อย่าว่าเรานะเราขอพื้นที่ระบาย!!!
ย้อนเวลากลับไปเมื่อ 2ปีก่อน
เรามีโอกาสได้มาทำงานห่างจากบ้านเกิดเมืองนอน ก็ห่างประมาณ500กิโลเมตรเห็นจะได้ ตอนแรกก็หอบเอาความรู้ ไฟฝัน อุดมการณ์มาเยอะเลย จากในรั้วมหาลัย แหล่งปลูกฝัง เติมไฟอุดมการณ์ให้................แต่พอทำงานได้สักพักรู้สึกว่าไฟเริ่มดับมอดลงเรื่อยๆ
ขออนุญาตไม่บอกนะว่าทำงานไร เพราะไม่รู้จะกระทบกระเทือนเพื่อนร่วมวิชาชีพหรือไม่ ......
ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าที่ทำงานอื่นเค้างานจับฉ่ายแบบที่ทำงานเรารึป่าว เรียนมาทำอย่างนึง แต่ได้มาทำงานจริงนั้น.... ในส่วนที่เรียนมานั้นอาจพูดได้สั้นๆว่า ได้ใช้ไม่ค่อยจะคุ้มกับที่เรียนมา มีงานสารพัดให้เด็กใหม่ น้องใหม่ทำ เช่นหัวหน้างานการเงิน ซึ่งขอโทษนะ ตอนเรียนมหาลัยอะ คณิตสักตัว เรายังไม่เคยเรียนเลย แล้วภาระงานอื่นๆ นอกเหนือจากหน้าที่หลักนี่แหละ ที่เป็นน้ำฝนห่าหนึ่งที่รดไฟอุดมการณ์กองมหึมาให้มอดดับลงอย่างช้าๆ.......
น้ำดับไฟอีกอย่างคือ เพื่อนในที่ทำงานนี่แหละ ไม่รู้จะแก่งแย่งชิงดีชิงเด่นอะไรกันหนักหนา โดยเฉพาะพวกที่อายุแก่กว่าแม่ แต่ใช้คำแทนตัวเองว่าพี่นี่แหละตัวดี ประมาณว่าอีก4-5ปี จะต้องออกไปอยู่บ้านแล้ว จำพวกนี้แหละตัวดีนัก กลัวคนอื่นจะดีจะเด่นกว่า ลิ้นยาว เลียแข่งเลียขา ถือกระเป๋าให้ผู้บริหารที่มีอำนาจในการตัดสินพิจารณาความดีความชอบ (หุหุ)
สายยางฉีดน้ำแรงดันสูงต่อมาคือ ผู้บริหารนี่แหละ พวกที่ชอบคิดว่าตัวเองเป็นพระเจ้า ชี้นกเป็นนกชี้ไม้เป็นไม้ คุณจะบ้าหรอ คุณคือผู้บริหารนะ ไม่ใช่ผู้คุมวิญญาณ นี่จะไปเข้าห้องน้ำ หรือขยับตัวนิดเดียวนี่เป็นอันต้องเรียกเข้าพบทันที พี่แกคงจะว่างมากหรืออย่างไร บางทีการทำงานที่มีผู้นำที่เข้าใจ ใส่ใจ ยังสบายใจกว่ามีคนที่คิดว่าตัวเองเป็นเจ้าชีวิตคนอื่น จะบีบก็ตายจะคลายก็รอด เห๊อะ!! หมดยุค2499 และนะ นี่มันยุคเด็กGEN Y Z กันแล้ว เค้าเลิกทาสกันมาตั้งแต่รักาลที่5 แล้วนะ........ค่อยมาต่อนะยังอีกเยอะ
ขอไว้เป็นกระทู้ระบายความในใจแล้วกันสาระไม่ค่อยมีหรอก ..... ว่างๆก็ลองเดาเล่นๆนะ ว่าเราทำงานอะไร......
เราคิดว่าประเทศเราคงจะเป็นแบบนี้ไปอีกนาน ตราบใดที่หน่อยงานของเรายังจมปรักอยู่กับสิ่งแบบนี้
เดี๋ยวเรามาเฉลยนะ
อยากเล่าเรื่องที่ทำงานให้ฟัง
ย้อนเวลากลับไปเมื่อ 2ปีก่อน
เรามีโอกาสได้มาทำงานห่างจากบ้านเกิดเมืองนอน ก็ห่างประมาณ500กิโลเมตรเห็นจะได้ ตอนแรกก็หอบเอาความรู้ ไฟฝัน อุดมการณ์มาเยอะเลย จากในรั้วมหาลัย แหล่งปลูกฝัง เติมไฟอุดมการณ์ให้................แต่พอทำงานได้สักพักรู้สึกว่าไฟเริ่มดับมอดลงเรื่อยๆ
ขออนุญาตไม่บอกนะว่าทำงานไร เพราะไม่รู้จะกระทบกระเทือนเพื่อนร่วมวิชาชีพหรือไม่ ......
ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าที่ทำงานอื่นเค้างานจับฉ่ายแบบที่ทำงานเรารึป่าว เรียนมาทำอย่างนึง แต่ได้มาทำงานจริงนั้น.... ในส่วนที่เรียนมานั้นอาจพูดได้สั้นๆว่า ได้ใช้ไม่ค่อยจะคุ้มกับที่เรียนมา มีงานสารพัดให้เด็กใหม่ น้องใหม่ทำ เช่นหัวหน้างานการเงิน ซึ่งขอโทษนะ ตอนเรียนมหาลัยอะ คณิตสักตัว เรายังไม่เคยเรียนเลย แล้วภาระงานอื่นๆ นอกเหนือจากหน้าที่หลักนี่แหละ ที่เป็นน้ำฝนห่าหนึ่งที่รดไฟอุดมการณ์กองมหึมาให้มอดดับลงอย่างช้าๆ.......
น้ำดับไฟอีกอย่างคือ เพื่อนในที่ทำงานนี่แหละ ไม่รู้จะแก่งแย่งชิงดีชิงเด่นอะไรกันหนักหนา โดยเฉพาะพวกที่อายุแก่กว่าแม่ แต่ใช้คำแทนตัวเองว่าพี่นี่แหละตัวดี ประมาณว่าอีก4-5ปี จะต้องออกไปอยู่บ้านแล้ว จำพวกนี้แหละตัวดีนัก กลัวคนอื่นจะดีจะเด่นกว่า ลิ้นยาว เลียแข่งเลียขา ถือกระเป๋าให้ผู้บริหารที่มีอำนาจในการตัดสินพิจารณาความดีความชอบ (หุหุ)
สายยางฉีดน้ำแรงดันสูงต่อมาคือ ผู้บริหารนี่แหละ พวกที่ชอบคิดว่าตัวเองเป็นพระเจ้า ชี้นกเป็นนกชี้ไม้เป็นไม้ คุณจะบ้าหรอ คุณคือผู้บริหารนะ ไม่ใช่ผู้คุมวิญญาณ นี่จะไปเข้าห้องน้ำ หรือขยับตัวนิดเดียวนี่เป็นอันต้องเรียกเข้าพบทันที พี่แกคงจะว่างมากหรืออย่างไร บางทีการทำงานที่มีผู้นำที่เข้าใจ ใส่ใจ ยังสบายใจกว่ามีคนที่คิดว่าตัวเองเป็นเจ้าชีวิตคนอื่น จะบีบก็ตายจะคลายก็รอด เห๊อะ!! หมดยุค2499 และนะ นี่มันยุคเด็กGEN Y Z กันแล้ว เค้าเลิกทาสกันมาตั้งแต่รักาลที่5 แล้วนะ........ค่อยมาต่อนะยังอีกเยอะ
ขอไว้เป็นกระทู้ระบายความในใจแล้วกันสาระไม่ค่อยมีหรอก ..... ว่างๆก็ลองเดาเล่นๆนะ ว่าเราทำงานอะไร......
เราคิดว่าประเทศเราคงจะเป็นแบบนี้ไปอีกนาน ตราบใดที่หน่อยงานของเรายังจมปรักอยู่กับสิ่งแบบนี้
เดี๋ยวเรามาเฉลยนะ