แอบชอบรุ่นน้องคนหนึ่ง แต่ไม่กล้าพูดออกไป ถ้าบอกไปแล้วกลัวคำว่าพี่ว่าน้องจะจางหายไป

เริ่มเลยนะครับอาจจะยาวซะหน่อยนะครับ
คือผมรู้จักกับน้องน้องคนหนึ่งซึ่งผมเห็นครั้งแรกผมรู้สึกแบบว่าน่ารักเหมือนนางในฝันจริงตั้งแต่วันแรกที่เธอมาสมัครงาน สตั้นไปแปปหนึ่งเลยที่เดียว แต่ผมไม่ได้คิดอะไรมากเพราะตอนนั้นผมก็มีแฟนของผมอยู่เเล้วได้แค่แอบปลื้มอยู่ห่างๆ แล้วตำแหน่งผมและน้องหน้างานจะเจอกันตลอดแต่ทำคนละสถานที่แต่อำเภอเดียวกัน แบบไปอบรมออกงานเจอกันบ่อยก็ไม่คิดไรทักทายเหมือนเพื่อนร่วมงาน แต่มีช่วงหนึ่งเมื่อ 2 เดือนที่แล้วผมโดนแฟนเก่าทิ้งไปแบบว่าเจ็บหนักเอาการเลยที่เดียว แล้วน้องเขาก็ทักมาว่าเป็นอะไรเกิดอะไรขึ้นช่วงที่ผมทำใจน้องเขาอยู่ข้างผมเสมอ คอยปลอบใจ ค่อยให้กำลังใจตลอด จนตั้งหลักได้ คือตั้งแต่วันนั้นคุยกันทุกวัน แบบว่าทักปลุกถามกินข้าวยังจนบอกฝันดี มีไปกินข้าวด้วย2คนบ้าง ซื้อขนมซื้ออะไรมาฝากกันประจำ ทำให้เกิดความรู้สึกดีๆต่อน้องเขาขึ้นเพราะมีทุนเดิมที่แอบปลื้มอยู่แล้ว บางครั้งน้องเขาก็ถามว่าถ้าแฟนเก่ามาง้อจะคืนดีไหมผมก็ตอบว่าไม่ ทำให้บางครั้งมันทำให้ผมรู้สึกคิดไปเองบ้าง แต่บางครั้งเวลาที่คุยกันน้องเขาก็ชอบปรึกษาเรื่องคนเข้ามาจีบ เช่น ว่าทำไมคนที่เข้ามาในชีวิตน้องเขามีแต่คนเจ้าชู้คือน้องเขาก็มีคนมาจีบนะผมก็ได้แค่ให้คำปรึกษาน้องเขา บางครั้งผมก็ตั้งสถานะเฟสบุ๊กแอบชอบ ผญ. คนหนึ่งแบบสร้างกระแส น้องเขาก็ถามใครหน่อให้น้องดูให้ไหมประมาณนี้อ่ะครับ มันทำให้คิดว่าน้องเขาคงไม่อะไรกับเราหรอกมั้งอะไรประมาณนี้ครับ คือสรุปง่ายคือแบบว่าถ้าบอกว่ารักว่าชอบรู้สึกดีกับน้องเขาไปตรงๆกลัวถ้าคำตอบที่ได้มันไม่โอเคร กลัว **คำว่าพี่ว่าน้องไม่เหมือนเดิม**อะไรหลายๆอย่างเปลี่ยนไป เพราะสิ่งที่เป็นอยู่ในขณะนี้ก็ดีต่อใจอยู่แล้ว ผมควรเอาไงต่อดีครับ บอกตรงไปเลยดีไหม
จะได้ไม่ต้องเสียเวลา