ไม่รู้มีใครเคยเป็นแบบเราบ้าง
เวลามีเรื่องเสียใจ หรือ น้อยใจ แต่บอกใครไม่ได้
เขียนบนกระดาษไม่ได้กลัวใครมาเจอ
โพสไปทางfacebook ไม่ได้มีคนรู้จัก ถ้าเราเอ่ยขึ้นมา คนคงเดาออกว่าเราพูดถึงใคร
รบกวนพท.ในนี้นะคะ ถ้าผิดกฎค่อยมาลบออกค่ะ
เราแต่งงานมา2ปี มีลูกเล็ก9เดือนต้องดูแล
ตัวเราเองทำงานคนเดียว ผ่อนบ้านหลัง2หลัง (หลังนึงให้แม่กับยายอยู่(เป็นเงินที่ลงหุ้นกันซื้อระหว่างแม่ น้องสาว เรา) บ้านหลังที่2ซื้อไว้ตั้งใจจะให้คนเช่าแต่มีคนเช่าบ้างไม่เช่าบ้าง เงินเดือนเหลือ ไม่เยอะ
แฟนออกจากงาน แต่ต้องรับภาระผ่อนรถ
เคยส่งลูกสาวไปเลี้ยงเนิสเซอรี่ เลี้ยงได้5เดือน ก็ไม่มีตั้งส่งไปเลี้ยง
อาศัยบอกที่บ้านยาย กับ บ้านย่าว่า ที่เนิสฯ เค้าปิดต้องย้ายไปอยู่อีกทีนึงซึ่งคิวยาว ช่วยกันเลี้ยงไปก่อนช่วงนี้
1เดือนกว่าแล้วที่ลูกเรา เลี้ยงอยู่บ้านย่าและบ้านยายสลับกัน ส่วนใหญ่อยู่บ้านย่ามากกว่า กลางคืนให้ลูกนอนกับสามี (เราคิดถึงลูกมากอยากให้ลูกกินนมจาเต้าทุกวันตอนเรากลับ แต่บ้านย่าอยุ่ไกลกับที่ทำงานเลยต้องเป็นแบบนี้)
เรื่องเกิดวันนี้ ลูกเราถ่ายแข็งมากร้องไห้งอแง เรากับแฟนเลยตกลงว่างดนมโคก่อน ให้กินนมแม่แทนจะได้ถ่ายคล่องๆ ดังนั้นสัปดานี้ลูกต้องอยู่กับเราซึ่งเราต้องฝากยายเลี้ยงตอนเย็นเลิกงานเราค่อยกลับไปหาลูก
เมื่อเที่ยงพักกินข้าว เราโทรไปถามยายว่าลูกเป็นไงบ้าง
เรา: ลูกทำอะไรอยู่หลับมั้ย??
ยาย: ตอนบ่ายจะกลับมามั้ย??
เรา: ไม่ได้กลับนะ ทำงานทั้งวันเลย
ยาย: ตกลงให้เลี้ยงทั้งวันหรอ คิดได้ไง ไม่เข้าท่าเลยทิ้งไปทั้งพ่อ ทั้งแม่
เรา: เงียบ........
ยายบอกให้เราคุยกับลูก เราก็พูดเล่นกับลูกไป (แต่อารมณ์ มันไม่ไหวนะอยากร้องไห้ แต่ฝืนพูดไป แล้วก็จบด้วยแค่นี้ก่อนนะ)
ยายโทรกลับมาอีกรอบ
เรา: ฮาโหล
ยาย: ตอนบ่ายไม่ต้องกลับมาก็ได้ เดี่ยวเลี้ยงให้ ต้องคิดด้วยว่าแม่น้ำหนักเยอะปวดขา ถึงเด็กให้อยู่กับแม่ทั้งวันได้ยังไง พรุ่งนี้จัดการด้วยนะว่าเอาเด็กเลี้ยงที่ไหน
เรา: อืม เด่วหาทางดู
เราไม่อยากบอกว่าเรื่องนี้ใครผิดใครถูก แต่เราน้อยใจ เราต้องหาเงินเยอะๆเพื่อจะได้พอให้ค่าจ้างเลี้ยงลูกตอนนี้คิดได้เท่านี้
ในมุมมองของเรา
ย่ากับพ่อเลี้ยงมาเกือบ1เดือน
ยาย ( ปวดเข่า) แกคงเลี้ยงไม่ไหว เราก็ไม่รู้จะเอาลูกไปไหน
พรุ่งนี้ค่อยว่ากันใหม่ คิดไม่ออกจริงๆ
ขอบคุณที่ให้ระบายนะคะ ปกติจะระบายกับพี่ที่ทำงานคนนึง แต่วันนี้เค้าลางาน เลยพูดอะไรกับใครไม่ได้
ขอบคุณค่ะ
ไม่แน่ใจว่าใน pantip มีกระทู้ระบายไหมค่ะ
เวลามีเรื่องเสียใจ หรือ น้อยใจ แต่บอกใครไม่ได้
เขียนบนกระดาษไม่ได้กลัวใครมาเจอ
โพสไปทางfacebook ไม่ได้มีคนรู้จัก ถ้าเราเอ่ยขึ้นมา คนคงเดาออกว่าเราพูดถึงใคร
รบกวนพท.ในนี้นะคะ ถ้าผิดกฎค่อยมาลบออกค่ะ
เราแต่งงานมา2ปี มีลูกเล็ก9เดือนต้องดูแล
ตัวเราเองทำงานคนเดียว ผ่อนบ้านหลัง2หลัง (หลังนึงให้แม่กับยายอยู่(เป็นเงินที่ลงหุ้นกันซื้อระหว่างแม่ น้องสาว เรา) บ้านหลังที่2ซื้อไว้ตั้งใจจะให้คนเช่าแต่มีคนเช่าบ้างไม่เช่าบ้าง เงินเดือนเหลือ ไม่เยอะ
แฟนออกจากงาน แต่ต้องรับภาระผ่อนรถ
เคยส่งลูกสาวไปเลี้ยงเนิสเซอรี่ เลี้ยงได้5เดือน ก็ไม่มีตั้งส่งไปเลี้ยง
อาศัยบอกที่บ้านยาย กับ บ้านย่าว่า ที่เนิสฯ เค้าปิดต้องย้ายไปอยู่อีกทีนึงซึ่งคิวยาว ช่วยกันเลี้ยงไปก่อนช่วงนี้
1เดือนกว่าแล้วที่ลูกเรา เลี้ยงอยู่บ้านย่าและบ้านยายสลับกัน ส่วนใหญ่อยู่บ้านย่ามากกว่า กลางคืนให้ลูกนอนกับสามี (เราคิดถึงลูกมากอยากให้ลูกกินนมจาเต้าทุกวันตอนเรากลับ แต่บ้านย่าอยุ่ไกลกับที่ทำงานเลยต้องเป็นแบบนี้)
เรื่องเกิดวันนี้ ลูกเราถ่ายแข็งมากร้องไห้งอแง เรากับแฟนเลยตกลงว่างดนมโคก่อน ให้กินนมแม่แทนจะได้ถ่ายคล่องๆ ดังนั้นสัปดานี้ลูกต้องอยู่กับเราซึ่งเราต้องฝากยายเลี้ยงตอนเย็นเลิกงานเราค่อยกลับไปหาลูก
เมื่อเที่ยงพักกินข้าว เราโทรไปถามยายว่าลูกเป็นไงบ้าง
เรา: ลูกทำอะไรอยู่หลับมั้ย??
ยาย: ตอนบ่ายจะกลับมามั้ย??
เรา: ไม่ได้กลับนะ ทำงานทั้งวันเลย
ยาย: ตกลงให้เลี้ยงทั้งวันหรอ คิดได้ไง ไม่เข้าท่าเลยทิ้งไปทั้งพ่อ ทั้งแม่
เรา: เงียบ........
ยายบอกให้เราคุยกับลูก เราก็พูดเล่นกับลูกไป (แต่อารมณ์ มันไม่ไหวนะอยากร้องไห้ แต่ฝืนพูดไป แล้วก็จบด้วยแค่นี้ก่อนนะ)
ยายโทรกลับมาอีกรอบ
เรา: ฮาโหล
ยาย: ตอนบ่ายไม่ต้องกลับมาก็ได้ เดี่ยวเลี้ยงให้ ต้องคิดด้วยว่าแม่น้ำหนักเยอะปวดขา ถึงเด็กให้อยู่กับแม่ทั้งวันได้ยังไง พรุ่งนี้จัดการด้วยนะว่าเอาเด็กเลี้ยงที่ไหน
เรา: อืม เด่วหาทางดู
เราไม่อยากบอกว่าเรื่องนี้ใครผิดใครถูก แต่เราน้อยใจ เราต้องหาเงินเยอะๆเพื่อจะได้พอให้ค่าจ้างเลี้ยงลูกตอนนี้คิดได้เท่านี้
ในมุมมองของเรา
ย่ากับพ่อเลี้ยงมาเกือบ1เดือน
ยาย ( ปวดเข่า) แกคงเลี้ยงไม่ไหว เราก็ไม่รู้จะเอาลูกไปไหน
พรุ่งนี้ค่อยว่ากันใหม่ คิดไม่ออกจริงๆ
ขอบคุณที่ให้ระบายนะคะ ปกติจะระบายกับพี่ที่ทำงานคนนึง แต่วันนี้เค้าลางาน เลยพูดอะไรกับใครไม่ได้
ขอบคุณค่ะ