เรื่องนี้เป็นประสบการณ์ตรงของผมเองครับ
ไม่รู้เหมือนกันว่าจะเขียนยังไงดี
ผมจะขอเล่ารวมไปถึงประสบการณ์การไปตรวจเลือดที่คลินิกนิรนามของสภากาชาดด้วยนะครับ
ผมกับแฟนคบกันมา 2 ปีครับ เราอยู่กันคนละจังหวัดครับ ไกลหลายร้อยกิโล นาน ๆ เราจะเจอกันทีครับ ผมคิดเสมอว่าระยะทางไม่มีปัญหา เพราะความสัมพันธ์มันก็ไปได้เรื่อย ๆ มีทะเลาะบ้าง มีงอนบ้างตามประสาวัยรุ่น
จนกระทั่งเช้าวันวาเลนไทน์ปีที่แล้ว…
ผมตื่นเช้ามาก็ไลน์บอกแฟนตามปกติเหมือนทุก ๆ วัน วันนึงเราจะคุยกันตลอดทุกชั่วโมง จะหายไปไหน หรือไม่ว่างตอบต้องบอกกันก่อน ประมาณนี้ครับ เราก็คุยกันไปเรื่อยเปื่อย แล้วอยู่ ๆ เธอก็ถามว่า
เธอ: ตัวเองบริจาคเลือดครั้งล่าสุดเมื่อไร
ผม: น่าจะเดือนที่แล้วอะ มีไรหรอ (ตอบแบบเดามั่วไป เพราะจำไม่ได้จริงๆ)
เธอ: อืออ ดีละ กลัว.. เค้าไปอาบน้ำก่อนนะ
ผม: ค้าบบบ เราก็จะนอนต่อเหมือนกัน
แล้วผมก็หลับไปอีกรอบด้วยความง่วง ตื่นมาตอนบ่ายมาอ่านย้ำอีกรอบก็รู้สึกแปลก ๆ
ผม: เธอกลัวไร
เธอ: *Read*
ผม: เงียบทำไม ถามก็ตอบดิ
เธอ *Read*
ผม: .....
เธอ: HIV
ผมก็เลยย้ำให้เธอสบายใจว่าผมไม่มีคนอื่นนะ แต่ในใจผมเริ่มไม่ดีแล้วครับ
เธอ: เค้าไปมีอะไรกับคนอื่นมาอ่ะ
ผม: ตั้งแต่เมื่อไร แล้วยังไง (อำกรูปะเนี่ย)
เธอ: ปีที่แล้ว
ผม: กับใคร (เริ่มโมโห)
เธอ: เพื่อนของเพื่อนอ่ะ แล้วไม่ได้ป้องกัน
ผม: …. (พิมพ์ไม่ออกแล้วตอนนั้น)
เธอ: เค้ามีเชื้อ HIV
เสียงวิ้งงงงงงงงงงงงง ก้องอยู่ในหูเหมือนโดนลูกบาสทุ่มใส่หัวซ้ำแล้วซ้ำอีก หัวใจเต้นแรงจนรู้สึกว่าตัวสั่น หน้าชา ร้อนผ่าว(เหมือนมีคนเอาหม้อหุงข้าวมาเปิดใส่หน้า) มือไม้อ่อนไปหมด ในหัวมีแต่ภาพตอนที่เรามีอะไรกัน นึกย้อนไปเรื่อย ๆ เราเคยไม่ใส่ถุงยาง ใช่.. เราไม่ใช้ถุงยาง… (เริ่มเห็นคุณค่าของถุงยางขึ้นมาเลย นอกจากจะไม่ท้องแล้วยังป้องกันโรคได้ด้วยนะครับ)
พยายามหลับตาสูดลมหายใจเข้าจนเต็มปอด
ตั้งสติ คนที่นึกถึงคนแรกคือแม่
แม่จะผิดหวังในตัวเรามั้ย
แม่จะเสียใจแค่ไหน
แม่ คนที่รักเราที่สุดโลก
คิดซ้ำไปซ้ำมาจนร้องไห้ไม่รู้ตัว (ร้องไห้จนตาตุ่ยเหมือนเป็นวันสุดท้ายของชีวิต ฮาาาา)
ตั้งสติได้ผมก็หยิบโทรศัพท์โทรหาเธอ..
พอผมได้ยินเสียงแฟน เหมือนความรู้สึกทุกอย่างมันมาจุกอยู่ที่อก จนพูดอะไรไม่ออกเลยครับ โมโหมั้ย มันก็โมโหนะ แต่สงสารมากกว่า
แฟนผมเล่าว่าช่วงปลาย ๆ ของปีแรกที่เราคบกันมีวันนึงเธอไปผับกับเพื่อน เธอเมามาก เธอออกจากร้านเหล้าไปกับผู้ชายแปลกหน้าที่เพิ่งเจอกัน เธอไม่มีสติแม้แต่จะคุมตัวเองเลย แล้วก็ลงท้ายด้วยการมีอะไรกันแบบไม่ป้องกัน เธอยอมรับว่าเธอนอกใจผม
หลังจากนั้น 1 เดือนเธอไปบริจาคเลือดแล้วมีจดหมายไปที่บ้าน บอกว่าผลเลือดมีความผิดปกติ เธอเลยไปตรวจซ้ำอีกรอบ ปรากฏว่าผลเลือดออกมามีเชื้อ HIV
เธอขอโทษและสารภาพทุกอย่าง เสียใจมากที่ทำให้ผมผิดหวัง เธอกลัวว่าผมจะเลิกกะเธอ เธอรอเวลาที่ทำใจได้แล้วค่อยตัดสินใจบอกผม (อืมมม ก็รอมาปีกว่าเลยนะ ผมก็ควายดี ๆ นี่เอง)
นี่มันวันอะไรวะ นี่กรูฝันอยู่รึเปล่า เรื่องจริงใช่มั้ย… อีกใจนึงก็คิดว่าแฟนจะอำแกล้งเซอไพรส์อะไรหรือเปล่า
วันวาเลนไทน์ปีที่แล้ว แฟนมาบอกกับผมว่าเธอมีเชื้อ HIV
ไม่รู้เหมือนกันว่าจะเขียนยังไงดี
ผมจะขอเล่ารวมไปถึงประสบการณ์การไปตรวจเลือดที่คลินิกนิรนามของสภากาชาดด้วยนะครับ
ผมกับแฟนคบกันมา 2 ปีครับ เราอยู่กันคนละจังหวัดครับ ไกลหลายร้อยกิโล นาน ๆ เราจะเจอกันทีครับ ผมคิดเสมอว่าระยะทางไม่มีปัญหา เพราะความสัมพันธ์มันก็ไปได้เรื่อย ๆ มีทะเลาะบ้าง มีงอนบ้างตามประสาวัยรุ่น
จนกระทั่งเช้าวันวาเลนไทน์ปีที่แล้ว…
ผมตื่นเช้ามาก็ไลน์บอกแฟนตามปกติเหมือนทุก ๆ วัน วันนึงเราจะคุยกันตลอดทุกชั่วโมง จะหายไปไหน หรือไม่ว่างตอบต้องบอกกันก่อน ประมาณนี้ครับ เราก็คุยกันไปเรื่อยเปื่อย แล้วอยู่ ๆ เธอก็ถามว่า
เธอ: ตัวเองบริจาคเลือดครั้งล่าสุดเมื่อไร
ผม: น่าจะเดือนที่แล้วอะ มีไรหรอ (ตอบแบบเดามั่วไป เพราะจำไม่ได้จริงๆ)
เธอ: อืออ ดีละ กลัว.. เค้าไปอาบน้ำก่อนนะ
ผม: ค้าบบบ เราก็จะนอนต่อเหมือนกัน
แล้วผมก็หลับไปอีกรอบด้วยความง่วง ตื่นมาตอนบ่ายมาอ่านย้ำอีกรอบก็รู้สึกแปลก ๆ
ผม: เธอกลัวไร
เธอ: *Read*
ผม: เงียบทำไม ถามก็ตอบดิ
เธอ *Read*
ผม: .....
เธอ: HIV
ผมก็เลยย้ำให้เธอสบายใจว่าผมไม่มีคนอื่นนะ แต่ในใจผมเริ่มไม่ดีแล้วครับ
เธอ: เค้าไปมีอะไรกับคนอื่นมาอ่ะ
ผม: ตั้งแต่เมื่อไร แล้วยังไง (อำกรูปะเนี่ย)
เธอ: ปีที่แล้ว
ผม: กับใคร (เริ่มโมโห)
เธอ: เพื่อนของเพื่อนอ่ะ แล้วไม่ได้ป้องกัน
ผม: …. (พิมพ์ไม่ออกแล้วตอนนั้น)
เธอ: เค้ามีเชื้อ HIV
เสียงวิ้งงงงงงงงงงงงง ก้องอยู่ในหูเหมือนโดนลูกบาสทุ่มใส่หัวซ้ำแล้วซ้ำอีก หัวใจเต้นแรงจนรู้สึกว่าตัวสั่น หน้าชา ร้อนผ่าว(เหมือนมีคนเอาหม้อหุงข้าวมาเปิดใส่หน้า) มือไม้อ่อนไปหมด ในหัวมีแต่ภาพตอนที่เรามีอะไรกัน นึกย้อนไปเรื่อย ๆ เราเคยไม่ใส่ถุงยาง ใช่.. เราไม่ใช้ถุงยาง… (เริ่มเห็นคุณค่าของถุงยางขึ้นมาเลย นอกจากจะไม่ท้องแล้วยังป้องกันโรคได้ด้วยนะครับ)
พยายามหลับตาสูดลมหายใจเข้าจนเต็มปอด
ตั้งสติ คนที่นึกถึงคนแรกคือแม่
แม่จะผิดหวังในตัวเรามั้ย
แม่จะเสียใจแค่ไหน
แม่ คนที่รักเราที่สุดโลก
คิดซ้ำไปซ้ำมาจนร้องไห้ไม่รู้ตัว (ร้องไห้จนตาตุ่ยเหมือนเป็นวันสุดท้ายของชีวิต ฮาาาา)
ตั้งสติได้ผมก็หยิบโทรศัพท์โทรหาเธอ..
พอผมได้ยินเสียงแฟน เหมือนความรู้สึกทุกอย่างมันมาจุกอยู่ที่อก จนพูดอะไรไม่ออกเลยครับ โมโหมั้ย มันก็โมโหนะ แต่สงสารมากกว่า
แฟนผมเล่าว่าช่วงปลาย ๆ ของปีแรกที่เราคบกันมีวันนึงเธอไปผับกับเพื่อน เธอเมามาก เธอออกจากร้านเหล้าไปกับผู้ชายแปลกหน้าที่เพิ่งเจอกัน เธอไม่มีสติแม้แต่จะคุมตัวเองเลย แล้วก็ลงท้ายด้วยการมีอะไรกันแบบไม่ป้องกัน เธอยอมรับว่าเธอนอกใจผม
หลังจากนั้น 1 เดือนเธอไปบริจาคเลือดแล้วมีจดหมายไปที่บ้าน บอกว่าผลเลือดมีความผิดปกติ เธอเลยไปตรวจซ้ำอีกรอบ ปรากฏว่าผลเลือดออกมามีเชื้อ HIV
เธอขอโทษและสารภาพทุกอย่าง เสียใจมากที่ทำให้ผมผิดหวัง เธอกลัวว่าผมจะเลิกกะเธอ เธอรอเวลาที่ทำใจได้แล้วค่อยตัดสินใจบอกผม (อืมมม ก็รอมาปีกว่าเลยนะ ผมก็ควายดี ๆ นี่เอง)
นี่มันวันอะไรวะ นี่กรูฝันอยู่รึเปล่า เรื่องจริงใช่มั้ย… อีกใจนึงก็คิดว่าแฟนจะอำแกล้งเซอไพรส์อะไรหรือเปล่า