สวัสดีค่ะเพื่อนๆชาวพันทิป กระทู้แรกก็เครียดเลย 555 ขอเข้าเรื่องเลยละกัน....
คือคบกับแฟนมาเกือบ 2 ปีละค่ะ เรากับแฟนรู้จักกันมาหลายปีแต่ก็เพิ่งได้มาเป็นแฟนกันค่ะ
แฟนเรากับเราเป็นคนจังหวัดเดียวกันค่ะ เราแอบชอบเค้าตั้งแต่เราอยู่มัธยมค่ะ แล้วต่างคนต่างใช้ชีวิตไป
แล้วพอเรากำลังจะจบ ม.6 ก็ได้เป็นแฟนกันค่ะ ....
เเฟนเราแก่กว่าเรา 3 ปีค่ะ กว่าจะเป็นแฟนกันเค้าก็ต้องไปทำงานต่างจังหวัดทำให้คู่เรากลายเป็น "รักทางไกล"ค่ะ
ตอนนั้นเราก็กำลังจะไปเรียนต่อในมหา'ลัยต่างจังหวัดเหมือนกัน นานๆทีก็จะได้กลับบ้านพร้อมกัน (ต้องบอกเลยว่านานมากกกก)
ตลอดเกือบ 2 ปีที่คบกันมา ... เค้าเป็นคนดีมากค่ะ รักครอบครัว ไม่กินเหล้าเมาเป็นนิสัย กล้าคุยกับแม่เรา โดยรวมก็เป็นคนดีคนนึงเลยค่ะ
ถึงช่วงแรกๆจะต้องปรับตัวเข้าหากันเยอะหน่อย แต่ก็ผ่านช่วงนั้นมาได้ค่ะ
แต่สิ่งที่เขาเป็นตลอดคือ.."ไม่ค่อยใส่ใจเรา"ค่ะ แม้เวลาเค้ามาเที่ยวหา เวลาอยู่ด้วยกันเค้าดูแลเราดีมากนะคะ
แต่พอกลับไปทำงานที่ ตจว. มันกลายเป็นเหมือนเราไม่มีส่วนในชีวิตเขาเลย ...
เข้าใจนะคะว่าคนทำงานก็ต้องการทำหน้าที่ของตัวเอง ไม่อยากวุ่นวายอะไรมาก
แต่คนรอเนาะ...มันก็ต้องมีบ้างที่เราอยากให้เค้าทักแชทมาบ้าง ไถ่ถามว่ากินข้าวรึยัง? สบายดีมั้ย? เรียนเป็นไง? สอบวันไหน?
แต่นี่....ไม่มีค่าาาาาาาาา ... คุยกันตลอดนะคะ แต่เค้าชอบส่งมาเป็นสติกเกอร์
เหมือนเราเป็นคนชวนเขาคุยฝ่ายเดียว จนหลายครั้งก็ถอดใจ น้อยใจ เก็บไปคิดมาก
ก่อนเราได้มาเป็นแฟนกันเราเคยบอกชอบเค้าค่ะ แต่ตอนนั้นเค้าบอกเค้าติดเกมเลยบอกปฏิเสธเราเพราะยังไม่พร้อมมีใคร
นั่นก็..เป็นสิ่งที่ทำให้เราคิดตลอดว่า "ที่เค้าไม่ใส่ใจเราเพราะเค้าไม่ได้รักเราขนาดนั้น" แล้วก็จะปลงปนเจ็บค่ะ ละบอกตัวเองว่า "อืม.. ไม่เป็นไร..ช่างเหอะ"
แต่พอเขามาหาเราเขาทำดีทุกอย่างจนเราติไม่ได้เลยค่ะ เขาชดเชยสิ่งที่เรารู้สึกขาดได้ตลอดที่อยู่ด้วยกัน
แต่เราอยู่ห่างกันมากกว่าอยู่ด้วยกันค่ะ... 2 - 3 เดือนเจอกันที
เราอยากรู้ว่าเรางี่เง่าเกินไปหรือเปล่าคะ? ที่อยากให้เค้าใส่ใจสารทุกข์สุกดิบของเราบ้าง
มันเกิดการเปรียบเทียบทุกครั้งที่เค้าหายไป... คือเวลาเค้าไปไหนมาไหนเราถามตลอดว่าไปไหน กลับถึงที่พักแล้วบอกด้วยนะ
เราไม่เคยเซ้าซี้หรือวีนเหวี่ยงกับเค้าเวลาเค้าหายไปเลย ... เรากลัวว่าถ้ามีคนมาใส่ใจเรามากกว่าที่เค้าทำ...เราจะหวั่นไหว
ไม่ใช่ว่าเราไม่คิดจะซื่อสัตย์หรือมั่นคงนะ..เรารักเค้ามาก...แต่เราก็เป็นแค่คนธรรมดาไม่ใช่พระอิฐพระปูนที่เวลามีคนมาทำดีด้วยเราจะไม่รู้สึกอะไร
เรากลัวว่าวันนึงเราจะทนความรู้สึกว่าตัวเองไร้ตัวตนไม่ได้
หลายครั้งเราคิดว่า "เค้าไม่เป็นห่วงเราเลยหรอ เค้าจะรู้สึกยังไงถ้าฉันหายไป เค้าไม่มีฉันก็คงไม่เป็นไร"
ความคิดพวกนี้มันทำให้เราอยากถอนตัวถอดใจออกจากเค้า ... แต่มันก็นึกถึงสิ่งที่เค้าทำให้เราตอนอยู่ด้วยกันอีก
ได้แต่ทน ... ทนอย่างเดียว แต่ไม่รู้ว่าจะทนได้นานแค่ไหน
ละก็รอค่ะ...รอจนกว่าเราจะเจอกันอีกทีเราถึงจะคุยกับเค้ารู้เรื่อง
เพราะถ้าทะเลาะกันผ่านเฟสไทม์ ... ไม่เคยเคลียร์ค่ะ
*อยากรู้ว่าเพื่อนๆที่เข้ามาอ่านเคยเป็นเหมือนเราบ้างมั้ยคะ ให้คำแนะนำหน่อยนะคะว่าเเฟนไม่ค่อยใส่ใจควรทำยังไง
#ขอบคุณที่สละเวลาเข้ามาอ่านนะคะ 
แฟนไม่ค่อยใส่ใจ....ควรทำอย่างไร?
คือคบกับแฟนมาเกือบ 2 ปีละค่ะ เรากับแฟนรู้จักกันมาหลายปีแต่ก็เพิ่งได้มาเป็นแฟนกันค่ะ
แฟนเรากับเราเป็นคนจังหวัดเดียวกันค่ะ เราแอบชอบเค้าตั้งแต่เราอยู่มัธยมค่ะ แล้วต่างคนต่างใช้ชีวิตไป
แล้วพอเรากำลังจะจบ ม.6 ก็ได้เป็นแฟนกันค่ะ ....
เเฟนเราแก่กว่าเรา 3 ปีค่ะ กว่าจะเป็นแฟนกันเค้าก็ต้องไปทำงานต่างจังหวัดทำให้คู่เรากลายเป็น "รักทางไกล"ค่ะ
ตอนนั้นเราก็กำลังจะไปเรียนต่อในมหา'ลัยต่างจังหวัดเหมือนกัน นานๆทีก็จะได้กลับบ้านพร้อมกัน (ต้องบอกเลยว่านานมากกกก)
ตลอดเกือบ 2 ปีที่คบกันมา ... เค้าเป็นคนดีมากค่ะ รักครอบครัว ไม่กินเหล้าเมาเป็นนิสัย กล้าคุยกับแม่เรา โดยรวมก็เป็นคนดีคนนึงเลยค่ะ
ถึงช่วงแรกๆจะต้องปรับตัวเข้าหากันเยอะหน่อย แต่ก็ผ่านช่วงนั้นมาได้ค่ะ
แต่สิ่งที่เขาเป็นตลอดคือ.."ไม่ค่อยใส่ใจเรา"ค่ะ แม้เวลาเค้ามาเที่ยวหา เวลาอยู่ด้วยกันเค้าดูแลเราดีมากนะคะ
แต่พอกลับไปทำงานที่ ตจว. มันกลายเป็นเหมือนเราไม่มีส่วนในชีวิตเขาเลย ...
เข้าใจนะคะว่าคนทำงานก็ต้องการทำหน้าที่ของตัวเอง ไม่อยากวุ่นวายอะไรมาก
แต่คนรอเนาะ...มันก็ต้องมีบ้างที่เราอยากให้เค้าทักแชทมาบ้าง ไถ่ถามว่ากินข้าวรึยัง? สบายดีมั้ย? เรียนเป็นไง? สอบวันไหน?
แต่นี่....ไม่มีค่าาาาาาาาา ... คุยกันตลอดนะคะ แต่เค้าชอบส่งมาเป็นสติกเกอร์
เหมือนเราเป็นคนชวนเขาคุยฝ่ายเดียว จนหลายครั้งก็ถอดใจ น้อยใจ เก็บไปคิดมาก
ก่อนเราได้มาเป็นแฟนกันเราเคยบอกชอบเค้าค่ะ แต่ตอนนั้นเค้าบอกเค้าติดเกมเลยบอกปฏิเสธเราเพราะยังไม่พร้อมมีใคร
นั่นก็..เป็นสิ่งที่ทำให้เราคิดตลอดว่า "ที่เค้าไม่ใส่ใจเราเพราะเค้าไม่ได้รักเราขนาดนั้น" แล้วก็จะปลงปนเจ็บค่ะ ละบอกตัวเองว่า "อืม.. ไม่เป็นไร..ช่างเหอะ"
แต่พอเขามาหาเราเขาทำดีทุกอย่างจนเราติไม่ได้เลยค่ะ เขาชดเชยสิ่งที่เรารู้สึกขาดได้ตลอดที่อยู่ด้วยกัน
แต่เราอยู่ห่างกันมากกว่าอยู่ด้วยกันค่ะ... 2 - 3 เดือนเจอกันที
เราอยากรู้ว่าเรางี่เง่าเกินไปหรือเปล่าคะ? ที่อยากให้เค้าใส่ใจสารทุกข์สุกดิบของเราบ้าง
มันเกิดการเปรียบเทียบทุกครั้งที่เค้าหายไป... คือเวลาเค้าไปไหนมาไหนเราถามตลอดว่าไปไหน กลับถึงที่พักแล้วบอกด้วยนะ
เราไม่เคยเซ้าซี้หรือวีนเหวี่ยงกับเค้าเวลาเค้าหายไปเลย ... เรากลัวว่าถ้ามีคนมาใส่ใจเรามากกว่าที่เค้าทำ...เราจะหวั่นไหว
ไม่ใช่ว่าเราไม่คิดจะซื่อสัตย์หรือมั่นคงนะ..เรารักเค้ามาก...แต่เราก็เป็นแค่คนธรรมดาไม่ใช่พระอิฐพระปูนที่เวลามีคนมาทำดีด้วยเราจะไม่รู้สึกอะไร
เรากลัวว่าวันนึงเราจะทนความรู้สึกว่าตัวเองไร้ตัวตนไม่ได้
หลายครั้งเราคิดว่า "เค้าไม่เป็นห่วงเราเลยหรอ เค้าจะรู้สึกยังไงถ้าฉันหายไป เค้าไม่มีฉันก็คงไม่เป็นไร"
ความคิดพวกนี้มันทำให้เราอยากถอนตัวถอดใจออกจากเค้า ... แต่มันก็นึกถึงสิ่งที่เค้าทำให้เราตอนอยู่ด้วยกันอีก
ได้แต่ทน ... ทนอย่างเดียว แต่ไม่รู้ว่าจะทนได้นานแค่ไหน
ละก็รอค่ะ...รอจนกว่าเราจะเจอกันอีกทีเราถึงจะคุยกับเค้ารู้เรื่อง
เพราะถ้าทะเลาะกันผ่านเฟสไทม์ ... ไม่เคยเคลียร์ค่ะ
*อยากรู้ว่าเพื่อนๆที่เข้ามาอ่านเคยเป็นเหมือนเราบ้างมั้ยคะ ให้คำแนะนำหน่อยนะคะว่าเเฟนไม่ค่อยใส่ใจควรทำยังไง
#ขอบคุณที่สละเวลาเข้ามาอ่านนะคะ