นี่เป็นกระทู้แรกผิดพลาดประการใดต้องขออภัยด้วยค่ะ

คือหนูมีเพื่อนอยู่คนนึงชื่อ N (นามสมมุติ) พวกเราสนิทกันมากเพราะตอนม.1เรียนอยู่ห้องเดียวกันชอบอะไรเหมือนๆกันและหนูไปเที่ยวที่บ้านNบ่อยมากเคยแอบแม่หนีไปเที่ยวบ้านNก็เคย
**ปล.Nเป็นผู้หญิงนะคะ **

จนกระทั่งขึ้นม.2 Nกับหนูก็แยกกันอยู่คนละห้องแต่เราก็ยังคุยกันบ้างอาจจะไม่สนิทเหมือนเดิมเพราะว่าNก็มีเพื่อนใหม่
เพื่อนใหม่ของเค้าค่อนข้างก๋ากั่นหน่อย ชอบเที่ยว หนีเรียนโดนเรียน
ด้วยความเป็นห่วงหนูก็พยายามเตือนNแต่Nก็เหมือนแค่ฟังผ่านๆก็เลยคิดว่า แล้วแต่เวรแต่กรรมแล้วกันเพราะถือว่าเตือนไปแล้ว

กระทั่งวันนึงได้รู้ข่าวมาว่าNได้ลาออกจากโรงเรียนแล้ว ตอนนั้นก็ไม่รู้สึกอะไรเพราะคิดว่ามันต้องเป็นอย่างที่คิดซึ่งหนูกับNก็ไม่ได้คุยกันหรือติดต่ออีกเลย ผ่านไปประมานหนึ่งปี หนูเรียนอยู่ม.3
จู่ๆNก็ทักแชทเฟซบุ๊คมาทักทายซึ่งหนูก็ตอบไปตามมารยาทถามไถ่สารทุกข์สุขดิบกันบ้างตามประสาคนที่ไม่ได้เจอกันมานาน ซึ่งช่วงนั้นNก็เริ่มทักทุกวันทักถี่ขึ้นๆส่งการ์ตูน ส่งนิยาย ส่งวีดิโออะไรมากมายมาให้ดูบ้างจนบางทีก็แอบรู้สึกรำคาญเลยเลือกที่จะไม่กดอ่าน หรืออ่านแล้วก็ไม่ตอบ (ตอนนี้ก็แอบรู้สึกผิด)

จนขึ้นม.4 ตอนนั้นมีวงเกาหลีที่ตอนนี้ทุกคนคงรู้จักกันในนาม GOT7 ซึ่งหนูชอบวงนี้มากมากกกกกกx100 แต่ว่าเพื่อนที่จะเข้าใจความติ่งเกาหลีของเรามันมีน้อยเหลือเกินก็เลยทัก N ไปคุยด้วยปรากฏว่า N ก็ชอบวงนี้เหมือนกัน (ด้วยการชักจูงของเรา วะ ฮะ ฮ่า~) พวกเราสองคนเลยคุยกันถูกคอขึ้นมากกว่าเดิม

หลังจากกลับมาสนิทกันได้สักพักหนูก็เริ่มที่จะเปิดใจคุยกับNในเรื่องต่างๆทั้งเรื่องครอบครัว เรื่องเรียน เพื่อน หรือแฟน ทุกๆอย่างที่เกี่ยวกับหนูทั้งเรื่องดีหรือไม่ดีก็เล่าให้Nฟังหมด ซึ่งหนูเริ่มรู้สึกว่าหนูไว้ใจ N มากแบบไม่เคยไว้ใจใครที่ไหนมาก่อน เวลามีปัญหา N ก็จะยื่นมือเข้ามาช่วยเป็นคนแรก

ทุกๆอย่างที่เราตัดสินใจจะทำเราจะฟังความคิดเห็นจาก N เสมอและจะทำตามที่ N บอกเสียส่วนใหญ่ด้วยความที่เป็นคนรักเพื่อนมากให้เพื่อนคือเต็มร้อยเสมอจึงไม่ลังเลเลยที่จะเชื่อในสิ่งที่เพื่อนพูดเพราะว่าในความคิดนั้นมั่นใจว่า N แนะนำสิ่งที่ดีให้กับเรา


เมื่อก่อน N อยู่ในหมู่บ้านแต่พอออกจากโรงเรียน N ก็ย้ายไปอยู่ที่บ้านแฟนซึ่งไม่ไกลจากบ้านเรามากนักซึ่งเราก็เริ่มไปมาหาสู่กันได้ง่ายพอสมควร ชวนกันมานั่งที่บ้านดูรายการของไอดอลที่ชอบดูรายการตลกๆด้วยกัน แต่ N ก็นั่งได้ไม่นานแฟนเค้าก็ต้องมารับกลับในความรู้สึกของหนูตอนนั้นคือเหงามากๆ ไม่อยากให้กลับอยากให้อยู่ต่อรู้สึกคิดถึงมาก

พวกเราจะคุยทางแชทเฟซและคอลผ่านเฟซบุ๊คเกือบทุกวัน วันละไม่ต่ำกว่า3ชั่วโมงหรือ5ชั่วโมงจะหยุดก็ต่อเมื่ออีกฝ่ายเริ่มง่วงหรือต้องตื่นเช้าไปทำภารกิจถึงจะวางสายได้



-----------เกริ่นมาเยอะมากขอเข้าเรื่องเลยนะคะ-----------


คือช่วงหนึ่งเดือนที่ผ่านมานี้เรารู้สึกแปลกๆกับ N มากค่ะ อย่างเช่น เวลาที่ไม่ได้คุยกันจะรู้สึกอารมณ์หงุดหงิด ฉุนเฉียวและอารมณ์ไม่ดีทั้งวัน เหมือนจะลงแดงเลยล่ะค่ะ
บางครั้งแค่เจอหน้า ได้ยินเสียงก็รู้สึกดีใจอย่างบอกไม่ถูกหรือบางทีก็รู้สึกเกร็งๆ รู้สึกเขินเวลาอยู่กับ N เวลาเราทำอะไรหรือไปไหนเราจะคิดถึง N ซื้อของไปฝาก N ตลอด

เวลาที่ N ทะเลาะกับแฟนเราก็พาลเสียใจกับโมโหไปด้วย เราไม่รู้ว่าความรู้สึกนี้มันเป็นยังไงหรือคืออะไรมันทั้งรัก ทั้งหวง ทั้งห่วง เท่าที่คิดเราคงคิดว่าคิดกับ N มากกว่าเพื่อนสนิทแต่ไม่ได้เชิงคนรักอะไรประมานนั้น เราไม่กล้าบอกคนอื่นๆและกลัวที่จะเสียเพื่อนดีๆไปคนนึง
ซึ่งจริงๆเราก็รู้ตัวเองอยู่แล้วว่าเราเป็นไบชอบทั้งหญิงทั้งชายและค่อนข้างอคติกับเพศชายนิดหน่อย
**ปล.แต่ก็เรามีแฟนแล้วนะคะแฟนเราเป็นผู้ชายคบกันมาได้สักพักแล้ว**

อยากจะสอบถามความคิดเห็นของหลายๆคนหน่อยค่ะว่าความรู้สึกนี้มันปกติมั้ยที่เรารู้สึกแบบนี้กับเพื่อนหรือเราคิดมากไปเอง