คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 5
คิดว่าเค้าคงเป็นแนวสุดโต่งประชดชีวิต คือชอบทำอะไรเพื่อความสะใจของตัวเองแค่นั้น ไม่รู้เค้ามีปมเรื่องความรักอะไรรึเปล่าคะ ประมาณเจอผู้ชายไม่ดี ทำร้ายจิตใจเค้ามา เลยไม่คิดมีแฟนอีก แต่อาจจะสะใจไม่พอ ทำหมันเลยละกัน จะได้ไม่ต้องมีลูกแล้ว ไม่ต้องมีครอบครัวอะไรแบบนี้
จริงๆเค้าก็ไม่ผิดนะคะ ถ้าคิดจะทำ แต่มันก็ผิดวิสัยคนทั่วไป และก็ดูน่ากลัวไปหน่อย เพราะเหมือนเค้าจะสุดโต่งมากๆ จนน่ากลัวจะทำอะไรแบบไม่คิดเพื่อความสะใจจนอาจเป็นภัยกับตัวเองในซักวัน
จริงๆเค้าก็ไม่ผิดนะคะ ถ้าคิดจะทำ แต่มันก็ผิดวิสัยคนทั่วไป และก็ดูน่ากลัวไปหน่อย เพราะเหมือนเค้าจะสุดโต่งมากๆ จนน่ากลัวจะทำอะไรแบบไม่คิดเพื่อความสะใจจนอาจเป็นภัยกับตัวเองในซักวัน
สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 20
ขอแสดงความเห็นจากอีกมุมมองนะคะ
เราก็เป็นอีกคนนึงที่ไม่เคยคิดอยากมีลูกเลยมาตั้งแต่เด็กคนถึงตอนนี(อายุ27ปี) เนื่องจากพื้นฐานนิสัยของตัวเองค่ะ เป็นคนสันโดษ ขี้รำคาญและจะไม่อดทนกับสิ่งที่ตัวเองไม่ชอบเด็ดขาด ตัวเราเป็นพวกperfectionistเช่นกันค่ะ ในเมื่อไม่มั่นใจด้วยว่าจะเลี้ยงดูเขาออกมาดีได้ เราก็เลือกที่จะไม่เสี่ยงค่ะ เพราะนั่นคือชีวิตทั้งชีวิต(ตรรกะนี้เราใช้กับทุกสิ่ง บ้าน รถ แฟน สัตว์เลี้ยง)
เรื่องทำหมัน โดยส่วนตัวเราคิดว่าเป็นสิทธิส่วนบุคคลค่ะ ไม่มีใครควรจะไปตัดสินใจแทนเขาทั้งนั้น เราเจอมาเช่นกันตอนที่ตัดสินใจจะทำหมันถาวร (ไม่มีแฟนและไม่อยากมีลูก) ต่างคนต่างใจค่ะ แต่จากประสบการณ์ที่เราโดน'คนรู้จัก'และญาติพี่น้องที่ไม่ได้สนิทสนมมาต่อว่าหรือพูดจากระแหนะกระแหนใส่ว่าแล้วจะอยากมีลูกจะทำยังไงล่ะ หรือ แล้วแก่ไปจะทำยังไง เธอไม่ได้สวยไปตลอดชีวิต ทำไมไม่รีบแต่งงานมีลูก ....คือ ผู้หญิงเดี๋ยวนี้มีความสามารถที่จะดูแลตัวเองได้แล้ว แบ่งเงินเก็บไว้ใช้ตอนแก่ตัว ค่ารักษาพยาบาล ประกันสุขภาพ บ้าน รถเราก็พอใจแล้วค่ะ ไม่ได้อยากให้ใครมาเดือดร้อนหากแก่ตัวไป และเรารู้สึกเสียใจค่ะ ทำไมสังคมมองว่าการมีลูกเป็นจุดสูงสุดของชีวิตล่ะคะ ทำไมต้องยัดเยียดสิ่งนี้ให้คนอื่น? เราไม่มีเจตนาว่ากล่าวเสียดสีใครที่เห็นต่างนะคะเพราะนี่เป็นความไม่เข้าใจของเราจริงๆเพราะโลกนี้มีตั้งหลายอย่างให้ทำ บางทีมันคงจะเป็นสัญชาตญาณสืบพันธุ์ที่เราไม่มี
เราเคยไปโรงพยาบาลมาหลายที่ค่ะ หลายครั้งที่โดนปฏิเสธเพียงเพราะว่าหมอคิดว่าเดี๋ยวพอเราอายุมากขึ้นเราจะ'อยากมี'ขึ้นมา เราไม่อยากมีหรอกค่ะ เข้ารับการปรึกษาจากจิตแพทย์แล้วและมีใบรับรองยืนยัน จนถึงขั้นนั้นเรายังหาหมอที่จะยอมทำให้ไม่ได้เพราะกลัวว่ามันจะกลับมาสร้างปัญหาให้ทีหลัง
เขียนมาก็ยาว อยากทิ้งไว้หน่อยว่าน้องที่ทำงานของคุณคนนั้นเขาไม่ได้แปลกอะไรหรอกค่ะ พื้นฐานครอบครัวเราก็คล้ายๆกับเขา มีฐานะพอที่จะเลียงเด็กคนนึงได้สบายๆ แต่ไม่อยากมีเนื่องจากประสบการณ์ที่ผ่านมาทั้งตอนด็กและที่ได้ไปเห็นมาตอนกำลังโตขึ้น โลกนี้ไม่ได้มีแค่นี้ค่ะ เราอยากเห็นโลก อยากทำอะไรที่อยากทำ มันก็เป็นแค่ความเห็นแก่ตัวของคนๆนึงเท่านั้นเองค่ะ ไม่ได้เป็นปัญหาด้านจิตใจอะไร
ปล. ครอบครัวเรา เรารักมากนะคะ พ่อแม่พี่น้อง คุณย่าของเรา หมาสองตัว พ่อแม่เราไม่มีความเห็นอะไรเป็นพิเศษเกี่ยวกับเรื่องนี้ค่ะ ท่านกล่าวว่าหากคิดดีแล้วก็ทำไปเถอะ จะเสียใจทีหลังยังไงมันก็เป็นสิ่งที่เราเลือกเองพ่อแม่ไม่ว่า เพราะฉะนั้นเราคิดว่าเราไม่ได้อกตัญญูค่ะ
เราก็เป็นอีกคนนึงที่ไม่เคยคิดอยากมีลูกเลยมาตั้งแต่เด็กคนถึงตอนนี(อายุ27ปี) เนื่องจากพื้นฐานนิสัยของตัวเองค่ะ เป็นคนสันโดษ ขี้รำคาญและจะไม่อดทนกับสิ่งที่ตัวเองไม่ชอบเด็ดขาด ตัวเราเป็นพวกperfectionistเช่นกันค่ะ ในเมื่อไม่มั่นใจด้วยว่าจะเลี้ยงดูเขาออกมาดีได้ เราก็เลือกที่จะไม่เสี่ยงค่ะ เพราะนั่นคือชีวิตทั้งชีวิต(ตรรกะนี้เราใช้กับทุกสิ่ง บ้าน รถ แฟน สัตว์เลี้ยง)
เรื่องทำหมัน โดยส่วนตัวเราคิดว่าเป็นสิทธิส่วนบุคคลค่ะ ไม่มีใครควรจะไปตัดสินใจแทนเขาทั้งนั้น เราเจอมาเช่นกันตอนที่ตัดสินใจจะทำหมันถาวร (ไม่มีแฟนและไม่อยากมีลูก) ต่างคนต่างใจค่ะ แต่จากประสบการณ์ที่เราโดน'คนรู้จัก'และญาติพี่น้องที่ไม่ได้สนิทสนมมาต่อว่าหรือพูดจากระแหนะกระแหนใส่ว่าแล้วจะอยากมีลูกจะทำยังไงล่ะ หรือ แล้วแก่ไปจะทำยังไง เธอไม่ได้สวยไปตลอดชีวิต ทำไมไม่รีบแต่งงานมีลูก ....คือ ผู้หญิงเดี๋ยวนี้มีความสามารถที่จะดูแลตัวเองได้แล้ว แบ่งเงินเก็บไว้ใช้ตอนแก่ตัว ค่ารักษาพยาบาล ประกันสุขภาพ บ้าน รถเราก็พอใจแล้วค่ะ ไม่ได้อยากให้ใครมาเดือดร้อนหากแก่ตัวไป และเรารู้สึกเสียใจค่ะ ทำไมสังคมมองว่าการมีลูกเป็นจุดสูงสุดของชีวิตล่ะคะ ทำไมต้องยัดเยียดสิ่งนี้ให้คนอื่น? เราไม่มีเจตนาว่ากล่าวเสียดสีใครที่เห็นต่างนะคะเพราะนี่เป็นความไม่เข้าใจของเราจริงๆเพราะโลกนี้มีตั้งหลายอย่างให้ทำ บางทีมันคงจะเป็นสัญชาตญาณสืบพันธุ์ที่เราไม่มี
เราเคยไปโรงพยาบาลมาหลายที่ค่ะ หลายครั้งที่โดนปฏิเสธเพียงเพราะว่าหมอคิดว่าเดี๋ยวพอเราอายุมากขึ้นเราจะ'อยากมี'ขึ้นมา เราไม่อยากมีหรอกค่ะ เข้ารับการปรึกษาจากจิตแพทย์แล้วและมีใบรับรองยืนยัน จนถึงขั้นนั้นเรายังหาหมอที่จะยอมทำให้ไม่ได้เพราะกลัวว่ามันจะกลับมาสร้างปัญหาให้ทีหลัง
เขียนมาก็ยาว อยากทิ้งไว้หน่อยว่าน้องที่ทำงานของคุณคนนั้นเขาไม่ได้แปลกอะไรหรอกค่ะ พื้นฐานครอบครัวเราก็คล้ายๆกับเขา มีฐานะพอที่จะเลียงเด็กคนนึงได้สบายๆ แต่ไม่อยากมีเนื่องจากประสบการณ์ที่ผ่านมาทั้งตอนด็กและที่ได้ไปเห็นมาตอนกำลังโตขึ้น โลกนี้ไม่ได้มีแค่นี้ค่ะ เราอยากเห็นโลก อยากทำอะไรที่อยากทำ มันก็เป็นแค่ความเห็นแก่ตัวของคนๆนึงเท่านั้นเองค่ะ ไม่ได้เป็นปัญหาด้านจิตใจอะไร
ปล. ครอบครัวเรา เรารักมากนะคะ พ่อแม่พี่น้อง คุณย่าของเรา หมาสองตัว พ่อแม่เราไม่มีความเห็นอะไรเป็นพิเศษเกี่ยวกับเรื่องนี้ค่ะ ท่านกล่าวว่าหากคิดดีแล้วก็ทำไปเถอะ จะเสียใจทีหลังยังไงมันก็เป็นสิ่งที่เราเลือกเองพ่อแม่ไม่ว่า เพราะฉะนั้นเราคิดว่าเราไม่ได้อกตัญญูค่ะ
สมาชิกหมายเลข 8351102 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 3191333 ถูกใจ, เป็นเรื่องธรรมชาติ ถูกใจ, Alittleparfait ถูกใจ, delicious ถูกใจ, shalimar ถูกใจ, น้ำตาจากฟ้า ถูกใจ
แสดงความคิดเห็น
มีผู้หญิงโสดสนิท อายุ 30 คนไหนบ้างที่อุตส่าห์ไปทำหมันเพราะไม่อยากมีลูก
แต่เค้าบอกว่า เค้ากลัวการมีลูก กลัวว่าตัวเองจะดูแลได้ไม่ดี ไม่มั่นใจว่าจะสามารถยอมเสียสละตัวเองเพื่อลูกได้แค่ไหน
กลัวสังคมในสมัยนี้ที่อยู่ยาก กลัวที่จะรักลูกจนรับไม่ได้ที่จะให้เค้าลำบาก ฯลฯ
คือทั้งหมดทั้งปวงนี้ เราเองก็เคยคิดมาก่อน และคิดว่าสมัยนี้คนทั่วไปก็คิดแบบนี้กันเยอะแยะ แต่เราไม่ได้ทำหมัน เพราะถือว่าความคิดคนเราสามารถเปลี่ยนแปลงได้ตลอดเวลา เกิดวันนึงเราตกหลุมรักใครซักคนมากๆ และเค้าอยากได้ลูกล่ะ เราอาจจะเปลี่ยนใจ เพราะทุกอย่างเราพร้อม ทั้งเงิน และเวลา
แต่นี่คือแฟนก็ยังไม่มี แต่งงานก็ยังไม่มีแววว่าจะได้แต่ง แล้วยังบอกว่าเวลาทำหมันเสร็จแล้ว มันเกิดความรู้สึกสะใจ....อยากรู้ว่ามี่เป็นปัญหาทางจิตอะไรหรือเปล่าคะ ทั่วไปน้องเค้าก็โอเค แต่เหมือนจะสุดโต่ง เป็น perfectionist และ(อาจจะ)ออกแนวหัวรุนแรงในบางครั้ง และไม่ได้เป็นทอม ดี้
นี่ล่าสุดบอกว่าอยากไปเอามดลูกออก เหลือแค่รังไข่ไว้สร้างฮอร์โมน จะได้ไม่ต้องมีประจำเดือน เกลียดประจำเดือน
ถามว่าไม่กลัวการผ่าตัดเหรอ เหมือนผ่าคลอดเลยนะ เค้าบอกว่า มันมีวิธีใหม่ คือตัดมดลูกเป็นชิ้นเล็กๆแล้วเอาออกมาทางช่องคลอด
ฟังแล้วเรากังวลนิดหน่อยกับความสุดโต่ง
ป.ล. ส่วนนึงอาจจะเป็นเพราะอ่านเรื่องเด็กมารยาทแย่ๆในพันทิปบ่อยไปหรือเปล่า เลยรู้สึกเกลียดเด็กมากขนาดนี้ (เวลามี topic เรื่องเด็กกับพ่อแม่ทำตัวแย่ๆในพันทิป เราชอบเอามาคุยกัน เลยรู้)
้เพิ่มเติมข้อความ
เราเกี่ยวข้องกันใกล้ชิดมากค่ะ ไม่ใช่แค่เพื่อน เลยห่วงเค้ามากหน่อย ประเด็นคือแนวคิดเรื่องการไม่มีแฟน ไม่มีสามี แต่ไปทำหมันนะคะ ถ้าแต่งงานแล้ว หรือมีแฟนที่แค่จะอยู่กันไปเรื่อยๆก็ยังพอเข้าใจค่ะ เพราะก็ไม่อยากมีลูกเหมือนกัน คิดว่าเราไม่มั่ว ไม่มีอะไรกับใคร มันจะไปท้องได้ไง ชีวิตก็อยู่ในที่ปลอดภัย ไม่เที่ยว ไม่โดนมอมแน่นอน
ส่วนเรื่องพ่อแม่คาดหวังอยากมีหลานนี่ประเด็นรองๆลงไปมาก จริงๆเค้าคงไม่ได้คาดหวังด้วยซ้ำเพราะเค้าก็มีหลานจากลูกคนอื่นแล้ว (มีหลานน้อยมาก เมื่อเทียบกับฐานะและกำลังส่งเสีย) แค่คงอยากให้เค้ามีครอบครัว เอาไว้ดูแลกันยามแก่ ตามแบบฉบับคนยุคเก่า
เรื่องฐานะไม่เป็นประเด็นเลยค่ะ ตัวน้องเองพ่อแม่เลี้ยงดูอย่างดี เรียนโรงเรียนดีๆ จบโทนอก เรียนภาษาที่สามที่ประเทศเจ้าของภาษาเป็นปีๆ พ่อแม่ให้เงินเพิ่มเติมปีละเป็นล้าน คือถ้ามีลูกก็สามารถส่งเสียเรียนนานาชาติได้สบายๆ ส่งเรียนนอกต่อได้ด้วย เค้าบอกว่าเค้าเห็นแก่ตัวมาก ไม่อยากรัก ไม่อยากผิดหวัง จะมีชีวิตเพื่อตัวเองเท่านั้น คิดว่าตัวเองไม่อยากเสียเวลา เสียเงิน กับคนอื่น(ลูก) อีกเรื่องที่สงสัยคือ หรือจะแอบมีแฟน หรือมั่วกับใครหรือเปล่า (มั่นใจว่าไม่ใช่)