สวัสดีครับบบ มารายงานตัวแล้วนะครับ วันนี้จะมาเล่าเรื่องสมัยเด็กๆให้ฟัง เนื่องจากวันนี้เอาเครื่องดนตรีไทยที่บ้านออกมาทำความสะอาด เลยทำให้นึกย้อนไปถึงเรื่องราวที่เคยพบเจอ ณ ห้องดนตรี และเป็นห้องดนตรีไทย และเป็นโรงเรียนวัด อ่าาา และเยอะแยะไปหมด ยังไงก็ติดตามกันเลยครับ
สวัสดีครับ จากเรื่องเงาปริศนาที่เคยเล่าไปในกระทู้ เสียงเตือน...กับนักวิ่ง ได้เคยเล่าไว้แล้วว่าสมัยประถมผมได้เรียนอยู่โรงเรียนวัด ที่มีพื้นที่ใกล้หมู่บ้านที่อาศัยอยู่ในกรุงเทพมหานครครับ สมัยเด็กๆผมเป็นคนอยากรู้อยากเห็น ขี้แกล้ง และจะเป็นคนปากพล่อยครับ แลดูเป็นเด็กที่นิสัยไม่ดีเอาเสียเลยเนอะครับ แต่ตรงกันข้าม ผมออกจะเป็นลูกรักของคุณครูสมัยประถมมากพอสมควรครับ เนื่องจากจะมีข้อดีคือเป็นคนหัวไว และเป็นคนที่ชอบคำชมครับ จึงมีความกระตือรือร้นสูงมากที่จะทำทุกอย่างที่จะได้รับการยอมรับและการชื่นชม แฮะๆ ต้องบอกก่อนนะครับว่าเด็ก ความคิด หรือ จิตสำนึกยังไม่ละเอียดเท่าไหร่นัก
โรงเรียนประถมที่ผมเรียนจะมีทั้งหมด 3 ตึกใหญ่ครับ เมื่อมองจากหน้าประตูทางเข้า จะเห็นเพียง 2 ตึก เนื่องจากจะมีหนึ่งตึกที่โดนบังอยู่ครับ อธิบายให้เข้าใจคือเป็นตึกแฝดที่มีทางเชื่อมติดกันอยู่ สองตึกนั้นจะตั้งหันหน้าออกมาทางถนนครับ นั่นหมายความว่า เวลาเรามองเข้าหาโรงเรียน จะเห็นตึกนึงอยู่ทางซ้ายมือ ตั้งหันหน้าไปทางขวามือของเราครับ และอีกตึกนึงจะตั้งหันหน้าเข้าหาเราประหนึ่งกระดานไวท์บอร์ด ส่วนตึกที่โดนบังนั้นจะอยู่หลังตึกที่หันหน้าเข้าหาเราครับ
เพื่อความเข้าใจง่ายๆ ผมจะตั้งชื่อตึกเป็น
ตึก A ตึกซ้ายมือ เมื่อหันหน้าเข้าหาโรงเรียน จะเห็นข้างตึก หน้าตึกจะหันไปทางขวามือครับ
ตึก B เป็นตึกที่หันหน้ามาทางหน้าโรงเรียนครับ จากหน้าโรงเรียนจะเห็นตึกนี้ชัดเจน
ตึก C เป็นตึดแฝดที่อยู่ด้านหลังตึก B ครับ
ตรงกลางโรงเรียนจะเป็นสนามรูปสี่เหลี่ยม ขวามือของสนามเป็นโรงอาหาร รูปแบบโรงเรียนจะเป็น
โอเคร เพื่ออรรถรสนะครับ ผังโรงเรียนก็ประมาณนี้ จะมีแต่จุดสำคัญๆนะครับ
จำได้ว่าสมัยนั้นผมน่าจะอยู่ประมาณชั้นป.3 หรือ ป.4 ประมาณนั้น ผมจำชั้นแน่นอนไม่ได้แล้วเหมือนกันนะครับ แต่เรื่องราวนี้มันยังจำได้เพราะก็เจอแบบ ตัวต่อตัวเหมือนกัน
คาบดนตรีคาบนึงผมให้ความสนใจกับเครื่องดนตรีประเภทตีชนิดนึงครับ โดยที่ในคาบเรียนผมก็มองๆ แต่พอถึงช่วงเวลาพักเที่ยง ผมก็เดินไปที่ห้องดนตรี และด้วยความสนใจของผมอาจารย์ประจำห้องดนตรี (ขอเรียกว่าอาจารย์ ปาช นะครับ)
"เล่นมั้ย อาจารย์สอนให้"
"เล่นครับ...." คำตอบของผม ก็เป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องนี้ครับ
บุคคลในห้องปิดตาย...
สวัสดีครับ จากเรื่องเงาปริศนาที่เคยเล่าไปในกระทู้ เสียงเตือน...กับนักวิ่ง ได้เคยเล่าไว้แล้วว่าสมัยประถมผมได้เรียนอยู่โรงเรียนวัด ที่มีพื้นที่ใกล้หมู่บ้านที่อาศัยอยู่ในกรุงเทพมหานครครับ สมัยเด็กๆผมเป็นคนอยากรู้อยากเห็น ขี้แกล้ง และจะเป็นคนปากพล่อยครับ แลดูเป็นเด็กที่นิสัยไม่ดีเอาเสียเลยเนอะครับ แต่ตรงกันข้าม ผมออกจะเป็นลูกรักของคุณครูสมัยประถมมากพอสมควรครับ เนื่องจากจะมีข้อดีคือเป็นคนหัวไว และเป็นคนที่ชอบคำชมครับ จึงมีความกระตือรือร้นสูงมากที่จะทำทุกอย่างที่จะได้รับการยอมรับและการชื่นชม แฮะๆ ต้องบอกก่อนนะครับว่าเด็ก ความคิด หรือ จิตสำนึกยังไม่ละเอียดเท่าไหร่นัก
โรงเรียนประถมที่ผมเรียนจะมีทั้งหมด 3 ตึกใหญ่ครับ เมื่อมองจากหน้าประตูทางเข้า จะเห็นเพียง 2 ตึก เนื่องจากจะมีหนึ่งตึกที่โดนบังอยู่ครับ อธิบายให้เข้าใจคือเป็นตึกแฝดที่มีทางเชื่อมติดกันอยู่ สองตึกนั้นจะตั้งหันหน้าออกมาทางถนนครับ นั่นหมายความว่า เวลาเรามองเข้าหาโรงเรียน จะเห็นตึกนึงอยู่ทางซ้ายมือ ตั้งหันหน้าไปทางขวามือของเราครับ และอีกตึกนึงจะตั้งหันหน้าเข้าหาเราประหนึ่งกระดานไวท์บอร์ด ส่วนตึกที่โดนบังนั้นจะอยู่หลังตึกที่หันหน้าเข้าหาเราครับ
เพื่อความเข้าใจง่ายๆ ผมจะตั้งชื่อตึกเป็น
ตึก A ตึกซ้ายมือ เมื่อหันหน้าเข้าหาโรงเรียน จะเห็นข้างตึก หน้าตึกจะหันไปทางขวามือครับ
ตึก B เป็นตึกที่หันหน้ามาทางหน้าโรงเรียนครับ จากหน้าโรงเรียนจะเห็นตึกนี้ชัดเจน
ตึก C เป็นตึดแฝดที่อยู่ด้านหลังตึก B ครับ
ตรงกลางโรงเรียนจะเป็นสนามรูปสี่เหลี่ยม ขวามือของสนามเป็นโรงอาหาร รูปแบบโรงเรียนจะเป็น
โอเคร เพื่ออรรถรสนะครับ ผังโรงเรียนก็ประมาณนี้ จะมีแต่จุดสำคัญๆนะครับ
จำได้ว่าสมัยนั้นผมน่าจะอยู่ประมาณชั้นป.3 หรือ ป.4 ประมาณนั้น ผมจำชั้นแน่นอนไม่ได้แล้วเหมือนกันนะครับ แต่เรื่องราวนี้มันยังจำได้เพราะก็เจอแบบ ตัวต่อตัวเหมือนกัน
คาบดนตรีคาบนึงผมให้ความสนใจกับเครื่องดนตรีประเภทตีชนิดนึงครับ โดยที่ในคาบเรียนผมก็มองๆ แต่พอถึงช่วงเวลาพักเที่ยง ผมก็เดินไปที่ห้องดนตรี และด้วยความสนใจของผมอาจารย์ประจำห้องดนตรี (ขอเรียกว่าอาจารย์ ปาช นะครับ)
"เล่นมั้ย อาจารย์สอนให้"
"เล่นครับ...." คำตอบของผม ก็เป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องนี้ครับ