[CR] Navigatoo : ม่อนทูเล ทุลักทุเลสมชื่อ ( 26-28 มค 60)

ม่อนทูเล ทุลักทุเลสมชื่อ ( 26-28 มค 60)

ข้อมูลทั่วไป

ดอยทูเล หรือม่อนทูเล หรือ “ทูเลโค๊ะ” เป็นชื่อที่ชาวปกาเกอะญอเรียกขานกัน มีความหมายคือ “ภูเขาสีทอง” ดอยทูเล เป็นภูเขาที่มีระดับความสูง 1,350 เมตร เหนือระดับน้ำทะเลปานกลาง ทอดตัวขนานกับแม่น้ำเมย เส้นกันพรมแดนระหว่างไทยกับพม่า ตั้งอยู่ในเขตบ้านแม่จวาง ต.ท่าสองยาง อ.ท่าสองยาง จ.ตาก

แผน – การเดินทาง – เสบียง

ทริปนี้มีเพิ่มร่วมอุดมการทั้งหมด 4 คน คือ พี่แบง(ตากล้อง) ป๊ำ(พ่อครัว) ออฟ(เสือ) และผม โดยกำหนดวันเดินทางไว้วันที่ 26-28 มค 60 เพราะอยากจะได้บรรยากาศเงียบๆส่วนตัวๆบนเขา
ส่วนการเดินทางเพื่อให้ได้ฟิลแบบสุดๆเราจึงเลือกใช้บริการ รถ.บขส 999 สาย กทม – แม่สอด แล้วค่อยไปหาต่อรถสองแถวจากแม่สอดไปท่าสองยางกัน
สำหรับเสบียง ยกให้พ่อครัวเป็นคนจัดเตรียมครับ ซ฿งมันก็จัดมาแบบง่ายๆไม่ยากมากมาย มาม่า ปลากระป๋อง โจ๊ก หนมปัง แยม ไข่ต้ม และไก่รวนเค็ม
#เพื่อความสนุกของทริปนี้พวกเราเลือกที่จะอ่านรีวิวให้นอน เลือกอ่านเฉพาะเรื่องการเดินทางที่เหลือไปลุ้นเอาหน้าง่านครับ


คืนวันที่ 25 มค 60
นัดเจอกันที่ หมอชิต2 เวลา 21.00น. (รถออก 21.30น.) (ขอบคุณเพื่อนมาย ที่มาส่ง)
รอบนี้เดินทางไกล เลยเลือกจองรถแบบ vip กะนอนยาวๆ สบายๆ ตื่นอีกทีที่แม่สอดเลย (Vip : ที่นั่งสบาย มีห้องน้ำ ยืดขาได้ มีผ้าห่ม น้ำดื่ม ขนม และก็คูปองทานอาหารตรงจุดพักรถให้)
ปล.บนรถมีไฟให้อ่านหนังสือนะ แต่ไฟแบบรี่มาก จะรี่ไปไหน
รถออก 21.30น. ถึงแม่สอด ประมาณ 05.30น.
***เนื่องจากช่วงที่มา อากาศที่ กทม เริ่มจะไม่หนาวแล้ว เลยไม่เอาพวกเสื้อกันหนาวติดมา แน่นอนครับงานงอก บนรถว่าหนาวแล้ว ลงไปสถานีขนส่งที่แม่สอดหนาวกว่า รู้อนาคตเลยบนเขา ตายแน่
หลังจากถึงสถานีขนส่งแม่สอด ก็จัดการล้างหน้าแปรงฟันเตรียมลุยต่อ ตอนแรกว่าจะกินข้าวที่ขนส่งเลยแต่ร้านยังไม่เปิด พอดีมีคุณลุงคนขับรถเดินมาถามว่าจะไปไหน ก็บอกไปว่าจะไปท่าสองยาง แกก็เลยชวนขึ้นรถสองแถวแก ในใจก็ยังลังเล เพราะดูรีวิวมา ไหนบอกรถเที่ยวแรกออก 7.00น. ไง?? แต่ก็ไปนะ ต่อค่ารถได้ 10 ก็โยนกระเป๋าขึ้นหลังรถเลย (พอขึ้นมาปุ๊บ!! ลุงก็บอกว่าเดี๋ยวต้องไปต่อรถนะที่แม่ต้าน ก็โอเคร๊ ขึ้นมาแล้วนินา 555
นั่งรถออกมาไม่ทันไร เพื่อนออฟก็หลับไป แต่อีก 3 คนยังไงก็หลับไม่ลง เพราะมันหนาวเหลือเกิน อากาศก็เย็นลมก็ตี โอโห จากที่คิดว่าจะฟิน เล่นเอาแทบแย่ …… ประมาณ 8.30น. เราก็มาถึงจุดต่อรถครับ คุณลุงพาไปส่งแถววงเวียน(สีม่วงๆ) ให้หาของกิน โดยก่อนลงจากรถเพื่อนๆรู้สึกอยากกินโจ๊ก ข้าวต้ม ไรงี้ พี่คนแถวนั้นก็ใจดี ชี้ทางสว่างบอกให้เดินไปตลาดใกล้ๆ
.
.
โจ๊กบ้าโจ๊กบออะไร มีแต่ของสด หัวหมูงี้ ปลางี้ ผักงี้ ไม่มีหลอกนะ ไอ้โจ๊กอะไรนั่นน่ะ แต่บริเวณตลาดนี้ ช่วยให้ ป๊ำและออฟ ได้กางเกงวอมกันหนาวไปคนละตัว ตัวละ 80บาท
ป้าคนขายถามว่า “จะไปไหนกัน”
ออฟ “จะไปทูเลครับ”
ป้าคนขาย “หูยยยยยยยยยยย”
ออฟ “ทำไมหรอครับ”
ป้าคนขาย “หนาวมากๆ ป้าเคยไป”
……………
พวกเราก็ได้แต่มองหน้ากันตาปริบๆ (ป้าอยู่ที่นี่มาตลอดยังบ่นหนาว แล้วเราล่ะ หึหึ #แต่ก็ดื้อนะไม่ซื้อเกงวอม เราอดทน)
สุดท้ายก็ได้ข้าวราดแกงประทังชีวิต แล้วก็ข้าวเหนียวหมูปิ้ง ไว้กินระหว่างเดินขึ้นทูเล
ประมาณ 9.00น. รถที่เรารอก็มาถึง รถคันนี้จะพาเราไปส่งยังจุดหมาย นั่นคือ อบต.ท่าสองยาง
11.00น. ถึงแล้ว อบต.ท่าสองยาง (เวลานี้ถือว่าสายมากแล้วสำหรับการเดินขึ้นเขา) หลังจากชำระค่าบำรุงสถานที่ เรียบร้อย ลุงพัน ผู้ที่จะเป็นคนขับรถพาเราไปส่งที่จุดเริ่มเดิน ก็มารับเราที่ อบต. ก่อนจะมุ่งหน้า ก็แวะร้านขายของชำให้ซื้อของครั้งสุดท้าย ซึ่งถามลุงพันแล้วว่า ข้างบนมีจุดที่สามารถกรอกน้ำได้ไหม “มี!!” ลุงตอบเสียงดังฟังชัด ผมก็โอเค งั้นเอาน้ำขวดใหญ่ไป 6 ขวดพอ ที่เหลือไปกรอกข้างบน ….. พร้อมแล้ว พวกเรา ลุย!!!!!!!

อุปสรรค

เรียกได้ว่า งานเข้าตั้งแต่ออกสตาร์ท เพราะลูกหาบที่เราขอไว้ 1 คน ยังไม่มี ก็เอะใจแล้ว ว่าทำไมตอนลุงพันมารับพวกเรา ถึงไม่มีลูกหาบมาด้วย (ลุงให้เหตุผลว่า แค่คนเดียวเดี๋ยวไปหาในหมู่บ้านก่อนจะขึ้นเขา ยังไงก็มี) แต่ความเป็นจริงมันไม่ได้เป็นแบบนั้น ขับรถวนรอบหมู่บ้านครบ 1 รอบก็ยังไม่ได้ลูกหาบ (ในใจก็คิด ทำไมลุงไม่นัดไว้ก่อน อยุ่ๆมาขับรถบีบแตเรียกเขา “ไปไหมมมมมมม ใครจะขึ้นบ้าง ของ1คน” (ลุงพูดเป็นภาษากระเหรี่ยงนะ แต่ผมเดาว่าความหมายหน้าจะประมาณนี้)
ยังไงก็ไม่มีคนขึ้น จนต้องบอกลุงพันว่า “ถ้าเขากลัวเหงา ก็เอาลูกหาบ 2 คนก็ได้ครับ” (ที่เขาไม่อยากขึ้นคงเพราะ 1.สายแล้วเดินขึ้นตอนนี้ร้อน 2.ลูกหาบบางคนพูดภาษาไทยได้คล่องก็ไม่อยากไปคนเดียว)
จนแล้วจนรอดก็ได้ลูกหาบมา เป็นน้องวัยรุ่น 2 คนครับ อายุ 16-17 ปี
ทุกอย่างลงตัว ออกเดิน ประมาณ 12.00น.ครับ
**ที่นี่จะมีจุดหลักๆอยู่ 3 จุดนะครับ คือ ม่อนทูลเล – คลุยหลวง – ม่อนคลุย ซึ่งการเดินสามารถขึ้นได้จากทั้ง 2 ทางครับ ทั้งจาก ม่อนทูเล ไปลงที่ ม่อนคลุย รึจะ ขึ้นจากม่อนคลุย ไปลงฝั่งม่อนทูเล อันไหนก็ได้ แต่พอดีแอบเห็นใน pantip บอกว่าขึ้นทางม่อนทูเล มันโหดดี หึหึ ชอบครับ ท้าทาย จัดไป ขึ้นทูเล ……….
ที่รูปน้อยไม่ใช่อะไรนะครับ เหนื่อยจะขาดใจ ทรมานเหลือเกิน พกน้ำกันมา 2 ขวดใหญ่ ครึ่งทางก็หมดไปแล้ว 1 ขวด เรามาถึงครึ่งทาง ก็ปาไปบ่ายสามแล้วครับ อีกไกลไหมก็ไม่รู้ จะกินน้ำให้หมดก็ไม่กล้า แต่แล้วก็ได้ยินเสียงสวรรค์ จากน้องลูกหาบ บอกว่าอีกไม่ไกลครับจะถึงแล้ว เลยตัดสินใจกับเพื่อนออฟ ทุบหม้อข้าว ดื่มน้ำให้หมด กินอีกทีตอนถึงยอดครับ
“กลับตัวก็ไม่ได้ ให้เดินต่อไปก็ไปไม่ถึง” ขณะเวลา 16.30น.แล้ว ยังไม่ใกล้เคียงกับคำว่าจุดหมายเลย โถไอ้น้อง ไหนบอกใกล้ถึงแล้วไง น้ำหมดแล้วนะเฟ้ย แต่จะทำอย่างไรได้ ได้แต่กัดฟันเดินต่อไปให้ถึง …… แล้วเวลาก็ผ่านพ้นไป 17.30น.โดยประมาณ เราถึงจุดพักแรมกันแล้วครับ
พอขึ้นมาถึงนี่บอกเลยขนลุกมาก  ไม่ใช้อะไรครับ น้ำไม่มี
จะเอาไงล่ะทีนี้ น้องลูกหาบก็สภาพย่ำแย่เหมือนกัน น้องบอกว่า มีอีกจุดให้ลุ้น คือต้องเดินย้อนต้นน้ำขึ้นไปหน่อย น่าจะพอมีน้ำสะอาดให้ดื่มให้ใช้กัน ….. สรุปว่ามีครับ ฟ้ายังมีตา ให้เราได้ไปต่อ
หมดกังวลเรื่องน้ำดื่มไปได้ ก็แบกร่างพังๆไปนั่งมองพระอาทิตย์ตกครับ สวยสุดยอด คุ้มค่าจริงๆ
ในรูป ไม่มีป๊ำ ไม่ใช่ว่าไปทำหน้าที่พ่อครัวเตรียมอาหารนะครับ ยังเดินขึ้นมาไม่ถึง 55555

ค่ำคืนอันเหน็บหนาว

พระอาทิตย์จากเราไป ความมืดก็เข้ามาทักทาย ที่สำคัญไม่มาคนเดียวเอาความหนาวมาด้วย TT แงตายๆๆๆๆๆ หลังจากดูพระอาทิตย์ตกกันจนหนำใจบวกับพ่อครัวของเราก็ตามมาสมทบพอดี เลยจัดการแบ่งหน้าที่แยกย้ายกันไป หาฟืนก่อไฟ กลางเต้นท์ เตรียมอาหาร สนุกจริงๆ
คืนนี้อาหารเราง่ายๆครับ ข้าวเหนียวหมุปิ้ง ที่ไม่ได้กินกันตอนกลางวัน บวกกับ ขนมปังที่หยิบติดมาจากรถทัว แล้วก็ มาม่า ร้อนๆ ระหว่างกินอาหารกันอยู่นี่บอกเลย ท้องฟ้าสวยมากกกกกกกกกกกกกกกกกก กอไก่ล้านตัว ดาวมากันตึม แต่เอาไว้ก่อน เรื่องปากท้องสำคัญกว่า
แต่ความสวยงามนั้นอยู๋กับเราเพียงไม่นาน เมฆดำก็มาเยือน รู้ตัวอีกที ก็ถ่ายดาวไม่ได้สะแล้ว TT
ทำไรไม่ได้ ได้แต่ยอมรับ แล้วก็แยกย้ายกันไปพักผ่อน
(มันช่างเปนค่ำคืนที่โหดร้ายสะเหลือเกิน เพราะทุกคนมีอุปกรณ์กันหนาว เหลือเพียงผม ที่ใส่กางเกงขาสั้นนอนหนาวอยู่คนเดียว


เดี๋ยวมาต่อนะครับ