สวัสดีครับ กระทู้นี้เป็นกระทู้รีวิวการไปตรวจเลือดหาเชื้อ HIV ที่คลินิกนิรนามนะครับ

เท้าความก่อนว่าผมได้ไปมี one night stand กับคนรู้จักเก่าคนหนึ่งครับ ใส่ถุงนะครับ แต่ปรากฎว่าถุงแตกจ้าาา ส่วนสาเหตุที่แตกนั้นคือไซส์ถุงที่ใส่ไปวันนั้นผิดไซส์นะครับ (ปกติผมใส่ xxx แต่วันนั้นรู้สึกจะใส่ xx ที่บอกสาเหตุไว้เพราะเคยมีกระทู้ถามว่าถุงยางแตกได้จริงๆเหรอ ? บอกเลยว่าแตกได้จริงๆครับ) ทำให้เกิดการปริแตกจากแรงกระแทกนะ ...ผมคิดว่างั้น

แต่กระนั้นตอนแรกผมก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรครับ คิดแค่ว่าใส่ถุงใหม่ก็จบ (คือตอนถุงยางแตกผมยังไปไม่สุด เลยดึงออกมาถอดแล้วใส่อันใหม่ แต่รอบนี้ทำเบาๆกว่าเดิมเท่านั้นเอง) พอเสร็จกิจก็นอนค้างคืนหนึ่ง ก่อนจะแยกย้ายกันกลับบ้านใครบ้านมัน

แต่ผมนี้สิ พอเวลาผ่านไปกับป่วยเอาๆ จนช่วงนั้นผมไปจริงจังกับบุคลากรทางการแพทย์ท่านหนึ่งซึ่งเป็นคนน่ารัก นิสัยดี และให้กำลังใจเก่ง ก็ลองคุยกับเขาเขาก็แนะนำให้ไปตรวจเลือดดู แรกๆเราก็กลัวเนาะ เกิดตรวจขึ้นมาแล้วเจอล่ะ? แต่ก็พยายามมองโลกในแง่บวก คิดว่าเราคงไม่โชคร้ายขนาดนั้นหรอก...

จะจริงอย่างที่คิดไว้ไหมนะ?

เดือนถัดมาผมต้องเข้ามาทำงานชิ้นหนึ่งที่กรุงเทพมหานครพอดี ประจวบเหมาะว่าได้เวลาระยะฟักตัวของเชื้อแล้ว จะเป็นไม่เป็นก็ตอนนี้ล่ะครับตัดสินกัน

ผมซื้อบัตรบีทีเอสแบบตั๋วรายวันเพราะวันนั้นต้องแวะหลายที่ ก็วิ่งไปหาลูกค้าแปปหนึ่ง ก่อนจะเคลียร์เอกสารเสร็จ ก็วิ่งกลับมาต่อ ลงที่สถานีราชดำริ ออกทางประตูหนึ่งนะครับ เดินลงบันไดมาเรื่อยๆ ก็จะพบว่า....

....ศูนย์ตรวจแมร่งอยู่ไกลชิบ

คือเดินแบบ ออกกำลังกายไปด้วยชิลๆอ่ะครับ ประมาณสักหนึ่งกิโลมั่ง ดีนะว่ามีร่มไม้ตลอดทางไม่ร้อนมาก เลยเดินไปฮัมเพลงไปสบายๆ ก็เดินไปเรื่อยๆ เดินเลยไปจนเกือบจะถึงไฟแดง หันขวามือก็จะเจอกับศูนย์ตรวจแล้วครับ เย้เย้

พอเข้าไปด้านในก็จะเจอกับพี่ๆเจ้าหน้าที่ ก็ถามว่ามาตรวจอะไร ? ด้วยความที่เราไม่ได้แคร์อะไรอยู่แล้วเพราะในความคิดของเขา การติดเชื้อ = ป่วย ไม่ได้ไปฆ่าใครมา ก็ตอบไปเสียงดังฟังชัดว่า "มาตรวจหาเชื้อ HIV แจ๊" เขาก็กดปุ่มจึกบัตรคิวมาให้ผม และเลขที่ออก ได้แก่ ....


ก็นั่งรอไป จนถึงคิว พี่เขาก็เรียกเข้าไปทำประวัติ แล้วสอบถามว่าเราต้องการตรวจแบบไหน ? คือถ้ายื่นบัตรประชนชน แสดงตัว ก็เสียค่าทำบัตรแค่ 20 บาท แต่ถ้าแบบปกปิดชื่อ นิรนามที่แท้จริง ก็ต้องเสียค่าเจาะเลือดประมาณร้อยกว่าบาทมั่ง ผมไม่แน่ใจเพราะผมเอาแบบฟรี (เพราะฉันจนยังไงล่ะ) ก็เข้าไปกรอกประวัติให้กับทางสภา อายุนู้นนี้นั้น และทำบัตรสีเขียวๆ เป็นบัตรสมาชิกของทางคุณเขาล่ะนะ

ทำบัตรสมาชิกเสร็จผมก็เดินไปนั่งรอคิวเรียก ตอนนั้นก็ไม่สายมากนะครับ แต่ก็มีคนมารอตรวจเต็มไปหมดเลย บรรยากาศก็ไม่ได้ถึงขนาดอึ่มครึ่ม แต่ก็ไม่ได้แบบแฮปปี้อ่ะ เพราะทุกคนที่มาต่างก็เข้าข่ายจำพวก 'เสี่ยง' กันทั้งนั้น ซึ่งเจ้านี้นอกจากเรื่องการตัดสินต่ออนาคตในการก้าวออกจากคอมฟอร์ดโซนแล้ว ผมว่ามันไม่เหมาะสมกับอะไรเลย โดยเฉพาะการมีเพศสัมพันธ์ที่ควรจะป้องกันทุกครั้ง เพราะเราก็ไม่รู้หรอกว่าเราจะใช้ "โชคดี" หมดไปในวันไหน?


พอถึงคิวผมก็เข้าไปในห้องเจาะเลือดชั้นสอง ด้วยความที่ปกติเคยบริจาคเลือดเลยไม่หนักหนาอะไร เข็มเจาะจึกเข้ามาที่ข้อพับข้างขวา ก่อนคุณหมอจะดูดเลือดผมไปหนึ่งหลอด แล้วที่มั่นใจได้คือเราเป็นคนติดชื่อที่ขวดของเราเองฮะ มั่นใจได้ว่าจะมีข้อผิดพลาดที่น้อยมากว่าเลือดเราจะสลับไปกับใคร

จากนั้นก็รอผลไปหนึ่งชั่วยาม (จริงๆต้องครึ่งชั่วยามป่ะวะ? เพราะหนึ่งยามเท่ากับ 2 ชมนิ ) ผมไปเดินเล่นที่สยามชิคๆ ก่อนจะกลับไปหาลูกค้าที่ทำงาน แล้ววกกลับมารับผลเลือด และแล้วผลเลือดของผมก็ออกมาแล้ววว....

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ผลออกมาเป็นลบโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย วี๊ดวิ้วววววว รอดตัวไปนะกู

สุดท้ายแล้วอยากฝากคุณหมอทั่วประเทศว่า เวลาบอกผลเลือด ช่วยพูดภาษาชาวบ้านที่เข้าใจง่ายๆในครั้งแรกได้ที่ไหมครับ ? ผมหัวใจจะวายตาย

คุณหมอ : ผลเลือดเป็นเนกกาทีฟนะค่ะ

ผม : อะไรนะครัย

คุณหมอ : เนกกาทีฟค่ะ

ผม : //สีหน้าแบบสุนัขเมาแฟ้บ สมองประมวลผลไม่ทัน

คุณหมอ : .... คือปกติอ่ะค่ะ ไม่ติดเชื้อ

ก็แค่นั้นแหละหมอ ที่นี้ยิ้มได้เลยครับ



ก่อนกลับคุณหมอก็สอนเรื่องการใช้ถุงยาง สัมภาษณ์นิดๆหน่อยๆ แนะนำเรื่องยาเพรบและยาเปรบ ก่อนจะมอบถุงยางให้ผมฟรีหนึ่งกล่องใหญ่ๆ มีทั้งหมดร้อยอันนนน ผมนี้ดีใจมาก น้ำตาจิไหล ประหยัดตังค์ไปได้เยอะเลยฮะ

สุดท้ายแล้ว อย่าลืมครับ เราเห็นเซ็กส์เป็นแค่เรื่องสนุกได้ เป็นแค่เครื่องช่วยสร้างความสนุกได้ (อันนี้ขึ้นอยู่กับมุมมองของคนแต่ล่ะคนเนาะ สำหรับผมก็ตามนั้นอ่ะครับ ถ้ามันไม่เดือดร้อนใครก็ไม่แย่เท่าไหร่หรอกนะ sex นะ..) แต่รักสนุกก็ต้องรู้จักป้องกันตัวเองดีๆ

เพราะเราไม่รู้หรอกว่า จะมีสักครั้งไหมที่เราใช้โชคดีหมดไปแล้วทั้งชีวิต


บุญรักษาครับ