เหนื่อยใจ..พ่อแม่แฟน "กลัวลูกมีตังใช้"

เรากับแฟนอยู่กินกันมา4ปีช่วงปีแรก2ปีแรกเราแยกกันอยู่กับพ่อแม่แฟน แฟนเรามีธุรกิจเล็กๆซึ่งงานที่แฟนทำตังก็ไม่ค่อยพอใช้ ส่วนเราทำงานอยู่ร้านสะดวกซัอพอท้องเราก็ออกจากงาน ตอนแรกไม่ได้ตั้งใจท้อง เราไม่อยากมีลูกด้วยชำไป แต่แม่แฟนเค้าบังคับเค้าหาว่าไม่มีคนสืบสกุลต่อ ตอนเราใกล้คลอดแฟนเลยพากลับมาอยู่บ้านเค้าเพื่อให้แม่ช่วยเลี้ยงหลาน และเค้าหวังอยากได้หลานชายมากแต่กับกินแห้วเพราะเราคลอดออกมาเป็นผู้หญิง ตอนอยู่รพ.ก็ไม่เคยไปแลหลานสักนิด กลับมาบ้านจะให้เลี้ยงหลานเราจะไปทำงานก็ไม่เอา บอกขี้เกลียดเลี้ยง เราก็ต้องเลี้ยงเองต่อไป ภาระค่าใช้จ่ายเลยตกอยู่ที่แฟน งานที่แฟนทำบางวันก็มีบางวันก็ไม่มี แฟนเลยสนใจอยากรับช่วงต่องานที่พ่อแม่เค้าทำอยู่เห็นรายได้ดี ขั้นต่ำวันละ1000สบายมาก คืนวิ่งขายส่งผักผลไม้ ที่ตลาดค้าส่งใหญ่ๆ พวกตลาดไท ไอรยา ศรีมุมเมือง หลายแหล เออแฟนก็เห็นพ่อแก่แล้วด้วย แถมรายได้ดีอีกต่างหาก จู่ๆพ่อแม่กลับหยุดวิ่งรับส่ง แฟนจะรับต่อกลับบอกว่าไม่ ทำงานอยู่บ้านนี้แหละ ทำงานอยู่บ้านเงินแค่หลักร้อยวันนึง1-2รัอย วันไหนโชคดีมีงานใหญ่5ร้อย แต่ที่กับลูกคนเล็กหนุนมากเค้าขายของมีแผงผักผลไม้เองซึ่งแม่เค้าเองเป็นคนปูทางให้ขายได้วันนึงเป็นหมื่นๆ
น้องมีบ้าน3-4ล้านอยู่ แต่พี่มีแค่บ้านปูนธรรดา
น้องมีรถยนต์2-3คัน แต่พี่มีแค่มอไซต์เก่าคันนึง จะใช้รถยนต์ที่ก็ต้องขอพ่อถ้าพ่อห้ามก็คือไม่ได้ขับ
น้องกินอาหารหรูๆ กินของในห้าง แต่พี่กินแกงถุง20บ.อย่างเดียว บางวันแค่น้ำพริกกับผักต้ม
น้องใส่เสื้อผ้าแบรนด์เนม พี่ใส่มือ2 เราซื้อเสัอผ้าตามตลาดนัด ตลาดสดให้ตัวเล็กก็บ่นซื้อทำไมผ้าเกรดต่ำๆแบบนั้น ใส่เคืองผิวหลานแต่ไม่เคยซัอให้หลานเลย
บางทีเงินไม่พอกับค่าใช้จ่ายแฟนก็ไปบ่นให้แม่เค้าฟังแม่กับด่ามา บางเดือนช็อตจริงๆต้องเพิ่งยูเมะกันบ้าง เราเองก็จนปัญญา ขายของออนไลน์เค้าก็ไม่สนับสนุน จะกลับไปทำงานก็บ่นใครจะเลี้ยงลูก เราจะให้แม่เราเลี้ยงก็ไม่ยอมบอกเปลืองค่านม อย่างน้อยเราทำงาน 8พันยืนพื้นสบายมาก แต่ก็ไม่เห็นด้วยกันไม่รู้จะเอาไงเหมือนกัน เครียด #น้ำนมจะหดหมดล่ะ
ใครมีคำแนะนำดีๆบ้างค่ะ
ขอบคุณค่ะ