สวัสดีค่ะ เรามีเรื่องกลุ้มใจเพราะนิสัยเราเอง
เราคิดว่าเราเป็นคนที่นิสัยไม่ดีนะ แล้วก็เหมือนคนโรคจิตอะ
เริ่มแรกเลยมันเกิดขึ้นตรงที่ เพื่อนผู้ชายเรามันพาผู้หญิงสองคน(คณะๆหนึ่งไม่ขอเอ่ยนาม ขอแทนว่าคณะ m )มาร้านเหล้า
ตอนแรกเราก็เฉยๆ เอาไปเอามาเราเริ่มตะหงิดๆ เห็นเพื่อนๆบ่นกันว่ารำคาญด้วย เราก็รู้สึกเพราะเค้าพูดมาก มากๆ
ลองคิดภาพผู้หญิงที่เฟรนลี่ๆมากๆ ดู เจอใครเล่นได้หมดสนิทไม่สนิทก็เล่นได้หมด เหมือนคนรู้จักกันมานาน
หลังจากนั้นเราก็เจอพวกเค้าบ่อยๆ เราก็เริ่มไม่ชอบขึ้นมาทีละนิด จนนานวันเข้ามันก็มากขึ้น
จะให้เล่าหมดมันก็ไม่ได้ค่ะเพราะรายละเอียดยิบย่อยมันเยอะมาก
เอาเป็นว่าเค้าทำเรื่องที่เราไม่ชอบหลายๆอย่าง โดยเฉพาะเรื่องที่มาสนิทกับเพื่อนๆเรามากเกินไป
ไปไหนก็ตามไปด้วย คือมันก็ไม่ใช่เพื่อนสนิทๆกันในกลุ่มป้ะ บางทีเราก็อยากไปแค่เพื่อนที่สนิทๆในกลุ่มงี้
แต่นี้ตามห้อยไปไหนด้วย กินเบียร์ กินเลี้ยงไปหมด และโคตรๆเฟรนลี่
จากนั้นพวกเค้าก้หายไปค่ะ ไม่ใช่เพราะเรานะ แต่เพราะเหตุผลบางอย่าง
เราก็สบายใจละ ขอบอกก่อนว่าเราไม่ได้แอนตี้ผู้หญิงเพราะเราก็มีเพื่อนเป็นผู้หญิงเยอะ
แต่บางทีเราก็เลือกนะว่าคนไหนน่าคบไม่น่าคบ
และแล้วในที่สุด ยิ่งเกลียดก็ยิ่งเจอค่ะ
เพื่อนเรามีซัมติงกับผู้หญิง คณะ m อีกแล้ว และเหมือนกันค่ะ
นิสัยเหมือนกันเลย เฟรนลี่มากกก
เฟรนลี่ในความหมายเรา คือ เข้ากับคนได้เร็วมาก ไม่อายที่จะคุยกับคนไม่รู้จัก
ถึงแม้จะต่างเพศก็ไม่มีเขินอายที่จะคุยจะเล่นด้วย ทั้งๆที่ไม่รู้จักและไม่สนิทกันมาก่อน
(ขอโทษคนที่นิสัยแบบนี้ด้วยค่ะไม่ได้พาดพิงนะคะ)
และเพื่อนอีกคนนึงก็จีบผู้หญิงคณะ m เหมือนกัน ไม่ต้องให้พูดค่ะ
นิสัยเหมือนกัน เราอคติจริงๆอะ คือมันเหมือนจริงๆ
แต่ผู้หญิงคนนี้ โดนผู้ชายตอกกลับว่า "เรารู้จักกันหรอ" เพราะไปทักเค้าเหมือนคนรู้จัก
ทั้งๆที่ไม่ได้รู้จัก และเพิ่งเจอกัน เพราะผู้ชายตนนั้นมากับเพื่อนเรา และผู้หญิงคนนี้ก็บอกว่าปลื้มผู้ชายคนนั้น
เรารู้ว่าเราอคติ แต่ที่เราเจอมันเหมือนกันหมด แล้วเราเป็นคนที่ไม่ชอบผู้หญิงแบบนี้
เราทำใจยอมรับพวกเค้าไม่ได้ เราไม่อยากมีปัญหากับเพื่อนเรา
เราเป็นคนเก็บอารมณืไม่อยู่ รู้สึกอะไรก็แสดงออกไป บางทีมานั่งคิดทีหลังว่าเสียใจ กลัวเสียเพื่อนไป
แต่เราแก้ไม่ได้ค่ะ เรากลุ้มใจ เราก้ไม่ได้อยากเป็นแบบนี้ อยากปล่อยวาง
แต่เวลาเจอมันก็หงุดหงิด เพราะท่าทางที่ผู้หญิงคนนั้นแสดงออก มันขัดใจเรามาก
เสียงก็ดังชอบหัวเราะ ไม่รู้จะหัวเราะอะไรนักหนา อารมร์ดีทั้งวัน
เราต้องไปบวชเลยมั้ย ถึงจะตัดปัญหาได้
เพื่อนบอกให้ปลงค่ะ แต่เราทำไม่ได้ ทำไม่ได้จริงๆ
บางทีเราอึดอัด ไม่ชอบมากๆจนร้องไห้ เราเลยคิดว่าเราเป็นโรคจิตรึเปล่า
เรารู้ว่าเค้าก็คงไม่ได้เป็นคนเลวร้ายอะไร แต่มีใครเข้าใจเรามั้ยว่า ไม่ชอบ
บอกว่าให้เลิกเกลียดอะง่ายนะ แต่ทำอะยากมาก
ขอบคุณค่ะที่รับฟัง
เราเป็นโรคจิตหรือเปล่า?
เราคิดว่าเราเป็นคนที่นิสัยไม่ดีนะ แล้วก็เหมือนคนโรคจิตอะ
เริ่มแรกเลยมันเกิดขึ้นตรงที่ เพื่อนผู้ชายเรามันพาผู้หญิงสองคน(คณะๆหนึ่งไม่ขอเอ่ยนาม ขอแทนว่าคณะ m )มาร้านเหล้า
ตอนแรกเราก็เฉยๆ เอาไปเอามาเราเริ่มตะหงิดๆ เห็นเพื่อนๆบ่นกันว่ารำคาญด้วย เราก็รู้สึกเพราะเค้าพูดมาก มากๆ
ลองคิดภาพผู้หญิงที่เฟรนลี่ๆมากๆ ดู เจอใครเล่นได้หมดสนิทไม่สนิทก็เล่นได้หมด เหมือนคนรู้จักกันมานาน
หลังจากนั้นเราก็เจอพวกเค้าบ่อยๆ เราก็เริ่มไม่ชอบขึ้นมาทีละนิด จนนานวันเข้ามันก็มากขึ้น
จะให้เล่าหมดมันก็ไม่ได้ค่ะเพราะรายละเอียดยิบย่อยมันเยอะมาก
เอาเป็นว่าเค้าทำเรื่องที่เราไม่ชอบหลายๆอย่าง โดยเฉพาะเรื่องที่มาสนิทกับเพื่อนๆเรามากเกินไป
ไปไหนก็ตามไปด้วย คือมันก็ไม่ใช่เพื่อนสนิทๆกันในกลุ่มป้ะ บางทีเราก็อยากไปแค่เพื่อนที่สนิทๆในกลุ่มงี้
แต่นี้ตามห้อยไปไหนด้วย กินเบียร์ กินเลี้ยงไปหมด และโคตรๆเฟรนลี่
จากนั้นพวกเค้าก้หายไปค่ะ ไม่ใช่เพราะเรานะ แต่เพราะเหตุผลบางอย่าง
เราก็สบายใจละ ขอบอกก่อนว่าเราไม่ได้แอนตี้ผู้หญิงเพราะเราก็มีเพื่อนเป็นผู้หญิงเยอะ
แต่บางทีเราก็เลือกนะว่าคนไหนน่าคบไม่น่าคบ
และแล้วในที่สุด ยิ่งเกลียดก็ยิ่งเจอค่ะ
เพื่อนเรามีซัมติงกับผู้หญิง คณะ m อีกแล้ว และเหมือนกันค่ะ
นิสัยเหมือนกันเลย เฟรนลี่มากกก
เฟรนลี่ในความหมายเรา คือ เข้ากับคนได้เร็วมาก ไม่อายที่จะคุยกับคนไม่รู้จัก
ถึงแม้จะต่างเพศก็ไม่มีเขินอายที่จะคุยจะเล่นด้วย ทั้งๆที่ไม่รู้จักและไม่สนิทกันมาก่อน
(ขอโทษคนที่นิสัยแบบนี้ด้วยค่ะไม่ได้พาดพิงนะคะ)
และเพื่อนอีกคนนึงก็จีบผู้หญิงคณะ m เหมือนกัน ไม่ต้องให้พูดค่ะ
นิสัยเหมือนกัน เราอคติจริงๆอะ คือมันเหมือนจริงๆ
แต่ผู้หญิงคนนี้ โดนผู้ชายตอกกลับว่า "เรารู้จักกันหรอ" เพราะไปทักเค้าเหมือนคนรู้จัก
ทั้งๆที่ไม่ได้รู้จัก และเพิ่งเจอกัน เพราะผู้ชายตนนั้นมากับเพื่อนเรา และผู้หญิงคนนี้ก็บอกว่าปลื้มผู้ชายคนนั้น
เรารู้ว่าเราอคติ แต่ที่เราเจอมันเหมือนกันหมด แล้วเราเป็นคนที่ไม่ชอบผู้หญิงแบบนี้
เราทำใจยอมรับพวกเค้าไม่ได้ เราไม่อยากมีปัญหากับเพื่อนเรา
เราเป็นคนเก็บอารมณืไม่อยู่ รู้สึกอะไรก็แสดงออกไป บางทีมานั่งคิดทีหลังว่าเสียใจ กลัวเสียเพื่อนไป
แต่เราแก้ไม่ได้ค่ะ เรากลุ้มใจ เราก้ไม่ได้อยากเป็นแบบนี้ อยากปล่อยวาง
แต่เวลาเจอมันก็หงุดหงิด เพราะท่าทางที่ผู้หญิงคนนั้นแสดงออก มันขัดใจเรามาก
เสียงก็ดังชอบหัวเราะ ไม่รู้จะหัวเราะอะไรนักหนา อารมร์ดีทั้งวัน
เราต้องไปบวชเลยมั้ย ถึงจะตัดปัญหาได้
เพื่อนบอกให้ปลงค่ะ แต่เราทำไม่ได้ ทำไม่ได้จริงๆ
บางทีเราอึดอัด ไม่ชอบมากๆจนร้องไห้ เราเลยคิดว่าเราเป็นโรคจิตรึเปล่า
เรารู้ว่าเค้าก็คงไม่ได้เป็นคนเลวร้ายอะไร แต่มีใครเข้าใจเรามั้ยว่า ไม่ชอบ
บอกว่าให้เลิกเกลียดอะง่ายนะ แต่ทำอะยากมาก
ขอบคุณค่ะที่รับฟัง