นางแทบไม่รู้จักความรักที่แท้จริงเลยด้วยซ้ำ
หลายครั้งที่เราเห็นว่ามีรุ่นพี่ หรือเพื่อนผู้ชายในคณะหลายคนเข้ามาจีบ แต่กิ๊ฟก็จะพูดกลับไปกับทุกคนคำเดียวกันคือ "กิ๊ฟยังไม่อยากมีแฟน โทษนะ"
คำนี้ออกจากปากกิ๊ฟเสมอ เวลาที่มีผู้ชายมาจีบนาง
มีอยู่วันนึง นางชวนเราไปเที่ยวสยาม นางพาเราไปเดินใน สยามโอเชี่ยนเวิลด์ นางบอกว่า ดูปลาๆ5555
บอกแล้วว่านางเฮฮาร่าเริง พอเข้าไปเห็นปลารู้มั้ยนางบอกว่าอะไร "บางทีพวกปลาที่อยู่ในตู้มันอาจจะมีความสุขมากกว่าการอยู่ในทะเลก็ได้เนอะ ว่ามั้ย"
เราก็งงสิ เราเลยถามกลับไป "บ้าเปล่า ปลาบ้าที่ไหน จะชอบอยู่ในตู้ มันเล็กนะเว้ย ถ้าเทียบกับทะเล ปลามันต้องชอบอิสระดิ มีอะไรหลายๆอย่างให้มันเจอในทะเล ธรรมชาติอะเข้าใจป้ะ" เราก็พูดปนฮา กิ๊ฟมองหน้าเรา แล้วพูดว่า "กูนี่ไง ไม่อยากเจออะไรเลย ทำไมตอนนี้กูรู้สึกไม่ค่อยมีความสุขเลยวะ กูไม่ค่อยอยากออกไปเจอโลกภายนอกเลยว่ะ กูรู้สึกว่า อยากอยู่คนเดียว หรืออยู่กับแก เหมือนพวกปลาในตู้นี้อะ"
ใช่ค่ะ.. นางเริ่มดราม่า โดยที่นางไม่รู้ตัวเลยย
เราเริ่มรู้สึกว่า นางเริ่มไม่โอเค เราเลยบอกนางไปว่า
"กิ๊ฟ โตมาได้ขนาดนี้แล้ว ต้องโตได้อีก อย่าไปกลัวอุปสรรคดิ รู้จักมั้ยอุปสรรคมีไว้พุ่งชน"
กิ๊ฟหันมายิ้มแล้วพูดว่า "กูเหนื่อยจริงๆนะ"
ยังจ้าาา นางยังดราม่าต่อได้อยู่
เราเลยพานางออกไปจากตู้ปลา5555555
จนออกไปหน้าห้าง ไปเจอคนร้องเพลงเปิดหมวกอยู่ เราเลยหยิบเหรียญ 10 บาทขึ้นมา แล้วบอกกิ๊ฟว่า "เอาไปให้เขาดิ๊ เขาร้องเพราะดี" กิ๊ฟก็มองหน้าเราแล้วหันไปมองคนร้องเพลงเปิดหมวก พร้อมกับหยิบกระเป๋าตังค์ขึ้นมา แล้วนางก็หยิบแบงค์ 50 ออกมา แล้วเอาไปหย่อนให้พี่เขา..
เราก็งง ว่ากิ๊ฟมันเป็นอะไร มันทำอะไรมีนัยๆตลอด
แต่คงเป็นเพราะ กิ๊ฟเป็นคนที่คิดนอกกรอบได้ไกลมาก นางคงคิดอะไรที่เหนือขึ้นไปกว่านั้นแน่ๆ
ต่อค่ะ...
พอหย่อนเงินเสร็จ นางก็ยิ้มให้พี่ที่ร้องเพลง แล้วเดินออกมา แต่นางเดินไม่ดูอะไรเลย เลยชนกับผู้ชายคนนึง ตึ้งงงง!!! นางเซ แล้วผู้ชายคนนั้นก็ตกใจ แล้วรีบเอามือไปจับมือกิ๊ฟได้ อีกิ๊ฟ! ไม่ล้มแถมได้จับมือผู้ชาย555555
ผู้ชายคนนั้นหล่อใช้ได้ค่ะ ออกแนว เซอร์ๆ มีหนวดนิดๆ น่ารักดี555 ผู้ชายคนนั้นก็ถามกิ๊ฟ "เป็นไรป่าวคับ ขอโทษนะครับๆ" พอกิ๊ฟเห็นหน้าผู้ชายคนนั้น ก็นิ่งไปซักพัก แล้วก็ตอบไปว่า "ไม่เป็นไรค่ะๆ ขอโทษนะคะ" เรื่องก็เลยจะจบ เน้นนะคะว่า #จะ จบ
รองเท้ากิ๊ฟส้นหักค่ะ.. ด้วยความที่นางชอบใส่รองเท้าส้นสูง เมื่อมันหัก นางก็มองลงไปที่รองเท้า ผู้ชายคนนั้น ก็มองด้วย แล้วผู้ชายคนนั้นก็พูดว่า "อุ้ยย หักเลย" พร้อมกับแสยะยิ้มเล็กๆใส่กิ๊ฟ เราก็เอ๋ออยู่ค่ะ ยืนมองอยู่ในระยะ 5 เมตร นั่นแหละค่ะ นางเลยนั่งลงตรงเก้าอี้ ใกล้ๆพี่เปิดหมวก แล้วเรียกเรา ไปดู
เราก็ไปดูรองเท้าให้นาง คือมันหักแบบหักเลย
มีแนวโน้มว่าจะต้องซื้อใหม่แน่ๆ... ผู้ชายคนนั้นเห็นเลย ล้วงมือเข้าไปกระเป๋าหลังกางเกง แล้วหยิบกระเป๋าตังค์ขึ้นมา หยิบตังค์ให้กิ๊ฟ 500 บาท แล้วก็บอกว่า "ขอโทษจริงๆนะครับ อะนี่ผมให้ครับให้คุณซื้อรองเท้าใหม่ กิ๊ฟเอ๋อค่ะ แล้วก็บอกว่า "ไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้ค่ะ ไม่เป็นไร" ผู้ชาย คงด้วยความรู้สึกผิดเลยตอบกิ๊ฟไปว่า "รับเถอะนะครับ ถือว่าผมซื้อรองเท้าให้คุณใหม่ก็แล้วกัน" กิ๊ฟก็รับตังค์ค่ะ แล้วก็ยิ้ม ผู้ชายคนนั้นเลยขอตัวไปเพราะเขารีบ พร้อมหันมายิ้มให้กิ๊ฟ ยิ้มอ่อนแบบหล่อๆเลย
กิ๊ฟก็ ด้วยความที่เอ๋อกับรองเท้าอยู่ เราก็เหลือบไปเห็นแบงค์ 500 กับใบสี่เหลี่ยมผืนผ้าใบเล็กสีเขียวอ่อนแนบอยู่ด้วย เราเลยบอกกิ๊ฟว่า "ๆ อีกิ๊ฟ อะไรวะน่ะ" แล้วชี้ไปที่ใบๆนั้น กิ๊ฟหายเอ๋อแล้วแบมือดู...
แม่เจ้า!! มันคือ นามบัตรค่ะ ชื่อนามสกุลครบเลย
ในใบบอกว่า ร้านเบเกอรี่ นายป๊อบ เบอร์โทร ที่อยู่ ครบจ้าา!! มีต่อนะคะ แต่ตอนนี้ขอนอนก่อน เดี๋ยวมาต่อค่ะ ^^
#ขอใช้คำไม่สุภาพนิดหน่อยนะคะ