ของ เจ้าของกระทู้นะคะ ชอบหลายบท
...............

จากขุนช้างขุนแผน

เมื่อแรกเชื่อว่าเนื้อทับทิมแท้
มาแปลเป็นพลอยหุงไปเสียได้
กาลวงว่าหงส์ให้ปลงใจ
ด้วยมิได้ดูหงอนแต่ก่อนมา

คิดว่าหงส์เราจึงหลงด้วยลายย้อม
ช่างแปลงปลอมท่วงทีดีหนักหนา
ดังรักถิ่นมุจลินทร์ไม่คลาดคลา
พอลับตาฝูงหงส์ก็ลงโคลน

..................

ของใครไม่ทราบ จำได้ติดใจมาก

ถึงพระลอลืมเลือนเพื่อนแพงสนิท
ถึงกามนิตลืมยุพาวาสิฏฐี
ถึงพระนลลืมนิยม ทมยันตี
ถึงคาวี ลืมขวัญจันทร์สุดา

ถึงพระรามลืมสีดาทำน่าแค้น
ถึงขุนแผนลืมนางพิมไม่ยิ้มหา
ถึงอิเหนาลืมนุชบุษบา
ไม่เศร้ากว่าตัวเราถูกเขาลืม

..................