เราคบกับแฟนมาแรกก็ดีเหมือนคู่รักปกติ จนทุกวันนี่เหมือนมันแย่ลงทุกวันความจริงเรื่องมันเยอะจะย่อ เนื่องจากแฟนตกงานเค้าจึงมาอยู่กับเราที่สุพรรณ ส่วนตัวเราฝึกสอนอยู่ เราก็หางานให้แฟนเราทำแต่แฟนเราเป็นคนเลือกงาน จนเราหาให้เค้าไม่ได้ เรากับแฟนมีปัญหากันเกือบทุกอาทิตย์ ซึ่งเรื่องไม่เป็นเรื่อง เราจะนิสัยค่อนข้าง งอล เถียง พูดอะไรแล้วไม่ฟัง แต่เราก็ปรับตัวเองเพื่อที่จะไม่อยากทะเลาะ มีอยู่ครั้งหนึ่งมีคนมาจีบเราแล้วเราแอบคุย จนแฟนจับได้ แฟนเราไม่ชอบคนโกหก แต่เราก็ยอมรับทุกอย่าง เค้าจะเลิกกับเรา แต่เราขอโอกาสปรับตัวเอง นี่คือครั้งแรกที่เค้าให้อภัย และเราก็ไม่ทำครั้งสองเด็ดขาด เพราะไม่อยากเสียเค้าไป
มีอยู่ครั้งนึงเค้ากลับบ้านช่วงปีใหม่ เราอยากอยู่กับแฟนมากซึ่งเราห่างกันมาก เราก็ทำเหมือนไม่อยากให้เค้าไป จนเค้ากลับ เราร้องไห้หนักมาก มันทนความคิดถึงไม่ได้ เค้ากลับบ้านครั้งนี่ เรารู้สึกได้ว่าเค้าไม่เหมือนเดิมตอนเราคุยกันแรก น้อยมากวาเดิมที่จะทักไลน์จะโทร จากที่เคยทำมากกว่านี่ ด้วยความน้อยใจ อะไรหลายอย่างเราก็งี้เง่า จนเค้าเบื่อเรา เค้าจะไม่กลับมาหาเรา เราใจแทบขาดเรารักผู้ชายคนนี่มาก เราพยายามปรับตัวเองจนเค้ากลับมาอยู่ด้วยกันแตต่มันก็เป็นระยะสั้น ชวงเวลายุด้วยกันถึงแม้จะมีทะเลาะกันรู้ปะมันโครตมีความสุข และก็ถึงเวลาที่เค้ากลับบ้านอีกครั้ง ทุกอย่างก็เหมือนเดิมสนใจน้อยลงทุกครั้งที่เค้าจะกลับเราไม่อยากให้กลับเลยเรากลัวทุกอย่าง ทุกครั้งที่เราพยายพูดคุย อธิบายให้เค้าฟัง แต่คำพูดเรามันเหมือนอากาศ คำพูดเราเค้ากลับมองว่าเราแก้แก้ตัว แม้กระทั่ง คำว่ารัก ทั้งที่เราทำทุกอย่างที่มันออกมาจากใจ เราเหนื่อยทุกครั้งเวลา มีปัญหาและเวลาเราพูดอะไรก็ว่าเราสารพัดเพ เค้าหยาบใสเรา ซึ่งเค้าไม่ชอบ เราก็ไม่ทำ เราน้อยใจทุกครั้งเวลาเค้าใส่อารม ซึ่งเราไม่เถียง เค้าก็ว่าเราชอบเถียง บางครั้งเรารู้สึกเหนื่อยอยากเดินออกมาแต่ติดยุที่ รัก มาก เค้าบอกเลิกเราหลายรอบ มีอยู่ครั้งนึง เราตัดสินใจที่จะเลิก แต่แฟนเราก็เหมือนไม่อยาก เลิก จนตอนนี่ เค้ากลับบ้าน เราก็ทะเลาะกัน เหมือนเดิม หนักกว่าเดิม แต่เราพยายามทำให้ทะเลาะกันน้อยลง แต่กลับมากขึ้น...เดวมาต่อ
รักผิดผิด ผิดเพราะเรา
มีอยู่ครั้งนึงเค้ากลับบ้านช่วงปีใหม่ เราอยากอยู่กับแฟนมากซึ่งเราห่างกันมาก เราก็ทำเหมือนไม่อยากให้เค้าไป จนเค้ากลับ เราร้องไห้หนักมาก มันทนความคิดถึงไม่ได้ เค้ากลับบ้านครั้งนี่ เรารู้สึกได้ว่าเค้าไม่เหมือนเดิมตอนเราคุยกันแรก น้อยมากวาเดิมที่จะทักไลน์จะโทร จากที่เคยทำมากกว่านี่ ด้วยความน้อยใจ อะไรหลายอย่างเราก็งี้เง่า จนเค้าเบื่อเรา เค้าจะไม่กลับมาหาเรา เราใจแทบขาดเรารักผู้ชายคนนี่มาก เราพยายามปรับตัวเองจนเค้ากลับมาอยู่ด้วยกันแตต่มันก็เป็นระยะสั้น ชวงเวลายุด้วยกันถึงแม้จะมีทะเลาะกันรู้ปะมันโครตมีความสุข และก็ถึงเวลาที่เค้ากลับบ้านอีกครั้ง ทุกอย่างก็เหมือนเดิมสนใจน้อยลงทุกครั้งที่เค้าจะกลับเราไม่อยากให้กลับเลยเรากลัวทุกอย่าง ทุกครั้งที่เราพยายพูดคุย อธิบายให้เค้าฟัง แต่คำพูดเรามันเหมือนอากาศ คำพูดเราเค้ากลับมองว่าเราแก้แก้ตัว แม้กระทั่ง คำว่ารัก ทั้งที่เราทำทุกอย่างที่มันออกมาจากใจ เราเหนื่อยทุกครั้งเวลา มีปัญหาและเวลาเราพูดอะไรก็ว่าเราสารพัดเพ เค้าหยาบใสเรา ซึ่งเค้าไม่ชอบ เราก็ไม่ทำ เราน้อยใจทุกครั้งเวลาเค้าใส่อารม ซึ่งเราไม่เถียง เค้าก็ว่าเราชอบเถียง บางครั้งเรารู้สึกเหนื่อยอยากเดินออกมาแต่ติดยุที่ รัก มาก เค้าบอกเลิกเราหลายรอบ มีอยู่ครั้งนึง เราตัดสินใจที่จะเลิก แต่แฟนเราก็เหมือนไม่อยาก เลิก จนตอนนี่ เค้ากลับบ้าน เราก็ทะเลาะกัน เหมือนเดิม หนักกว่าเดิม แต่เราพยายามทำให้ทะเลาะกันน้อยลง แต่กลับมากขึ้น...เดวมาต่อ