จากกันทั้งๆที่ยังรัก มันเจ็บมากเลย

ไม่เจ็บ ไม่รู้สึกอะไร แต่ทำไมยังนึกถึง คนเรามันต้องใช้เวลานานสักเท่าไหร่ กว่าจะไม่นึกถึงคนนึง

สวัสดีครับ ​ผมขอไม่บอกชื่อตอนนี้ผมอายุ15 ผมจะมาระบายความในใจกับการที่ยอมถอนใจ แม้จะรักมากแค่ไหน และยอมเจ็บอยู่คนเดียว เพราะไม่อยากให้คนที่ผมรักต้องมาเจ็บแบบผม ผมเป็นคนที่ทนมาตลอดแม้จะผิดหวัง​มากแค่ไหน

เราแอบชอบรุ่นพี่คนนึงมา1เดือนค่ะ เราไม่รู้ว่าเขารู้ไหมว่าเราชอบ แต่บางทีเราเห็นเขามองเราเหมือนกัน เราก็หลงระเริงนึกดีใจตั้งนานคิดว่าพี่เขาชอบเราเหมือนกัน แต่พอเมื่อคืน พี่เขาพึ่งอัพสตอรี่ เราเลยรีบกดเ

เรามีคนที่แอบชอบคนนึงมานาน ช่วงนี้ได้มีโอกาสอยู่ใกล้กันก็เลยสนิทกัน เราช่วยเหลือเขาอยู่บ่อยๆ ชวนเขาคุยบ่อยๆ ช่วงแรกๆเขาก็เหมือนดีกับเราด้วยนะ ชวนเราคุยตลอด ไลน์มาหาเราบ้าง ชวนไปนู่นนี่นั่น แต่พอผ่านไป

คือเราชอบลูกค้าที่มาพักสถานที่ที่เราดูแลอยู่และเขามีมีกำหนดต้องกลับปลายปีนี้แต่เจ้ากรรมดันทำให้เราได้คุยกันและเลยเถิดเกินควบคุม สุดท้ายคนที่เจ็บคือเรา(เขาเป็นชาวต่างชาติ) เราผิดเองที่ไม่หักห้ามใจ มาตอ

ขอบคทีที่ตอบกลับนะคะ ตอนนี้ดีขึ้นแล้วค่ะ

คือเราคบกับแฟนมา2ปีเต็มๆ แต่เพราะเหตุผลบางอย่าง ทำให้เรากับแฟนต้องเลิกกัน เรากับเขารักกันมาก แต่ต้องเลิกกันตามสัญญาที่เคยพูดเอาไว้ เขาก็เจ็บไปไม่น้อยกว่าเราหรอกค่ะ แต่ทำอะไรไม่ได้เลย ไม่ว่าเราจะทำอะ

คือคุยกับรุ่นน้องอยู่คนได้ประมาณ 3-4 เดือนแล้ว ช่วงหลังๆมาเขาเริ่มเปลี่ยนไปเหมือนไม่อยากคุยเราทั้งๆทีเราก็ทำดีกับเขาทุกอย่าง เราก็เคยเขานะว่า"รำคาญ"ไหมเขาก็ตอบว่าไม่นะ! แต่ตอนนี้น่าจะรำคาญแล

รู้นะว่าไม่สมหวัง รู้นะว่าเค้าไม่รัก ไม่มีทางเป็นไปได้ ร้องไห้ก็เเล้ว ทำใจก็เเล้ว พยายามเข้าใจ เเต่ทำไมยังรักค่ะ ความรักครั้งนี้บอกได้คำเดียวมันมีเเค่ คำว่าเจ็บเเล้วจบ ผู้ชายก็ไม่ได้ รักไม่ได้อะไรด้

อยากรู้ความเห็นหลายๆคนว่า เลิกกันเพราะไม่รักกันแล้วหมดรักกันหรือเลิกเพราะเป้าหมายในชีวิตไม่ตรงกันอันไหนเจ็บกว่าหรือมีความคิดเห็นยังไงบ้างคะ