[CR][SR] Trip4วัน3คืน เนินช้างศึก,เขาช้างเผือก,สังขละบุรี

กระทู้รีวิว

เดินป่า เที่ยวภูเขา Backpack อุทยานแห่งชาติทองผาภูมิ บันทึกนักเดินทาง

สวัสดีครับ...ผมขอรีวิวแบบบ้านๆง่ายๆ นะครับ
Trip นี้ผมได้วางเเผนกับเพื่อนกันมา3ปีที่เเล้ว จนวันนี้ได้มีโอกาสได้ออกเดินทางตามที่เคยวางไว้ ทริปนี้ผมได้ออกเดินทางกับเพื่อน2คน กับมอเตอร์ไซค์คนละคัน แต่เสียดายเพื่อนอีกคน ไม่ได้ไปด้วย เนื่องจากเป็นพ่อลูกอ่อน เพื่อนผม 3คนนี้ เป็นเพื่อนสมัย ม.ปลาย (คนละโรงเรียนด้วยซ้ำ) รู้จักกันเพราะเรียน รด.ปี1-3 ก็เลยรู้จักสนิทใจกันมาหลายปี มิตรภาพเพื่อน สมัย ม.ปลาย เป็นอะไรที่จริงใจที่สุดเเล้ว ทุกวันนี้ ผมก็มีเพื่อนที่ยังอยู่หลายคนส่วนใหญ่จะเป็นเพื่อนสมัย ม.ปลาย ทั้งนั้น ........เพื่อนน้อยแต่ล้าน% โอเค เรามาเริ่มกันเลย ขอบอกเลย ทริปนี้ ไม่ได้วางแผนอะไรมากเลย ไปลุยกันข้างหน้า

------หัวใจของนักเดินทาง...ไม่ใช่อยู่ที่จุดหมาย หากอยู่ที่ประสบการณ์สองข้างทางมากกว่า #รูปภาพบอกเรื่องราว-----

Trip นี้เบื้องต้นก็ได้เตรียมของออกเดินทาง
------ Trip เนินช้างศึก,เขาช้างเผือก,สังขละบุรี -------
วันที่ 30 ม.ค.-2 ก.พ.2560
[ สิ่งที่ต้องเตรียม ]....ที่จำเป็น
--ชุดเดินขึ้น-ลง(ชุดสามารถเดินป่าได้)
--เครื่องใช้ส่วนตัว (เสื้อผ้าคำนวนเอาเอง)
--ยาสีฟัน,แปลงสีฟัน
--เต๊นท์,ผ้าห่ม(ถุงนอน),เบาะรองนอน
--ไฟฉาย,ไฟแช๊ก(ถ่านสำรอง)
--กระดาษเช็ดชู่(เปียก,แห้ง)
--น้ำขวดใหญ่
--ของกิน ...ขนมปัง แยม ,กาแฟ โอวัลติน , เนื้อหมัก,ข้าว,ข้าวเหนียว,อาหารแห้ง
--เตาแก๊ส,หม้อต้มน้ำ
--จานชาม ,ช้อน (เตรียมไปด้วย)
--รองเท้าที่เกาะพื้น
--แบตสำรองโทรศัพท์ ที่ชาร์ท
--กระเป๋าพยาบาลเบื้องต้น
--เทียน
--มีดติดตัว

.....วันที่ 30 ม.ค.2560 ออกเดินทาง จาก กทม.เวลา 07.30 น.ผมเลิกงาน 06.00 น. ทำให้เกิดการพักผ่อนน้อย แต่ไม่เป็นอุปสรรคใดๆกับการขี่รถทางไกล เลยโทรไปบอกเพื่อนว่า ขอไม่เกิน 09.00 น.เจอกันที่นครปฐม ออกจาก กทม. ไปเจอเพื่อน ที่ จ.นครปฐม.( ผมเป็นคนนครปฐม แต่มาทำงาน กทม. )ถึง นครปฐม ก็ชวนเพื่อนกินกาแฟก่อนออกเดินทาง ได้เวลา 10.00 น.ก็ได้ออกเดินทางจาก นครปฐม ขี่รถกันแบบเรื่อยๆ ไปทาง ราชบุรีเข้าบ้านโป่ง ทะลุไป จ.กาญฯ ขี่รถจนถึงตัวเมืองกาญก็พักกันแปปนึง ยืดเส้นยืดสาย ก็เลยบอกเพื่อนว่า เราไปกินข้าวกันที่ อ.ทองผาภูมิ กันดีกว่า พอถึง ที่หมายที่วางไว้ก็หาร้านข้าวอาหารตามสั่งกินกัน

พออิ่มก็ได้หา 7-11 หาซื้อน้ำขวดใหญ่ติดรถไว้ซัก5-6 ขวด.ไว้ดื่มไว้ใช้กันข้างหน้า เเละก็คำนวนน้ำมัน ก็ได้เติมใน ตัวอำเภอ ทองผาภูมิให้เต็มถัง เเล้วก็เดินทางต่อ

1.วันแรกของวันเป้าหมายแรกเลย เนินช้างศึก ผมจะไปกลางเต๊นท์นอนกันเป็นจุดแรก ระยะทางราวๆประมาณก็60 กม.

ถึงเป้าหมายประมาณราวๆ 15.00 น.พอดี เพราะเป็นวันธรรมดา พอดีรู้จักเพื่อนพี่ๆที่รู้จักที่นี่ ตชด.135 มิตรภาพดีๆมีให้กัน ได้ทำการกลางเต๊นท์กันก่อนจะลงไปบ้านอีต่อง ไปหาของมาทำกินกันคืนนี้ ...จากนั้นก็ขี่รถไปบ้านอีต่องกัน ซื้อไก่1กก. เพื่อจะเอามาทอด ซื้อกระเทียมน้ำมัน ซื้อไม่กี่อย่างเพราะ ผมเตรียมข้าวเตรียมขนม เตรียมน้ำ เตรียมอุปกรณ์หุงข้าว หม้อต้มน้ำ พร้อมเลย ระหว่างซื้อของก็เดินเล่นบ้านอีต่องกัน พอตกดึกก็ขี่รถกลับมาบนเนินช้างศึก ลมแรงดี ดาวเต็มท้องฟ้า ได้จุดเทียนที่เตรียมมาและพร้อมเอาไฟฉายมา ไว้ใช้ในที่ๆมงไม่ค่อยเห็น หลังจากนั้น ก็เริ่มลงมือกันทำอะไรกินกัน

อากาศเย็นดี จั๊กจั่นยังหนีหนาวมานอนใกล้เเสงเทียน

ผมว่าการที่ได้มาอยู่ในจุดๆนี้เป็นอะไรที่มีความสุขมากๆดีกว่าการได้อยู่ในห้องสี่เหลี่ยม นั่งใต้เเสงดาว ลมพัดเย็นๆ รู้สึกสบายกายและสบายใจ

ก็นั่งกินนั่งคุยตามประสาเพื่อน เฮฮา แฮปปี้ดี. บนเนินช้างศึกวันนี้คนมานอนกันไม่เยอะ กำลังดีๆไม่วุ่นวาย อิ่มก็ได้เวลาแยกย้ายกันพักผ่อน ไว้พรุ่งนี้จะมาลุยกันใหม่ ก็ได้วางแผนกับเพื่อนว่าจะขึ้นเขาช้างเผือกกัน. เพราะพรุ่งนี้ที่ 31 ม.ค.2560 เป็นวันสุดท้ายที่เขาจะปิดพอดี ว่าจะเข้าไป walk in. ที่อุทยานทองผาภูมิกันเช้าๆเลย

2.สวัสดียามเช้า 31 ม.ค.2560 เวลา 06.00 น.ผมตื่นยังไม่สว่างดี ก็เตรียมเก็บเต๊นท์เก็บของ แพ๊คของเตรียมขึ้นเขา(จะได้ขึ้นไม่ขึ้นก็เตรียมกันไว้ก่อน)

เวลา 07.00 น.ลงจากเนินช้างศึก ไปยังอุทยานฯ ใช้เวลาไม่เกิน15 นาทีถึง ถึงอุทยานฯ 07.25 น.ผมก็ได้เข้าไปหาเจ้าหน้าที่ เขาก็บอกให้รอ ไม่เกิน9โมง รอให้ชุดที่จองได้ยืนยันให้หมดเสียก่อน จวนจน9โมงกว่าๆ สรุปเป็นวันดี มีคนยกเลิก ผมได้โอกาสขึ้นเขา ได้ทำตามระบบระเบียบเรียบร้อย ได้ไปซื้อบัตรเรียบร้อย

จากนั้นก็เสร็จภารกิจที่อุทยานฯ ก็ได้เดินทางไปยังหมู่บ้านอีต่อง พอดีรู้จักกับเพื่อนตำรวจรุ่นเดียวกัน อยู่ สภ.ปิล๊อก ได้เปิดรีสอร์ทอยู่ที่หมู่บ้านนี้ ชื่อ Pilog camp coffee (อ๋อง 086-0182938) มีห้องรายวัน มีร้านกาแฟในตัวเป็นกันเองและบริการดีนะครับ

จากนั้น เพื่อนเจ้าของรีสอร์ท เลี้ยงทั้งโจ๊กทั้งกาแฟ ก็ได้เดินไปส่งขึ้นเขาช้างเผือกอีก ชีวิตคนเราจำเป็นต้องมีเพื่อนต้องขอบคุณจริงๆ

เวลาตอนนี้ 10.10 น.เราต้องเดินทางเท้าระยะทาง 8 กม.เพื่อไปกางเต๊นท์บนเขาช้างเผือก ให้รูปภาพบอกเรื่องราวนะครับ

พอถึงจุดหมายกลางเต๊นท์ เวลา ราวๆ13.50 น. ได้ ก็ได้ทำการกางเต๊นท์ครับ เเดดร้อนมาก

นอนในเต๊นท์ไม่ไหวผมกับเพื่อนก็ไปหานอนพักผ่อนกันใต้ต้นไม้กัน

พอได้เวลา 4โมงเย็นก็เตรียมตัวกันขึ้นไปบนยอดอีกเพื่อไปพิชิตยอดเขาช้างเผือก ซึ่งอันตรายมากจริงๆ ก็ได้เตรียมตัวกันขึ้น ไป สุดท้ายก็ถึงจุดหมาย เขาช้างเผือกสวยมากจริงๆครับ เอารูปมาให้ดูนะครับ

จากนั้นก็ได้เวลาลง กำหนดลงจากยอด 17.30 น. เหตุการณ์ครั้งนี้ไม่ดีนัก
ตามข่าวจะรู้ว่า มีหญิง ผลัดตกเขา เชื่อว่าเหตุการณ์นี้ไม่มีใครอยากให้เกิด.....ไม่ดราม่ากันนะครับ...ผมแค่อยากเเชร์ประสบการณ์
...ผ้าชีมัค(ผ้าพันคอที่ผมรักมาก)ที่ผมใช้...ชุ่มไปด้วยเลือดทั้งผืน ...ตื่นขึ้นมาเพราะฝัน เพราะภาพมันติดตา การได้ช่วยใครคนนึง(ไม่มากก็น้อย)ให้พ้นจากความตายมันไม่ง่ายเลย....กับสถานที่แบบนี้ เหตุการณ์นี้ ได้มีโอกาสลงไปช่วย ผญ.ที่พลัดตกเหวลึก กับเจ้าหน้าที่ ณ เวลานั้น มันจำเป็นมาก กับการต้องเคลื่อนย้าย คนเจ็บขึ้นมาจากเหวลึก ก็ได้ใช้ผ้าพันคอคลุมศรีษะและดามคอให้ส่วนที่คอขยับน้อยที่สุด ..เบื้องต้นก็สอบถามสติและอาการเจ็บตรงไหน ปวดตรงไหน ชาตรงไหนไหม สรุป ผญ.คนนั้นคุยรู้เรื่องดี มีสติดี เจ้าหน้าที่พร้อมทั้งลูกหาบช่วยพยุงตัวขึ้นจากเหว ทุกคนสุดยอดมาก ไม่ง่ายเลยเพราะมันเป็นเหวลึก โดยเฉพาะลูกหาบแข็งแรงมาก ครั้งนึง...การได้ช่วยใคร ไม่มากก็น้อย ช่วยใครซักคนลองคิดว่าเป็นคนใกล้ชิดของเราสิ คุณจะมีหัวใจ ช่วยดั่งดุจญาติพี่น้อง ...กระเป๋าปฐมพยาบาลเล็กที่ผมติดมาได้ใช้งานจริงไม่มากก็น้อย ได้นั่งข้างๆคนเจ็บชวนคุยตลอดเวลา เพราะไม่ให้เขาหลับ มีช่วงนึงไม่ชวนเขาคุย เขาเหมือนละเมอฝัน คุยเรื่องอะไรไม่รู้แต่เราก็ต้องคอยชวนคุยสอบถามตลอด....ผญ. คนนี้แกร่งมาก ทนพิษบาดแผลได้ มีสติตลอด ...โชคดีด้วยนะ มี พยาบาล2คนมาเที่ยวเขาด้วย เขาน่ารักมาก ขึ้นมาช่วยดูอาการ คนเจ็บตลอดเวลาใกล้ชิดมาก และอีกหลายๆคนมี spirit มาก ...เหตุการณ์นี้ ฮอร์ฯ ไม่สามารถขึ้นบินได้ เพราะมืด+ลมแรง เจ้าหน้าที่ทุกคนเต็มที่มาก ประสานงานกันตลอด ลูกหาบก็สุดยอด แข็งแรง ....เวลานั้นบนยอดอากาศหนาวมาก ทุกคนสละเสื้อตัวเองมาคลุมตัว ผญ.เขาบอกว่าหนาว แหละหลายๆคนมานั่งล้อมตัว ผญ.เพื่อบังลมเย็นๆที่พัดมา (หนาวจริงๆ) รู้สึกอบอุ่น ทุกอย่างโอเค ทุกคนเยี่ยมมาก ทั้งเจ้าหน้าที่อุทยาน ,ตชด.135,ลูกหาบ,พยาบาล ฯลฯ ไม่ง่ายเลยที่จะนำคนเจ็บลงเขา....ทุกคนสุดยอดมาก
.....ปล.ทุกครั้งที่เดินทางในป่าเขา จะติดกระเป๋าปฐมพยาบาลเบื้องต้น ไฟฉาย2อัน+ถ่านเยอะๆ เพาเวอร์เเบ้งค์ อะไรก็ได้ที่สารพัดประโยชน์ที่จะช่วยเราเเละคนรอบข้างได้ เพราะที่กล่าวมา ซักวันนึงเราอาจจะได้ใช้มัน ผมได้ใช้เเล้ว มันมีประโยชน์จริงๆ ทุกๆการเดินทางมีมิตรภาพดีๆเกิดขึ้นเสมอ