เล่าประสบการณ์มารับ EXO ที่สนามบิน (2016)

สวัสดีค่ะทุกคน กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกของเราเลย วันนี้เราจะมาเล่าประสบการณ์ที่ได้ไปรับศิลปินที่สนามบินมาค่ะ ในเดือนกันยายนปี 2016 ที่เอ็กโซจะมาจัดคอนเสิร์ตที่ไทย นั่นเป็นครั้งแรกเลยที่เราจะได้เห็นหน้าหนุ่มๆ หลังจากที่ชอบมาปีกว่าๆ แล้วยังไม่มีโอกาสได้มาเจอ เราอยู่ต่างจังหวัด ฉะนั้นการมากรุงเทพคนเดียวนี่ถือว่าเป็นเรื่องยากพอสมควรสำหรับเรา เนื่องจากต้องขอแม่ด้วย หลังจากที่ขอแม่เรียบร้อยแล้ว แม่เราก็อนุญาตและบอกว่าจะมากับเราด้วยค่ะ จากที่เราตามข่าวในทวิตเตอร์ตลอด เราก็ได้รู้ไฟล์ทบินของหนุ่มๆ ที่จะมาประเทศไทย ว่ามาถึงวันไหน เวลาไหน จากนั้นเราก็เริ่มจองตั๋วเครื่องบินเพื่อที่จะบินมากรุงเทพเลย โชคดีที่ตั๋วกำลังถูกเลยค่ะ จองขาไปขากลับพร้อมมาก จากข้อมูลที่ได้มา หนุ่มๆ จะเดินทางมาถึงกรุงเทพช่วงดึกๆ ของวันที่ 9 แต่เราอยู่ต่างจังหวัด ถ้านั่งเครื่องมาลงกรุงเทพตอนเช้าวันที่ 9 เผื่อจะนั่งรถจากสนามบินดอนเมืองมาสุวรรณภูมิอีกก็ใช้เวลาไม่น้อย มาถึงคนอาจจะมารอเยอะแล้ว คงจะไม่มีที่ให้เราได้แทรก เราเลยเลือกบินช่วงเที่ยงๆ ของวันที่ 8 เพื่อที่จะมารอล่วงหน้าก่อนหนุ่มๆ มาถึง 1 วัน พอเรากับแม่มาถึงกรุงเทพ เราก็รีบหารถจากดอนเมืองไปสุวรรณภูมิทันที เผื่อจะไปถึงรถติดพอสมควรเลยค่ะ พอไปถึง เราก็เริ่มเดินสำรวจจุดต่างๆ ในสนามบินที่คิดว่าแฟนคลับเค้าจะมารอกัน แล้วก็เดินไปเกทวีไอพีด้วย ไปๆ มาๆ ระหว่างเกทข้างในกับเกทวีไอพีสองสามรอบ เดินขาลากกันทีเดียว ตอนนั้นทุกจุดที่เราไปสำรวจ ไม่มีคนเลยค่ะ (คงเป็นเพราะเราไปเร็วเอง เล่นไปก่อน 1 วัน โฮ่ๆ) พอไม่เจอใครเราก็นั่งชาร์ตแบต เล่นมือถือ เดินเล่นหาของกินไปทั่ว พอเวลาผ่านไปเกือบเย็นๆ เราก็เริ่มทวีตข้อความว่ามาถึงสนามบินแล้ว ไม่มีคนเลย แล้วก็ดันโชคดีที่มีคนเมนชั่นมาหา แล้วก็ได้ดีเอ็มคุยกัน ซึ่งคนที่มาคุยด้วย เค้าก็มารอรับหนุ่มๆ ที่สนามบินเหมือนกัน ก็นัดเจอกันแล้วก็ดีลกันว่าเราจะรอข้างในอาคารนะ ส่วนเขาจะไปรอที่เกทวีไอพี จองที่เผื่อกันด้วย 2-3 ที่ (บอกก่อนว่าตอนนั้นพวกเราไม่ทราบเลยค่ะว่าหนุ่มๆ จะออกเกทไหน คนที่ไปรอทุกคนไม่มีใครทราบ เสี่ยงนกกันมากๆ ค่ะ) พวกเรานอนในสนามบินกันตั้งแต่คืนวันที่ 8 จนถึงคืน 9 ที่หนุ่มๆ เดินทางมาถึง อยากบอกว่าในสนามบินอากาศหนาวมากๆ เราเอาแค่เสื้อกันหนาวติดตัวไป กับกระเป๋าเป้ใบนึง ส่วนแม่เรามั่นใจมากค่ะ ไม่ได้เอาเสื้อกันหนาวไปเลย 5555555555555 พอเริ่มทนไม่ไหวก็หาทางออกไปข้างนอก แล้วแม่ก็ไปได้หมอนผ้าห่มจากตลาดนัดกลับมาตัวนึง เอามาห่ม มาหนุนนอน ช่วยได้เยอะเลยค่ะ สลับกันนอนกับแม่ ตอนนั้นรู้สึกผิดมากๆ ที่พาแม่มาลำบากด้วย บอกให้ไปพักที่โรงแรมก็ไม่ไป อยากจะรอด้วย แม่เราอึดจริงๆ ค่ะ อยู่กับเราตั้งแต่มารอตอนแรกจนกระทั่งวันที่หนุ่มๆ มา ระหว่างที่เรารอมาตลอด ก็มีคนเริ่มเข้ามาจับจองที่กันเอา ลืมบอกว่าชั้นที่เราไปรอ คือชั้น 3 ค่ะ มองลงไปชั้น 2 ก็ตรงกับเกทหรือประตู 10 (ที่คาดว่าหนุ่มๆ จะออกมาทางนั้นพอดี) จองที่หน้าสุดติดราวกระจกเลย ได้รู้จักกับคนที่ไปรอด้วย ทุกคนน่ารักมากๆ เอาของใช้อะไรมาก็มาเผื่อแผ่กัน ปลั๊กพ่วงเอย พาวเวอร์แบงค์เอย ผ้าห่มเอย หมอนเอย มีครบหมดเลยค่ะ ช่วยกันได้ดีจริงๆ ทุกคนรอแบบเงียบๆ ไม่ได้ส่งเสียงดังอะไร จนกระทั่งวันที่หนุ่มๆ จะเดินทางมา ก็เริ่มนั่งกอดเข่าคุยกันแบบซีเรียสสุดๆ ว่าเค้าจะออกทางไหนกันนะ เดากันมั่วไปหมด บางคนถอดใจก็ไปรอเกทวีไอพีก็มีค่ะ เราเองก็ภาวนาอธิษฐานขออย่าให้นกเลย อยากเจอมากๆ มารับครั้งแรก คอนเสิร์ตก็ไม่ได้ไป (จองบัตรไม่ทัน บัตรอัพก็แพงไป TT) ขอเจอในสนามบินสัก 10 วินาทีก็เอา และแล้ว เราก็ไม่นกค่ะ..........ข้ามมาตอนที่หนุ่มๆ เดินทางมาถึงแล้วแต่ยังไม่ออกมาจากข้างใน จุดที่เราอยู่ คนเยอะมาก เริ่มลุกขึ้นกัน ถือกล้อง ถือมือถือกันระนาว เราเองก็ยืนติดกระจกเลย แต่เอ๊ะ ผ่านไปสักพักทำไมไม่ออกมาสักทีนะ แล้วถ้าออกมา เราจะได้เห็นแค่หัวเค้า แต่หน้าไม่เห็นหรอ (เพราะเราต้องมองเค้าจากชั้นบน ซึ่งเค้าจะหันหลังมาแล้วเงยหน้าขึ้นมาโบกมือให้ป่าวไม่ยู้) นี่เลยมองออกไปนอกอาคารของชั้น 2 เห็นรถตู้จอดอยู่เยอะมาก แล้วเห็นแฟนคลับไปรอนอกอาคารด้วย เรานี่แบบ จากที่เกาะราวกระจกอยู่ชั้น 3 มุดออกมาจากจุดที่อยู่แล้วรีบหาบันไดเลื่อนลงไปชั้น 2 เลยค่ะ จุดที่เราอยู่กับบันไดเลื่อนลงไปชั้น 2 ไกลกันมากกกกกกกก วิ่งหอบเกือบตาย อันที่ใกล้ๆ ก็ลงไม่ได้เพราะถ้าลงไปมันจะไปเข้าเกทที่เค้าห้ามคนนอกเข้าพอดี เลยต้องไปลงบันไดอีกตัวที่บอกว่าไกลมาก พอหาทางลงไปชั้น 2 ได้แล้ว เราก็วิ่งออกไปนอกคารเพื่อไปรวมกับแฟนคลับที่เค้านั่งรอกันอยู่ เหงื่อแตกพลั่กๆ แบตมือถือตอนนั้นเหลืออยู่ 15% อนาถกว่านี้ไม่มีอีกแล้วค่ะ จะล้วงหาพาวเวอร์แบงค์ในกระเป๋าสพายเล็ก เอ้า ไม่มี อยู่ในกระเป๋าเป้ที่ฝากไว้กับแม่ แม่ก็รออยู่ข้างใน ชิบหวยแล้ววววว เซฟแบตสุดๆ รอหนุ่มๆ ออกมา ไม่กี่นาทีก็มีเสียงกรี๊ดจากข้างในอาคารดังมาก ข้างนอกก็เริ่มกรี๊ดตาม นี่ก็กรี๊ดตามเขา แว้ดๆๆๆๆๆ โอ้ยผู้ออกมาแล้ว แต่เอ่อ ใครเป็นใครอะ แยกไม่ออกระหว่างผู้ชายกับพี่การ์ด งงงวยไปหมด อารมณ์แบบไม่นก ทันมาเจอแต่ไม่เห็นครบทุกคน ปนกันไปหมด ที่เห็นชัดสุดก็คือเสื้อเหลืองของนุ้งมหากับชานยอลเลยค่ะ ตาพี่หล่อสูงดูดีมากๆ หันมาโบกมือให้ฝั่งที่เรายืนอยู่ ยิ้มให้ด้วย โอ้มายก้อดอยากเป็นลมตรงนั้น นอกนั้นแทบไม่เห็นใครเลย เรากรี๊ดคอแทบแตกจริงๆ ไม่คิดเลยว่าตัวเองจะสติหลุดได้ขนาดนี้ ถถถถถถถถ หลังจากที่หนุ่มๆ ขึ้นรถแล้วออกจากสนามบินไปแล้ว ฝูงชนเริ่มสลายตัว พากันกลับไปเยอะมากกกกกก แล้วก็มีอยู่รออี้ชิงมาวันถัดไปด้วย เพราะตอนที่หนุ่มๆ มากัน อี้ชิงไม่ได้มาด้วยเนื่องจากติดงานที่จีนและจะเดินทางตามมาในวันถัดไป ส่วนตัวเราเมนอี้ชิงด้วย ก็นอนในสนามบินต่ออีกคืน อยู่รอต่อจนถึงวันที่ 10 ซะเลย ตอนนั้นมีไม่กี่คนเองค่ะที่อยู่รอต่อกับเรา ก็กลับไปรอชั้น 3 เหมือนเดิม นอนเรียงรายกันไป หนาวสั่นกันเป็นพรือ ข้ามไปวันที่ 10 ที่อี้ชิงเดินทางมา เราตื่นเต้นมากๆ กลัวนกกว่าตอนที่ 8 คนมาถึงอีกค่ะ เพราะอยากเจอเมนมาก เมนจะออกทางไหนกันนะ จากที่รออยู่ข้างในก็เปลี่ยนไปใจไปรอข้างนอกอาคาร ไปจุดเดิมที่ไปรอตอน 8 คนออกมา เรากับคนที่ไปรอก็หาที่นั่งรอกันอย่างเป็นระเบียบ รอแล้วรอเล่า รอผ่านไปเป็น ชม. เอ๋ อี้ชิงจะออกประตูไหนกันนะ เอาแล้ว ลนอีกแล้ว นั่งไม่ติดพื้นเลยค่ะ ยืนรอเอาเลยทีนี้ เผื่อออกมาประตูอื่นจะได้วิ่งทัน ตอนนั้นเราอยู่แถวๆ ประตู 9-10 แต่อี้ชิงออกมาจริงๆ คือประตู 7 เรานี่ทิ้งกระเป๋าเป้ วิ่งใส่เกียร์หมาไปที่ประตู 7 อย่างไว สุดท้ายก็ไม่นกค่ะ เราวิ่งไปถึง อี้ชิงก็เดินออกมาจากอาคารพอดี ตอนเดินจะไปขึ้นรถ มีหันมาโบกมือให้เราที่ยืนอยู่ด้วย เราก็ยืนกรี๊ดๆๆๆ คอแทบแตก หลงใหลเค้ามาก ได้สติแล้วก็ใส่เกียร์หมาตามไปที่รถตู้ ยืนมองเค้าขึ้นรถตู้ไป อี้ชิงหล่อน่ารัก ผิวขาวมากๆ แต่ไม่เห็นหน้าทั้งหมดเพราะใส่แมสปิดเอาไว้ เข้าไปนั่งในรถตู้แล้วแท้ๆ ยังโบกไม้โบกมือให้แฟนๆ อีก ประทับใจกับความน่ารักนั้นมากๆ จบแล้วค่ะสำหรับการรอคอยหนุ่มๆ 3 วันของเรา หวังว่าครั้งต่อไปถ้าใครไปรับ ขอให้ได้เจอกันทุกคนนะคะ ตลอดทั้งการขียนบอกเล่า ถ้ามีเหตุการณ์ไหนที่อ่านแล้วดูเป็นพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสม เราต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยค่ะ

ปล. ในระหว่างที่เรานั่งรอหนุ่มๆ ทั้ง 8 คนกับอี้ชิงมา เรามีเพื่อน 2 คนที่คอยไปด้วยกันทุกที่เลย จะไปไหนก็ชวนกันไป ถือว่าตัวเองโชคดีมากๆ ที่ได้เจอเพื่อนน่ารักๆ ที่นั่น อยากขอบคุณเพื่อนทั้งสองคนนี้มากที่คอยไปไหนมาไหนด้วย กินข้าวด้วยกัน เดินเล่นด้วยกัน นอนด้วยกัน วิ่งตามผู้ด้วยกัน ที่ขาดไม่ได้เลยคือขอบคุณแม่ด้วยที่เข้าใจความชอบของเรา เข้าใจไม่พอยังมานั่งรอหนุ่มๆ กับเราตั้งแต่ตอนแรกจนเค้ามาครบทั้ง 9 คน แม่น่ารักมากจริงๆ TT
รวมๆ แล้วเรานอนสนามบิน 2 คืน 3 วันได้ ใครที่จะไปรอล่วงหน้าแบบนี้ อย่าลืมเอาเสื้อกันหนาวหรือผ้าห่มผืนเล็กๆ ติดตัวไปนะคะ อากาศข้างในมันหนาวจริงๆ บอกเลอ