เราขอพูดถึงเฉพาะญาติที่เรียนจบมหาลัยแล้ว
คนที่ 1 : ผู้หญิง อายุห่างจากเรา 5 ปี จบภาษาอังกฤษ ผลการเรียนปานกลาง พอเรียนจบก็ทำงานขายของออนไลน์ เงินเดือนดีมาก น่าจะเงินเดือนดีที่สุดในบรรดาญาติๆทุกคน (ได้มากกว่าเราที่ทำงาน 3 เดือนอีก) แถมได้อยู่บ้าน อิสระ จะไปเที่ยวเมื่อไหร่ก็ได้
คนที่ 2 : ผู้ชาย อายุห่างจากเรา 3 ปี เรียนเก่ง ได้เกียรตินิยม จบทันตะฯ เคยไปทำงานต่างจังหวัดอยู่ 1 ปี จากนั้นก็กลับมาทำงานที่โรงพยาบาลและคลินิคใกล้บ้าน เป็นอาจารย์ด้วย เรามองว่าเป็นงานที่มีเกียรติมาก ดูดี เงินเดือนก็คงดีมาก
คนที่ 3 : ผู้ชาย อายุห่างจากเรา 1 ปี เรียนไม่ค่อยเก่ง จบวิศวะฯ (ใช้เวลาเรียนเกินหลักสูตรไป 1 ปี) ค่อนข้างขี้เกียจสักหน่อย แต่ตอนนี้ไปทำงานด้านวิศวะที่กรุงเทพ เงินเดือนดีถึงขนาดสามารถซื้อคอนโดได้ (น่าจะได้สัก 30K เพราะเขาเคยพูดตอนที่ยังว่างงานว่าอยากได้เงินเดือนเท่านี้ ถ้าน้อยกว่านี้ไม่เอา)
คนที่ 4 : ผู้ชาย อายุเท่าเรา เรียนเก่ง จบเภสัชฯ ตอนนี้ทำงานเป็นเซลล์ขายยา รายได้ก็น่าจะดีมาก
คนที่ 5 : ผู้ชาย อายุเท่าเรา การเรียนปานกลาง จบรัฐประศาสนศาสน์ พอจบ ป.ตรีแล้ว พ่อแม่ก็ส่งไปเรียน ป.โท ที่ต่างประเทศ พอเรียนจบ กลับมาทำงานที่ไทย ในหน่วยงานราชการที่อยู่ใกล้บ้าน ได้เงินเดือนมากกว่าเราที่ทำงานเอกชนและมีประสบการณ์ทำงานมากกว่าเขาอีก
คนที่ 6 : ผู้ชาย อายุน้อยกว่าเรา 1 ปี การเรียนปานกลาง จบวิศวะฯ อยากเปิดร้านซ่อมคอมเป็นของตัวเอง พ่อแม่ก็เลยส่งไปเรียนงานซ่อมคอมที่ต่างประเทศ ตอนนี้ก็ยังอยู่ต่างประเทศ
คนที่ 7 : ผู้ชาย อายุน้อยกว่าเรา 1 ปี การเรียนปานกลาง จบการโรงแรมฯ ทำงานในบริษัทเอกชนที่เป็นของต่างชาติ เข้าไปทำปีแรกก็ได้เงินเดือนมากกว่าเราแล้ว แถมงานสบายกว่าเราอีก (เป็นคอลเซ็นเตอร์ รับออเดอร์ลูกค้าทางโทรศัพท์)
จะไม่พูดเรื่องสถาบันการศึกษานะ เพราะทุกคนเรียนมหาลัยรัฐที่อยู่ในจังหวัดเดียวกัน ส่วนใหญ่ก็จบมาจากมหาลัยเดียวกันด้วย คงไม่มีผลอะไรต่องาน
หลังจากสรรเสริญญาติๆแล้ว ทีนี้ย้อนกลับมามองตัวเราบ้าง จริงๆเรื่องของเราไม่ต้องเล่าเยอะ เพราะเราบ่นไปเยอะแล้วในกระทู้ก่อนๆ เอาคร่าวๆ(แต่ให้พอรู้เรื่องหน่อย) คือ เราเรียนจบบริหารทรัพยากรมนุษย์ เรียนค่อนข้างเก่ง ได้ทุนเรียนดี ได้เกียรตินิยม เรื่องกิจกรรมก็ไม่บกพร่อง(นักศึกษาทุนถูกบังคับให้ทำกิจกรรมอยู่แล้ว) ชอบรับจ๊อบหารายได้เสริมเล็กน้อยในมหาลัยเป็นครั้งๆไป
แต่พอเรียนจบ ชีวิตการทำงานกลับล้มเหลวกว่าใครๆ ไปทำงานที่ไหนก็อยู่ไม่ค่อยทน เปลี่ยนงานบ่อย เคยเป็นทั้งพนักงานขายของหนีภาษี เจ้าหน้าที่เคาน์เตอร์บริการลูกค้าในห้าง เจ้าหน้าที่ฝ่ายบุคคลในบริษัทเล็กๆ เจ้าหน้าที่ธุรการในโรงงาน เทเลเซลล์ในโรงแรม และคอนนี้ก็มาทำงานเป็น Outsource ด้าน HR อยู่ที่กรุงเทพ งานทั้งหมดเกิดขึ้นภายในเวลาแค่ 4 ปี และตอนนี้เราได้เงินเดือนเท่าเด็กจบใหม่ ได้เงินเดือนน้อยกว่าบรรดาญาติๆทุกคน งานก็กดดัน ทำโอทีก็ไม่ได้เงิน มีปัญหาเรื่องเพื่อนร่วมงานอีก มีแต่ความคับใจ เราควรรู้สึกยังไงนอกจากอยากไปเกิดใหม่
(น้อยใจ) รู้สึกว่าญาติๆมีอนาคตดีๆกันหมด เหลือแต่เรา
คนที่ 1 : ผู้หญิง อายุห่างจากเรา 5 ปี จบภาษาอังกฤษ ผลการเรียนปานกลาง พอเรียนจบก็ทำงานขายของออนไลน์ เงินเดือนดีมาก น่าจะเงินเดือนดีที่สุดในบรรดาญาติๆทุกคน (ได้มากกว่าเราที่ทำงาน 3 เดือนอีก) แถมได้อยู่บ้าน อิสระ จะไปเที่ยวเมื่อไหร่ก็ได้
คนที่ 2 : ผู้ชาย อายุห่างจากเรา 3 ปี เรียนเก่ง ได้เกียรตินิยม จบทันตะฯ เคยไปทำงานต่างจังหวัดอยู่ 1 ปี จากนั้นก็กลับมาทำงานที่โรงพยาบาลและคลินิคใกล้บ้าน เป็นอาจารย์ด้วย เรามองว่าเป็นงานที่มีเกียรติมาก ดูดี เงินเดือนก็คงดีมาก
คนที่ 3 : ผู้ชาย อายุห่างจากเรา 1 ปี เรียนไม่ค่อยเก่ง จบวิศวะฯ (ใช้เวลาเรียนเกินหลักสูตรไป 1 ปี) ค่อนข้างขี้เกียจสักหน่อย แต่ตอนนี้ไปทำงานด้านวิศวะที่กรุงเทพ เงินเดือนดีถึงขนาดสามารถซื้อคอนโดได้ (น่าจะได้สัก 30K เพราะเขาเคยพูดตอนที่ยังว่างงานว่าอยากได้เงินเดือนเท่านี้ ถ้าน้อยกว่านี้ไม่เอา)
คนที่ 4 : ผู้ชาย อายุเท่าเรา เรียนเก่ง จบเภสัชฯ ตอนนี้ทำงานเป็นเซลล์ขายยา รายได้ก็น่าจะดีมาก
คนที่ 5 : ผู้ชาย อายุเท่าเรา การเรียนปานกลาง จบรัฐประศาสนศาสน์ พอจบ ป.ตรีแล้ว พ่อแม่ก็ส่งไปเรียน ป.โท ที่ต่างประเทศ พอเรียนจบ กลับมาทำงานที่ไทย ในหน่วยงานราชการที่อยู่ใกล้บ้าน ได้เงินเดือนมากกว่าเราที่ทำงานเอกชนและมีประสบการณ์ทำงานมากกว่าเขาอีก
คนที่ 6 : ผู้ชาย อายุน้อยกว่าเรา 1 ปี การเรียนปานกลาง จบวิศวะฯ อยากเปิดร้านซ่อมคอมเป็นของตัวเอง พ่อแม่ก็เลยส่งไปเรียนงานซ่อมคอมที่ต่างประเทศ ตอนนี้ก็ยังอยู่ต่างประเทศ
คนที่ 7 : ผู้ชาย อายุน้อยกว่าเรา 1 ปี การเรียนปานกลาง จบการโรงแรมฯ ทำงานในบริษัทเอกชนที่เป็นของต่างชาติ เข้าไปทำปีแรกก็ได้เงินเดือนมากกว่าเราแล้ว แถมงานสบายกว่าเราอีก (เป็นคอลเซ็นเตอร์ รับออเดอร์ลูกค้าทางโทรศัพท์)
จะไม่พูดเรื่องสถาบันการศึกษานะ เพราะทุกคนเรียนมหาลัยรัฐที่อยู่ในจังหวัดเดียวกัน ส่วนใหญ่ก็จบมาจากมหาลัยเดียวกันด้วย คงไม่มีผลอะไรต่องาน
หลังจากสรรเสริญญาติๆแล้ว ทีนี้ย้อนกลับมามองตัวเราบ้าง จริงๆเรื่องของเราไม่ต้องเล่าเยอะ เพราะเราบ่นไปเยอะแล้วในกระทู้ก่อนๆ เอาคร่าวๆ(แต่ให้พอรู้เรื่องหน่อย) คือ เราเรียนจบบริหารทรัพยากรมนุษย์ เรียนค่อนข้างเก่ง ได้ทุนเรียนดี ได้เกียรตินิยม เรื่องกิจกรรมก็ไม่บกพร่อง(นักศึกษาทุนถูกบังคับให้ทำกิจกรรมอยู่แล้ว) ชอบรับจ๊อบหารายได้เสริมเล็กน้อยในมหาลัยเป็นครั้งๆไป
แต่พอเรียนจบ ชีวิตการทำงานกลับล้มเหลวกว่าใครๆ ไปทำงานที่ไหนก็อยู่ไม่ค่อยทน เปลี่ยนงานบ่อย เคยเป็นทั้งพนักงานขายของหนีภาษี เจ้าหน้าที่เคาน์เตอร์บริการลูกค้าในห้าง เจ้าหน้าที่ฝ่ายบุคคลในบริษัทเล็กๆ เจ้าหน้าที่ธุรการในโรงงาน เทเลเซลล์ในโรงแรม และคอนนี้ก็มาทำงานเป็น Outsource ด้าน HR อยู่ที่กรุงเทพ งานทั้งหมดเกิดขึ้นภายในเวลาแค่ 4 ปี และตอนนี้เราได้เงินเดือนเท่าเด็กจบใหม่ ได้เงินเดือนน้อยกว่าบรรดาญาติๆทุกคน งานก็กดดัน ทำโอทีก็ไม่ได้เงิน มีปัญหาเรื่องเพื่อนร่วมงานอีก มีแต่ความคับใจ เราควรรู้สึกยังไงนอกจากอยากไปเกิดใหม่