เราอยู่พิษณุโลกแฟนอยู่ กทม เค้าบอกให้เราย้ายงานไปอยู่กับเค้าเพื่อที่จะได้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน
เค้าทั้งกดดัน ขอร้อง ร้องไห้ เพื่อให้เราย้ายไปอยู่ด้วยเราก็ทำยอมทิ้งครอบครัวที่มีเพื่อไปอยู่
กับเค้า เค้าอยากไปเที่ยวต่างประเทศเราทำงานเก็บเงินงกๆเดือนนึงประหยัดชนิดที่ว่าพยายามจะ
ใช้จ่ายส่วนตัวไม่ถึง 1 พันบาทต่อเดือนเพื่อเก็บเงิน รักแต่เค้าไม่เคยมองใครไม่สนใจ ความรักหนักแน่น
หยั่งรากลึกไม่กลัวลมฝนแดดและไม่หวั่นไหว ไม่เสมอต้นเสมอปลายเพราะมีแต่จะมากขึ้นทุกวันๆ

ล่ะสุดท้าย.. ก็ถูกทิ้ง ...
ตอนแรกเค้าอ้างว่าอยากอยู่คนเดียว อยากใช้ชีวิตอิสระ ไม่ต้องการมีใครเป็นปีๆถามว่าอยากให้เราหายไป
มั้ยคำตอบคือไม่แต่อยากให้อยู่กันอย่างไร้สถานะไปก่อน ด้วยความที่เรารักเค้าหมดหัวใจเลยยอมหมด
ให้อยู่อย่างไร้สถานะก็ยอมทั้งที่หัวใจมันแสนเจ็บปวดทรมานอยากดิ้นทุรนและสุดท้ายความจริงมันเปิดเผย

ถูกนอกใจชนิดที่ว่าทำลายความไว้ใจตลอด 7 ปีกว่าๆได้อย่างเลือดเย็นเหมือนคนคบกันมาแค่ 2 3 เดือน
7 ปีกว่าที่สะสมความรักกันมาเค้าหมดรักเราไปภายในไม่ถึง 20 วัน ( เพราะไปหลงคนอื่น ) และใน 20 วัน
นี่คุณเชื่อมั้ยว่าแฟนเรารักคนอื่นไปแล้วและยอมนอนกับคนใหม่เรียบร้อย ย้ำแค่ 20 วัน เงิบรอบ 2 คือบับ...
ไวไปมั้ย แล้วที่ผ่านมาอ่ะ ? ที่สำคัญ คนอื่นที่ว่าเป็นคนในเกมส์จ้าาา ทำดีด้วยแค่ในเกมส์ ส่วนคนที่
เราทำทุกอย่างเพื่อเค้าในชีวิตจริงมันกลายเป็นสิ่งไร้ค่าในทันที

เค้าอ้างว่าจริงๆหมดรักมานานแล้วกว่า 4 ปี แต่ว่า .. ช่วง 4 ปีที่เค้าอ้างว่าหมดรักทุกสิ่งทุกอย่างที่เค้าทำมัน
ไม่เหมือนคนหมดรักกันเลยจริงๆไม่มีความรู้สึกหมางเมิน ไม่มีความห่างเหิน หรือความผิดปกติ
หลังจากที่เลิกกันเราเหมือนตกอยู่ในหลุมลึก เจ็บปวด .. ทรมาน ร้องไห้ ร้องๆๆจนน้ำตาตกในอัดอึดไปหมด
ยิ่งได้รู้ว่าแฟนเราง่ายกับคนใหม่ขนาดไหนยิ่งตอกย้ำให้เจ็บปวดหัวใจ อะไรกัน..นี่ผ่านมาเดือนหน่อยๆเองนะ
ไปถึงขั้นนั้นกันได้ขนาดนี้เลยเหรอ

เค้ารู้ว่าเราเจ็บปวดขนาดไหน เห็นว่าเราอ้อนวอนแทบกราบเท้าเพียงใด และรู้ว่าเรารักเค้าจริงๆรักแท้ๆ
ทำได้ทุกอย่างเพื่อเค้า แต่...เค้าก็ไม่เอา ยังยืนยันว่าต้องการไปกับคนใหม่และการกระทำของเค้า
รับรองได้ว่าคุณเกินจะจินตนาการออกว่าคนเคยรักกันเค้าทำกันได้แบบนี้ยังไง ...

หลังจากเลิกกันไปวันที่ 21 ธันวาปีที่แล้ววันที่ 21 มกราคม เราไปบ้านเค้าเพื่อขอไปนอนค้าง 1 คืน
เพราะบริษัทที่เราไปสมัครงานไว้เรียกตัวซึ่งอยู่ห่างจากบ้านเค้าแค่รถไฟใต้ดินสถานีเดียว
ตกลงกันว่าเค นอนด้วยกันได้นะแต่ห้ามทำไรให้เฉยๆ เราก็อืมๆได้ ( ตอนนั้นยังเชื่อคำพูดเค้าว่าเค้ายัง
ไม่มีใคร เพราะถามทีไรพูดงี้ตลอด ) พอไปถึง เค้ากลับอ้างกับแม่กะย่าเค้าว่าเราจะทำร้าย
ทั้งๆที่เรายังไม่คิดจะทำร้ายเค้าเลย เพื่อที่จะได้ไหลไปนอนบ้านคนใหม่ เรามารู้ความจริงตอน
ที่แอบอ่านไลน์ของเค้าในคอม ตอนนั้นคือ... ความเจ็บปวดทวีคุณเป็นร้อยเป็นพันเท่า ร้องไห้
อ้อนวอนพนมมือกราบคุณแม่ของเค้าว่า " ได้โปรดเรียกเค้ากลับมาเถอะ ได้โปรดแม่ "

แต่ก็ไม่เป็นผล.. เราต้องทนอยู่กับความปวดร้าวแสนสาหัสกว่าเก่าเราเมื่อได้รู้ความจริงทั้งหมด
ต้องทนรับรู้ว่าตอนนี้คนรักกำลังหลับนอนกับใครอีกคนและทิ้งเราไว้อย่างไร้เยื่อใย ...
ร้องไห้เจ็บปวดทั้งคืนจนเช้า ... พอเค้ากลับมาก็ลอยหน้าลอยตาใส่พอเค้นความจริงถึงรู้ว่าคบกัน
เราโกรธจัดจนขาดสติเอาเราไปอ้างไม่พอยังทำแบบนี้ .. สติแตกจนอาละวาดเหมือนคนบ้า
ดิ้นๆพรวดๆกับพื้นตะโกนถามเค้าจนสุดเสียง ได้โปรด ... ทำไม ทำไมถึงทำแบบนี้ ...
ทุกคนต่างช่วยกันจับรุมกดเราให้อยู่กับพื้น เราร้องไห้ร้องเรียกแต่ชื่อของเค้าจนสุดหัวใจ

แทนที่เค้าจะสงสารเสียใจบ้าง .. แต่เค้ากลับ " เอาโทรศัพท์มาเปิดวิดีโอคอลให้คนใหม่ดู
สภาพของเราตอนกำลังสิ้นหวัง เจ็บปวดเสียใจ .. " จนแม่ของเค้าแจ้งตำรวจให้มาจับเรา

พ่อแม่ป้าน้าอาของเรา... ช่วยกันมารับเราที่ สน. ให้คุยกันดีๆ เราถามเค้าว่าทำไมถึงต้อง
โกหก ทำไมทำแบบนี้ รู้สึกผิดบ้างมั้ย คำตอบคือ " จะให้รู้สึกอะไรก็เลิกชอบแล้วอ่ะ ? "
เราเงิบรอบ 3 ทุกอย่างจบ... พอเรากลับมาพิษณุโลกผ่านมาจนถึงวันนี้ .. 4 กุมภา 60
ยังไม่มีอะไรดีขึ้นทุกความรู้สึก พยายามทำทุกอย่างทั้งออกกำลังกาย อ่านหนังสือธรรม
นั่งสมาธิสวดมนต์ เล่นกับหมาอยู่กับพ่อแม่ ออกเที่ยวขับรถเล่นไกลๆฟังเพลงมันๆ
กระโดดเต้นเวิ่นๆเหมือนคนบ้าระบายอารมณ์ เปลี่ยนจากคนที่ขี้อายเงียบๆกลายเป็น
คนเด่นชอบออกสังคมคบเพื่อนและกล้าแสดงออก แต่เบื้องหลัง ...

... ก็ยังรักเค้าคนนั้นหมดหัวใจ ยังเจ็บปวดสาหัสร้องไห้จนหมดน้ำตา ความจริงว่า
ตอนนี้ตัวเองเป็นแค่คนไร้ค่าสำหรับเค้า ความจริงที่ว่าเค้ากลายเป็นของคนอื่นแล้ว
ทั้งตัวและหัวใจ มันทำลายหัวใจจนเกินว่าที่ใครจะเข้าใจ แต่ถึงอย่างนั้น ...
ทุกสิ่งทุกอย่างที่เค้าทำกับเรา มันไม่ได้ทำให้เรารู้สึกเกลียดเค้าได้เลย ทั้งสมอง
และหัวใจตอนนี้มีแต่คำว่า " ให้อภัย ได้โปรดกลับมา ไม่ว่าจะยังไงก็จะรักและ
รับเธอได้เสมอ จะยังทำทุกอย่างเพื่อเธอจะเป็นของเธอทั้งตัวทั้งใจ ความรักของฉัน
จะยังเป็นเหมือนต้นไม้ใหญ่ให้ความสุขความสะบายใจกับเธอดั่งร่มเงา ความรู้สึก
ยังมั่นคงหนักแน่นไม่หวั่นไหวแม้เจอใครที่ดีกว่าเหมือนรากต้นไม้ที่หยั่งรากลึก
หนักแน่นไม่เกรงลมฝนคอยปกป้องเธอ "