สวัสดีเพื่อนชาวพันธิปทุกคนนะคะ...........
วันนี้เรามีประสบการณ์ ที่เกิดกับตัวเราเองมาแชร์ให้แม่ๆทั้งหลายนะคะ
เราอายุ 26 ปี แต่งงานกับแฟน อายุ 29 ปี หลังจากแต่งงานได้ 1 เดือน เราเองก็รู้ว่าเราตั้งท้อง ลูกน้อยของเราได้ 1 เดือนพอดีกับวันครบรอบแต่งงาน 1 เดือนของเรา เรากับแฟนตั้งใจเอาไว้ตั้งแต่แรกแล้วว่าอยากมีลูกด้วยกัน เรากับแฟนดีใจมากๆ รวมถึงครอบครัวของเราด้วย เพราะทางบ้านเรามีหลานน้อยมาก เราเองก็หลานสาวคนเดียว น้าเราก็ไม่มีลูก เราเลยกลายเป็นความหวังของคลอบครัวเรื่องลูกไปเลย
หลังจากที่เรารู้ว่าเราท้อง เราเลยชวนแฟนไปฝากท้อง ตั้งแต่ท้องได้ 4 week++ ทานยาตามที่คุณหมอสั่ง ระวังตัวอย่างดีมาตลอด จนเราตันสินใจจะลาออก เพราะที่ทำงานไกลจากบ้านที่เราเช่าอยู่
8 week++ เราไปหาหมอตามหมอนัด ทานยา กินของบำรุงลูกเต็มที่คอยสังเกตการเปลี่ยนแปลงของตัวเองอยู่ตลอดเวลา ลูกเราคงะรักเรามาก เราไม่แพ้เลย มีอาการน้อยมาก ตอนนี้ลูกเรานอนหัวใจเต้นตุ๊บๆๆ เรายิ้มแบบเกินที่จะบรรยายได้จริงๆ เราเลยย้ายมาอยู่บ้านแฟน เป็นแม่บ้านคอยทำงานบ้านเฉยๆ เพราะกลัวกระทบลูก
12 week++ หมอนัดอีกตามเคย ลูกเราโตไวมาก แขน ขา ครอบทุกอย่าง กำลังโตเลย เราดีใจมาก หมอบอกเดือนหน้าจะตรวจเลือดดูเพศแล้วนร้าาาา ตื่นเต็น
14 week++ ท้องเราเริ่มแข็ง ลูกเริ่มตอด ท้องป่องไม่เท่ากัน มันดีใจนะ ที่ได้เห็นลูกเราตอบโต้เรา
ตลอดเวลาที่ผ่านมาเราดูแลลูดีมาตลอด กินแต่ของดีๆบำรุง ไม่ทำงานหนัก ลูบท้อง จับท้อง คุยกับลูกตลอด จนเวลาผ่านไปจนลูกได้ 16 week++ เรื่องที่เราไม่อยากให้เกิดกะเกิดขึ้น เรารู้สึกเหมือน มีอะไรจะออกมาจากช่องคลอด ขณะเราเข้าห้องน้ำ 2 รอบ แต่เราชั้งใจ แล้วมานอนพักคิดว่าอาการจะดีขึ้น เราตื่นขึ้นมาพร้อมกับอาการปวดฉี่ เราเลยจะลุกไปเข้าห้องน้ำ แต่เรากลับตกใจเพราะ น้ำคล้ำของเราแตกเต็มไปหมด เราเลยไปหาหมอ หมอบอกเรามีอาการน้ำเดิน เดี่ยวไปซาวน์ดูลูกกัน ซาวน์ยังพบลูกนอนหัวใจเต้นอยู่ แต่น้ำคล้ำเราาาน้อย หมอบอกรอตรวจภายในนะ หลังจากนั้นเราพบชิ้นเนื้อ ซึ้งหมอบอกว่ามันคือชิ้นส่วนรกนะแม่ แม่ต้องทำใจนะ 90% แม่จะต้องเสียลูกไป หมอให้แอดมิต เพราะเราจะต้องเจ็บคลอด ไม่เกินคืนนี้ เราเสียใจมาก แต่ยังหวังว่าอีก 10% ลูกเราจะรอด นอนกังวล จับท้องทั้งคืน ยิ่งได้ยินเสียงห้องข้างๆเบ่งคลอด หัวใจเราจะขาด เช้าวันต่อมาหมอมาดูอาการ บอกแม่ต้องทำใจนะ น้องทนอยู่ได้ไม่ไหวหรอก น้ำแม่รั่วตลอดเวลา จนแม่ไม่มีน้ำพอที่จะเลี้ยงน้องได้ แม่ต้องคลอดน้องออกมานะ แม่จะรอคลอดเอง หรือใช้ยาเร่งคลอด เราเองทำใจไม่ได้เลย เพราะก่อนที่หมอจะมา น้องยังอยู่เลย แต่ญาติๆเราบอกไม่อยากให้เราทรมาน้อง แฟนเราเลยบอกหมอให้ฉีดยาเร่งคลอดตอน 16.00 น. เราใจแทบขาด วินาทีที่พยาบาลเอาถึงยาผสมน้ำเกลือมาให้เรา เหมือนลูกเองก็ไม่อยากไปจากเรา เรารับรู้ได้ เราอดทนกลั้นใจจน 01.00 เราเริ่มปวด แต่เรายังไม่อยากใหเค้าออกมา เราอดทนจน 03.00 เราไม่ไหวแล้ว พยาบาลบอกแม่ช่องคลอดเปิดแล้วนะ เดี่ยวน้องก็ออกมาแล้ว เรานอนร้องไห ไม่ใช่เพราะความเจ็บปวดหรอกนะ แต่เป็นเพราะเราไม่อยากให้เค้าออกมา 4.00 เราไม่ไหวแล้ว หัวน้องเริ่มโผล่ออกมาแล้ว พยาบาลบอก แม่เบ่ง เบ่งออกมา เดี่ยวน้องหัวขาดนะ เราใจจะขาด 4.20 น้องก็ออกมา แม่ไปห้องน้ำนะ เดี่ยวออกมาหาลูก พอเราออกมาดูลูก เราแทบขาดใจ ลูกเรามีครบทุกอย่าง แต่ทำไม่ลูกไม่อยูกับเรา แฟนเราบอกว่า ตอนที่ลูกออกมา เคายังเห็นหัวใจลูกเต้นอยุ่เลย แต่พอเราออกมาเค้าก็หยุดเต้น หมอให้เรานอนดูอาการ กลัวเราตกเลือด เรานอนร้องทั้งวันทั้งคืน พ่อแฟนบอกให้พาน้องมาทำพิธีที่บ้าน เค้าจะได้มาอยู่ใกล้ๆเรา
หมอบอกว่าอาการของเราคืนครรภ์ผิดปกติ ถุงเด็กไหลลงต่ำ อาจเป็นเพราะแม่นั้งเอาก้นลงหรือนั้งยองๆบ่อยๆ โอกาสที่แม่จะกลับไปเป็นแบบนี้อีกก็เป็นไปได้ ให้แม่รีบปรึกษาหมอก่อนตั้งครรภ์ แล้วระวังให้มากๆ
สิ่งนึงเลยที่เราไม่ได้บอกไปกับหมอ คือระหว่างท้องเราทะเลาะกับแฟน ร้องไห้ ตลอด ไม่เคยได้รับการดูแลเอาใจใส่จากพ่อของลูก พ่อไม่เคยสัมผัส ไม่เคยบอกรักลูกเลย และเราเป็นคนคิดมาก สภาพจิตใจแม่แย่ลูอยู่ข้างในก็ไม่ดีเหมือนกัน เราจึงอยากให้เคสของเราเป็นตัวอย่างสำหรับแม่ๆที่กำลังมีน้อง ตั้งครรภ์ ระวังตังเองดีๆ อย่างทำงานหนัก ยกของหนัก ทำจิตใจให้สดชื่น อย่าเครียด เพราะเราเป็นยังไง ลูกเค้ารับรู้ได้หมด
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่าน เราขอกำลังใจจากทุกๆด้วยนะ ขอให้น้องมีบุญ กลับมาเกิดเป็นลูกแม่เร็วๆนะลูก
น้ำเดิน คลอดลูกก่อนกกำหนด จนต้องเสียลูกไป !_!
วันนี้เรามีประสบการณ์ ที่เกิดกับตัวเราเองมาแชร์ให้แม่ๆทั้งหลายนะคะ
เราอายุ 26 ปี แต่งงานกับแฟน อายุ 29 ปี หลังจากแต่งงานได้ 1 เดือน เราเองก็รู้ว่าเราตั้งท้อง ลูกน้อยของเราได้ 1 เดือนพอดีกับวันครบรอบแต่งงาน 1 เดือนของเรา เรากับแฟนตั้งใจเอาไว้ตั้งแต่แรกแล้วว่าอยากมีลูกด้วยกัน เรากับแฟนดีใจมากๆ รวมถึงครอบครัวของเราด้วย เพราะทางบ้านเรามีหลานน้อยมาก เราเองก็หลานสาวคนเดียว น้าเราก็ไม่มีลูก เราเลยกลายเป็นความหวังของคลอบครัวเรื่องลูกไปเลย
หลังจากที่เรารู้ว่าเราท้อง เราเลยชวนแฟนไปฝากท้อง ตั้งแต่ท้องได้ 4 week++ ทานยาตามที่คุณหมอสั่ง ระวังตัวอย่างดีมาตลอด จนเราตันสินใจจะลาออก เพราะที่ทำงานไกลจากบ้านที่เราเช่าอยู่
8 week++ เราไปหาหมอตามหมอนัด ทานยา กินของบำรุงลูกเต็มที่คอยสังเกตการเปลี่ยนแปลงของตัวเองอยู่ตลอดเวลา ลูกเราคงะรักเรามาก เราไม่แพ้เลย มีอาการน้อยมาก ตอนนี้ลูกเรานอนหัวใจเต้นตุ๊บๆๆ เรายิ้มแบบเกินที่จะบรรยายได้จริงๆ เราเลยย้ายมาอยู่บ้านแฟน เป็นแม่บ้านคอยทำงานบ้านเฉยๆ เพราะกลัวกระทบลูก
12 week++ หมอนัดอีกตามเคย ลูกเราโตไวมาก แขน ขา ครอบทุกอย่าง กำลังโตเลย เราดีใจมาก หมอบอกเดือนหน้าจะตรวจเลือดดูเพศแล้วนร้าาาา ตื่นเต็น
14 week++ ท้องเราเริ่มแข็ง ลูกเริ่มตอด ท้องป่องไม่เท่ากัน มันดีใจนะ ที่ได้เห็นลูกเราตอบโต้เรา
ตลอดเวลาที่ผ่านมาเราดูแลลูดีมาตลอด กินแต่ของดีๆบำรุง ไม่ทำงานหนัก ลูบท้อง จับท้อง คุยกับลูกตลอด จนเวลาผ่านไปจนลูกได้ 16 week++ เรื่องที่เราไม่อยากให้เกิดกะเกิดขึ้น เรารู้สึกเหมือน มีอะไรจะออกมาจากช่องคลอด ขณะเราเข้าห้องน้ำ 2 รอบ แต่เราชั้งใจ แล้วมานอนพักคิดว่าอาการจะดีขึ้น เราตื่นขึ้นมาพร้อมกับอาการปวดฉี่ เราเลยจะลุกไปเข้าห้องน้ำ แต่เรากลับตกใจเพราะ น้ำคล้ำของเราแตกเต็มไปหมด เราเลยไปหาหมอ หมอบอกเรามีอาการน้ำเดิน เดี่ยวไปซาวน์ดูลูกกัน ซาวน์ยังพบลูกนอนหัวใจเต้นอยู่ แต่น้ำคล้ำเราาาน้อย หมอบอกรอตรวจภายในนะ หลังจากนั้นเราพบชิ้นเนื้อ ซึ้งหมอบอกว่ามันคือชิ้นส่วนรกนะแม่ แม่ต้องทำใจนะ 90% แม่จะต้องเสียลูกไป หมอให้แอดมิต เพราะเราจะต้องเจ็บคลอด ไม่เกินคืนนี้ เราเสียใจมาก แต่ยังหวังว่าอีก 10% ลูกเราจะรอด นอนกังวล จับท้องทั้งคืน ยิ่งได้ยินเสียงห้องข้างๆเบ่งคลอด หัวใจเราจะขาด เช้าวันต่อมาหมอมาดูอาการ บอกแม่ต้องทำใจนะ น้องทนอยู่ได้ไม่ไหวหรอก น้ำแม่รั่วตลอดเวลา จนแม่ไม่มีน้ำพอที่จะเลี้ยงน้องได้ แม่ต้องคลอดน้องออกมานะ แม่จะรอคลอดเอง หรือใช้ยาเร่งคลอด เราเองทำใจไม่ได้เลย เพราะก่อนที่หมอจะมา น้องยังอยู่เลย แต่ญาติๆเราบอกไม่อยากให้เราทรมาน้อง แฟนเราเลยบอกหมอให้ฉีดยาเร่งคลอดตอน 16.00 น. เราใจแทบขาด วินาทีที่พยาบาลเอาถึงยาผสมน้ำเกลือมาให้เรา เหมือนลูกเองก็ไม่อยากไปจากเรา เรารับรู้ได้ เราอดทนกลั้นใจจน 01.00 เราเริ่มปวด แต่เรายังไม่อยากใหเค้าออกมา เราอดทนจน 03.00 เราไม่ไหวแล้ว พยาบาลบอกแม่ช่องคลอดเปิดแล้วนะ เดี่ยวน้องก็ออกมาแล้ว เรานอนร้องไห ไม่ใช่เพราะความเจ็บปวดหรอกนะ แต่เป็นเพราะเราไม่อยากให้เค้าออกมา 4.00 เราไม่ไหวแล้ว หัวน้องเริ่มโผล่ออกมาแล้ว พยาบาลบอก แม่เบ่ง เบ่งออกมา เดี่ยวน้องหัวขาดนะ เราใจจะขาด 4.20 น้องก็ออกมา แม่ไปห้องน้ำนะ เดี่ยวออกมาหาลูก พอเราออกมาดูลูก เราแทบขาดใจ ลูกเรามีครบทุกอย่าง แต่ทำไม่ลูกไม่อยูกับเรา แฟนเราบอกว่า ตอนที่ลูกออกมา เคายังเห็นหัวใจลูกเต้นอยุ่เลย แต่พอเราออกมาเค้าก็หยุดเต้น หมอให้เรานอนดูอาการ กลัวเราตกเลือด เรานอนร้องทั้งวันทั้งคืน พ่อแฟนบอกให้พาน้องมาทำพิธีที่บ้าน เค้าจะได้มาอยู่ใกล้ๆเรา
หมอบอกว่าอาการของเราคืนครรภ์ผิดปกติ ถุงเด็กไหลลงต่ำ อาจเป็นเพราะแม่นั้งเอาก้นลงหรือนั้งยองๆบ่อยๆ โอกาสที่แม่จะกลับไปเป็นแบบนี้อีกก็เป็นไปได้ ให้แม่รีบปรึกษาหมอก่อนตั้งครรภ์ แล้วระวังให้มากๆ
สิ่งนึงเลยที่เราไม่ได้บอกไปกับหมอ คือระหว่างท้องเราทะเลาะกับแฟน ร้องไห้ ตลอด ไม่เคยได้รับการดูแลเอาใจใส่จากพ่อของลูก พ่อไม่เคยสัมผัส ไม่เคยบอกรักลูกเลย และเราเป็นคนคิดมาก สภาพจิตใจแม่แย่ลูอยู่ข้างในก็ไม่ดีเหมือนกัน เราจึงอยากให้เคสของเราเป็นตัวอย่างสำหรับแม่ๆที่กำลังมีน้อง ตั้งครรภ์ ระวังตังเองดีๆ อย่างทำงานหนัก ยกของหนัก ทำจิตใจให้สดชื่น อย่าเครียด เพราะเราเป็นยังไง ลูกเค้ารับรู้ได้หมด
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่าน เราขอกำลังใจจากทุกๆด้วยนะ ขอให้น้องมีบุญ กลับมาเกิดเป็นลูกแม่เร็วๆนะลูก