จะอีกนานแค่ไหนที่โลกจะเหวี่ยงใครอีกคนให้เข้ามา

หลายๆครั้งที่บอกกับตัวเองว่า อยู่ได้สบายมาก ถึงแม้จากนี้ต่อไปจะไม่มีใครสักคนเข้ามาในชีวิตก็ไม่เป็นไร แต่บางครั้งที่มันเหงาแทบขาดใจ และบางคราวที่เศร้าจนน้ำตาไหล
   เมื่อชีวิตขาดความรักก็คงจะเหมือนต้นไม้ที่ขาดน้ำ ไม่นานคงแห้งเหี่ยวและเฉาตายไป
   ขอบคุณที่เข้ามาอ่านครับ แม้จะไร้ความคิดเห็นแต่ก็ขอบคุณจริงๆ