ตามหัวข้อเลยค่ะ เคยรู้สึกดีกับใครสักคนมั้ยคะ แต่เราไม่ได้รักกัน ไม่รู้ว่าเราทั้งสองฝ่ายไม่กล้าที่จะเปิดเผยความรู้สึกต่อกัน หรืออาจจะเป็นแค่เราที่คิดเข้าข้างตัวเอง
เราคุยกับพี่คนหนึ่งมาสามปีได้แล้วค่ะ เราคุยกันทุกวันจนสนิทกัน พี่เค้านิสัยดีนะคะ คอยช่วยเหลือ คอยแนะนำ คอยรับฟังปัญหา และคอยเป็นที่ปรึกษาให้เราทุกครั้ง ตอนรู้จักกันแรกๆ ตอนนั้นพี่เค้ามีแฟนอยู่ค่ะ เรารู้จักกันจากกิจกรรมของคณะ พี่เค้าแอดเฟสเรามา บอกว่าเรากวนตีนดี หน้าติ๋มๆไม่คิดว่าจะกวนตีนได้ขนาดนี้ ^_^
ตั้งแต่ตอนนั้นเราก็คุยกันมาเรื่อยๆ จนกระทั่งพี่เค้าเลิกกับแฟน ตอนนั้นเรายังไม่ได้คิดอะไรกับพี่เค้า ด้วยความเป็นเฟรชชี่ ยังไม่รู้ประสีประสา เราก็คิดว่า เอ้อ! เป็นพี่ที่คณะทำความรู้จักไว้ก่อน เราเริ่มสนิทกันตั้งแต่ตอนไหนก็จำไม่ได้ มารู้ตัวอีกทีคือคุยกันทุกวันไปแล้ว ทำอะไร กินอะไร บอกกันตลอด แต่เราไม่มีเบอร์กันนะคะ ติดต่อกันแค่เฟสบุ๊ค กับไลน์ ตอนที่พี่เค้าเลิกกับแฟน ช่วงนั้นเรากำลังคุยกับเพื่อนคนนึง เราก็เล่าให้พี่เค้าฟังนะว่าเพื่อนมาจีบ (เหมือนสวยเลย555) พี่เค้าก็ไม่ได้มีท่าทีว่าจะหวงหรืออะไร แถมยังออกแนวเชียร์ด้วยซ้ำไป เราก็คุยกับเพื่อนคนนั้นมาเรื่อยๆ แต่ไม่ได้บ่อยเท่าพี่เค้า เราไม่รู้ว่าพี่เค้าคิดว่าเรามีใจให้เพื่อนหรือเปล่า เพระาเราไม่ได้บอกว่าเรารู้สึกดีกับพี่มากกว่าซะอีก
.
เราคุยกันเรื่อยๆ ๆ จนถึงขั้นที่แซวกัน หยอกกันเหมือนคนรักกัน ถึงขั้นที่ถามกันว่าคิดถึงมั้ย? 😊
เราก็หยอกกลับว่าคิดถึงม๊ากกก เค้าบอกว่าเราน่ารัก ชอบนิสัยเรา บ๊องๆ ฮาๆ รั่วๆ เรารู้สึกว่าเค้าชอบเรา ไม่รู้ว่ามโนไปเองหรือเปล่า 5555(แหงอยู่แล้วล่ะ นังชะนีขี้มโน!) เค้าเคยบอกให้เราขึ้นไปหาที่กทม. แล้วจะพาไปเที่ยวทะเล แต่เราก็ทำเป็นเล่นไป เราเล่นกันแบบนี้มาเรื่อยๆ เราคุยกันทุกวัน แต่หลังๆมาเราเข้าทำงานใหม่ เราไม่ได้คุยกับพี่เค้าทุกวัน แต่ก็ส่งข้อความทิ้งไว้แล้วตอบกลับเวลาว่างเสมอ เรารู้สึกว่าเราตกหลุมรักเค้าไปแล้วหละ แต่เราแค่ไม่รู้ว่ามันเริ่มตั้งแต่ตอนไหน เราคุยกันแบบนี้มาเรื่อยๆ หายไป2-3 วันบ้าง คุยกันอาทิตย์ละสองครั้งบ้าง ไม่ได้บ่อยเหมือนสมัยเรียนหนังสือ จนวันนึง วันที่เราตั้งใจจะซื้อของที่เค้าชอบเป็นของขวัญส่งไปให้เค้าที่ทำงาน แต่เราดันไปเจอเด็กหญิงปริศนาแท็กพี่เค้าในเพจ เพจนึงซะก่อน ซึ่งข้อความนั้นมีความหมายประมาณว่า จะขอใช้ชีวิตร่วมกันไปจนแก่เฒ่า เราแอบใจหายนะ แต่เราก็เฉยๆ เราแอบไปส่องเฟสเด็กหญิงปริศนาคนนั้น แล้วสิ่งที่พบทำให้เราใจหายยิ่งกว่า เค้าคอมเม้นให้กันหวานชื่น แต่ดูๆแล้วเหมือนน่าจะเพิ่งเริ่มคุยกันหรือเพิ่งจะเป็นแฟนกัน ไม่เหมือนคนคบกันมานาน
ตอนนี้เราทำอะไรไม่ถูกเลย เราไม่รู้ว่าควรจะทักเค้าไปอยู่หรือเปล่า หรือเราควรตัดใจ หรือเราจะต้องทำตัวเหมือนเดิมไปเรื่อยๆ ทำไมเราถึงเศร้าแบบนี้ล่ะ ทั้งๆที่เราสองคนยังไม่เคยบอกรักกันด้วยซ้ำ เราสองคนยังไม่เคยคุยโทรศัพท์กันด้วยซ้ำ ไม่แม้แต่จะบอกต่อกันว่ารู้สึกดี
แต่เรากลับรู้สึกผูกพันธ์กับเค้าอย่างบอกไม่ถูก เรารู้สึกว่าเราขาดเค้าไม่ได้ ถ้าไม่ได้คุยกันมันเหมือนจะขาดอะไรไปสักอย่าง เราไม่อยากให้เค้ามีใคร เราเห็นแก่ตัวเกินไปไหม เราผิดมากไหมที่เรารู้สึกดีกับเขา ตอนนี้เราสับสนไปหมด ทำไมเราถึงไม่บอกว่าเรารู้สึกดีต่อกันแค่ไหน
หรือทั้งหมดที่ผ่านมาเราแค่คิดไปเองฝ่ายเดียวอย่างนั้นหรือ ..........
สายเกินไปไหมที่จะบอกว่าเรารู้สึกดีกับเธอนะ
เราคุยกับพี่คนหนึ่งมาสามปีได้แล้วค่ะ เราคุยกันทุกวันจนสนิทกัน พี่เค้านิสัยดีนะคะ คอยช่วยเหลือ คอยแนะนำ คอยรับฟังปัญหา และคอยเป็นที่ปรึกษาให้เราทุกครั้ง ตอนรู้จักกันแรกๆ ตอนนั้นพี่เค้ามีแฟนอยู่ค่ะ เรารู้จักกันจากกิจกรรมของคณะ พี่เค้าแอดเฟสเรามา บอกว่าเรากวนตีนดี หน้าติ๋มๆไม่คิดว่าจะกวนตีนได้ขนาดนี้ ^_^
ตั้งแต่ตอนนั้นเราก็คุยกันมาเรื่อยๆ จนกระทั่งพี่เค้าเลิกกับแฟน ตอนนั้นเรายังไม่ได้คิดอะไรกับพี่เค้า ด้วยความเป็นเฟรชชี่ ยังไม่รู้ประสีประสา เราก็คิดว่า เอ้อ! เป็นพี่ที่คณะทำความรู้จักไว้ก่อน เราเริ่มสนิทกันตั้งแต่ตอนไหนก็จำไม่ได้ มารู้ตัวอีกทีคือคุยกันทุกวันไปแล้ว ทำอะไร กินอะไร บอกกันตลอด แต่เราไม่มีเบอร์กันนะคะ ติดต่อกันแค่เฟสบุ๊ค กับไลน์ ตอนที่พี่เค้าเลิกกับแฟน ช่วงนั้นเรากำลังคุยกับเพื่อนคนนึง เราก็เล่าให้พี่เค้าฟังนะว่าเพื่อนมาจีบ (เหมือนสวยเลย555) พี่เค้าก็ไม่ได้มีท่าทีว่าจะหวงหรืออะไร แถมยังออกแนวเชียร์ด้วยซ้ำไป เราก็คุยกับเพื่อนคนนั้นมาเรื่อยๆ แต่ไม่ได้บ่อยเท่าพี่เค้า เราไม่รู้ว่าพี่เค้าคิดว่าเรามีใจให้เพื่อนหรือเปล่า เพระาเราไม่ได้บอกว่าเรารู้สึกดีกับพี่มากกว่าซะอีก
.
เราคุยกันเรื่อยๆ ๆ จนถึงขั้นที่แซวกัน หยอกกันเหมือนคนรักกัน ถึงขั้นที่ถามกันว่าคิดถึงมั้ย? 😊
เราก็หยอกกลับว่าคิดถึงม๊ากกก เค้าบอกว่าเราน่ารัก ชอบนิสัยเรา บ๊องๆ ฮาๆ รั่วๆ เรารู้สึกว่าเค้าชอบเรา ไม่รู้ว่ามโนไปเองหรือเปล่า 5555(แหงอยู่แล้วล่ะ นังชะนีขี้มโน!) เค้าเคยบอกให้เราขึ้นไปหาที่กทม. แล้วจะพาไปเที่ยวทะเล แต่เราก็ทำเป็นเล่นไป เราเล่นกันแบบนี้มาเรื่อยๆ เราคุยกันทุกวัน แต่หลังๆมาเราเข้าทำงานใหม่ เราไม่ได้คุยกับพี่เค้าทุกวัน แต่ก็ส่งข้อความทิ้งไว้แล้วตอบกลับเวลาว่างเสมอ เรารู้สึกว่าเราตกหลุมรักเค้าไปแล้วหละ แต่เราแค่ไม่รู้ว่ามันเริ่มตั้งแต่ตอนไหน เราคุยกันแบบนี้มาเรื่อยๆ หายไป2-3 วันบ้าง คุยกันอาทิตย์ละสองครั้งบ้าง ไม่ได้บ่อยเหมือนสมัยเรียนหนังสือ จนวันนึง วันที่เราตั้งใจจะซื้อของที่เค้าชอบเป็นของขวัญส่งไปให้เค้าที่ทำงาน แต่เราดันไปเจอเด็กหญิงปริศนาแท็กพี่เค้าในเพจ เพจนึงซะก่อน ซึ่งข้อความนั้นมีความหมายประมาณว่า จะขอใช้ชีวิตร่วมกันไปจนแก่เฒ่า เราแอบใจหายนะ แต่เราก็เฉยๆ เราแอบไปส่องเฟสเด็กหญิงปริศนาคนนั้น แล้วสิ่งที่พบทำให้เราใจหายยิ่งกว่า เค้าคอมเม้นให้กันหวานชื่น แต่ดูๆแล้วเหมือนน่าจะเพิ่งเริ่มคุยกันหรือเพิ่งจะเป็นแฟนกัน ไม่เหมือนคนคบกันมานาน
ตอนนี้เราทำอะไรไม่ถูกเลย เราไม่รู้ว่าควรจะทักเค้าไปอยู่หรือเปล่า หรือเราควรตัดใจ หรือเราจะต้องทำตัวเหมือนเดิมไปเรื่อยๆ ทำไมเราถึงเศร้าแบบนี้ล่ะ ทั้งๆที่เราสองคนยังไม่เคยบอกรักกันด้วยซ้ำ เราสองคนยังไม่เคยคุยโทรศัพท์กันด้วยซ้ำ ไม่แม้แต่จะบอกต่อกันว่ารู้สึกดี
แต่เรากลับรู้สึกผูกพันธ์กับเค้าอย่างบอกไม่ถูก เรารู้สึกว่าเราขาดเค้าไม่ได้ ถ้าไม่ได้คุยกันมันเหมือนจะขาดอะไรไปสักอย่าง เราไม่อยากให้เค้ามีใคร เราเห็นแก่ตัวเกินไปไหม เราผิดมากไหมที่เรารู้สึกดีกับเขา ตอนนี้เราสับสนไปหมด ทำไมเราถึงไม่บอกว่าเรารู้สึกดีต่อกันแค่ไหน
หรือทั้งหมดที่ผ่านมาเราแค่คิดไปเองฝ่ายเดียวอย่างนั้นหรือ ..........