จขกท ขออนุญาตเรียกแทนตัวเองว่า”เรา”นะคะ เรามีเรี่องที่ยังรบกวนใจอยู่ในขณะนี้ เกี่ยวกับความรัก หาทางออกให้ตัวเองยังไม่ได้ จึงอยากปรึกษาอยากระบาย อยากได้คำแนะนำจากคนที่มีประสบการณ์มากกว่าค่ะ อาจจะยาวนิดนึงนะคะ
เรื่องมีอยู่ว่า เรากับแฟนคบกันมาหลายปีถ้านับจริงๆก็ 10 ปีได้ มีเค้าเป็นแฟนคนเดียวมาตลอด เรียกได้ว่าเป็นเพื่อนสนิทที่สุดที่มี ไม่ว่ามีอะไรก็ต้องปรึกษาเค้า จนกระทั่งวันนึงรู้สึกได้ว่า เราอยู่กับเค้าแล้วไม่ค่อยมีความสุข ด้วยนิสัย งาน ระยะทาง ของทั้งคู่ที่เปลี่ยนแปลงไป เราทะเลาะกันบ่อย ไม่มีใครยอมใครและอะไรอีกหลายอย่าง จึงตัดสินใจที่จะเลิกกันไปเป็นเพื่อนที่ดูแลกันดีกว่า แต่ก็ยังคงติดต่อกันอยู่ตลอด
ต่อมาเราได้พบกับผู้ชายคนนึง ทำงานในสายงานเดียวกัน ตอนเริ่มคุย เราบอกเค้าว่ายังไม่ได้ตัดขาดจากแฟนเก่าซะทีเดียว เค้าก็เข้าใจ ดูแลเรามาอย่างดีตลอด ไม่มีการโวยวายหรือต่อว่าเราที่ยังรับโทรศัพท์ทางนู้นอยู่เลย เค้าค่อนข้างน่ารักค่ะ ดูแลเราดีมากจริงๆ พยายามพาเราไปเจอเพื่อน ลูกน้องในทีม ให้เราได้เรียนรู้ชีวิตของเค้ามากขึ้น คอยไปรับไปส่ง ดูแลทุกอย่างตั้งแต่เรื่องเล็กน้อยจนเรื่องใหญ่ๆ
จนลึกๆแล้วเรารู้สึกได้ว่าเรารักเค้า แต่เราเป็นพวกฟอร์มเยอะ ไม่ค่อยพูดเท่าใหร่ และไม่ค่อยได้ทำอะไรให้เค้ารู้สึกได้ว่าเราก็รักเค้าเหมือนกัน เราไม่เคยปิดเรื่องเรากับเค้ากับใครเลยนะคะ แต่ก็ไม่เคยพูดคุยถึงสถานะที่ชัดเจนของเราทั้งคู่ เค้าก็ไม่เคยเรียกร้องอะไรแค่อยู่ด้วยกันดูแลกันก็โอเค
ด้วยนิสัยส่วนตัวของเรา เป็นคนใจร้อน เอาแต่ใจค่อนข้างมาก และเราว่าเราเห็นแก่ตัว เอาแต่ความสบายใจของตัวเอง (พี่งมาคิดได้ทีหลัง) เราทำให้เค้าเสียใจหลายครั้งเรื่องที่ยังติดต่อกับคนเก่าอยู่เรื่อยๆ และเราเองก็มักจะให้อารมณ์อยู่เหนือเหตุผล เผลอพูดจาทำร้ายความรู้สึกเค้าบ่อยๆ จนครั้งสุดท้ายมีเรื่องให้เราโกรธจนเค้าจนเราขอเลิก เค้าพยายามถามว่าจะให้ปรับตัวตรงใหนอีกรึเปล่า มีอะไรที่จะทำให้เรื่องของเราดีขึ้นมั้ย แต่เราไม่เอาเลย จะเลิกอย่างเดียว (เอาแต่ใจค่ะ แล้วก็โกรธมากๆด้วย) จนเค้าบอกว่าถ้าตัดสินใจแล้วเค้าก็จะทำตามนั้นแล้วกัน
เรากับเค้าไม่ติดต่อกันนับจากวันนั้นค่ะ เกือบๆ 3 อาทิตย์ได้ เราคิดว่าเราไม่เป็นไรมาก เที่ยวเล่นกับเพื่อนสนุกสนาน จนวันนึงตอนนั่งกินข้าวอยู่คนเดียวที่ห้องเราก็คิดถึงเค้าแล้วก็ร้องไห้ออกมาเลยค่ะ เรารู้สึกตัวขึ้นมาเลยว่ารักเค้ามาก อยากกกลับมาอยู่ด้วยกันอีก เลยตัดสินใจลองโทรหาเค้าดู ว่าเค้าเป็นอย่างไรบ้าง คิดถึงกันบ้างรึเปล่า(ปกติไม่เคยง้อใครเลยค่ะ นี่เป็นครั้งแรกเลย) เค้าดูสบายดีค่ะ พูดจาปกติดี ไม่มีโกรธเลย ดูเหมือนจะมีคนอยากมาคุยกับเค้าอยู่บ้างแต่เค้าบอกเค้ายังไม่พร้อม เราบอกเค้าค่ะ ว่ารู้แล้วว่าเรายังรักเค้า อยากกลับมาอยู่ด้วยกัน แต่เค้าบอกว่าไม่อยากกลับมาแล้วค่ะ เค้าตัดใจแล้ว เราเสียใจมาก เหมือนสติหลุด 555 มีคำถามตลอดเวลาว่า ทำไมกลับมารักกันไม่ได้, ทำไมทำใจเร็วแบบนี้ ,มีคนอื่นรึเปล่า, ตลอดเวลาที่ผ่านมารักกันจริงมั้ยถึงไปได้เร็วแบบนี้ , รู้สึกผิดอยากปรับตัวแล้วทำไม่ไม่ให้โอกาสกัน คิดแต่แบบนี้วนเวียนไปมาไม่จบสิ้น เราเหมือนคนบ้าเลยค่ะ เกิดมาพึ่งเคยอกหักจริงๆจังๆ กินไม่ได้ เหม่อลอยสุดๆจนเพื่อนๆตกใจเพราะไม่เคยเห็นเราพังขนาดนี้มาก่อน เรารู้สึกตัวแล้วจริงๆค่ะ ว่าทำผิดมาตลอด ตอนนี้มองเห็นแต่ข้อดีของเค้า ลืมเรื่องไม่ชอบที่เคยคิดไว้ไปหมดเฉยเลย อยากปรับปรุงตัวให้ดีกว่านี้ อยากดูแลเค้าและพร้อมที่จะเป็นคนน่ารักให้มากขึ้นจริงๆ
เราพยายามโทรหาเค้าเรื่อยๆเพื่อง้อเค้า ตอนแรกๆเค้าเหมือนจะคุยด้วย แต่พอเราเริ่มเรียกร้องอะไรเยอะ เค้าก็เริ่มห่างๆ ประกอบกับช่วงนี้เค้ามีหน้าที่ความรับผิดชอบเพิ่มมากขึ้น ทำงานหนักขึ้นเยอะจากเมื่อก่อน การที่เราโทรหาเค้าบ่อยๆและถามเค้าอยู่เรื่อยๆเรืองของเรา กลายเป็นว่าเราไปกดดันเค้ามากเกินไป จนเค้าเอ่ยปากบอกว่ากดดันและเหนื่อย
เค้าบอกว่า ถ้าถามว่ายังรักกันมั้ย คำตอบคือยังรัก แต่เค้าไม่อยากกลับมาแล้ว เค้าทุกข์กับเรื่องของเรามาตลอด ทำใจมาพักนึงแล้ว เค้ารู้สึกได้ว่าเรารักเค้าแต่ก็รู้สึกมาตลอดว่าเราจะไม่เลือกเค้าในที่สุด เพราะเรายังแคร์คนเก่าอยู่มาก ยังคงติดต่อกันแม้จะมีเค้าแล้ว เค้ารู้สึกเหมือนเค้าเป็นแค่ตัวสำรอง ต้องยอมทุกอย่าง เค้าเหนื่อยกับเรื่องงานมากแล้ว ไม่อยากมาเหนื่อยกับเรื่องเราเพิ่มมากขึ้น การมีเรามีความสุขก็จริงแต่ก็ทำให้เค้าทุกข์ได้เหมือนกัน สู้อยู่กับงานไป ใช้ชีวิตไป แบบไม่มีความทุกข์เพิ่มขึ้นยังสบายใจกว่า เค้ากลัวจะกลับไปเสียใจแบบเดิมๆอีก แล้วก็ไม่มีความเชื่อใจเรา ว่าเราจะเลิกติดต่อกับคนเก่าได้ เพราะถ้าเราทำได้ เราทำไปนานแล้ว
เรายังคงส่งไลน์ไปหาเค้าบ้าง โทรไปบ้าง (2 เดือนแล้ว)เค้าก็รับนะคะ ตอบไลน์กลับตลอดแต่ไม่เหมือนเมื่อก่อน เว้นระยะห่างมากจนรู้สึกได้ เราไปอ่านไลน์เก่าๆที่คุยกัน รู้สึกเหมือนกับคุยกับคนละคนเลยค่ะ ถ้าเราไม่โทรหรือไลน์ไปก่อน เค้าก็แทบไม่ติดต่อมาก่อนเลย ทั้งหมดที่เล่ามานี้ อยากจะระบายออกมา และ อยากขอความเห็นคนที่มีประสบการณ์ เราเคยคิดว่าเค้ายังรักกัน เลยยังอยากง้อและรอเค้าอยู่แบบนี้ เพราะเค้าก็รอเรามาเกือบปี แต่ในเมื่อตอนนี้เค้าเป็นแบบนี้แล้วเราควรพอแล้วใช่มั้ยคะ เค้าอาจเริ่มต้นกับคนอื่นใหม่ไปแล้ว หรือหมดความรู้สึกว่าอยากกลับมาแล้วจริงๆ เราไม่ควรดื้อดึงพยายามแบบนี้ใช่มั้ยคะ
ควรเดินหน้าง้อต่อ หรือปล่อยให้เค้าไปดีคะ? ขอคำปรึกษาและขอระบายด้วย
เรื่องมีอยู่ว่า เรากับแฟนคบกันมาหลายปีถ้านับจริงๆก็ 10 ปีได้ มีเค้าเป็นแฟนคนเดียวมาตลอด เรียกได้ว่าเป็นเพื่อนสนิทที่สุดที่มี ไม่ว่ามีอะไรก็ต้องปรึกษาเค้า จนกระทั่งวันนึงรู้สึกได้ว่า เราอยู่กับเค้าแล้วไม่ค่อยมีความสุข ด้วยนิสัย งาน ระยะทาง ของทั้งคู่ที่เปลี่ยนแปลงไป เราทะเลาะกันบ่อย ไม่มีใครยอมใครและอะไรอีกหลายอย่าง จึงตัดสินใจที่จะเลิกกันไปเป็นเพื่อนที่ดูแลกันดีกว่า แต่ก็ยังคงติดต่อกันอยู่ตลอด
ต่อมาเราได้พบกับผู้ชายคนนึง ทำงานในสายงานเดียวกัน ตอนเริ่มคุย เราบอกเค้าว่ายังไม่ได้ตัดขาดจากแฟนเก่าซะทีเดียว เค้าก็เข้าใจ ดูแลเรามาอย่างดีตลอด ไม่มีการโวยวายหรือต่อว่าเราที่ยังรับโทรศัพท์ทางนู้นอยู่เลย เค้าค่อนข้างน่ารักค่ะ ดูแลเราดีมากจริงๆ พยายามพาเราไปเจอเพื่อน ลูกน้องในทีม ให้เราได้เรียนรู้ชีวิตของเค้ามากขึ้น คอยไปรับไปส่ง ดูแลทุกอย่างตั้งแต่เรื่องเล็กน้อยจนเรื่องใหญ่ๆ
จนลึกๆแล้วเรารู้สึกได้ว่าเรารักเค้า แต่เราเป็นพวกฟอร์มเยอะ ไม่ค่อยพูดเท่าใหร่ และไม่ค่อยได้ทำอะไรให้เค้ารู้สึกได้ว่าเราก็รักเค้าเหมือนกัน เราไม่เคยปิดเรื่องเรากับเค้ากับใครเลยนะคะ แต่ก็ไม่เคยพูดคุยถึงสถานะที่ชัดเจนของเราทั้งคู่ เค้าก็ไม่เคยเรียกร้องอะไรแค่อยู่ด้วยกันดูแลกันก็โอเค
ด้วยนิสัยส่วนตัวของเรา เป็นคนใจร้อน เอาแต่ใจค่อนข้างมาก และเราว่าเราเห็นแก่ตัว เอาแต่ความสบายใจของตัวเอง (พี่งมาคิดได้ทีหลัง) เราทำให้เค้าเสียใจหลายครั้งเรื่องที่ยังติดต่อกับคนเก่าอยู่เรื่อยๆ และเราเองก็มักจะให้อารมณ์อยู่เหนือเหตุผล เผลอพูดจาทำร้ายความรู้สึกเค้าบ่อยๆ จนครั้งสุดท้ายมีเรื่องให้เราโกรธจนเค้าจนเราขอเลิก เค้าพยายามถามว่าจะให้ปรับตัวตรงใหนอีกรึเปล่า มีอะไรที่จะทำให้เรื่องของเราดีขึ้นมั้ย แต่เราไม่เอาเลย จะเลิกอย่างเดียว (เอาแต่ใจค่ะ แล้วก็โกรธมากๆด้วย) จนเค้าบอกว่าถ้าตัดสินใจแล้วเค้าก็จะทำตามนั้นแล้วกัน
เรากับเค้าไม่ติดต่อกันนับจากวันนั้นค่ะ เกือบๆ 3 อาทิตย์ได้ เราคิดว่าเราไม่เป็นไรมาก เที่ยวเล่นกับเพื่อนสนุกสนาน จนวันนึงตอนนั่งกินข้าวอยู่คนเดียวที่ห้องเราก็คิดถึงเค้าแล้วก็ร้องไห้ออกมาเลยค่ะ เรารู้สึกตัวขึ้นมาเลยว่ารักเค้ามาก อยากกกลับมาอยู่ด้วยกันอีก เลยตัดสินใจลองโทรหาเค้าดู ว่าเค้าเป็นอย่างไรบ้าง คิดถึงกันบ้างรึเปล่า(ปกติไม่เคยง้อใครเลยค่ะ นี่เป็นครั้งแรกเลย) เค้าดูสบายดีค่ะ พูดจาปกติดี ไม่มีโกรธเลย ดูเหมือนจะมีคนอยากมาคุยกับเค้าอยู่บ้างแต่เค้าบอกเค้ายังไม่พร้อม เราบอกเค้าค่ะ ว่ารู้แล้วว่าเรายังรักเค้า อยากกลับมาอยู่ด้วยกัน แต่เค้าบอกว่าไม่อยากกลับมาแล้วค่ะ เค้าตัดใจแล้ว เราเสียใจมาก เหมือนสติหลุด 555 มีคำถามตลอดเวลาว่า ทำไมกลับมารักกันไม่ได้, ทำไมทำใจเร็วแบบนี้ ,มีคนอื่นรึเปล่า, ตลอดเวลาที่ผ่านมารักกันจริงมั้ยถึงไปได้เร็วแบบนี้ , รู้สึกผิดอยากปรับตัวแล้วทำไม่ไม่ให้โอกาสกัน คิดแต่แบบนี้วนเวียนไปมาไม่จบสิ้น เราเหมือนคนบ้าเลยค่ะ เกิดมาพึ่งเคยอกหักจริงๆจังๆ กินไม่ได้ เหม่อลอยสุดๆจนเพื่อนๆตกใจเพราะไม่เคยเห็นเราพังขนาดนี้มาก่อน เรารู้สึกตัวแล้วจริงๆค่ะ ว่าทำผิดมาตลอด ตอนนี้มองเห็นแต่ข้อดีของเค้า ลืมเรื่องไม่ชอบที่เคยคิดไว้ไปหมดเฉยเลย อยากปรับปรุงตัวให้ดีกว่านี้ อยากดูแลเค้าและพร้อมที่จะเป็นคนน่ารักให้มากขึ้นจริงๆ
เราพยายามโทรหาเค้าเรื่อยๆเพื่อง้อเค้า ตอนแรกๆเค้าเหมือนจะคุยด้วย แต่พอเราเริ่มเรียกร้องอะไรเยอะ เค้าก็เริ่มห่างๆ ประกอบกับช่วงนี้เค้ามีหน้าที่ความรับผิดชอบเพิ่มมากขึ้น ทำงานหนักขึ้นเยอะจากเมื่อก่อน การที่เราโทรหาเค้าบ่อยๆและถามเค้าอยู่เรื่อยๆเรืองของเรา กลายเป็นว่าเราไปกดดันเค้ามากเกินไป จนเค้าเอ่ยปากบอกว่ากดดันและเหนื่อย
เค้าบอกว่า ถ้าถามว่ายังรักกันมั้ย คำตอบคือยังรัก แต่เค้าไม่อยากกลับมาแล้ว เค้าทุกข์กับเรื่องของเรามาตลอด ทำใจมาพักนึงแล้ว เค้ารู้สึกได้ว่าเรารักเค้าแต่ก็รู้สึกมาตลอดว่าเราจะไม่เลือกเค้าในที่สุด เพราะเรายังแคร์คนเก่าอยู่มาก ยังคงติดต่อกันแม้จะมีเค้าแล้ว เค้ารู้สึกเหมือนเค้าเป็นแค่ตัวสำรอง ต้องยอมทุกอย่าง เค้าเหนื่อยกับเรื่องงานมากแล้ว ไม่อยากมาเหนื่อยกับเรื่องเราเพิ่มมากขึ้น การมีเรามีความสุขก็จริงแต่ก็ทำให้เค้าทุกข์ได้เหมือนกัน สู้อยู่กับงานไป ใช้ชีวิตไป แบบไม่มีความทุกข์เพิ่มขึ้นยังสบายใจกว่า เค้ากลัวจะกลับไปเสียใจแบบเดิมๆอีก แล้วก็ไม่มีความเชื่อใจเรา ว่าเราจะเลิกติดต่อกับคนเก่าได้ เพราะถ้าเราทำได้ เราทำไปนานแล้ว
เรายังคงส่งไลน์ไปหาเค้าบ้าง โทรไปบ้าง (2 เดือนแล้ว)เค้าก็รับนะคะ ตอบไลน์กลับตลอดแต่ไม่เหมือนเมื่อก่อน เว้นระยะห่างมากจนรู้สึกได้ เราไปอ่านไลน์เก่าๆที่คุยกัน รู้สึกเหมือนกับคุยกับคนละคนเลยค่ะ ถ้าเราไม่โทรหรือไลน์ไปก่อน เค้าก็แทบไม่ติดต่อมาก่อนเลย ทั้งหมดที่เล่ามานี้ อยากจะระบายออกมา และ อยากขอความเห็นคนที่มีประสบการณ์ เราเคยคิดว่าเค้ายังรักกัน เลยยังอยากง้อและรอเค้าอยู่แบบนี้ เพราะเค้าก็รอเรามาเกือบปี แต่ในเมื่อตอนนี้เค้าเป็นแบบนี้แล้วเราควรพอแล้วใช่มั้ยคะ เค้าอาจเริ่มต้นกับคนอื่นใหม่ไปแล้ว หรือหมดความรู้สึกว่าอยากกลับมาแล้วจริงๆ เราไม่ควรดื้อดึงพยายามแบบนี้ใช่มั้ยคะ