รู้สึกเกลียดพ่อ ตัวเอง ไม่อยากรู้สึกแบบนี้ แต่มันทำไม่ได้

คือตอนนี้เราอายุ28ละ
พ่อ ชอบสร้างหนี้สินให้แม่ ละเราจะสงสารแม่ คือเกิดมาพ่อไม่เคยให้อะไรกับครอบครัวเลย เกิดมาก็ทุบตีแม่ ทำร้ายแม่มาตลอด สร้างหนี้สร้างสิน แม่ก็ต้องตามใช้หนี้ให้ ละตอนนี้พอเกษียณ ท่านก็แยกออกมาอยู่อีกบ้าน ละให้เราจ้างคนเฝ้า3คน ( พ่อเราร่างกายแข็งแรงค่ะ แต่ท่านเป็นโรคประสาทหวาดระแวงกลัวคนจะฆ่า แกจะอยู่แต่บ้านใส่เสื้อเกราะ เราพาไปรักษายังไงสุดท้ายก็คือต้องกลับมาอยู่บ้านคือไม่หาย ทานยาก็ไม่หาย จะเอาไปอยู่สวนปรุง แม่ก็ไม่ยอม )

กับข้าวก็ซื้อไปไว้ให้ อาหารเสริม บุหรี่ ไม่เคยให้พร้อง คืออยู่ดีกินดีมาก เราตามใจพ่อทุกอย่าง เท่าที่ลูกคนนึงจะทำได้

แต่ใจลึกๆเราเกลียดพ่อมาก คือชอบสร้างปัญหา สร้างหนี้สินภาระ คือแกไม่ออกไปไหน นะ แต่ แกยังเล่นหวยติดการพนัน ละเรากับแม่ก็ต้องคอยตามใช้หนี้ให้ เราน้อยใจทำไมพ่อไม่สงสารลูกบ้างว่ะ ทำงานใช้หนี้ให้มาทั้งชีวิตละ

บางทีคิดแย่ถึงขั้น คิดนะ เมื่อไหร่จะหมดเวรหมดกรรม เรานี้อยากฆ่าตัวตายหนีไปเลย เพราะคิด ก็อกตัญญู  ตายก็ อกตัญญู

ไม่อยากเกลียดพ่อ ไม่อยากคิดไม่ดี แต่มันห้ามความคิดไม่ได้ มันเหนื่อย มันท้อ พอใช้หนี้เสร็จ ก็ทำอีก เหมือนไม่สงสารเราเลย