จะมีมั้ยใครสักคน

หมายเหตุ....กลอนซ้ำค่ะ เพราะกระทู้โดนแบนไม่สามารถวางในห้องได้เลยต้องวางใหม่ ก้าวพลัดหล่นหลุมหล่มปมมืดมน แรงทุกข์ทนบดเบียดเครียดเขม็ง เหมือนติดบ่วงหน่วงจิตคิดเศร้าเซ็ง ค้นทางไหนก็เคว้งคว้างตรอมตีบตัน

เกลียด​แฟนเก่าทรยศ​หักหลัง​ เราทุ่มเทให้ทุกอย่าง​แต่พอเขาได้ดีก็ลืมเราทุกอย่าง​ที่เราช่วยเขาสร้างมา​ สุดท้าย​กลับกลายเป็น​ของคนที่มาทีหลังได้ทุกอย่าง​ไป​ ส่วนเราไม่เหลืออะไร​ ที่ผ่านมานั้นเราอยู่ข้างก

แรกๆมันอาจจะหอมหวาน นานๆไปกลับได้มาซึ่งความเจ็บปวด แต่แล้วทำไมผู้คนกลับยังถวิลหาความรัก เมื่อพูดถึงคำว่า "ความรัก" มันมักรวมหลายๆความรู้สึกไว้ในคำๆเดียว ไม่ว่าจะเป็น ความสุข ความเศร้า ความเห

ไม่ได้รอให้คนเก่ากลับมาอยากเริ่มต้นใหม่แต่ก็ไม่ยอมเปิดใจสักทีมีใครเคยเจอแบบนี้กับตัวเองบ้าง

....ก่อกำเนิดเกิดใต้..................สุริยา สรรพสิ่งดิ้นรนหนา...................อยู่ยั้ง ระทมทุกข์เจ็บโรยรา.................ถ้วนทั่ว ท้ายสุด บ อาจรั้ง.....................ดับสิ้นร่างสลาย .

ร้องไห้แบบที่รู้ตัวเองว่ามันไม่ใช่การเสียใจจากความรัก แต่มันคือ ความทุกข์ใจ ร้องไห้คนเดียวทีละนิดแล้วหยุด แล้วร้องอีกแต่ค่อยๆปล่อยออกมาเรื่อยๆ มันยิ่งคิดยิ่งปล่อยออกมาแบบทุกข์ใจคนเดียว รู้สึกผิดกับตัว

ไม่ชอบการจากลาเลย เป็นอะไรที่จิตตกมาก เศร้า ไม่อยากให้จากไปไหน และไม่อยากให้ใครจากเราไปเลย ไม่ว่าจะเป็น เสียชีวิต ย้ายถิ่นฐาน การทำงาน เราก็รู้สึกเสียใจเป็นพิเศษ รู้สึกเดียวดาย อ้างว้าง เหงา เศร้า ในห

เหนื่อยกาย เหนื่อยใจ แค่อยากคุย แค่อยากพูดด้วย มีบ้างมั้ยใครสักคน

ผมอายุ 22 เป็นซึมเศร้าเสียใจ+เลิกยาด้วยกับเรื่องราวที่ผ่านมา เพราะเลิกกับเเฟนที่คบมา 7 ปี ไม่กล้าไว้ใจใครอีกเลย ไม่กล้าพูดความจริงด้วย กลัวไปหมด เเต่ก็พยายามทำทุกอย่างให้ดีขึ้น พยายามปรับความคิด มันไม

ตอบง่ายๆๆ ไม่ต้องยาก จะโสด เศร้า เหงา เซ็ง มีความรัก มีความทุกข์ ตัวอย่าง จขกท. ชีวิตตอนนี้ เหมือนตอไม้ อยุ่คนเดียวโคตรเดียวดาย