แม่เราป่วยค่ะ
ท่านทำบายพาส บอลลูน หัวใจ มาจนครบทุกเส้นเลือดหัวใจแล้ว
กลางปีก่อน ท่านเป็นแผลเบาหวานที่ขา แล้วโดนตัดขาค่ะ
จนทุกวันนี้ท่านยังไม่ได้ใส่ขาเทียมเลย
และที่สำคัญ ท่านเดินไม่ได้ค่ะ ต้องมีคนดูแลท่านตลอด
เราอยู่บ้านกับแม่สองคน มีแม่บ้านมาช่วยดูแลท่านตอนกลางวันตอนเราไปทำงาน
ส่วนเรา พอแม่เริ่มป่วย เราลาออกจากงานเก่า มาทำงานใหม่ที่มีเวลามากขึ้น แต่รายได้ลดลง
เพื่อให้มีเวลาให้แม่มากขึ้น ทุกวันหยุดเราพาแม่ทำอะไรที่แม่อยากทำ ไปเที่ยวบ้าง
ทำขนม ทำอาหารบ้าง พยายามชวนคนนั้นคนนี้มาทานข้าวเป็นเพื่อนแม่บ้าง
แต่ช่วงนี้ท่านทำร้ายตัวเองบ่อยมากค่ะ บางวันตบหน้าตัวเอง ตีขาตัวเอง ร้องไห้ตัวโย
ก่นด่าตัวเอง ว่าเกิดมาทำไม ถ้าทำอะไรไม่ได้แบบนี้ก็ตายดีกว่า
บางทีถึงขั้นหยิบกรรไกร จะมาทำร้ายตัวเองบ้าง
ก่อนที่แม่จะตัดขา แม่เราทำงาน มีรายได้ 6 หลัก ท่านเป็น working woman ค่ะ
เพราะพ่อเราเสียตั้งแต่เรายังเล็กๆด้วย ท่านเลยต้องทำงานมาเลี้ยงลูก
เราไม่รู้จะทำไงดี ให้ท่ารู้สึกดีตอนมีชีวิตอยู่
ได้แต่ปลอบท่าน พอท่านหลับ เราก็ร้องไห้ทุกครั้ง
เราเคยจะพาแม่ไปพบจิตแพทย์ แต่ท่านไม่ยอมไปค่ะ
หรือว่า...เราต้องไปซะเอง
ใครมีวิธีดูแลคนป่วยให้เค้าอยากมีชีวิตต่อบ้างคะ
ท่านทำบายพาส บอลลูน หัวใจ มาจนครบทุกเส้นเลือดหัวใจแล้ว
กลางปีก่อน ท่านเป็นแผลเบาหวานที่ขา แล้วโดนตัดขาค่ะ
จนทุกวันนี้ท่านยังไม่ได้ใส่ขาเทียมเลย
และที่สำคัญ ท่านเดินไม่ได้ค่ะ ต้องมีคนดูแลท่านตลอด
เราอยู่บ้านกับแม่สองคน มีแม่บ้านมาช่วยดูแลท่านตอนกลางวันตอนเราไปทำงาน
ส่วนเรา พอแม่เริ่มป่วย เราลาออกจากงานเก่า มาทำงานใหม่ที่มีเวลามากขึ้น แต่รายได้ลดลง
เพื่อให้มีเวลาให้แม่มากขึ้น ทุกวันหยุดเราพาแม่ทำอะไรที่แม่อยากทำ ไปเที่ยวบ้าง
ทำขนม ทำอาหารบ้าง พยายามชวนคนนั้นคนนี้มาทานข้าวเป็นเพื่อนแม่บ้าง
แต่ช่วงนี้ท่านทำร้ายตัวเองบ่อยมากค่ะ บางวันตบหน้าตัวเอง ตีขาตัวเอง ร้องไห้ตัวโย
ก่นด่าตัวเอง ว่าเกิดมาทำไม ถ้าทำอะไรไม่ได้แบบนี้ก็ตายดีกว่า
บางทีถึงขั้นหยิบกรรไกร จะมาทำร้ายตัวเองบ้าง
ก่อนที่แม่จะตัดขา แม่เราทำงาน มีรายได้ 6 หลัก ท่านเป็น working woman ค่ะ
เพราะพ่อเราเสียตั้งแต่เรายังเล็กๆด้วย ท่านเลยต้องทำงานมาเลี้ยงลูก
เราไม่รู้จะทำไงดี ให้ท่ารู้สึกดีตอนมีชีวิตอยู่
ได้แต่ปลอบท่าน พอท่านหลับ เราก็ร้องไห้ทุกครั้ง
เราเคยจะพาแม่ไปพบจิตแพทย์ แต่ท่านไม่ยอมไปค่ะ
หรือว่า...เราต้องไปซะเอง