บรรยากาศในบ้านไม่ดี แต่พ่ออยากให้ไปอยู่กับพ่อ

พ่อเราแต่งงานใหม่ เมียพ่อมีลูกติด 1 คน พ่อมีเรากับน้อง 2 คน เราเรียนจบม.6 จากต่างจังหวัดจะไปเรียนต่อที่ กทม. กับพ่อ สอบติดแต่ไม่ได้เรียนต่อ(พ่อบอกกับป้าว่าถ้าเป็นลูกด้วยกันคงส่งเรียนไหวแต่นี่ลูกเราคนเดียวเขาให้เรียนจนจบม.6ก็ดีแล้ว) น้ำตาไหลเลยป้ามาบอก เราก็เลยต้องทำงาน พ่อกับเมียซื้อบ้านเป็นทาวโฮม 3 ห้องนอน 2 ห้องน้ำ ห้องใหญ่เป็นห้องพ่อ อีกห้องเป็นของลูกแม่เลี้ยงกับเมีย อีกห้องเป็นของทวดแม่เลี้ยง ส่วนเรานอนข้างล่าง กลิ่นทำกับข้าว คนคุยกันมาเต็ม ลืมบอกลูกของแม่เลี้ยงมีลูกด้วย 2 คน เสียงเด็กร้องก็เพิ่มเข้ามา คือไม่มีความเป็นส่วนตัวดีๆนี่เอง พอลูกแม่เลี้ยงกับเมียเลิกกัน ลูกแม่เลี้ยงเองออกจากบ้านไป แต่เมียยังอยู่ไม่พอเท่านั้นเอาแม่ตัวเองมาอยู่ด้วยเพื่อช่วยเลี้ยงลูก ด้วยความที่เขาทำอะไรไม่เคยเกรงใจเรา เช่น กินข้าวเอาฝาชีมาวางบนที่นอนเรา เคยเอาลูกไปนอนบนที่นอนเราแล้วเด็กมันฉี่แต่ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เอาพวกนาฬิกา กระเป๋ามาวางบนที่นอนเรา เราพัดลมอยู่ดีๆ เราแค่ลุกเดินแต่เอาพัดลมของเราไปพัด เราก็ไม่เคยพูดอะไรบางครั้งเราเข้ากะดึกเลิกงานมาต้องการพักผ่อน แต่กลางวันเสียงดังมาก กล่อมเด็กเอย ทำกับข้าวกลิ่นก็แรง เราเลยลาออกจากงานเพื่อมาอยู่กับหลานพ่อซึ่งเรานับถือเป็นพี่ชายทางจังหวัดที่มีนิคมอุตสาหกรรมเยอะๆทางภาคตะวันออก มาอยู่เป็นเดือนแล้วแต่ยังไม่ได้งานทำ สมัครรอเรียก พ่อเลยโทรมาถามว่าได้งานทำหรือยัง ? เราเลยบอกว่ายัง พ่อเลยบอกว่าให้กลับมาอยู่กับพ่อดีไหม เราเลยบอกว่ากลับไปได้ แต่หนูไม่อยู่บ้านพ่อนะ หนูขออยู่ข้างนอก พ่อก็วางสายไป

คือเราตัดสินใจออกมาถูกแล้วใช่ไหม ในใจก็อยากอยู่กับพ่อแต่ทนพฤติกรรมคนในบ้านไม่ไหวจริงๆ มันเสียสุขภาพจิตเรามากๆ