...มันคาดหมายได้เลยว่าเกมเมื่อคืน...ผลลัพธ์ต้องออกมาแบบนั้น...(ปืนกระบอกแตก)...มันไม่สำคัญเท่าไหร่เกี่ยวกับความพ่ายแพ้ครั้งนี้...ไม่ใช่เพราะว่าเชลซีฟอร์มกำลังพีค...แต่ผมคิดว่า...หลายปีที่ผ่านมา...ปืนเป็นทีมที่น่าผิดหวังมากที่สุด...ในส่วนของฟอร์มการเล่นในช่วงโค้งสำคัญที่จะต้องทำให้ได้...แต่มักจะตกม้าตายเองประจำ... ถ้าเรามองดูที่ตัวผู้เล่นทีมอาร์เซนอล...จะบอกว่าขี้เหร่กว่าเชลซี...เหมือนชุดเมื่อสัก สาม สี่ ปีก่อนมันไม่ใช่...ปืนมีโกล์ระดับปีเตอร์ เชค...กองหลังอย่างกอสเซียนี่...หรือ มุสตาฟี่...ที่ต่างเป็นตัวจริงทีมชาติมหาอำนาจลูกหนังในยุโรป...มีกองกลางที่ทีมอื่นอิจฉาอย่าง โอซิล...กองหน้าอย่าง...ซานเชส....ดังนั้นที่จะบอกว่าตัวผู้เล่นแย่กว่าผมว่าไม่สะท้อนความจริง...
....จากเกมเมื่อคืน...รวมถึงเกมส์นัดก่อนหน้ากับแตนอาละวาดวัตฟอร์ด...ซึ่งเป็นเกมที่ต้องสามแต้มเท่านั้น...มันบอกปัญหาเดิมๆของอาร์เซนอล...คือเรื่องของ...สภาพจิต...หรือ mindset...ในส่วนของเกมรับ... ผมว่าอาร์เซนอล มี mentality ในส่วนของเกมรับที่มีปัญหาเรื่อรัง...เหมือน เชื้อไวรัสที่แฝงมาในระบบคอมพิวเตอร์ของทีม...ซึ่งถูกเซตไว้โดย...อาร์แซน เวนเกอร์....คล้ายๆกับ ทีมนี้ถูก เซต mindset ไว้ให้เล่นบอลแนว ครีเอทีฟ...และเป็นทีมที่เล่นเกมบุก...เน้นต่อบอลบนพื้น...จากเท้าสู่เท้า...และหาโอกาสเข้าทำโดยแทคติคที่เซตไว้แบบเดียวกับยุคของ ....เธียรี่ อองรี
.........แต่สิ่งที่แตกต่างจากปืนยุคนี้กับปืนยุคโน้น...คือ ยุคนี้ขาด "ผู้นำในแนวรับ" ... อย่างที่ยุคนั้นมี อดัมส์ คีโอวน์ มาถึง โซล แคมเบลล์...และที่สำคัญกว่านั้นคือขาด "ผู้นำในแนวรับของแผงมิดฟิลด์"....ยุคนั้นมี ปั๊ต .... ผู้นำไม่จำเป็นต้องมีฝีเท้าเทพ...แต่ต้องมี "หัวใจเทพ".... หมายถึง ต้องเป็นผู้เล่นที่ไม่เคย "ยอมแพ้ตลอด 90 นาที" และต้องเป็นผู้เล่นที่กล้า " ตะคอกเพื่อนร่วมทีมที่ไม่ช่วยในเกมรับ" .....
เมื่อคืนผมเห็น ธีโอ วัลคอตต์ ยืนปล่อยให้ผู้เล่นเชลซี (น่าจะอลองโซ่) ... เข้าไปโหม่งซ้ำง่ายๆ...แทนที่เข้าจะเข้าไปช่วยกดดัน...ทำให้เบลเยรินต้องเจ็บตัว... อย่างเช่นที่เคยปล่อยให้ มาต้า วิ่งสบายๆจากแถวสองเข้ามายิงในนัดเจอกับแมนยู...ม้นเป็นภาพที่ฉายซ้ำถึง mentality ในการช่วยเกมรับที่อ่อนด้อยของปืนใหญ่ชุดนี้.... จะมีใครสักคนในทีมที่ควรจะเข้าไปสั่งสอน วัลคอตต์ บ้างไหมเกี่ยวกับเรื่องนี้... ผมเห็น ก็องเกอแล็ง ที่ศูนย์เสียการทรงตัวในการเบียดสู้กับ อาร์ซาร์ ในการนำไปสู่การเสียประตูลูกที่สอง... เราจะไม่มีทางเห็นวิเอร่า ทุรนทุรายในการประกบแบบนั้น... ลูกนั้น ถ้าเจ้าปั๊ตไม่วิ่งบดบังทางไปกับอาร์ซาร์...เพื่อบีบให้ยิงยาก....เจ้าปั๊ตก็จะเสียบอาร์ซาร์ล้มลงไปกองพร้อมกับบอล...เป็นการหยุดที่เบ็ดเสร็จ.... ผมยังจำภาพคล้ายๆกันนี้...ตอนที่ เดนิลสัน...ผู้เล่นดาวรุ่งในอดีตของปืน...เบียดไหล่ต่อไหล่กับบัลลัคของเชลซี...และเสียหลักล้มไปเอง...นำไปสู่การเสียประตู....นับจาก ปั๊ต จนปัจจุบัน...เรายังขาดแคลนผู้เล่นตำแหน่ง dmf ระดับโลกจริงๆ...
ตลอดเกมกับเชลซี...เราได้เห็นการที่ผู้เล่นอาร์เซนอล...ไม่ระแวดระวัง...ในการยืนคุมตำแหน่ง...หรือบีบพื่นที่ผู้เล่นเชลซี... และปล่อยให้พวกเขาเล่นง่ายเกินไป....โดยเฉพาะอย่างยิ่ง....หลังจากปืนเสียประตู....mentality ในเกมบุกนั้นประดังเข้ามาในหัว....ส่วนวินัยเกมรับนั้น...ถูกเพิกเฉยโดยสิ้นเชิง...
เอาล่ะขอฟังความเห็นของพี่น้องทุกท่านในห้องนี้ว่า...เกิดอะไรขึ้นกับปืนใหญ่ชุดนี้ครับ...สำหรับผม
1 ขาดผู้นำในแนวรับ....
2 ขาดกองกลางตัวรับที่มีความเป็นผู้นำ
ทั้งหมดนี้คือทีมขาดการกระตุ้น...และปลุกให้ตื่น.... เพื่อให้ทุกคนช่วยกันคุมพื่นที่ในเกมรับกันมากขึ้น..
ปัญหาของไอ้ปืนใหญ่ อาร์เซนอล ( ขอร่วมแชร์กันหน่อยครับ)
....จากเกมเมื่อคืน...รวมถึงเกมส์นัดก่อนหน้ากับแตนอาละวาดวัตฟอร์ด...ซึ่งเป็นเกมที่ต้องสามแต้มเท่านั้น...มันบอกปัญหาเดิมๆของอาร์เซนอล...คือเรื่องของ...สภาพจิต...หรือ mindset...ในส่วนของเกมรับ... ผมว่าอาร์เซนอล มี mentality ในส่วนของเกมรับที่มีปัญหาเรื่อรัง...เหมือน เชื้อไวรัสที่แฝงมาในระบบคอมพิวเตอร์ของทีม...ซึ่งถูกเซตไว้โดย...อาร์แซน เวนเกอร์....คล้ายๆกับ ทีมนี้ถูก เซต mindset ไว้ให้เล่นบอลแนว ครีเอทีฟ...และเป็นทีมที่เล่นเกมบุก...เน้นต่อบอลบนพื้น...จากเท้าสู่เท้า...และหาโอกาสเข้าทำโดยแทคติคที่เซตไว้แบบเดียวกับยุคของ ....เธียรี่ อองรี
.........แต่สิ่งที่แตกต่างจากปืนยุคนี้กับปืนยุคโน้น...คือ ยุคนี้ขาด "ผู้นำในแนวรับ" ... อย่างที่ยุคนั้นมี อดัมส์ คีโอวน์ มาถึง โซล แคมเบลล์...และที่สำคัญกว่านั้นคือขาด "ผู้นำในแนวรับของแผงมิดฟิลด์"....ยุคนั้นมี ปั๊ต .... ผู้นำไม่จำเป็นต้องมีฝีเท้าเทพ...แต่ต้องมี "หัวใจเทพ".... หมายถึง ต้องเป็นผู้เล่นที่ไม่เคย "ยอมแพ้ตลอด 90 นาที" และต้องเป็นผู้เล่นที่กล้า " ตะคอกเพื่อนร่วมทีมที่ไม่ช่วยในเกมรับ" .....
เมื่อคืนผมเห็น ธีโอ วัลคอตต์ ยืนปล่อยให้ผู้เล่นเชลซี (น่าจะอลองโซ่) ... เข้าไปโหม่งซ้ำง่ายๆ...แทนที่เข้าจะเข้าไปช่วยกดดัน...ทำให้เบลเยรินต้องเจ็บตัว... อย่างเช่นที่เคยปล่อยให้ มาต้า วิ่งสบายๆจากแถวสองเข้ามายิงในนัดเจอกับแมนยู...ม้นเป็นภาพที่ฉายซ้ำถึง mentality ในการช่วยเกมรับที่อ่อนด้อยของปืนใหญ่ชุดนี้.... จะมีใครสักคนในทีมที่ควรจะเข้าไปสั่งสอน วัลคอตต์ บ้างไหมเกี่ยวกับเรื่องนี้... ผมเห็น ก็องเกอแล็ง ที่ศูนย์เสียการทรงตัวในการเบียดสู้กับ อาร์ซาร์ ในการนำไปสู่การเสียประตูลูกที่สอง... เราจะไม่มีทางเห็นวิเอร่า ทุรนทุรายในการประกบแบบนั้น... ลูกนั้น ถ้าเจ้าปั๊ตไม่วิ่งบดบังทางไปกับอาร์ซาร์...เพื่อบีบให้ยิงยาก....เจ้าปั๊ตก็จะเสียบอาร์ซาร์ล้มลงไปกองพร้อมกับบอล...เป็นการหยุดที่เบ็ดเสร็จ.... ผมยังจำภาพคล้ายๆกันนี้...ตอนที่ เดนิลสัน...ผู้เล่นดาวรุ่งในอดีตของปืน...เบียดไหล่ต่อไหล่กับบัลลัคของเชลซี...และเสียหลักล้มไปเอง...นำไปสู่การเสียประตู....นับจาก ปั๊ต จนปัจจุบัน...เรายังขาดแคลนผู้เล่นตำแหน่ง dmf ระดับโลกจริงๆ...
ตลอดเกมกับเชลซี...เราได้เห็นการที่ผู้เล่นอาร์เซนอล...ไม่ระแวดระวัง...ในการยืนคุมตำแหน่ง...หรือบีบพื่นที่ผู้เล่นเชลซี... และปล่อยให้พวกเขาเล่นง่ายเกินไป....โดยเฉพาะอย่างยิ่ง....หลังจากปืนเสียประตู....mentality ในเกมบุกนั้นประดังเข้ามาในหัว....ส่วนวินัยเกมรับนั้น...ถูกเพิกเฉยโดยสิ้นเชิง...
เอาล่ะขอฟังความเห็นของพี่น้องทุกท่านในห้องนี้ว่า...เกิดอะไรขึ้นกับปืนใหญ่ชุดนี้ครับ...สำหรับผม
1 ขาดผู้นำในแนวรับ....
2 ขาดกองกลางตัวรับที่มีความเป็นผู้นำ
ทั้งหมดนี้คือทีมขาดการกระตุ้น...และปลุกให้ตื่น.... เพื่อให้ทุกคนช่วยกันคุมพื่นที่ในเกมรับกันมากขึ้น..