ผิดที่ไว้ใจ.

ผมผิดหวังและคิดผิดมาก ผมคบกับพี่คนหนึ่งมีชื่อว่า บ. พี่เขาเป็นทหารแห่งหนึ่งในทุ่งสง
ผมคบมาเรื่อยๆเป็นเวลา 3 ปีและวันมี่ผมใจสลายก็มาถึงในวันที่ผมได้รับรู้ข่าวร้าย
ว่าผมเป็นกลุ่มผู้ติดเชื้อ ณ เวลานั้น ความคิดผมดับสลายตอนนั้นผมกำลังจะเข้ามหาลัย
ความฝันผมได้ดับลงเร็วมาก ในหัวสมองผม มีแต่คำถามว่า ไม่น่าเลย ไม่น่าเลย เพราะความไว้ใจ
พอผมรุ้ผมไม่กล้าจะคุยกับใครจนทางครอบครัวรู้ว่าผมมาป่วยเข้าโรงพยาบาล ผมเปิดใจคุยกับแม่
หลั่งน้ำตา ขอโทดในสิ่งที่ผมได้กระทำ จนผมกลับมาอยุ่บ้านพี่เขา ผมปิดความลับนี้มาตลอดจนวันนึรง
ผู้ตัดสินใจ ถามพี่เขา. พี่เขาบอกผมว่าเขาไม่ได้เป็น. เขาบอกว่าผมนั่นมั่ว. ผมเลยอึ่งเพราะตลอดเวลา 3 ปี
ผมไม่เคยคิดที่จะไปมีอะไรกับคนอื่น แต่พี่เขากล่าวหาว่าผม ติดจากแฟนเก่า...ผมเงียบผมไม่พูดเพราะตอนที่ผมเลิกกับแฟนเก่า
ผมก็ไปตรวจเลือดมาเรียบร้อย. ผมอยากให้วัยรุ่นที่เป็นเกย์ อย่าใช้ชีวิตแบบผม เพราะการมีชีวิตแบบผมมันไม่สนุกเลย
จนมาถึงวันนี้ ผมคิดว่าในเมื่อเป็นแบบนี่แล่ว.ก็ต้องยอมรับและใช้ชีวิตต่อไป แต่จะไม่เผยแพร่เชื้อให้ใครอีก. เพราะการทำแบบนั้น
มันจะเป็นบาปติดไปจนตาย จนวันนี้ผมยังอยู่กับพี่นั้นในสถานะพี่น้อง ถ้าพี่เห็นกระทู้อันนี้ อยากให้พี่หยุดการกระทำที่ไปเผยแพร่เชื้อให้คนอื่น
สงสารคนที่เขารับเชื้อเหอะ  ทั้งหญิงและชาย การใส่ถุงยางเป็นการช่วยปกกันทุกอย่างนะคับ ไม่เท่าจะสนุกหรือมันอย่างเดียว