หนังเก่าเล่าใหม่ 046: Almost Famous (Cameron Crowe,2000)

" ตามหาเส้นทางของตัวเอง บนถนนสายดนตรี " ถ้าเราได้ตามติดชีวิตของนักดนตรีสักวงหนึ่ง เราอยากจะตามวงไหนนะ? เรื่องราวต่างๆที่เราอยากได้ อยากสัมผัสกับศิลปินที่เราชื่นชมและคลั่งไคล หลงใหล เป็นชีวิตจริงใจ ถ้าเส้นทางเหล่านั้นไม่ได้สวยหรูเหมือนที่เราคิด+คาดฝัน แล้วนั้น ระหว่างทางเราได้เรียนรู้อะไรไปบ้าง ก่อนที่เส้นทางป้ายสุดท้ายจะจบลง เมื่อเราต้องแยกย้าย แยกทางจากกัน เราจะยังคงศรัทธา ชื่นชอบ อยู่หรือป่าว?? คงจะตอบยาก แต่สำหรับ 'เพนนี เลน' สาวผู้คลั่งไคลวง 'Stiil Water' แบบยกหัวใจถวายชีวิต และตามติดการทัวร์คอนเสิร์ตไปไหนไปกัน ก่อเกิดเป็นความสัมพันธ์ที่เปี่ยมไปด้วยความรักและความหวัง แม้เรื่องราวทั้งหมดตลอดการเดินทางจะเต็มไปด้วยความเสี่ยงที่จะต้องจากกันหรือจบความสัมพันธ์ลง ความรักของคนๆหนึ่งที่ยอมมอบให้ใครสักคนที่ตัวเองรัก โดยไม่ต้องหวังสิ่งตอบแทน อย่างน้อยๆหนังก็แสดงความรักอีกรูปแบบหนึ่งที่ไม่ใช่สูตรสำเร็จในทุกๆด้าน แต่เกิดมาจากการเรียนรู้ซึ่งกันและกันระหว่างเดินทาง บางทีการมีทุกสิ่งไว้ในครอบครองอาจไม่มีค่า เท่ากับการเก็บความทรงจำ ความรักที่มีค่าสำหรับช่วงชีวิตหนึ่ง ซึ่ง 'เพนนี เลน' ก็ได้รับและเก็บความทรงจำติดตัวเธอไป

ชีวิตนักดนตรีสายสัญจร ในเรื่องเราจะได้ตามติดชีวิตนักดนตรีวงหนึ่ง สิ่งที่หนังทำสำเร็จคือการพาคนดูหนึ่งคนที่ไม่ได้รู้จักมักคุ้นกับวงนี้เลย แต่ระหว่างที่ดูเรากลับรู้สึกค่อยๆซึมซับวงนี้ไปเรื่อยๆ เสมือนแฟนเพลงคนหนึ่งที่เริ่มจากการฟังเพลง ทำความรู้จักสมาชิกวง เริ่มขุดคุยเรื่องราวในชีวิตของแต่ละคน นิสัย พฤติกรรม จนกลายร่างเป็นแฟนคลับไม่รู้ตัว รู้อีกทีเรากลายเป็นแฟนพันธ์แท้ที่รู้เรื่องทุกคนในวง 'Stiil Water' อย่างละเอียดทุกซอกมุม แม้ในโลกความจริงจะไม่มีวงนี้อยู่จริงๆก็ตาม แต่ตัวละครของวงนี้ได้ใส่บุคลิกนักดนตรีร๊อคในยุค 70 เข้าไป เพื่อให้เราได้ไปติดตามกันต่อว่าแต่ละคน เอาบุคลิกของใครมา

อีกหนึ่งตัวละครที่เป็นกุญแจหลักสำคัญนอกจาก 'เพนนี เลน' นั้นคือ 'วิลเลี่ยม มิลเลอร์' เด็กน้อยที่อยู่ในวัยที่เรียนรู้ได้อย่างเต็มที เขาอยู่ในครอบครัวที่จัดว่าแปลกมากสำหรับครอบครัวทั่วๆไป ความสัมพันธ์ระหว่างแม่ที่ชวนตลกดี หรือความสัมพันธ์ระหว่างพี่สาว ความฝันของ 'วิลเลี่ยม' คือการได้เป็นนักวิจารณ์ดนตรี และก้าวแรกของเด็กคนหนึ่งคือ ก้าวที่ขึ้นรถไปพร้อมกับ 'Still Water' เพื่อสัมภาษณ์วงนี้ และเอามาเขียนวิจารณ์ แน่นอนเด็กน้อยหลงรัก 'เพนนี เลน' ตั้งแต่แรกเห็น แม้จะเป็นความรักของคนแอบรัก แต่มันก็รองรับเพนนี ในยามที่เธอ อ่อนแรง ถือเป็นตัวละครที่แทรกกลางระหว่างเพนนีกับวงนี้ ได้ดีมาก ถึงที่สุดแล้วคนแบบไหนกันนะที่เราจะมอบความรักให้ 'คนที่เรารักกับคนที่รักเรา??' เราคงต้องเลือกเอง

การเล่าเรื่องดีมาก ดนตรีประกอบเพราะมาก ดูเพลินไหลลื่นตลอดทั้งเรื่อง มีทั้งเศร้าผสมสุข เติบโตและเรียนรู้ทั้งตัวละครที่ถูกกระทำและผู้กระทำเองก็ตาม โทนสีของหนังดีมาก ไดอะล็อก ระหว่างตัวละครมีความหมาย หนังอาจจะไม่ได้ให้แรงบันดาลใจในทางตรง แต่เราคิดว่าทางอ้อมที่มองผ่านตัวละครในมุมของคนนอก ที่เป็นผู้ติดตาม มันก็โอเคอยู่นะ 'แค่กล้าที่จะก้าวขึ้นรถ ไปพร้อมกัน' มันก็คงเป็นก้าวที่ดีแล้วแหละ ตัวละครทุกตัวดึงดูดเรื่องราวได้เป็นอย่างดี เพลินมาก ดูแล้วรู้สึกผ่อนคลาย ได้แรงบัลดาลใจหลายๆอย่าง สำหรับเราระหว่างทางยังคงสนุกเสมอ และน่าสนใจมากกว่าปลายทางที่กำลังไปถึง...

ขอให้มีความสุขกับการดูหนังครับ
ตัวอย่างหนัง

ฝากกด like Page ด้วยนะครับ
Page:
https://www.facebook.com/MoviesDelightClub/
Blog:
http://moviesdelightclub.blogspot.com/
หนังเก่าเล่าใหม่ 046: Almost Famous (Cameron Crowe,2000) เขียนโดย Form Corleone
" ตามหาเส้นทางของตัวเอง บนถนนสายดนตรี " ถ้าเราได้ตามติดชีวิตของนักดนตรีสักวงหนึ่ง เราอยากจะตามวงไหนนะ? เรื่องราวต่างๆที่เราอยากได้ อยากสัมผัสกับศิลปินที่เราชื่นชมและคลั่งไคล หลงใหล เป็นชีวิตจริงใจ ถ้าเส้นทางเหล่านั้นไม่ได้สวยหรูเหมือนที่เราคิด+คาดฝัน แล้วนั้น ระหว่างทางเราได้เรียนรู้อะไรไปบ้าง ก่อนที่เส้นทางป้ายสุดท้ายจะจบลง เมื่อเราต้องแยกย้าย แยกทางจากกัน เราจะยังคงศรัทธา ชื่นชอบ อยู่หรือป่าว?? คงจะตอบยาก แต่สำหรับ 'เพนนี เลน' สาวผู้คลั่งไคลวง 'Stiil Water' แบบยกหัวใจถวายชีวิต และตามติดการทัวร์คอนเสิร์ตไปไหนไปกัน ก่อเกิดเป็นความสัมพันธ์ที่เปี่ยมไปด้วยความรักและความหวัง แม้เรื่องราวทั้งหมดตลอดการเดินทางจะเต็มไปด้วยความเสี่ยงที่จะต้องจากกันหรือจบความสัมพันธ์ลง ความรักของคนๆหนึ่งที่ยอมมอบให้ใครสักคนที่ตัวเองรัก โดยไม่ต้องหวังสิ่งตอบแทน อย่างน้อยๆหนังก็แสดงความรักอีกรูปแบบหนึ่งที่ไม่ใช่สูตรสำเร็จในทุกๆด้าน แต่เกิดมาจากการเรียนรู้ซึ่งกันและกันระหว่างเดินทาง บางทีการมีทุกสิ่งไว้ในครอบครองอาจไม่มีค่า เท่ากับการเก็บความทรงจำ ความรักที่มีค่าสำหรับช่วงชีวิตหนึ่ง ซึ่ง 'เพนนี เลน' ก็ได้รับและเก็บความทรงจำติดตัวเธอไป
ชีวิตนักดนตรีสายสัญจร ในเรื่องเราจะได้ตามติดชีวิตนักดนตรีวงหนึ่ง สิ่งที่หนังทำสำเร็จคือการพาคนดูหนึ่งคนที่ไม่ได้รู้จักมักคุ้นกับวงนี้เลย แต่ระหว่างที่ดูเรากลับรู้สึกค่อยๆซึมซับวงนี้ไปเรื่อยๆ เสมือนแฟนเพลงคนหนึ่งที่เริ่มจากการฟังเพลง ทำความรู้จักสมาชิกวง เริ่มขุดคุยเรื่องราวในชีวิตของแต่ละคน นิสัย พฤติกรรม จนกลายร่างเป็นแฟนคลับไม่รู้ตัว รู้อีกทีเรากลายเป็นแฟนพันธ์แท้ที่รู้เรื่องทุกคนในวง 'Stiil Water' อย่างละเอียดทุกซอกมุม แม้ในโลกความจริงจะไม่มีวงนี้อยู่จริงๆก็ตาม แต่ตัวละครของวงนี้ได้ใส่บุคลิกนักดนตรีร๊อคในยุค 70 เข้าไป เพื่อให้เราได้ไปติดตามกันต่อว่าแต่ละคน เอาบุคลิกของใครมา
อีกหนึ่งตัวละครที่เป็นกุญแจหลักสำคัญนอกจาก 'เพนนี เลน' นั้นคือ 'วิลเลี่ยม มิลเลอร์' เด็กน้อยที่อยู่ในวัยที่เรียนรู้ได้อย่างเต็มที เขาอยู่ในครอบครัวที่จัดว่าแปลกมากสำหรับครอบครัวทั่วๆไป ความสัมพันธ์ระหว่างแม่ที่ชวนตลกดี หรือความสัมพันธ์ระหว่างพี่สาว ความฝันของ 'วิลเลี่ยม' คือการได้เป็นนักวิจารณ์ดนตรี และก้าวแรกของเด็กคนหนึ่งคือ ก้าวที่ขึ้นรถไปพร้อมกับ 'Still Water' เพื่อสัมภาษณ์วงนี้ และเอามาเขียนวิจารณ์ แน่นอนเด็กน้อยหลงรัก 'เพนนี เลน' ตั้งแต่แรกเห็น แม้จะเป็นความรักของคนแอบรัก แต่มันก็รองรับเพนนี ในยามที่เธอ อ่อนแรง ถือเป็นตัวละครที่แทรกกลางระหว่างเพนนีกับวงนี้ ได้ดีมาก ถึงที่สุดแล้วคนแบบไหนกันนะที่เราจะมอบความรักให้ 'คนที่เรารักกับคนที่รักเรา??' เราคงต้องเลือกเอง
การเล่าเรื่องดีมาก ดนตรีประกอบเพราะมาก ดูเพลินไหลลื่นตลอดทั้งเรื่อง มีทั้งเศร้าผสมสุข เติบโตและเรียนรู้ทั้งตัวละครที่ถูกกระทำและผู้กระทำเองก็ตาม โทนสีของหนังดีมาก ไดอะล็อก ระหว่างตัวละครมีความหมาย หนังอาจจะไม่ได้ให้แรงบันดาลใจในทางตรง แต่เราคิดว่าทางอ้อมที่มองผ่านตัวละครในมุมของคนนอก ที่เป็นผู้ติดตาม มันก็โอเคอยู่นะ 'แค่กล้าที่จะก้าวขึ้นรถ ไปพร้อมกัน' มันก็คงเป็นก้าวที่ดีแล้วแหละ ตัวละครทุกตัวดึงดูดเรื่องราวได้เป็นอย่างดี เพลินมาก ดูแล้วรู้สึกผ่อนคลาย ได้แรงบัลดาลใจหลายๆอย่าง สำหรับเราระหว่างทางยังคงสนุกเสมอ และน่าสนใจมากกว่าปลายทางที่กำลังไปถึง...
ขอให้มีความสุขกับการดูหนังครับ
ตัวอย่างหนัง
ฝากกด like Page ด้วยนะครับ
Page: https://www.facebook.com/MoviesDelightClub/
Blog: http://moviesdelightclub.blogspot.com/