Jackie
คนที่อยู่ก็คือคนที่เจ็บ
คนที่เสียชีวิตแล้วก็คือคนที่ไม่ต้องรู้สึกเจ็บปวดหรือทนทุกข์ทรมานใดๆอีกต่อไป แต่คนที่ยังมีชีวิตอยู่ต่างหากคือคนที่ยังต้องรู้สึกเจ็บปวดและทนทุกข์ทรมานต่อความรู้สึกทางกายและใจต่อไปโดยเฉพาะอย่างยิ่งคนที่ต้องสูญเสียคนที่รักไปอย่างไม่มีวันกลับ
แจ็กเกอลีน ลี “แจ็คกี้” เคนเนดี้ โอนาสซิส (Jacqueline Lee "Jackie" Kennedy Onassis) หรือ แจ็คกี้ เคนเนดี้ ที่หลายคนรู้จักในนามของสุภาพสตรีหมายเลขหนึ่งของประเทศสหรัฐอเมริกาช่วงหนึ่งเนื่องจากเธอเป็นภรรยาของประธานาธิบดีสหรัฐอเมริกา จอห์น เอฟ เคนเนดี้ ยิ่งกว่านั้นคือ เธอเป็นบุคคลที่ได้รู้เห็นและอยู่ใกล้กับเหตุการณ์ลอบสังหารประธานาธิบดีผู้ซึ่งเป็นสามีของเธอมากที่สุด การที่คนๆหนึ่งต้องเห็นคนที่รักจากไปต่อหน้าต่อตาคงจะเป็นความโหดร้ายแสนสาหัสที่ไม่มีใครอยากพบเจอ แต่เธอเลือกไม่ได้
หากนี่ไม่ใช่เรื่องราวการจากไปของชายผู้ซึ่งดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีของสหรัฐอเมริกาแต่เป็นชายธรรมดาคนหนึ่ง แน่นอนว่าผู้เป็นภรรยาย่อมโศกเศร้าเสียใจไม่แตกต่างกัน การจากไปอย่างกะทันหัน การจากไปด้วยการถูกลอบสังหาร การจากไปที่เต็มไปด้วยเลือดต่อหน้าต่อตาผู้เป็นภรรยา ล้วนแล้วแต่เป็นเหตุผลที่จะทำให้ผู้เป็นภรรยาต้องจมอยู่ในความโศกเศร้าแสนสาหัส ไม่ว่าจะมียศถาบรรดาศักดิ์สูงต่ำอย่างไรความโศกเศร้าเสียใจก็ต้องมาเยือนกันทุกคน แต่เมื่อผู้เป็นสามีนั้นดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีสหรัฐอเมริกา บุคคลสำคัญอันดับหนึ่งของประเทศ ทุกอย่างจึงไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับผู้เป็นภรรยาเลย
การเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทำได้สมจริงมาก รายละเอียดทุกอย่างถูกจัดวางและทำออกมาได้เป็นธรรมชาติดีเยี่ยม ไม่ว่าจะเป็นเครื่องแต่งกาย ฉากในทำเนียบขาว หรือแม้แต่การนำภาพเหตุการณ์ในอดีตมาใช้ร่วมกับหนัง งานสร้างของหนังดีเกินคาดไปเยอะมาก แม้มีบางฉากตอนจบที่ไม่อยากเห็นก็ได้เห็นอย่างค่อนข้างชัดเจนเกินคาดเช่นกัน บรรยากาศในหนังให้ความรู้สึกอึมครึม หม่นหมอง และไม่ชวนสบายใจตลอดทั้งเรื่อง ยิ่งเจอดนตรีประกอบเข้าไปอีกยิ่งไปกันใหญ่ คล้ายกับว่าหนังอาจจะทำให้เราเสียสติก็เป็นไปได้
อันที่จริงก็อดรู้สึกเบื่อไม่ใช่น้อยกับการดำเนินเรื่องที่ไม่ดึงดูดคนดูนัก เรารู้สึกว่าหนังเหมือนไม่มีจุดไคลแมกซ์ อีกทั้งบทสนทนาบางช่วงก็ยากที่จะเข้าใจโดยง่ายแต่ก็รู้ว่ามันมีนัยยะบางอย่างที่เราต้องขบคิดตามตัวละครในเรื่อง ถือเป็นหนังที่สามารถสร้างทั้งความตึงเครียดให้กับคนดูและสร้างความประหลาดใจในการจำลองเหตุการณ์ที่สมจริงได้
ในส่วนของการแสดงของ นาตาลี พอร์ทแมน ในบทนำของเรื่องนั้นถือเป็นส่วนสำคัญที่สุดก็ว่าได้เพราะตัวละครนี้ออกจอเกือบจะร้อยเปอร์เซนต์และที่สำคัญคือโดยส่วนใหญ่แล้วเธอต้องแสดงอารมณ์ความรู้สึกที่หนักหน่วงตลอดทั้งเรื่อง ต้องยอมรับว่าเธอก็ทำออกมาได้ดีมาก น่าทึ่งมาก ถ้าสามารถคว้ารางวัลออสการ์สาขาดารานำหญิงได้ก็จะไม่แปลกใจเลย
ขบเคี้ยวหนัง
[CR] Jackie คนที่อยู่ก็คือคนที่เจ็บ
Jackie
คนที่อยู่ก็คือคนที่เจ็บ
คนที่เสียชีวิตแล้วก็คือคนที่ไม่ต้องรู้สึกเจ็บปวดหรือทนทุกข์ทรมานใดๆอีกต่อไป แต่คนที่ยังมีชีวิตอยู่ต่างหากคือคนที่ยังต้องรู้สึกเจ็บปวดและทนทุกข์ทรมานต่อความรู้สึกทางกายและใจต่อไปโดยเฉพาะอย่างยิ่งคนที่ต้องสูญเสียคนที่รักไปอย่างไม่มีวันกลับ
แจ็กเกอลีน ลี “แจ็คกี้” เคนเนดี้ โอนาสซิส (Jacqueline Lee "Jackie" Kennedy Onassis) หรือ แจ็คกี้ เคนเนดี้ ที่หลายคนรู้จักในนามของสุภาพสตรีหมายเลขหนึ่งของประเทศสหรัฐอเมริกาช่วงหนึ่งเนื่องจากเธอเป็นภรรยาของประธานาธิบดีสหรัฐอเมริกา จอห์น เอฟ เคนเนดี้ ยิ่งกว่านั้นคือ เธอเป็นบุคคลที่ได้รู้เห็นและอยู่ใกล้กับเหตุการณ์ลอบสังหารประธานาธิบดีผู้ซึ่งเป็นสามีของเธอมากที่สุด การที่คนๆหนึ่งต้องเห็นคนที่รักจากไปต่อหน้าต่อตาคงจะเป็นความโหดร้ายแสนสาหัสที่ไม่มีใครอยากพบเจอ แต่เธอเลือกไม่ได้
หากนี่ไม่ใช่เรื่องราวการจากไปของชายผู้ซึ่งดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีของสหรัฐอเมริกาแต่เป็นชายธรรมดาคนหนึ่ง แน่นอนว่าผู้เป็นภรรยาย่อมโศกเศร้าเสียใจไม่แตกต่างกัน การจากไปอย่างกะทันหัน การจากไปด้วยการถูกลอบสังหาร การจากไปที่เต็มไปด้วยเลือดต่อหน้าต่อตาผู้เป็นภรรยา ล้วนแล้วแต่เป็นเหตุผลที่จะทำให้ผู้เป็นภรรยาต้องจมอยู่ในความโศกเศร้าแสนสาหัส ไม่ว่าจะมียศถาบรรดาศักดิ์สูงต่ำอย่างไรความโศกเศร้าเสียใจก็ต้องมาเยือนกันทุกคน แต่เมื่อผู้เป็นสามีนั้นดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีสหรัฐอเมริกา บุคคลสำคัญอันดับหนึ่งของประเทศ ทุกอย่างจึงไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับผู้เป็นภรรยาเลย
การเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทำได้สมจริงมาก รายละเอียดทุกอย่างถูกจัดวางและทำออกมาได้เป็นธรรมชาติดีเยี่ยม ไม่ว่าจะเป็นเครื่องแต่งกาย ฉากในทำเนียบขาว หรือแม้แต่การนำภาพเหตุการณ์ในอดีตมาใช้ร่วมกับหนัง งานสร้างของหนังดีเกินคาดไปเยอะมาก แม้มีบางฉากตอนจบที่ไม่อยากเห็นก็ได้เห็นอย่างค่อนข้างชัดเจนเกินคาดเช่นกัน บรรยากาศในหนังให้ความรู้สึกอึมครึม หม่นหมอง และไม่ชวนสบายใจตลอดทั้งเรื่อง ยิ่งเจอดนตรีประกอบเข้าไปอีกยิ่งไปกันใหญ่ คล้ายกับว่าหนังอาจจะทำให้เราเสียสติก็เป็นไปได้
อันที่จริงก็อดรู้สึกเบื่อไม่ใช่น้อยกับการดำเนินเรื่องที่ไม่ดึงดูดคนดูนัก เรารู้สึกว่าหนังเหมือนไม่มีจุดไคลแมกซ์ อีกทั้งบทสนทนาบางช่วงก็ยากที่จะเข้าใจโดยง่ายแต่ก็รู้ว่ามันมีนัยยะบางอย่างที่เราต้องขบคิดตามตัวละครในเรื่อง ถือเป็นหนังที่สามารถสร้างทั้งความตึงเครียดให้กับคนดูและสร้างความประหลาดใจในการจำลองเหตุการณ์ที่สมจริงได้
ในส่วนของการแสดงของ นาตาลี พอร์ทแมน ในบทนำของเรื่องนั้นถือเป็นส่วนสำคัญที่สุดก็ว่าได้เพราะตัวละครนี้ออกจอเกือบจะร้อยเปอร์เซนต์และที่สำคัญคือโดยส่วนใหญ่แล้วเธอต้องแสดงอารมณ์ความรู้สึกที่หนักหน่วงตลอดทั้งเรื่อง ต้องยอมรับว่าเธอก็ทำออกมาได้ดีมาก น่าทึ่งมาก ถ้าสามารถคว้ารางวัลออสการ์สาขาดารานำหญิงได้ก็จะไม่แปลกใจเลย
ขบเคี้ยวหนัง