คือตอนนั้นเราเเอบชอบรุ่นพี่คนหนึ่งพี่เขาอยู่ม.6แล้วแต่เราชอบมากจริงๆก็ไม่รู้ตัวเองเหมือนกันเวลาเจอพี่เขานะตื่นเต้นอย่างกะซื้อหวยเเล้วได้รางวัลที่หนึ่งอะแต่พี่เขาก็รู้นะว่าเราชอบพี่เขาเเต่ก็เป็นได้แค่พี่น้องหรือคนรู้จักในรร.นั้นแหละแต่เราก็เคยเสียน้ำตาให้พี่เขาอยู่หลายหยดอยู่เหมือนกันพอพี่เขาจบไปเรียนมหาลัยเราก็รู้สึกว่าในรร.เหมือนมีอะไรขาดไป(หลายคนก็ต้องเคยเป็นเชื่อสิ)ก็ไม่เคยเจอพี่เขาเลยเเต่มีครั้งหนึ่งพี่เขามางานรร.พอเราเห็นพี่เขานะทำอะไรไม่ถูกเลยและที่สำคัญการแต่งตัววันนั้นบอกได้คำเดียวว่า อย่าเเต่งมาอีกเลย.พี่เขาเห็นเราเขาก็มองเรานะ(คงมองการเเต่งตัวเรานี้เเหละ555)แต่ก็ยังมีการยิ้มอ่อนๆให้อยู้ก็ถือว่ายังดีเเล้วหลังจากวันนั้นเราเเละพี่เขาก็ไม่เคยพบเคยเจอกันอีกเลยจนเพื่อนเราไปเจอพี่เขาที่ร้านกาแฟแล้วมันโทรมาบอกเราแต่มันตื่นเต้นกว่าเราอีกเราเลยใช้มันถ่ายรูปเราก็บอกมันนะว่าเนียนๆนะแต่ผลสรุปพี่เขาก็รู้คะะะะจบเลยคะแต่เราเห็นเเค่รูปก็รู้สึกโคตรดีเหมือนเจอตัวจริงๆจากวันนั้นจนถึงวันนี้เราก็ไม่เจอพี่แกเลยแต่เราดูไอจี. เฟส ตลอด และก็ถามเพื่อนเราบ้างเพราะพี่ของเพื่อนเราก็สนิทกับพี่เขาอยู่แค่นี้เราก็โอเค แต่ความรู้สึกที่ดีมากๆๆก็มีความอยากเจอมากเช่นกันทำไงดีทุกคน
อยากเจอคนที่แอบชอบมานานแต่ก็ทำได้เเค่แอบส่องไปวันๆแถมรู้สึกดีไปกว่าเดิมอีก