โอ๊ววว...ฉันบินไม่ไหววว...

คิดถึงหมาดหยาดสีคลี่โบยโบก อาบซาบโศกซึ้งตรึงทุกข์ขับขาน น้ำตาลหว่านน้ำตาฟ้าวันวาน รอยอุทกอลหม่านหม่นวิญญาณ คิดถึงเขียวขาบเคยคาบเกี่ยว เหนื่ยวผืนฟ้าแฝกป่าปราณประสาน กลายทึมเทาเศร้าเหงาเงาอาคาร พิสดารแ

วันและคืนผ่านผันไป น้ำตาไหล ไม่เคยแห้งหาย เหนื่อยหนักอยากพักหลบใจ ให้คลายทุกข์ถม จมจินต์ อ่อนและล้าจนลาแรง แฝงหม่นทนเศร้าถวิล กี่่หยาดที่หยดรดริน มิสิ้นความเหงาเคล้าปน เดินบนถนนโดดเดี่ยว หนามเกี่ยวห

ถามหัวใจหวั่นไหวไหมยามไกลห่าง รู้ว่าทางเคว้งคว้างเมื่อจางหาย ไม่มีเงาเธออยู่คู่หทัย เหมือนหัวใจซึมเซาความเหงาวน ถามหัวใจมีไหมในใยเยื่อ ซุกปนเจือความห่วงท้วงทุกหน ยามไกลร้างห่างหายใจจ่อมจน ล้าเหลือทนบ

..แรมคืนว่าร้างนางสงวน ยังชกอกอวล ขาดร่างแนบข้างนางเชย แรมเดือนห่างย่างทางเคย รกหญ้าเกลื่อนเอย ยากชี้ทางลัดชัฏไพร แรมปีสิ้นอรุโณทัย สิ้นทั้งแขไข แค่นใดกระจ่างยังนวล เคยโบกเคยบินเสสรวล เคยพรรคพวกขบว

https://www.youtube.com/watch?v=qWnJ_KBKz4k คิดถึงเกินกว่าจะเอ่ยปาก น้ำตาลาพรากเมื่อจากหาย คนหม่นฟ้าหมองตรองหัวใจ กลับไหวคืนตื่นมาฟื้นเคียง หวังเพียงมิเลี่ยงลาเลยลับ แม้ไกลเกินกลับ สดับเสียง กลืนกล