ระหว่างลูกคนโตกับลูกคนเล็กมันต่างกันตรงไหน???

ตามหัวข้อเลยค่ะ เพราะตัวเจ้าของกระทู้เอง นั้นเป็นลูกคนโต เลยไม่ค่อยเข้าใจว่าทำไม พ่อแม่จึงเลือกที่จะดูเเลเอาใจใส่น้องเสมอ และเข้าข้างน้องไม่ว่าจะทำถูกหรือผิด ตัวเจ้าของกระทู้เองก็แอบน้อยใจอยู่เหมือนกันนะ ก็เข้าใจอยู่ว่าเป็นพี่ต้องเสียสละ ต้องดูแลเอาใจใส่น้อง ต้องปกป้องน้อง แต่ก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไม จึงให้ความรักกับลูกเท่าๆกันหมดไม่ได้ ตัวเราชอบทะเลาะกับน้อง เพราะน้องนั้นมีนิสัยกวนประสาทและพูดทำร้ายจิตใจ บวกกับว่าเราเป็นคนขี้โมโห ขี้หงุดหงิดง่าย และขี้น้อยใจง่ายพอสมควร พอเวลาทะเลาะกันเราก็จะโกธรหนักมาก แต่เราก็ทนนะ พยายามที่จะควบคุมตัวเองไม่ให้โมโหไปมากกว่านี้ แต่มันก็มีอยู่วันนึง เราถึงกับฟีลขาด คือเอาไม่อยู่แล้ว น้องเราพูดจาได้แทงใจดำสุดๆ เราฟาดน้องด้วยมือจนน้องล้ม(น้องเราตัวผอมและตัวเล็กมาก ในขณะที่เรานั้นตัวอ้วน สูงและเเรงเยอะมาก)น้องเราก็ร้องไห้ พอได้สติเราก็ปลอบน้องให้หยุดร้อง พ่อกับแม่มาถึงก็ไม่ไต่ถามอะไรเลย ได้แต่จ้องเราแล้วพ่อก็วิ่งไปหยิบไม้มาฟาดเราแล้วก็ต่อว่าเราไม่หยุด ปรกติทุกครั้งที่พ่อตีเราจะร้องไห้ฟูมฟายเสียงดัง แต่ครั้งนี้เราเงียบ ไม่โต้ตอบ ไม่พูดอะไรทั้งนั้น ได้แต่กลั้นนำ้ตาไว้ แล้วพอพ่อตีเสร็จเราก็วิ่งหนีไปเลย หนีไปอยู่ในห้องคนเดียว เเล้วเราก็นั่งถามตัวเองกับคำถามเดิมว่า เราผิดมั้ย เราผิดจริงรึเปล่า จนเราสรุปได้เองว่า เออ เราผิดจริงๆ แต่ถึงอย่างนั้นพ่อกับแม่ก็ไม่เดินมาปลอบหรืออะไรเราเลย ได้แต่ปลอบน้อง แล้วพอเราออกมาจากห้องเราก็เดินไปขอโทษน้อง พอกลับมาดีกันกับน้อง แต่พ่อกับแม่ก็ไม่ได้พูดอะไรกับเราเลย คือเราสงสัยจริงๆนะว่าลูกคนโตปับลูกคนเล็กมันต่างกันตรงไหน ทำไมจึงรักไม่เท่ากัน