เรื่องนี้เป็นเรื่องของคนที่ดิฉันรู้จัก...
พี่กร (นามสมมติ) เป็นพี่ข้างบ้านที่สนิทกันมาก
ไปเที่ยวด้วยกันกินอะไรด้วยกันทำบุญทุกอย่างไปด้วยกัน
เป็นแบบนี่ได้สักพักจนเราต้องย้ายจากที่นั้นมาอยู่อีกที
แต่ก็ยังไปหาเจอพูดคุยกันตลอด จนกระทั่ง...
ได้ข่าวแม่เขาเสีย
ก่อนเรื่องนี้จะเกิดขึ้นก็หลังจากที่เค้าไปงานศพแม่ของเขา
ที่จังหวัด บุรีรัมย์ ก่อนหน้าอาการของพี่กรจะหนักได้เล่าว่า
แม่ของเค้าได้ไปทำบุญที่บ้านเกิด เช้าวันทำบุญ
แม่ของเค้าได้กินข้าวแต่งตัวจนถึงงานตอนแรกก็รำงานบุญปกติ
รำไปรำมาช็อคหมดสติล้มลงแล้วเสียชีวิต
ทุกคนได้แต่อึ้งแล้วก็งงกับความตายของแม่ของเค้า
เหมือนข้อสรุปคือแกกอนเยอะไปทำให้จุกแน่นแดดร้อนเป็นลมขาดอากาศไตทำงานไม่ทันช็อคเสียชีวิต
ส่วนตัวแล้วพี่กรเล่าว่าไม่อยากไปบ้านเกิดของแม่
เพราะจังหวัดหมู่บ้านเค้ากันดารแถมคนเล่นของเยอะ
เค้าก็กลัวบ้าง แต่ด้วยความว่างานศพแม่ไม่ไปก็ไม่ได้
หลังจากที่เค้าไปงานศพแม่กลับมา
พี่กรคนเดิมก็เปลี่ยนไป...
ถึงเราจะย้ายมาอยู่อีกทีก็ยังไปหาเค้าตลอด
พ่อของพี่กรได้เล่าว่า อยู่ดีดีวันดีคืนดีจะวิ่งไปให้รถชน
ดีที่มีคนช่วยไว้ พอสักพักอยู่ดีดีมานุ่งขาวห่มขาว
เราเลยไปคุยกับพี่กร เค้าดูพูดคุยเหมือนคนปกติ
เราจึงไม่ได้คิดอะไรแต่จากสิ่งที่เค้าเล่าทำให้เรากลัวและเป็นห่วง
เนื่องจากพี่เค้าเล่าว่า เค้าเห็นแม่ของเค้ามาบอกว่าจะเอาเค้าไปอยู่ด้วย
ที่วิ่งให้รถชนเพราะมีคนบอกให้วิ่งไป เค้าบอกว่ามีคนสั่งและบอกเค้าตลอดเวลา
เราฟังแบบนั้นเราก็กลัว ความคิดในตอนแรกเราคิดว่าเค้าจิตตกที่แม่ตายหรือป่าว
เพราะตอนแม่ตายเค้าไม่ร้องไห้เลยสักนิดเลยแนะนำให้พ่อเค้าพาไปหาจิตแพทย์
แต่แล้วใหญ่. อาการแทนที่จะหายกลับหนักขึ้น...
ความตายของแม่เป็นเหตุ...
พี่กร (นามสมมติ) เป็นพี่ข้างบ้านที่สนิทกันมาก
ไปเที่ยวด้วยกันกินอะไรด้วยกันทำบุญทุกอย่างไปด้วยกัน
เป็นแบบนี่ได้สักพักจนเราต้องย้ายจากที่นั้นมาอยู่อีกที
แต่ก็ยังไปหาเจอพูดคุยกันตลอด จนกระทั่ง...
ได้ข่าวแม่เขาเสีย
ก่อนเรื่องนี้จะเกิดขึ้นก็หลังจากที่เค้าไปงานศพแม่ของเขา
ที่จังหวัด บุรีรัมย์ ก่อนหน้าอาการของพี่กรจะหนักได้เล่าว่า
แม่ของเค้าได้ไปทำบุญที่บ้านเกิด เช้าวันทำบุญ
แม่ของเค้าได้กินข้าวแต่งตัวจนถึงงานตอนแรกก็รำงานบุญปกติ
รำไปรำมาช็อคหมดสติล้มลงแล้วเสียชีวิต
ทุกคนได้แต่อึ้งแล้วก็งงกับความตายของแม่ของเค้า
เหมือนข้อสรุปคือแกกอนเยอะไปทำให้จุกแน่นแดดร้อนเป็นลมขาดอากาศไตทำงานไม่ทันช็อคเสียชีวิต
ส่วนตัวแล้วพี่กรเล่าว่าไม่อยากไปบ้านเกิดของแม่
เพราะจังหวัดหมู่บ้านเค้ากันดารแถมคนเล่นของเยอะ
เค้าก็กลัวบ้าง แต่ด้วยความว่างานศพแม่ไม่ไปก็ไม่ได้
หลังจากที่เค้าไปงานศพแม่กลับมา
พี่กรคนเดิมก็เปลี่ยนไป...
ถึงเราจะย้ายมาอยู่อีกทีก็ยังไปหาเค้าตลอด
พ่อของพี่กรได้เล่าว่า อยู่ดีดีวันดีคืนดีจะวิ่งไปให้รถชน
ดีที่มีคนช่วยไว้ พอสักพักอยู่ดีดีมานุ่งขาวห่มขาว
เราเลยไปคุยกับพี่กร เค้าดูพูดคุยเหมือนคนปกติ
เราจึงไม่ได้คิดอะไรแต่จากสิ่งที่เค้าเล่าทำให้เรากลัวและเป็นห่วง
เนื่องจากพี่เค้าเล่าว่า เค้าเห็นแม่ของเค้ามาบอกว่าจะเอาเค้าไปอยู่ด้วย
ที่วิ่งให้รถชนเพราะมีคนบอกให้วิ่งไป เค้าบอกว่ามีคนสั่งและบอกเค้าตลอดเวลา
เราฟังแบบนั้นเราก็กลัว ความคิดในตอนแรกเราคิดว่าเค้าจิตตกที่แม่ตายหรือป่าว
เพราะตอนแม่ตายเค้าไม่ร้องไห้เลยสักนิดเลยแนะนำให้พ่อเค้าพาไปหาจิตแพทย์
แต่แล้วใหญ่. อาการแทนที่จะหายกลับหนักขึ้น...