อยากทราบความเห็นค่ะ คืองดดราม่านะ เรื่องมีอยู่ว่าเมื่อเย็นที่ผ่านมา ตอนที่แม่เรากำลังทำกับข้าวอยู่ในครัว เรานั่งเล่นโทรศัพท์ที่โต๊ะกินข้าว จู่ๆแม่ก็ยกยำปูมาวางแล้วถามว่าสนใจมั้ย เราก็ร้องอู้วววว แล้วก็ลงมือจัดการสิคะรออะไร ตอนแรกคิดว่าให้เรากินคนเดียวค่ะ เพราะวันก่อนแม่บอกจะเอามะม่วงที่บ้านไปยำที่ทำงาน
เราก็คิดว่าเหลือจะให้เรากิน เพราะย่าเราก็แก่แล้วกินอะไรแบบนี้อาจท้องเสีย ยำปูเยอะอยู่ค่ะ เราก็ไม่ได้เอะใจอะไร ก็เลยกินแบบสภาพซกมกหน่อย คือดูดปูเสร็จก็ใส่ซากมันในจานที่กินน่ะแหละ -**- เราก็กินไปเยอะพอควรนะ ครึ่งๆได้อะ แล้วก็ยังไม่อิ่ม แม่เราก็โผล่มาจากครัวค่าาาาา คราวนี่เห็นสภาพยำปูก็โวยวายใหญ่
บอกว่ากินแบบนี้แล้วคนอื่นจะกินยังไง ไอ้เราก็เฮ้ย! คิดว่ายกมาแบบนี้จะให้เรากินคนเดียว คิดว่าเหลือมา ก็เถียงไปค่ะว่าไม่รู้ ทำไมแม่ไม่บอกก่อน แม่ก็ตอบมาว่ามันเป็นสามัญสำนึก เห็นจานใหญ่ขนาดนี้จะกินคนเดียวได้ไง เราก็งงสิคะ ก็เลยบอกวันก่อนเห็นบอกจะยำที่ทำงาน ก็คิดว่าเหลือมาให้ แล้วย่าเราก็กินไม่ได้ เพราะฉะนั้นก็เป็นเราคนเดียวสิที่กินได้ แม่ก็บอกว่าย่า 'จะ' กิน
(ทั้งๆที่แก่มากแล้วค่ะ อายุ 88 เดินไม้เท้าสี่ขาแล้ว) แล้วก็บอกมันเป็นสามัญสำนึก เห็นจานใหญ่ขนาดนั้นใครเขาก็รู้ว่ากินคนเดียวได้ที่ไหน เราก็บอกไปว่าเราไม่รู้ คิดว่าให้เรากินคนเดียว T.T แต่ขุ่นแม่ท่านไม่ยอมมม ยังไงก็จะว่าเราให้ได้ค่ะ
คือเรื่องสามัญสำนึกในการกิน ถ้าบอกเราว่าเก็บไว้กินข้าวเย็น เก็บให้คนอื่นกินด้วย เราก็จะไม่กินค่ะ รอพร้อมมื้อนั้นเลย หรือถ้าเป็นอาหารอย่างอื่นที่หน้าตาเหมือนกับข้าวมากกว่ายำปู (ใส่มะม่วง) เราก็ไม่กิน แต่นี่เล่นมาทั้งจาน ยังกะอาหารกินเล่น แถมยังสมเหตุสมผลที่เราสามารถกินคนเดียวได้ คิดว่าแม่กินมาเยอะแล้วอ่า สรุปคือโดนว่าค่ะ ทั้งแม่ทั้งย่ารุมว่าเราคนเดียว เราก็ได้แต่บอกว่าไม่รู้ ทำไมไม่บอกก่อน
ประเด็นไม่ได้อยู่แค่ที่ยำปูด้วยค่ะ เราค่อนข้างเป็นเด็กที่กดอารมณ์ตัวเองพอสมควร ย้ำว่า 'กด' นะคะ โกรธมากที่แม่ไม่ฟังเราเลย บอกว่าไม่รู้ก็ยังหาว่ามันเป็นสามัญสำนึก เราก็ไม่แสดงออกมากค่ะว่าเราโกรธ
มีหลุดนิดหน่อยก็ตอนขึ้นเสียงแหลมๆมาบ้าง
ปัจจุบันอยากวิ่งไปกรี๊ดไกลๆเลยค่ะ หลายเรื่องเลยที่เราเก็บไว้ในใจ แต่พูดไม่ได้ เพราะจะชวนทะเลาะ
ยิ่งแม่หาว่าเหตุผลของเราเป็นการเถียงนะ หื้มมมมมมมมมม! เราก็รู้ตัวว่าวัยรุ่นใจร้อน ทำอะไรไม่ค่อยคิด แต่เริ่มจะทนไม่ไหวละค่ะ แม่ห้ามเราเถียง แต่แม่กลับเถียงเรา โดยบอกว่าเป็นเหตุผล แต่เราฟังไม่ขึ้นจริงๆค่ะ
สุดท้ายเราก็ยอมรับว่าผิดค่ะ555555 แต่ไม่ 100%
อยากถามว่าแม่เราผิดด้วยมั้ยคะ? หรือเราผิดคนเดียวที่พฤติกรรมการกิน (คนเดียว) สกปรกไปหน่อย? ขอความเห็นค่ะ เก็บกดมากตอนนี้
เรากินยำปูของแม่ แล้วก็ทะเลาะกัน
เราก็คิดว่าเหลือจะให้เรากิน เพราะย่าเราก็แก่แล้วกินอะไรแบบนี้อาจท้องเสีย ยำปูเยอะอยู่ค่ะ เราก็ไม่ได้เอะใจอะไร ก็เลยกินแบบสภาพซกมกหน่อย คือดูดปูเสร็จก็ใส่ซากมันในจานที่กินน่ะแหละ -**- เราก็กินไปเยอะพอควรนะ ครึ่งๆได้อะ แล้วก็ยังไม่อิ่ม แม่เราก็โผล่มาจากครัวค่าาาาา คราวนี่เห็นสภาพยำปูก็โวยวายใหญ่
บอกว่ากินแบบนี้แล้วคนอื่นจะกินยังไง ไอ้เราก็เฮ้ย! คิดว่ายกมาแบบนี้จะให้เรากินคนเดียว คิดว่าเหลือมา ก็เถียงไปค่ะว่าไม่รู้ ทำไมแม่ไม่บอกก่อน แม่ก็ตอบมาว่ามันเป็นสามัญสำนึก เห็นจานใหญ่ขนาดนี้จะกินคนเดียวได้ไง เราก็งงสิคะ ก็เลยบอกวันก่อนเห็นบอกจะยำที่ทำงาน ก็คิดว่าเหลือมาให้ แล้วย่าเราก็กินไม่ได้ เพราะฉะนั้นก็เป็นเราคนเดียวสิที่กินได้ แม่ก็บอกว่าย่า 'จะ' กิน
(ทั้งๆที่แก่มากแล้วค่ะ อายุ 88 เดินไม้เท้าสี่ขาแล้ว) แล้วก็บอกมันเป็นสามัญสำนึก เห็นจานใหญ่ขนาดนั้นใครเขาก็รู้ว่ากินคนเดียวได้ที่ไหน เราก็บอกไปว่าเราไม่รู้ คิดว่าให้เรากินคนเดียว T.T แต่ขุ่นแม่ท่านไม่ยอมมม ยังไงก็จะว่าเราให้ได้ค่ะ
คือเรื่องสามัญสำนึกในการกิน ถ้าบอกเราว่าเก็บไว้กินข้าวเย็น เก็บให้คนอื่นกินด้วย เราก็จะไม่กินค่ะ รอพร้อมมื้อนั้นเลย หรือถ้าเป็นอาหารอย่างอื่นที่หน้าตาเหมือนกับข้าวมากกว่ายำปู (ใส่มะม่วง) เราก็ไม่กิน แต่นี่เล่นมาทั้งจาน ยังกะอาหารกินเล่น แถมยังสมเหตุสมผลที่เราสามารถกินคนเดียวได้ คิดว่าแม่กินมาเยอะแล้วอ่า สรุปคือโดนว่าค่ะ ทั้งแม่ทั้งย่ารุมว่าเราคนเดียว เราก็ได้แต่บอกว่าไม่รู้ ทำไมไม่บอกก่อน
ประเด็นไม่ได้อยู่แค่ที่ยำปูด้วยค่ะ เราค่อนข้างเป็นเด็กที่กดอารมณ์ตัวเองพอสมควร ย้ำว่า 'กด' นะคะ โกรธมากที่แม่ไม่ฟังเราเลย บอกว่าไม่รู้ก็ยังหาว่ามันเป็นสามัญสำนึก เราก็ไม่แสดงออกมากค่ะว่าเราโกรธ
มีหลุดนิดหน่อยก็ตอนขึ้นเสียงแหลมๆมาบ้าง
ปัจจุบันอยากวิ่งไปกรี๊ดไกลๆเลยค่ะ หลายเรื่องเลยที่เราเก็บไว้ในใจ แต่พูดไม่ได้ เพราะจะชวนทะเลาะ
ยิ่งแม่หาว่าเหตุผลของเราเป็นการเถียงนะ หื้มมมมมมมมมม! เราก็รู้ตัวว่าวัยรุ่นใจร้อน ทำอะไรไม่ค่อยคิด แต่เริ่มจะทนไม่ไหวละค่ะ แม่ห้ามเราเถียง แต่แม่กลับเถียงเรา โดยบอกว่าเป็นเหตุผล แต่เราฟังไม่ขึ้นจริงๆค่ะ
สุดท้ายเราก็ยอมรับว่าผิดค่ะ555555 แต่ไม่ 100%
อยากถามว่าแม่เราผิดด้วยมั้ยคะ? หรือเราผิดคนเดียวที่พฤติกรรมการกิน (คนเดียว) สกปรกไปหน่อย? ขอความเห็นค่ะ เก็บกดมากตอนนี้