ทะเลาะกับแฟนเพราะเรื่องความฝัน

เรื่องมีอยู่ว่า เพื่อนๆกับรุ่นพี่เขามาจากต่างประเทศ..นานๆได้กลับมาพี่เขาก็เลยเลี้ยงสะหน่อยอยู่ในตัวเมือง จากมหาลัยไปตัวเมือง20 กิโลเมตร ตอนไปเราขี้มอเตอร์ไซค์ไปกับเพื่อนๆ....พอถึงเวลาจะกลับ....แต่ละคนก็อยากอยู่ต่อไอ้เราก็อยากกลับหอเพราะไม่อยากอยู่ดึกมาก...อยากให้แฟนมารับคนละครึ้งทาง ไอ้เราก็ขี่รถมอเตอร์ไซค์กลับคนเดียวมันก็หน้ากลัวเนาะ..แถมทางมันก็มืด...ถึงจะเป็นทางหลวกก็เทอะ..เพราะว่าไฟถนนใหญ่มันจะมีเป็นหย่อมๆไป พอขี่ถึงจุดที่ไม่มีไฟนะโครตหน้ากลัวสุดๆ  
ไอ้เราก็โทรไปหาแฟน
เรา: ตัวเองซักพักมารับเขาหน่อย ตอนนี้เขาอยู่ในเมือง (22.00 น)
แฟน: ทำไม
เรา: พวกมันจะอยู่ต่ออะ ไม่กลับง่ายหรอก เขาจะกลับคนเดียว
แฟน:  ออกมาเลยตอนนี้ อยู่ไหนเนี้ย(22.24)
เรา: เขาไม่กล้าออกไป เกรงใจพี่เขา เขาอุส่ามาเลี้ยงทั้งที อีกซักพักนะถ้าจะกลับเดี้ยวโทรหา
แฟน: ออกมาเลยตอนนี้ เวลาประมาณนี้ ออกไปรับได้อยู่ แม่พี่ไม่อยากให้ออกไปไหนตอนกลางคืน พี่เคยบอกแล้วนิ แม่พี่ฝันว่า เราสองคนไปไหนกันไม่รู้       กำลังขับรถมา ม. แต่ยังไม่ถึงโดนลอบยิงตาย
เรา: ใช่ เคยพูดให้ฝัง แต่มันนานแล้วนะ ยังคิดเรื่องนี้อยู่อีกเหรอ งั้นไม่เป็นไรเดี้ยวกลับเองคนเดียวก็ได้ ถ้าฉันจะตายก็ให้ฉันตายคนเดียวนี้แหละ
แฟน: ถ้ามาถึงแล้วมาหาหน่อยนะ
/////////ในหัวตอนนั้นคิดเลยว่า///// ไม่เป็นห่วงกูบ้างเลยหรอ ถ้ามันเป็นอย่างนั้นจริง คงจะดีใจสินะ เพราะวันนั้นคงคิดถูกทีไม่ออกมารับ
คือ...สิ่งที่แม่เขาบอกความฝันให้เขาฟังมันทำให้เขาเชื่อ....จน....ไม่ยอมออกไปไหนเลยในตอนกลางคืน ไปแต่ตอนกลางวัน ขนาดว่าบวดท้องมากกกก ก็ไม่กล้าออกไปซื้อยาข้างนอก รอจนถึงเช้าค่อยออกไป เพราะกลัว
[leftคือ....จะกลัวอะไรกันนักกันหนาว่ะ หรือ เราไม่เข้าใจเขาหรอหรือยังไง เข้าใจนะว่าความฝันมันอาจจะเป็นเครื่องเตือนอะไรบางอย่าง แต่ความตายมันหลีกไม่ได้ คนมันจะตาย นอนเฉยๆก็ตาย ทำไมต้องปิดกั้น ยึดติด ตัวเองขนาดนั้นด้วย